Morgunblaðið - 09.07.1991, Blaðsíða 21

t
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚLÍ 1991
ptoingiitttMafeife
Otgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúarritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavík
HaraldurSveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
ÁrniJörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Björn Vignir Sigurpálsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjáld 1100 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 100 kr. eintakið.
Samkeppnisreglur
Evrópubandalagsins
Inýrri skýrslu Enskilda ráðgjaf-
arfyrirtækisins um íslenzka
hlutabréfamarkaðinn er hvað eft-
ir annað vísað til þeirra starfs-
hátta, sem eru að ryðja sér til
rúms í Evrópubandalagsríkjunum
m.a. að tilhlutan framkvæmda-
stjómarinnar í Brussel. Þar er
t.d. um að ræða ákveðnar tillögur
um svonefnd yfirtökuboð, sem
rækilega hefur verið fj'allað um
hér í Morgunblaðinu m.a. sl.
sunnudag.
Framkvæmdastjórn Evrópu-
bandalagsins er mjög virk í
stefnumörkun og tillögugerð ekki
einungis að því er varðar starfs-
hætti verðbréfamarkaða heldur
einnig á öðrum sviðum atvinnu-
mála og viðskiptalífs. Eitt af því,
sem Evrópubandalagið leggur
vaxandi áherzlu á er að tryggja
að samkeppni verði við lýði eftir
að sapieinaði markaðurinn er orð-
inn að veruleika. Ástæðan fyrir
því, að framkvæmdastjórn EB
telur sérstaka þörf á að gera
ráðstafanir til að tryggja sam-
keppni er sú, að fyrirtæki stefna
að samruna og samstarfi til þess
að tryggja sem bezt stöðu sína á
hinum nýja stóra markaði Evr-
ópuríkjanna. Framkvæmda-
stjómin telur hættu á, að þessi
þróun leiði til þess, að samkeppni
minnki í stað þess að aukast.
Fyrir nokkrum dögum var frá
því skýrt í Brussel, að fram-
kvæmdastjómin hygðist beita sér
sérstaklega til þess að koma í veg
fyrir, að stór flugfélög komi
minni keppinautum fyrir kattar-
nef með því að lækka tímabundið
fargjöld, þar til litli keppinautur-
inn gefist upp en þá hækki far-
gjöldin á ný. Framkvæmdastjórn-
inni hafa borizt kvartanir frá
smærri flugfélögum, sem saka
hin stærri um óeðlilega viðskipta-
hætti af þessu tagi.
Samkvæmt fréttum frá Bruss-
el er það skoðun framkvæmda-
stjórnarinnar, að það sé tilgangs-
laust að auka frelsi t.d. í flugsam-
göngum, sem stefnt er að á næstu
misserum, ef stóru flugfélögin
vinni jafnframt markvisst að því
að fæla smærri fyrirtæki frá sam-
keppni við sig. Nýlegur dómur
Evrópudómstólsins þess efnis, að
það hafi verið ólögmæt aðgerð
hjá hollenzku fyrirtæki að selja
vörur og þjónustu undir kostnað-
arverði til þess að kippa fótunum
undan minni keppinaut hefur ýtt
undir þessa afstöðu fram-
kvæmdastjómar EB. Samkvæmt
sérstökum samkeppnisreglum,
sem gilda innan EB er fram-
kvæmdastjórninni heimilt að
sekta fyrirtæki, sem gerist brot-
legt við þessar reglur og getur
sektin numið allt að tíunda hluta
árstekna hins brotlega aðila.
;
;
;
Sem dæmi um þau álitamál,
sem hér koma við sögu er kvört-
un brezka flugfélagsins British
Midland, sem telur, að írska flug-
félagið Aer Lingus selji fargjöld
á milli Dyflinnar og Lundúna á
óeðlilega lágu verði til þess að
koma höggi á hið brezka fyrir-
tæki, sem er í einkaeign en írska
fyrirtækið er í ríkiseign og tapar
peningum á þessari tilteknu flug-
leið.
