Morgunblaðið - 06.09.1990, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. SEPTEMBER 1990
31
Minning:
*
Astvaldur Jónsson
rafvirkjameistari
Fæddur 28. júlí 1923 Börn þeirra urðu þijú, sem öll eru
Dáinn 27. ágúst 1990 á lífi. Elstur er Ástvaldur, fæddur
1952, en hann lærði rafvirkjun hjá
Tengdafaðir minn, Ástvaldur föður sínum og vann með honum
Jónsson, rafvirkjameistari í til ársins 1985 er hann hvarf til
Reykjavík, lést í Landspítalanum náms í Englandi. Hann er giftur
að morgni 27. ágúst sl. eftir Skúlínu Hlíf Kjartansdóttur kenn-
skamma sjúkralegu. ara og myndlistarmanni og er nú í
Ástvaldur var fæddur á Svana- doktorsnámi í London. Næst er
vatni í Stokkseyrarhreppi 23. júlí Lilja, fædd 1955, húsmóðir, gift
1923. Foreldrar hans voru Jón Jóns- Högna Valssyni, rafeindavirkja, og
son, fæddur 1893 og dáinn 1975, eru þau búsett í Reykjavík. Yngst
bóndi á Svanavatni, sonur Jóns er Sólrún, fædd 1960, viðskipta-
Grímssonar frá Gljákoti bónda og fræðingur, gift undirrituðum, Carli
hafnsögumanns á Stokkseyri og Hemming Erlingssyni, viðskipta-
Ingveldar Jónsdóttur frá Húsatóft- fræðingi, og búa þau einnig í
um á Skeiðum, og Margrét Sigurð- Reykjavík. Alls eru barnabörnin nú
ardóttir, fædd 1898 og dáin 1988, orðin 7, þar af 6 á lífi.
dóttir Sigurðar Magnússonar bónda Fjölskyldan var ávallt miðpunkt-
í Miklaholtshelli í Flóa og Hólmfríð- urinn í lífi Ástvalds, enda var meg-
ar Gísladóttur konu hans. Ástvaldur inástæða þess að hann lagði ekki
var annar í röð fjögurra barna fyrir sig sjómennskuna sú að hann
þeirra hjóna en hin voru Bjarni, vildi ekki þurfa að vera langdvölum
fæddur 1921 en hann misstu þau frá heimili sínu. Þau hjón hvöttu
tæplega 6 ára gamlan; Sigurður, börn sín ávallt áfram í því sem þau
fæddur 1926 og býr í Hafnarfirði tóku sér fyrir hendur og veittu þeim
og Hólmfríður Þórunn Ragnheiður, allan þann stuðning sem þeim var
fædd 1931, en hún lést langt um unnt, en gáfu þeim hins vegar
aldur fram árið 1971. Margrét gift- nægt rúm til að móta sína eigin
ist síðar Haraldi Briem og eignuð- lífsstefnu. Aðalatriðið var að þau
ust þau einn son, Valdimar, fæddur gerðu sitt besta, hvað sem þau tóku
1942, sem býr í Svíþjóð. sér fyrir hendur.
Ástvaldur, eða Valdieinsoghann Ástvaldur hafði mikinn áhuga á
var svo oft kallaður, ólst upp í góðu íþróttum, enda var hann óvenju
atlæti á heimili foreldra sinna á hraustur maður. Á sínum yngri
Svanavatni og átti hann margar árum keppti hann í frjálsum íþrótt-
góðar minningar frá æskuheimil- um fýrir Glímufélagið Ármann, að-
inu. Strax í æsku kom í ljós að allega í kastgreinum, og náði oft
hann var vinnufús og duglegur við góðum árangri. Alla tíð fylgdist
að hjálpa foreldrum sínum við bú- hann með því sem var að gerast á
skapinn. Á þessum árum var hinum ýmsu sviðum íþrótta, þó
lífsbaráttan hörð og Jón faðir hans, einkum með íþróttaferli yngri dótt-
sem var duglegur og atorkusamur ur sinnar. Síðar fékk hann mikinn
við að draga björg í bú, fór jafnan áhuga á veiðimennsku, sérstaklega
á vertíð. Var Margrét þá ein heima stangveiði, en einnig stundaði hann
við með börnin og því mikilvægt talsvert gæsaveiðar. Aðeins 4 vik-'
að allir hjálpuðust að. Ástvaldur um fyrir andlát sitt var hann í veiði-
gekk í barnaskóla á Stokkseyri og ferð uppi á Arnarvatnsheiði með
sóttist námið vel enda var hann félögum sínum. Ástvaldur starfaði
ötull námsmaður. Þegar hann var í yfir 20 ár í Kastklúbbi Reykjavík-
12 ára gamall slitu foreldrar hans ur og kenndi meðal annars flugu-
samvistum, en hann var áfram hjá köst og hafa margir orðið til að
föður sínum á Svanavatni fram yfir njóta reynslu hans og þekkingar á
fermingu. því sviði. Á síðastliðnum 20 árum
Eftir það fór hann að vinna fyrir hefur hann keppt í hinum ýmsu
sér, eins og algengt var í þá daga, stangarkastgreinum og margsinnis
þótt ekki væri kaupið hátt. Var orðið Jslandsmeistari. Á íþrótta-
hann kaupamaður á bæjum í hátíð ÍSI nú í sumar vann hann til
Stokkseyrarhreppi til 1939 er hann gullverðlauna og var meistari í sam-
var 16 ára, en þá fluttist hann til anlögðum árangri. Orðtakið „heil-
föður síns, sem brugðið hafði búi brigð sál í hraustum líkama“ átti
og flust til Keflavíkur. í Keflavík vel við um Valda því í eðli sínu var
stundaði hann sjómennsku með föð- hann keppnismaður mikill en sýndi
ur sínum á bátum og togurum hins vegar ávallt mjög íþrótta-
meginhluta stríðsáranna. Hann mannslega framkomu.
