Morgunblaðið - 05.07.1990, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. JULl 1990
tomiw
Vaknaðu vinur. — Morgun-
kaffið hér ...
Jákvæð gagnrýni virðist hon-
um ekki að skapi...
Mismunun á milli lands-
hluta í útvarpi og sjónvarpi
svör að þar sem ekkert svæðisút-
varp væri á syðri hluta landsins
væri ekki hægt að útvarpa þaðan
Landpóstinum. Ekki passar nú
þetta því ekkert svæðisútvarp
var þar í fyrrasumar, en var þá
útvarpað þaðan Landpósti jafnt
og úr nyrðri kjördæmunum.
Og þá er það Sjónvarpið. Eins
og allir vita sem á það horfa er
í dagskrárlok brugðið upp lit-
skyggnum af ýmiskonar lands-
lagi, en þá bregður svo við að
þessar litskyggnur eru næstum
allar úr sama landshlutanum,
þ.e. Norðurlandskjördæmi
eystra, einstaka af Vestfjörðum,
varla' nokkur af Suðurlandi og
merkilegt nokk, ég hef enga séð
af'Norðurlandi vestra. Nú kann
einhverjum að þykja þetta hé-
gómamál, en mér finnst það ekki,
ef grannt er skoðað. Þetta er
kynning á landinu, og getur haft
áhrif hvað ferðaþjónustu varðar,
og er því þarna á ferðinni grófleg
mismunun á milli landshluta. Þó
að forráðamönnum ríkisfjölmiðl-
anna finnist kannski syðri hluti
landsins á einhvern hátt ómerki-
legri en sá nyrðri verða þeir að
muna þá staðreynd, að á þeim
syðri býr mikill meirihluti þjóðar-
innar, og að misbjóða þessum
meirihluta gæti verið hættulegt,
þar sem ríkisfjölmiðlarnir eru
ekki lengur einir um hituna.
Gestur Sturluson
Týndir kettir
Þessi svarta læða er búin að vera
týnd síðan 24. júní frá Barmahlíð
38. Hún heitir Blondý og er með
svarta ól og rauða nafnplötu. Heima
bíða hennar fjórir litlir kettlingar.
Þeir sem vita um hana hringi í
Maríu í síma 19695 eða 685566.
Þessi svarti og hvíti köttur fór frá
heimili sínu að Dunhaga sl. mánu-
dag. Hann heitir Léó og er vel
merktur. Þeir sem vita um hann
eru vinsamlega beðnir að hafa sam-
band við eigendur í síma 14982.
Jafnframt vilja eigendurnir beina
þeim tilmælum til þeirra sem eru
að vinna í görðum sínum að ganga
vel úr skugga um að engir kettir
lokist inn í verkfærageymslum eða
bílskúrum.
Til Velvakanda.
Ríkisútvarpið stærir sig gjarn-
an af því að vera útvarp allra
landsmanna, og sama gildir um
Sjónvarpið, og er það rétt að því
leyti að það var stofnað og er
kostað af allri þjóðinni, þess-
vegna ríður á því að öllum lands-
hlutum sé gert sem jafnast undir
höfði. En mér finnst stundum
vanta nokkuð á að svo sé, og
ætla ég að koma með tvö dæmi
máli mínu til stuðnings. Annað
úr útvarpinu en hitt úr Sjónvarp-
inu.
Ef dregin er lína úr Gilsfirði
suður og austur um landið á
Skeiðarársand finnst mér að þeir
sem búa sunnan þessarar línu
hafi hálfgert verið hafðir útund-
an. Eins og flestir kannast við
er einn af föstum þáttum út-
varpsins svokallaður Landpóstur
en þar er fjallað um ýmis mál-
efni landsbyggðarinnar utan höf-
uðborgarinnar, en svo einkenni-
lega vill til að þessir þættir fjalla
eingöngu um byggðirnar norðan
áðurnefndrar línu, þ.e. Vestfirði,
Norðurland og Austurland. En
héruðin þar fyrir sunnan, þ.e.
Suðurlands-, Reykjanes- og
Vesturlandskjördæmi, hafa aldr-
ei verið höfð með síðan í haust.
Ég spurði hlustendaþjónustuna
því þetta væri svo og fékk þau
HÖGNI HREKKVÍSI
í
í

Yíkveiji skrifar
Yíkveiji var á sunnudagskvöld
viðstaddur setningu glæsi
Iegrar skátahátíðar á Úlfljótsvatni,
20. landsmóts Bandalags íslenzkra
skáta. Gunnar Eyjólfsson skáta-
höfðingi og leikari flutti þar kraft-
mikia ræðu og talaði meðal annars
um frelsið, sem íbúum hins vest-
ræna heims þykir svo sjálfsagt, en
er í rauninni bæði viðkvæmt og
vandmeðfarið.
Gunnar sagði frá því, að í A-Evr-
ópu hefði skátastarf verið bannað
undir stjórn kommúnista í fjóra
áratugi. Þrátt fyrir boð og bönn
stjórnarherranna hefðu skátar víða
starfað á laun í þessum löndum.
Hann nefndi sérstaklega Pólland
og sagði frá því, að þar hefðu skát-
ar leitað á náðir Vyshínskíjs kardin-
ála og hefði hann stutt starf þeirra
eins og hann gat. Pólskir skátar
hefðu fundið sér samkomustað við
kirkju kardinálans og þar hefðu
þeir átt athvarf. í þessum löndum
héfúr til skamms tíma veriðbánnað
að strengja skátaheitið og starfa
eftir skátalögunum svo ótrúlegt
sem það er.
Á þingi forystumanna skáta-
hreyfingarinnar síðar í sumar verð-
ur rætt um breytt viðhorf í A-Evr-
ópu og þátttöku skáta þaðan í al-
þjóðastarfi.
XXX
Tveir menn sátu að spjalli á
skrifstofu í borginni einn góð-
an veðurdag fyrir skömmu og um-
ræðuefnið var laxveiði. Þannig var,
að annar þeirra var nýkominn úr
veiðiferð í Laxá í Aðaldal og hafði
dregið vænan fisk úr þessari perlu
íslenzkra laxveiðiáa. Hann hafði
mörg orð og stór um hversu stór-
kostíegt ævintýri þessir dagar í
Aðaldalnum hefðu verið. Félagarnir
gleymdu sér í spjallinu og veittu
varla oftirtekt manni nokkrum sem
greinilega átti þó erindi við þá, en
var kurteisin uppmáluð og kunni
ekki við að trufla samræður mann-
anna.
Þar kom þó, að hann gafst upp,
stakk sér inn fyrir dyrnar og sagði
eitthvað á þá leið, að hann hefði
ekki viljað trufla þá þar sem þeir
hefðu virzt vera að tala um alvar-
legt málefni. Þegar hann hefði
heyrt að þeir væru bara að tala um
laxveiði hefði hann þó ákveðið að
koma erindi sínu á framfæri. Veiði-
maðurinn reisti snarlega úr sér og
spurði hvað þetta ætti eiginlega að
þýða. Hann væri nýkominn úr sinni
fyrstu ferð í Laxá í Aðaldal og
þaðan kæmi enginn maður samur,
Laxá væri Iífsreynsla. Ef það væri
ekki alvörumál þá vissi hann ekki
hvað flokkaðist undir slíkt.
Eftir þennan fyrirlestur var
greiðlega leyst úr erindi mannsins,
sem þó var greinilega svolítið hugsi
er hann yfirgaf skrifstofuna.