Samningar hafa enn ekki tek-
izt um evrópskt efnahagssvæði
og enginn veit á þessari stundu,
hvort þeir takast. í skýrslu En-
skilda kemur hins vegar _fram,
að náist þeir samningar og Island
verði aðili að evrópsku efnahags-
svæði, verði margvísleg fyrirtæ-
kjalöggjöf, sem nú er í gildi í
Evrópubandalagsríkjunum lög-
fest hér. Þótt nú sé ekki vitað,
hvort samkeppnisreglur af því
tagi, sem hér hafa verið nefndar
falla undir þann hatt er það ekki
ólíklegt. Þannig getur aðild að
evrópska efnahagssvæðinu orðið
til þess að hér komi til fram-
kvæmda brýnar umbætur á ýms-
um sviðum, sem ella hefði ekki
náðst samstaða um.
Skortur á samkeppni hefur
lengi verið eitt helzta vandamálið
í okkar litla samfélagi. Sums
staðar er mikil samkeppni í við-
skiptum, sem hefur leitt til lægra
vöruverðs og betri þjónustu við
neytendur. Eitt gleggsta dæmið
um þetta er matvöruverzlunin á
höfuðborgarsvæðinu. Samkeppni
þar hefur óumdeilanlega lækkað
vöruverð og leitt til bættra
lífskjara fyrir almenning. Á öðr-
um sviðum er samkeppni afar
takmörkuð, svo að ekki sé meira
sagt. Þar má nefna bankastarf-
semi, tryggingastarfsemi, sam-
göngur, útflutningsstarfsemi og
margt fleira. Óneitanlega yrði
fróðlegt að sjá hvaða áhrif sam-
keppnisreglur Evrópubandalags-
ins mundu hafa hér á landi,
kæmu þær til framkvæmda í einu
eða öðru formi.
Á undanförnum árum hafa
talsmenn atvinnulífsins lagt ríka
áherzlu á nauðsyn þess, að aðlaga
ýmiss konar löggjöf, sem snertir
atvinnulífið löggjöf innan Evr-
ópubandalagsins til þess að
tryggja atvinnufyrirtækjum hér
sömu starfsskilyrði og fyrirtæki
innan EB njóta, hvað svo sem
líði tengslum okkar við EB. Færi
svo, að samningar tækjust ekki
um aðild okkar að evrópsku efna-
hagssvæði er auðvitað spurning,
hvort við ættum ekki þrátt fyrir
það að lögfesta ýmis konar
starfsreglur, sem varða atvinn-
ulífið og gilda í EB-ríkjunum ein-
mitt til þess að tryggja sem jöfn-
ust rekstrarskilyrði.
Listaátak í Hafnarfirði
_________Myndlist______________
BragiÁsgeirsson
Það hafa stórir hlutir verið að ge-
rast í Hafnarfírði og Straumi á und-
ángengnum árum svo sem menn hafa
rekið sig rækilega á.
Þetta er merkilega myndarlegt
framtak hér á landi og listahátíðin
sem nú stendur yfír er einungis rök-
rétt framhald þeirrar þróunar.
Fyrst reis menningarmiðstöðin
Hafnarborg upp, sem á skömmum
tíma hefur náð að veita aðallisthúsum
höfuðborgarinnar umtalsverða sam-
keppni og getur enn gert betur ef
rétt verður haldið á spilunum. Síðan
hófst uppbyggingin í Straumi, sem
var öðru fremur verk nokkurra hafnf-
irskra myndlistarmanna, sem gengu
til verks af miklum dugnaði og ósér-
hlífni.