ákvað hins vegar snemma að sjó- Valdi var mjög lífsglaður maður
mennskan væri ekki sú iðja sem og horfði alltaf bjart fram á veg-
hann vildi gera að ævistarfi sínu. inn. Hann var friðsæll, ánægður
Ástvaldur hóf því nám í rafvirkjun með hlutskipti sitt og öfundaði aldr-
1. febrúar 1944 hjá Jóni Ásgríms- ei aðra. Rólegur var hann og yfir-
syni í Skinnfaxa á Laugavegi 27 í vegaður og flanaði aldrei að neinu.
Reykjavík. Hann sótti námið af Kom það glöggt fram þegar veik-
kappi og lauk sveinsprófi með mikl- indi hans báru að, en þeim tók
um sóma 4. júní 1948 og vann við hann með sinni einstöku ró, enda
iðn sína til dauðadags. Árið 1954 var hann trúaður maður. Þrátt fyr-
öðlaðist Ástvaldur meistararéttindi ir veikindi sín hélt hann áfram að
og stofnaði eigið fyrirtæki, Raf- lifa lífinu, stundaði vinnu sína og
tækjavinnustofu Ástvalds Jónsson- áhugamál, eins og ekkert hefði í
ar sf. árið 1955. Fyrirtæki sitt rak skorist.
hann af miklum myndarskap og Fyrstu orðin sem ég heyrði um
elja hans, óþijótandi áhugi á vinn- Valda frá öðrum en hans nánustu
unni, jákvæður metnaður og sam- fjölskyldu voru þau að hann stæði
viskusemi er öllum þeim kunn er ávallt upp úr sem klettur hvað sem
honum kynntust. á gengi. Með tímanum kom betur
Hinn 6. janúar árið 1952 kvænt- og betur í ljós hversu góðan og
ist Ástvaldur eftirlifandi eiginkonu traustan mann hann hafði að
sinni, Guðlaugu Helgu Árnadóttur, geyma. Konu sína og börn bar hann
eða Lullu eins og hún er jafnan ávallt fyrir bijósti. Að koma inn á
kölluð. Hún fæddist á Brekku á heimili Valda og Lullu var einstak-
Álftanesi 27. febrúar 1932, dóttir lega þægilegt, enda ríkir þar sér-
Árna Gunnlaugssonar bónda þar stakur friður. ÞókynnimínafValda
og eiginkonu hans, Sæbjargar Ein- nái ekki yfir mörg ár, hefur það
arsdóttur. Valdi og Lulla stofnuðu verið mér mikil og ánægjuleg
sitt fyrsta heimili á Vitastíg 17 í reynsla að kynnast honum og hef
Reykjavík, en lengst bjuggu þau í ég margt af honum lært sem nýt-
Stigahlíð 37 þar sem hann vareinn- ast mun mér um ókomin ár.
ig með raftækjavinnustofu sina. Eg kveð tengdaföður minn með
Síðustu 6 árin hafa þau búið í virðingu og þakklæti fyrir allt og
Beykihlíð 6. Þau hjón voru alla tíð minningin um hann mun lifa með
mjög samrýnd og höfðu gaman af mér um alla framtíð. Megi góður
ferðalögum, enda ferðuðust þau Guð veita eiginkonu hans, börnum
mikið bæði innanlands og utan. og öðrum ástvinum styrk_ í sorg
þeirra. Blessuð sé minning Astvalds
Jónssonar.
Carl Hemming Erlingsson
Mig langar að skrifa nokkur orð
til minningar um góðan dreng sem
ég kynntist fyrir 16 árum þegar
leiðir mínar og Lilju, eldri dóttur
hans, lágu saman.
Ástvaldur eða Valdi eins og hann
var oftast kallaður var okkur Lilju
ómetanleg hjálp þegar við stofnuð-
um heimili. Hann var kletturinn sem
alltaf var hægt að treysta á og leita
til. _
Ég kynntist Valda bæði í starfi
og leik. Um nokkurn tíma starfaði
ég hjá honum, við fyrirtæki hans.
