Morgunblaðið - 30.10.1991, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. OKTOBER 1991
31
42. ársþing LH;
ALLT EINS OG ÁÐUR VAR
Morgunblaðið/Valdimar Kristinsson
Nýkjörin syórn L.H. frá vinstri talið Ingimar Ingimarsson, Sigfús Guðmundsson, Sigbjörn Björns-
son, Kári Arnórsson formaður, Jón Bergsson, Guðmundur Jónsson varaformaður og Halldór Gunn-
arsson.
_________Hestar_______________
Valdimar Kristinsson
Þessi orð sem hrutu af vörum
eins þingfulltrúans þegar hann
gaf í skyn að hann vildi hafa
hlutina óbreytta eiga kannski
betur við en annað þegar fjallað
er um Landsamband hestamann-
afélaga og 42. ársþing þess.
Fjárhagur og málefni samtak-
anna í öruggum farvegi en vilj-
inn til að líta raunsætt fram á
veginn virðist takmarkaður. Eru
menn ánægðir með tilveruna
eins og hún blasir við í dag?
Svo virðist vera í fljótu bragði
séð en þegar betur er að gáð má
skynja undiröldu óánægju. Er þar
átt við stórmótamálin sem þrátt
fyrir allt virðast ekki jafn mikið
leyst og í veðri er látið vaka. Á
þinginu lágu fyrir ýmsar tillögur
varðandi þau mál og segja má að
þær hafi verið afgreiddar með rot-
höggi á þingi eftir að nefndir höfðu
lagt til að þær yrðu felldar. Krist-
inn Guðnason formaður Geysis kom
með frávísunartillögu á þær allar
áður en nokkur umræða færi fram
í þingheimi. Virtist sem margir
þingfulltrúar gerðu sér ekki fylli-
lega grein fyrir því hvað felist í
slíkum tillögum. Voru menn
hræddir við að ræða þessi mál á
þinginu? Fram kom sú skoðun
ýmissa að tilgangslaust væri að
taka þær til umræðu sem endaði
með þrasi sem drægi þinghaldið á
langinn. Eftir þessa snarlegu af-
greiðslu gátu menn svo eytt löng-
um tíma í þras um fyrirkomulag á
úrslitakeppni bama og unglinga.
Vera kann að meirihluti þingfull-
trúa telji að þar sé á ferðinni mikil-
vægara málefni fyrir framtíð land-
samtaka hestamanna.
Enn og aftur fengu menn nú
staðfestingu á því hversu íhaldssöm
samtökin eru. Menn hafa ekki vilja
eða kjark til að gera ýmsar breyt-
ingar sem til bóta kunna að vera
og jafnvel ekki einu sinni að ræða
það. Hefur það komið berlega í Ijós
ár eftir ár bæði á þingum og í starfí
LH Það er viðurkennd staðreynd
að bæði íjórðungs- og landsmót eru
orðin ofhlaðin í dagskrá og af því
tilefni hafa verið gerðar tilraunir
til að fækka til dæmis gæðingum
á þessum mótum án árangurs.
Virðist allt stefna í að hestamenn
lendi í sömu ógöngum og UMFÍ
er komið með sín landsmót sem eru
orðin alltof stór og erfítt að fínna
aðila sem geta tekið við þeim. Á
sama tíma standa menn frammi
fyrir stórminnkandi aðsókn að
hestamótum og menn velta fyrir
sér hvað sé til ráða en engu má
breyta. Mönnum ætti að vera í
fersku minni að ekki fyrir alllöngu
var skipuð milliþinganefnd sem
skyldi gera tillögur um breytingar
til úrbóta á stórmótahaldi. Sú nefnd
skilaði einu áliti sem hljóðaði upp
á litlar eða engar breytingar. Virð-
ist sem vantað hafí allt hugmynda-
ríki og frjóleika í umræðuna og
menn einfaldlega ekki þorað að
koma með tillögur um róttækar
breytingar með einni undantekn-
ingu þó. Hefur sú undantekning
alltaf verið kveðin niður og nú síð-
ast á nýafstöðnu þingi. Jafnframt
hefur hugmyndasmiðurinn af
mörgum verið talinn vandræða-
gemlingur og til mikillar óþurftar
í félagsstarfinu og best geymdur
heima. Ekki skal hér lagt á það
mat hvort þessar umræddu tillögur
séu það eina rétta en tvímælalaust
viðleitni í þá átt að leita eftir úr-
lausnum. I þeim er gert ráð fyrir
tvískiptingu landsmóta þannig að
þau yrðu haldin á tveggja ára fresti
með megin áherslu á kynbótasýn-
ingar og gæðingakeppni til skiptis.