Nú er svo komið að Hafnarfjarðar-
bær hefur á skömmum tíma endur-
heimt þá virðingu sem hann hafði á
fímmta og sjötta áratugnum, er varla
komu þeir heimsþekktu tónlistar-
menn til höfuðborgarinnar, að þeir
træðu ekki einnig upp í Bæjarbíói í
Hafnarfirði, auk þess sem almenn-
ingsvagnar til Hafnarfjarðar voru
yfirfullir á kvöldin vegna ásóknar
Reykvíkinga á úrvals kvikmyndasýn-
ingar á sama stað.
Þá höfðu byggingarframkvæmdir
ekki ennþá umturnað hinu fagra
umhverfí bæjarlandsins, en þær miklu
framkvæmdir settu lengi ljótan svip
á það með byggingarlist, sem féll
alls ekki inn í náttúruna né umhverf-
ið og var sem fleinn í holdi.
En nú hefur fjölmargt verið gert
á undanförnum árum til að gefa
bænum mannlegri ásýnd og t.d. hafa
ýmis gömul og sögufræg hús verið
gerð upp og ýmsar lagfæringar gerð-
ar á helstu umferðaræðum.
Útsýnið yfir höfnina er blasir við
er komið er til bæjarins er hið feg-
ursta og væntanlega kemur aldrei til
framkvæmda, sem skerða það, því
það er eitt hið dýrmætasta sem hann
á.
— Það hefur ekki farið fram hjá
neinum að listahátíð er í fullum gangi
í Firðinum með höggmyndasýningu
nafnkenndra innlendra sem erlendra
listamanna, málverkasýningu í Hafn-
arborg og sýningu á fjölbreyttum
tegundum myndlistar í Sverrissal á
jarðhæð. Auk fjölþættra tónlistarvið-
burða.
Vafalaust sætir sýning rýmisverk-
anna mestum tíðindum enda setur
hún sterkan og skemmtilegan svip á
umhverfið og er einmitt það sem það
hefur þarfnast hvað mest, því það er
bæði opið og nakið, auk þess sem
hvíta gifsverkið er eitthvað svo vand-
ræðalegt og einmana í núverandi
staðsetningu.
Greinarhöfundur hefur verið fjarri
viðburðaríkum mánuði á listasviði og
það er nokkuð seint sem hann sest
• niður til að gera þessum sýningum
dálítil skil. En framkvæmdin virðist
ekki hafa þurft mikla umfjöllun ef
miðað er við mikla athygli og dijúga
aðsókn á alla listviðburðina að ég
best veit, og jafnvel hafa færri kom-
ist að en vildu á suma tónleikana.
Ekki er úr vegi að geta þess, að
umsvif á veitingahúsum hafa stór-
aukist og jafnvel þrefaldast í einu
tilvikinu.
Menn skulu einmitt beina sjónum
að því veigamikla atriði, að óbeinn
ágóði af listahátíðum víða í heiminum
borgar upp alla styrki frá hinu opin-
bera og gríðarleg Ijármagnsvelta er
á bak við marga listviðburði.
Þeir Gaflarar hljóta að vera stoltir
og ánægðir með framvindu mála og
væntanlega verður fljótlega farið að
undirbúa næstu listahátíð meðan
reynslan af þessari er fersk og lif-
andi, en það er einmitt það sem gert
er erlendis hve langt sem kann ann-
ars að vera á milli listahátíðanna.
Ýmsir af hinum erlendu gestum
eru heimskunnir myndlistarmenn og
verk þeirra hafa verið sett upp víða
um heim.
Kannski er athyglisverðast með
þetta framtak, að leiðarljós þess er
að forðast miðstýringu nútímans og
er það þróun sem á sér víða stað.
Listamenn hafa gert uppreisn gegn
ofurvaldi markaðsins, nafnkenndra
"Tisthúseigenda og forsjárhyggju
marxískra listsögufræðinga. Þessum
leiðandi öflum hefur hvað eftir annað
tekst að dauðhreinsa flest listhús og
söfn af lífrænu vaxtarmagni. Þau
eiga og enga hlutdeild í þeirri lífrænu
þróun sem hefur átt sér stað á undan-
gengnum árum og margföldun að-
sóknar á hvers konar menningarat-
burði.
