Morgunblaðið - 21.02.1992, Blaðsíða 10

Morgunblaðið - 21.02.1992, Blaðsíða 10
MORGÍJIs'BLÁÓiÓ FÖStY'DAGÍjt<R VÍ.'fÉbMