Morgunblaðið - 27.07.1989, Side 14

14
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JÚLÍ 1989
1
Símar35408 og 83033
AUSTURBÆR
Skipasund 47-92
Flókagata 53-69
Fossvogur
Selvogsgrunn
Drekavogur
Langagerði
VESTURBÆR
Lynghagi
KOPAVOGUR
Hófgerði
BREIÐHOLT
Þverársel
GRAFARVOGUR
Dverghamrar
„Ég er í skuld“
Predikun Jónasar
Gíslasonar við
biskupsvígslu í
Skálholti 23. júlí sl.
i
Eg sá hana fyrsta daginn minn
í Hong Kong — og mér brá. Lítil
og skinhoruð, óhrein og tötraleg sat
gamla konan í hnipri á gangstétt-
inni — fast upp við húsið — hjá
henni tveir eða þrír litlir plastpokar
— aleigan sennilega — augun lokuð
og hún var hreyfingarlaus.
Ég sá hana hvert sinn, er ég
gekk þarna um — stundum hafði
hún lagt sig út af — sennilega átti
hún fastan samastað þar.
Ég fékk sting í hjartað. — Hún
er systir mín — sköpuð eftir Guðs
mynd. — En veit hún það? — Hefur
einhver sagt henni það? — Ekki ég.
Eða heimsóknin í flóttamanna-
búðirnar.
Kristnar hjálparstofnanir veita
hundruðum barna uppfræðslu og
umönnun — þau voru hrein — og
falleg — eins og lítil börn alltaf eru
— ósköp sjálfum sér lík — þau
þekkja enga aðra tilveru — ekki af
eigin raun.
Smáskúrar voru heimili fólksins
— hver fjölskylda hafði eitt fleti út
af fyrir sig — í lítilli kytru — fletin
gátu verið 4—5 á 10—15 fermetrum
— áður voru þau oftast í þrem
hæðum líka — þess vegna höfðu
rúmazt þar allt að 20.000 flótta-
menn — nú voru þeir snöggtum
færri.
Ömurlegt hlutskipti — og þó voru
íbúar þessara búða tiltölulega vel
settir — þeir höfðu allir von um
betri framtíð — innan þriggja ára
áttu þeir að flytjast burt til fyrir-
heitna landsins — því sást vonar-
neisti í augum — þrátt fyrir allt —
ný og betri framtíð beið þeirra —
sum höfðu jafnvel fengið vinnu í
borginni — sjálfsvirðing þeirra óx
umtalsvert.
Svo komum við skyndilega að
rammgirtu hliði í einu horninu —
þar var svolítill blettur umlukinn
hárri girðingu — alsettri gaddavír.
í þeim búðum var öll von úti —
íbúarnir töldust ekki flóttamenn —
þeir yrðu því gjörðir afturreka —
það þýddi oftast dauði — eða a.m.k.
þrælkunarvinna og fangelsi.
Þetta var þó ósköp venjulegt fólk
— eins og við — kannski svolítið
frábrugðið í útliti — en yfirleitt fal-
legt fólk.
Þetta voru manneskjur — skap-
aðar eftir Guðs mynd — alveg eins
og við.
Er við gengum út úr flótta-
mannabúðunum — blöstu háhýsin
við — oft um eða yfir 50 hæðir —
hrópandi andstæður — Hong Kong
er alþjóðleg verzlunarmiðstöð — ein
sú stærsta í allri veröldinni — og
lífsgæðunum kannski einna mis-
jafnast skipt þar.
Vorum við ekki að kvarta yfir
lélegum launum og bágu ástandi á
íslandi? — Ég tók víst þátt í því
iíka. — Sennilega ættu þau erfitt
með að skilja umkvartanir okkar —
gamla skinhoraða konan á gang-
stéttinni og flóttamennirnir.
Sama máli gegnir um þær þús-
undir barna í Manila, sem leita
ætis á öskuhaugunum — molanna,
er hijóta af borðum ríka mannsins
— þar er slegizt um hvern bita.
Ég mun seint gleyma litla
drengnum, sem flatti nefið á bílrúð-
unni — meðan við biðum á rauðu
ljósi — augun angurvær og biðjandi
— höndin framrétt — þögult neyð-
aróp!
Ég hef aldrei áður kynnzt jafn-
botnlausri örbirgð og eymd — þótt
íslenzka sjónvarpið hafi verið býsna
iðið við að sýna okkur neyð heims-
ins. — En það er auðvelt að breyta
um rás á sjónvarpinu — eða hrein-
lega slökkva á því, ef það fer að
óróa okkur um of.
Þarna kynntist ég mannlegri ör-
birgð á allt annan og persónulegri
hátt — botnlausri dýpt mannlegrar
eymdar — þar sem öll von um betri
tíð og blóm í haga er að fullu
slokknuð hjá fjöldanum.
Hvers vegna er þessu svo farið?
— Hvað veldur?