Þessi fijálsu og opnu stefnumörk
hafa tekist vel, því það er óþvingaður
og léttur blær yfir framkvæmdunum
og það skiptir öllu máli, því til hvers-
eru listahátíðir ef fólkið kemur ekki?
Ekkert ákveðið þema er ríkjandi,
heldur er leitast við að hafa fjöl-
breytnina sem mesta og nokkra
breidd á sýningunum.
Þannig eru málararnir fjórir í
Hafnarborg gjörólíkir en samt sem
áður ríkir ákveðið samræmi í sölun-
um, en þó hefðu þeir allt eins mátt
vera sex eða átta.
Sigurður Örlygsson er sem fyrr á
ferðinni með risastór myndverk og
Útilistaverkið sem Sebastian frá Mexíkó hefur gert og gefið í Högg-
myndagarð Hafnarfjarðar.
Timo Solin, Finnlandi.
nýtur sín þá best, en nokkuð vill flug-
ið daprast þegar hann notar hóflegri
stærðir, Guðrún Kristjánsdóttir hefur
aldrei verið tærari en í sínum bestu
myndum á sýningunni og Sveinn
Bjömsson kemur á óvart með óhlut-
lægum Iistasinfóníum. Einar Gari-
baldi er enn í mótun og málverk hans
hafa yfir sér ítalskt yfirbragð.
Útisýningin er fjölbreytt og lifandi
og hún setur sem fyrr segir mjög
skemmtilegan svip á umhverfið. Erf-
itt er að fjalla um einstök verk í þess-
um listdómi og hér má koma fram,
að sýningin stendur allt of stutt yfir,
henni lýkur um helgina. En myndirn-
ar verða fluttar um set í sérstakan
höggmyndagarð og þá verður betra
tækifæri til að fjalla um þær.
Ber að óska þeim í Firðinum til
hamingju með fyrstu listahátíðina,
þakka gott verk og þá einkum drif-
fjöðrina í framkvæmdunum, Sverri
Olafssyni, félögum hans í stjórn lista-
hátíðar, svo og bæjarstjóranum Guð-
mundi Árna Stefánssyni, sem sýndi
skjót og lofsverð viðbrögð er hug-
myndin var fyrst reifuð.
Barokktónlist
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Þau menningarskil, sem eiga sér
einkennisnöfn eins og Renaissance,
Baroque, Rococco, Classic og Rom-
antic eru samofin þjóðfélagsbreyt-
ingum þeim er ýmis ríki í Evrópu
gengu í gegnum, allt frá 1450 til
aldamótanna 1900. Inn í þá þróun
blandast viðhorfsbreytingar gagn-
vart fyrirbærum eins og menntun,
frelsi og mannréttindum svo og, að
smám saman var hulunni svipt af
ýmsum launhelgum tilfinninganna
og að kirkja og aðall misstu alræði
sitt varðandi lífsrétt fólks. Þessi
þróun hugmynda og kunnáttu er
grunnbassinn í tröllslegum darrað-
ardansi 20. aldarinnar og eins og
það spilverk sögunnar, sem hófst í
hægferðugum Renaissance-dansi,
hafi nú náð þeim hraða og galsa,
er aðeins geti lokið með eigin hruni,'
svo sem nú er að koma fram í Evr-
ópu nútímans.
Ófullnægja og skarkali nútímans
hefur knúið menn til að leita sér
skjóls í eldri og kyrrlátari list for-
tíðarinnar og að því leyti til hefur
list nútímans misgengið sig við þarf-
ir fólks, í eltingarleik sínum við að
vera „up to date“ og fylgja iðukasti
tískunnar, í stað þess að vera mót-
vægi gegn ærðum hraðanum.