Er ekki líka rétt að velta því fyrir
sér hvort tímabært sé að fara að
dæma stóðhesta á vorin, t.d. seinni-
partinn í maí, þannig að þeir bestu
nýtist til hins ýtrasta allt sumarið.
Gera menn sér grein fyrir því að
þegar landsmót eru haldin eru
flestir bestu yngri hestamir meira
og minna tepptir fram á mitt sum-
ar í undirbúningi fyrir mótið. Þann-
ig má velta hlutum fyrir sér á
ýmsan hátt og þannig gætu menn
hugsað þegar þeim er fengið það
hlutverk að koma með tillögur til
breytinga en ekki ganga út frá því
í upphafí ferðar að ekki megi hrófla
við því grundvallarskipulagi sem
fyrir hendi er og að öllum líkindum
er gengið sér til húðar.
Greinilega mátti skynja þrátt
fyrir rólegt þing að ekki eru allir
fullkomlega ánægðir með fram-
vindu mála innan LH Að minnsta
kosti tveir þingfulltrúar yfírgáfu
þingsalinn eftir að áðurnefndar frá-
vísunartillögur höfðu verið sam-
þykktar. Öllum er í fersku minni
úrsögn eyfírsku hestamannafélag-
anna á sínum tíma út af deilum
um val á landsmótsstað. Nú eru
Fáksmenn sárir yfir að hafa ekki
fengið landsmótið 1994 þótt ekki
hafí þeir ákveðið úrsögn úr samtök-
unum í það minnsta enn sem kom-
ið er. Rætur þessara deilna og
óánægju snúast að sjálfsögðu allar
um það hvar halda eigi landsmót.
Vilja margir ganga þannig frá
málum að tveir ákveðnir staðir,
annar á Suðurlandi og hinn á Norð-
urlandi, verði valdir sem lands-
mótsstaðir framtíðarinnar. Helstu
fylgjendur þessa eru að sjálfsögðu
Skagfirðingar og Sunnlendingar
sem eiga aðild að Rangárbökkum
sf. og hafa fengið þtjú síðustu
landsmót. Eyfírðingar og Fáks-
menn vilja hinsvegar halda mögu-
leikum fleiri staða á landsmóti opn-
um og leggjast eðlilega alfarið
gegn slíkum áformum. Aust- og
Vestlendingar virðast alveg stikkfrí
í landsmótskeppninni ef marka má
orð Skúla Kristjónssonar fráfar-
andi varaformanns. Þar sagði hann
að þessir aðilar væru tilbúnir að
afsala sér landsmótum um aldur
og ævi. Skúli veit sjálfsagt manna
best hvaða umboð hann hefur til
slíkra yfirlýsinga. í stuttu máli
sagt er hér um að ræða djúpstæða
og harða hagsmunabaráttu, því
landsmót hafa skilað góðum hagn-
aði í gegnum tíðina og stuðlað að
mikilli uppbyggingu á viðkomandi
mótssvæðum. Lykillinn að lausn
þessara mála hlýtur meðal annars
að liggja í breytingum á stórmóta-
haldi auk þess sem nauðsyn ber til
að aðlaga mótshaldið að kröfum
mótsgesta í sífellt harðnandi sam-
keppni við önnur áhugamál og tóm-
stundir. Þarna hafa hestamenn sof-
ið á verðinum og látið stöðnunina
ná fullmiklum yfirtökum.
Annað gott dæmi um íhaldssemi
í röðum hestamanna eru tilraunir
til fækkunar þingfulltrúa. Á árs-
þingi fyrir nokkrum árum var lagt
til að fjöldi félagsmanna að baki
hveijum þingfulltrúa yrðu 100 í
stað 75. Það var fellt í meðförum
þingsins þrátt fyrir þá staðreynd
að þá þegar voru þingin orðin of
fjölmenn og erfiðleikum bundið að
halda þau. Fer þeim stöðum sem
geta tekið að sér þinghald nú stöð-
ugt fækkandi eftir því sem meðlim-
um hestamannafélaga fjölgar. Þá
eru ónefndar tilraunir stjórnar og
annarra til að fækka þingum á
þann veg að þau yrðu haldin annað
hvert ár og formannafundir árin á
milli. Tillaga um þetta hefur verið
lögð fram á hveiju þingi um árabil
og alltaf verið felld þrátt fyrir að
öllum væri fullljóst að málefnaþörf-
in fyrir árlegt þing væri ekki fyrir
hendi eins og sannaðist enn einu
sinni á nýafstöðnu þingi. Aldrei
fyrr hefur þessi tillaga þó hlotið
eins jákvæða afgreiðslu sem nú,
en henni var vísað heim til félag-
anna til frekari skoðunar og eiga
félögin að skila áliti fyrir 1. apríl
á næsta ári.