Guð elskar þetta fólk jafnt og
okkur — mig og þig — Jesús dó á
krossinum fýrir það — eins og hann
dó þar fyrir mig og þig. — Hinztu
boð hans um að fara og gjöra allar
þjóðir að lærisveinum — gilda einn-
ig um þetta fólk. — Kristniboðar
hafa hlýtt og farið — en þeir eru
svo fáir — hinir svo fjölmargir —
sem hafa enn ekkert heyrt.
Og spurningin verður óþægilega
persónuleg: Hvað hef ég gjört fyrir
þetta fólk? — Sagði ekki Jesús eitt
sinn: Hvað sem þér gjörið einum
þessara minna minnstu bræðra —
og systra — það hafið þér gjört mér?
Engan þarf að furða — þótt þetta
umhverfi og þessi eymd hafi sett
sterkan svip á alþjóðlegu ráðstefn-
una — Lausanne II — sem við sótt-
um nokkrir íslandingar — dagana
11.-20. júlí sl. í Manila — henni
lauk í fyrrakvöld — eina Ijölmenn-
ustu kristilegu ráðstefnu — sem
haldin hefur verið — þátttakendur
voru hátt á 4. þúsund — frá 191
landi.
II
Guðspjallið hittir mig með sér-
stökum hætti í dag — þetta er und-
arleg saga. — Ranglátur ráðsmaður
hafði farið með eigur húsbónda síns
— eins og hann ætti þær sjálfur.
Svo rann upp stund reiknings-
skila. — Hvað átti hann að gjöra?
Svíkja meir og pretta? — Falsa
fleiri skjöl og faktúrur? — Og reyna.
þannig að koma sér í mjúkinn hjá
einhverjum? — Kaupa sér vipáttu
einhverra með illa fengnum auði? —
Séra Jónas Gíslason
Svo fór þó að lokum, að húsbóndinn
neyddist til að hrósa honum — hann
sýndi þó að minnsta kosti fyrir-
hyggju — er hann stóð frammi fyr-
ir reikningsskilunum — reyndi að
bjarga sér.
Undarleg saga í munni Jesú? —
Og endir hennar er jafnvel enn
undarlegri. — „Aflið yður vina með
hinum rangláta mammon, svo að
þeir taki við yður í hinar eilífu tjald-
búðir, þegar honum sleppir."
Getur þessi rangláti ráðsmaður
verið okkur fyrirmynd? — Og þá í
hveiju? — Eigum við að fara að
pretta og svíkja — falsa skjöl og
faktúrur — til að reyna að bjarga
eigin skinni? — Illa virðist það sam-
rýmast boðskap Jesú Krists.
Ætli hið eina eftirbreytniverða í
fari hans hafi ekki verið sú stað-
reynd, að hann horfði fram til reikn-
ingsskilanna — og reyndi að búa
sig undir þau — á sinn hátt.
Við erum öll ráðsmenn hér á
jörðu — allt þetta — sem við í dag-
legu tali nefnum okkar eign — er
alls ekki okkar — heldur hans —
sem skapaði okkur. — Jesús minnir
oft á þetta — t.d. í dæmisögunum
um talenturnar eða pundin — við
eigum að standa Guði reikningsskil
ráðsmennsku okkar að lokum. —
Stöndum við þá ekki öll í sporum
rangláta ráðsmannsins? — Höfum
farið fijálslega með gjafir Guðs —
eign hans — sem okkur var trúað
fyrir — eins og þær væru eigin eign.
— Aldrei hef ég fundið þetta betur
en í þessari ferð minni til Hong
Kong og Manila. — Hvernig hef ég
ávaxtað mínar talentur?
Mælikvarði Jesú Krists er skýr:
— Hvað, sem þér hafið gjört einum
þessara minna minnstu bræðra —
það hafið þér gjört mér!
Allar manneskjur hafa eitt og
sama gildi — í augum Guðs — sem
elskar alla jafnt — gaf líf sitt á
krossi fyrir alla jafnt — og reis upp
frá dauðum — öllum til lífs. — Guð
elskar skinhoruðu konuna á gang-
stéttinni jafnt og vígslubiskupinn í
Gaseldavélarnar
frá Super Ser
eru komnir
Olís-búðin
Vagnhöfða 13, sími 67 23 24
og gasofnarnir
Skálholti.
Öll erum við kölluð til ráðs-
mennsku — með eigur Guðs — eig-
um að ávaxta þær og auka — nota
til góðs — og standa loks Guði
reikningsskil ráðsmennsku okkar.
— Um þetta ijallar guðspjallið í dag.
Og hér er alls ekki aðeins um
andleg verðmæti að tefla — hér er
líka átt við ijármuni okkar og öll
gæði — krónur og aura. — Við verð-
um líka að lokum spurð um með-
ferð okkar á hinum tímanlegu gæð-
um — bæði sem einstaklingar —
og þjóð.
III
Páll postuli ritar í Rómveijabréf-
inu: Ég er í skuld!
Skuld getur myndazt á tvennan
hátt: Ég get fengið eitthvað að láni
til eigin nota — þá skulda ég lán-
veitandanum. — Skuld getur einnig
I
I
í
I
L
I
I