Hvort það tekst á okkar tímum,
að endurheimta kyrrðina í líf- og
listleik mannsins, eða hvort leit okk-
ar að henni verði aðeins í formi
sumarleyfa og frístunda frá hrað-
akstrinum, er óvíst. Það er þó ljóstr
að það gamla getur ekki komið í
staðinn fyrir það sem er og að
nútíminn verður að endurskapa sig
og kyrra, áður en hann molnar inn-
anfrá og hrynur með miklu glamri.
Hvað sem líður gildi eldri listar,
er starf þeirra menningarstofnana,
er leggja áherslu á flutning eldri
tónlistar, mikilvægt framlag í sjálfs-
leit mannsins og á fyrstu sumartón-
Ieikum í Skálholtskirkju á þessu
sumri, var flutt tónlist eftir fjögur
barokkskáld, Biber, Geminiani,
Telemann og J.S. Bach. Flytjendur
voru Musica ad Rhenum, barokk-
sveit sem stofnuð hefur verið upp
úr Musica Antiqua Köln.
Musica ad Rhenum er skipuð frá-
bærum tónlistarmönnum en að því
leyti til eru þeir þeim heillum horfn-
ir, að barokk-kyrrðin hefur vikið
fyrir hraða 20. aldarinnar. Það leik-
ur enginn vafí á tæknikunnáttu ein-
stakra félaga, eins og t.d. flautuleik-
arans, Jed Wentz, sem leikur ótrú-
Barokksveitin Musica ad Rhenum.
lega vel á barokkflautuna sína og
með svo fallegum tóni, sem galdrað-
ur væri úr ævintýrum og best kom
fram í a-moll partítu (BWV 1013)
eftir J.S. Bach. Fiðluleikarinn Manf-
red Kraemer er frábær og lék mjög
vel hermisónötu eftir Biber, þar sem
hermt er eftir ýmsum dýrum, auk
þess sem inn á milli er fléttuð ágæt
tónlist.
ítalski konsertinn eftir J.S, Bach
er mikið listaverk og var tæknilega
vel útfært, en í nútímahraða, af
Riko Fukuda. Fukuda er afburða
sembalisti hvað snertir leiktækni og
lék hún fallega með ýmsar tónlínur,
þó heildarmynd verksins glataði
nokkru af tign sinni og virðuleika í
nútímalegum og ofurhröðum leik
hennar.
Sellósónata eftir Geminiani var
mjög vel leikin af Ballasz Mate en
verkið er því miður ekki sérlega
skemmtilegt. í síðasta verkinu, sem
var konsert eftir Telemann, bættist
í hópinn Laura Johnson, er lék aðra
fiðlu. Þrátt fyrir frábæran leik og
samstillingu, var það mikill hraði,
sem rændi verkin nokkru af kyrrð
og virðuleik barokktímans, því þrátt
fyrir Babel-háar byggingar barokk-
manna, var tíminn fyrir þeim sem
sjálf eilífðin og líftími manna hæg-
ferðugt augnabliks brot af henni.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. JÚLÍ 1991
21
Nokkur orð um Palestínu-
ráðstefnu SÞ í Helsinki
eftir Jóhönnu
Kristjónsdóttur
ÞAÐ SEM einna mesta athygli
vakti á þriggja daga ráðstefnu
evrópskra blaðamanna um
Palestínu sem SÞ boðuðu til í
Helsinki dagana 3.-5. júní sl.
virtist mér vera að fram kom
að forysta PLO er reiðubúin
að hitta Israela „hvar og hve-
nær sem er“ til að hefja undir-
búning að ráðstefnu um lausn
málsins. í öðru lagi vöktu
ánægju ýmsar hugmyndir sem
William Quandt frá Brooking-
stofuninni í Washington setti
fram í lokaorðum t. d. að Bush
Bandaríkjaforseti ætti að
koma sjálfur til skjalanna í
stað þess að beita James Baker
jafnan fyrir sig. Ein hugmynd
Qandts var sú að Bush og
Gorbatsjov ættu að biðja Mú-
barak Egyptalandsforseta að
bjóða fulltrúum allra deiluað-
ila og allra Arabaþjóða til
fundar í Kairó. „Ef ísraelar
mæta ekki á slíkum fundi er
skömmin þeirra," sagði Qu-
andt.