Það var lærdómsríkt að starfa með
Valda, því hann var.fagmaður góð-
ur og mikill atorkumaður. Síðustu
árin starfaði Valdi einn í fyrirtæk-
inu, var þá stundum skotist í nokkra
daga honum til aðstoðar við raf-
lagnir.
Valdi var mikill veiðimaður, bæði
á fugl og fisk. Margur laxinn þurfti
að gefast upp og var dreginn að
landi með öruggri hendi. Ekki er
nema um það bil mánuður síðan
við vorum uppi á Heiðum við fallegt
fjallavatn að renna fyrir silung.
Þegar haustaði var farið að svip-
ast um eftir gæsinni, athugað með
flug hennar og hentuga veiðistaði.
Valdi átti trú á Jesúm Krist, og
marga stundina sat hann með
Helgu eiginkonu sinni og las upp-
hátt úr Biblíunni eða bókum sem
ijölluðu um líf og starf Jesú Krists,
eða þau báðu saman.
Síðustu dagana var mikil barátta
við erfiðan sjúkdóm, en Valdi var
öruggur og vissi hvert ferðinni var
heitið, heim í ríki Jesú Krists.
Að lokum vil ég þakka Guði fyr-
ir kynni okkar Valda, og bið Guð
að styrkja Helgu og fjölskylduna
alla í söknuði þeirra.
Högni Valsson
Það var fyrir um það bil tólf árum
að ég kynntist Ástvaldi Jónssyni,
síðar tengdaföður mfnum, er við
Ástvaldur sonur hans hófum bú-
skap saman. Mér er það afar minn-
isstætt af hve mikilli alúð og hlý-
leika var tekið á móti nýjum íjöl-
skyldumeðlimum og hversu boðin
og búin tengdaforeldrar mínir voru
til að leggja okkur lið við heimilis-
stofnun þegar hún komst á dagskrá.
Eins og með margt ungt fólk var
Iagt af stað með takmarkaða sjóði
og bjartsýni í veganesti og keyptum
við gamallt húsnæði, sem þurfti
mikillar endurnýjunar við. Að henni
var unnið öllum stundum næsta
árið og reyndist tengdafaðir minn
okkar ötulasti stuðningsmaður.
Hann var örlátur á aðstoð sína,
hvort sem um var að ræða hollráð,
Ijárhagsaðstoð þegar endar náðu
ekki saman eða beint vinnuframlag,
oftast að loknum löngum vinnudegi
hans sjálfs. Slík ósérhlífni og vinnu-
semi er ekki öllum gefm, en voru
svo einkennandi fyrir hann. Verður
sú aðstoð sem hann veitti okkur
aldrei fullþökkuð.
Þegar við, nokkrum árum síðar,
ákváðum að fara til útlanda til
framhaldsnáms, nutum við áfram
traustrar handleiðslu hans í verald-
arvafstrinu og dyggrar aðstoðar og
uppöi’vunar þegar á þurfti að halda.
Og alltaf vorum við farfuglarnir
velkomin í Beykihlíðina til hans og
Lullu, og nutum þar góðs atlætis í
lengri eða skemmri tíma.
Margt er því að þakka og margs
að minnast að leiðarlokum. Mér er
ofarlega í huga sú góðvild og hlýja
sem hann ævinlega miðlaði okkur
öllum, ekki síst barnabörnunum,
sem alltaf var fundinn tími fyrir
þó nóg væri að gera, enda laðaði
hann þau að sér með rósemd sinni
og þolinmæði. Þannig fengu þau
og við oft að taka þátt í veiðiskapn-
um, aðaláhugamáli hans, og eru
margar góðar minningar tengdar
veiðum og kennslu í veiðiskap,
ferðalögum út á land og upp um
heiðar og fleiri indælum samveru-
stundum úti í náttúrunni.
Ég votta Lullu, börnum hennar
og öðrum aðstandendum mína inni-
legustu samúð á þessari sorgar-
stundu og tengdaföður mínum
þakka ég samfylgdina. Blessuð sé
minning hans.
Skúlína H. Kjartansdóttir
, HESTHUS
A HEIMSENDA
Til sölu ný og glæsileg hesthús á Heimsenda, í hesthúsabyggð sem liggur á milli Kjóavalla
og Víðidals. Hér er um að ræða nýja hönnun hesthúsa þar sem séð er fyrir þöríum jafnt
hesta sem hestamanna.
Til sölu eru:
6 - 7 hestahús
10-12 hesta hús
22 - 24 hesta hús
Verð:
Hagstætt verð, eða frá
kr. 209.000 básinn.
Greiðslukjörvið allra hæfi.
Húsin seljast fullfrágengin
að utan og ýmist ófrágengin
eða fullbúinað innan.
HEIMSENDI -þú kemst ekki öllu lengra!
Allar upplýsingar ásamt teikningum:
SH VERKTAKAR
Stapahrauni 4, Hafnarfirði, S: 652221