Hestamenn eru sem sagt með
eindæmum íhaldssamir, þeir vilja
hittast áriega sem flestir og taka
í nefið, spjalla saman og þeir sem
hæfileikann hafa senda gjarnan frá
sér hnyttnar ferskeytlur. Til mála-
mynda eru jú sendar inn nokkrar
tillögur svo kalla megi samkomuna
þing. Eitt sinn var ónefndur þing-
fulltrúi spurður hversvegna hann
vildi hafa þingin árlega og svarið
var „það er svo gaman” og hann
bætti við að helst vildi hann hafa
þau öll á Hótel Sögu því þá gæti
hann slegið því saman við árlegt
vikufrí sitt á bændaafslætti á Sögu.
Af þeim tillögum sem samþykkt-
ar voru á þinginu má geta hér
nokkurra. Er þar fyrst að nefna
tillögu varðandi reglur um lyfja-
notkun á hrossum. Var samþykkt
að skipa fímm manna nefnd sem
tæki ítarlega á faglegum og félags-
legum áhrifum lyfjaprófanna og
skili hún áliti fyrir næsta þing. Þá
krefst þingið þess að stjóm LH
gangi hart fram í því að lög verði
sett um reiðleiðir meðfram stofn-
brautum, þar sem þær eru hluti
af samgöngukerfi landsmanna.
Samþykkt var að efla bæri æsku-
lýðsstarfið innan samtakanna og
lögð skyldi áhersla á að enginn
landshluti yrði þar settur hjá. Jafn-
framt því var samþykkt að árgjöld
aðildarfélaganna yrði óbreytt frá
því sem nú er. Tilmæli til hrossa-
ræktamendar B.í. um að tilraun
yrði gerð með sjálfstæða dóma
þriggja dómara við mat á hæfileik-
um kynbótahrossa var samþykkt.
I frétt um þingið í þriðjudagsblað-
inu var talað um spjaldadóma í
þessu tilviki sem ekki er rétt og
leiðréttist hér með. Að síðustu
hvatti þingið þingfulltrúa til að
koma á framfæri í félögum sínum
tilmælum um að hestamenn gangi
það vel um landið, áningarstaði og
hlið að þeim sé til sóma og öðmm
til eftirbreytni. Auk þess sem hvatt
var til aukinnar notkunar endursk-
insmerkja.
Undir liðnum „Hrossabúskapur
á íslandi” fluttu Bima Hauksdótt-
ir, hrossabóndi í Skáney, Sveinn
Runólfsson, landgræðslustjóri, og
dr. Ólafur Dýrmundsson framsögu-
erindi. Var þetta mjög fróðlegur
málflutningur og gæti verið áhuga-
vert fyrir einstök hestamannafélög
að fá þá Ólaf og Svein á fræðslu-
fundi hjá félögunum. Fjölluðu þeir
um hrossafjölda á íslandi og beitar-
mál. í stjóm voru kjömir Guðmund-
ur Jónsson, varaformaður, Sigfús
Guðmundsson og Sigbjörn Bjöms-
son, meðstjómendur. í varastjórn
voru kjörnir Marteinn Valdimars-
son, Elísabet Þórólfsdóttir, Stefán
Bjarnason, Kristmundur Halldórs-
son og Ágúst Oddsson.
ÁRIMAÐ HEILLA
Hjónaband. Brúðhjónin Guðbjörg Leifs-
dóttir og Óskar Sigurðsson, til heimilis að
Bergstaðastræti lla í Reykjavík, voru gef-
in saman í Hnífsdalskapellu 17. ágúst sl.
Prestur var sr. Gunnar Eiríkur Hauksson.
Hjónaband. Brúðhjónin Sonja Harðardóttir
og Jóhann Jónasson, til heimilis að Fífu-
seli 16 í Reykjavík, voru gefin saman í
ísafjarðarkapellu 15. júní sl. Prestur var
sr. Karl V. Matthíasson.
Hjónaband. Brúðhjónin Guðrún M. Karls-
dóttir og Þröstur Óskarsson, til heimilis
að Tangagötu 26 á ísafirði, voru gefin
saman í Staðarkirkju í Súgandafirði 20.
júlí sl. Prestur var sr. Karl V. Matthíasson.
Hjónaband. Brúðhjónin Jóhanna Einars-
dóttir og Hallgrímur Magnús Sigurjþnsson,
til heimilis að Brautarholti 14, ísafirði,
voru gefín saman í Hólskirkju í Bolungar-
vík 24. ágúst sl. Prestur var sr. Sigríður
Guðmarsdóttir.