Til ráðstefnunnar var boðið
evrópskum blaðamönnum sem
skrifa að staðaldri um Palestínu-
málið og Miðausturlönd. Þarna
komu saman 60 blaðamenn frá
30 löndum. Ráðstefnustjóri var
Vasily Safrounchuk, aðstoðar-
framkvæmdastjóri Sameinuðu
þjóðanna um öryggismál.
í ráðstefnuboði var sagt að
ræðumenn yrðu m.a. fulltrúar frá
PLO, stjórnar-og stjórnarand-
stöðu í ísrael, frá Jórdaníu kæmi
sérlegur ráðgjafi Husseins Jórd-
aníukonungs, fulltrúi yrði frá
Sýrlandi og auk þess Anatoly
Ivanovich Philyov, aðstoðarstjóri
Miðausturlanda og Norður-
Afríkudeildar sovéska utanríkis-
ráðuneytisins, Simone Veil, fyr-
verandi forseti Evrópuþingsins,
Mohamed E1 Shafei Abdel
Hamid, fyrverandi aðstoðarut-
anríkisráðherra Egyptalands,
Hanan Mikhail Ashrawi, deildar-
forseti listadeildar Bir Zeit há-
skólans í Ramallah á Vestur-
bakkanum, Fuchang Yang, að-
stoðarutanríkisráðherra Kína,
Simon Fraser, frá Miðaustur-
landadeild breska utanríkisráðu-
neytisins ogh William Quandt frá
Brookings-stofnuninni í Wash-
ington D.C.
s
Nokkrir frummælendanna.
Þetta virtist við fyrstu sýn hin
fegursta fylking ræðumanna. Við
upphaf ráðstefnunnar þurfti
Safrounchuk hins vegar að byija
á að greina frá nokkrum breyt-
ingum: Likud-flokkurinn í ísrael
hafði neitað að senda ræðumann
qg þó þeir tveir sem töluðu frá
Israel væru hinir áheyrilegustu
menn dró allur málflutningur
þeirra dám af því að þeir eru í
stjórnarandstöðu og mér fannst
þetta minnka vægi ráðstefnunn-
ar. Að svo mæltu varð aðstoðar-
framkvæmdastjórinn að skýra
frá því að engir fulltrúar kæmu
frá Jórdaníu og Sýrlandi og Sim-
one Veil hefði sömuleiðis forfall-
ast. Var þá óneitanlega enn
ósýnilegri tilgangur með þessari
samkundu. Þarna á ég sem sagt
fyrst og fremst við fulltrúa frá
Likud og Sýrlandi og Jórdaníu.
Sovésku og kínversku ræðu-
mennirnir fluttu ákaflega staðl-
aðar • og innihaldslausar ræður
og viku ekki frá texta og komu
sér að mestu leyti undan því að
svara spurningum sem til þeirra
var beint. Fulltrúi PLO Yasir
Abedrabbo var skýr og skori-
norður og lýsti yfir vilja PLO til
að ræða án skilyrða við Israela
til undirbúnings frekari viðræð-
um. Haim Ramon, þingmaður
Verkamannaflokksins og sköru-
legur í málflutningi byijaði á að
benda okkur á að það væru lög
í Israel sem bönnuðu að gyðingar
töluðu við PLO-menn og hann
ætlaði ekki að gerast lögbijótur
og myndi því ekki yrða á PLO-
manninn. Hins vegar sagðist
hann vilja frið og réttlæti meira
að segja til handa öðrum íbúum
ísraels en gyðingum. Dr. Hanan
Ashrawi prófessor var áheyrileg
og snjöll. Hún er ein þeirra sem
hitti James Baker, utanríkisráð-
herra Bandaríkjanna þegar hann
var á Miðausturlandaskokki sínu
í vor. Hún er mjög afdráttarlaus
í tali og auk þess lék enskan
henni á tungu áreynslulausar en
hjá öðrum ræðumönnum sem
ekki höfðu ensku að móðurmáli.
Það var út af fyrir sig fróðlegt
að hlýða á umræðurnar sem fóru
að vísu fyrsta daginn út í nagg
eða tilfinningaraus og hefði ekki
þótt tilkomumikið ef kvenfólk
hefði staðið fyrir svo hallærisleg-
um rökræðum.
Það voru allir sammála um að
málin væru að sigla í strand.
Öllum bar saman um að allir vildu
frið. Menn greindi á um leiðir sem
fyrr.Nú er ég ekki ráðstefnuvön
manneskja en mér þótti umræð-
urnar og almennt vinna fulltrúa
á ráðstefnunni vera ósköp tak-
Hluti ráðstefnugestanna.
mörkuð. Það var lítið gert að því
að draga áheyrendur inn í um-
ræður þó spurningar væru leyfð-
ar öðru hveiju og ansi mikið af
yfirlýsingum og ræðuhöldum
áttu trúlega að hljóma vel en þar
flaut með ókjör af sjálfsögðum,
margsögðum, margtuggðum
tugguni.
Fundurinn hófst á mánudags-
morgni 3.júní og var það eini
dagurinn af þessum þremur sem
eitthvað var rætt að gagni. Ann-
ars var varla hætta á að ráð-
stefnugestir ofreyndu sig, fundir
stóðu í 2 klukkutíma seinni dag-
ana tvo. Það var kalt í Helsinki
þó júnímánuður væri hafinn en
annars hefðu menn sjálfsagt not-
að tækifærið að skoða sig meira
um.
Ýmsir reyndir og þekktir evr-
ópskir ritstjórar helstu stórblaða
voru á ráðstefnunni en þrátt fyr-
ir mælsku dr. Hanans sem varð
að vísu að nokkrum langdregnum
fyrirlestrum þegar á leið, vænt
og elskulegt viðmót Vasily Safro-
unchuks og rökfestu og góðan
málflutning þeirra William Qu-
andts og hins ísraelska fulltrúans
Elazar Granots frá Maapam
flokknum var þetta rýr mál-
stefna. Sú hugsun gerði vart við
sig öðru hveiju að ég vonaði að
alþjóðaráðstefnur sem er svo
merkilegt að sækja af því þar
vita allir allt væru ívið bitastæð-
ari en þessi.
Niðurstaðan var að ráðstefnan
hefði verið „gagnleg“ og þyrfti
að efna til annarrar slíkrar. Ég
leyfi mér að setja stórt spurning-
armerki við það nema öruggt sé
að til hennar kömi þeir sem hafa
vald til að segja meira en margir
sem þarna mæltu. Einhver stakk
upp á að næsta ráðstefna af
þessu tagi ætti að vera í Jerúsal-
em. „Vel á minnst,“ sagði frú
Hanan.„Þá verður PLO að fá að
senda fulltrúa. Mun ísraelsstjórn
leyfa að Yassir Arafat eða ein-
hver annar frá samtökunum
komi?“ Og þar sem Shamir for-
sætisráðherra hefur sagt að dirf-
ist Arafat að koma til Israels eða
Jerúsalem verði hann handtekinn
og leiddur fyrir rétt - og enginn
frá Likud var þarna til að svara,
þá endaði ráðstefnan svo sem
ekki í neinu. Og mun væntanlega
hvorki ýta á né tefja fyrir að
Palestínumálið verði leyst. Og
punktur.
1
I
I
i
j
I
I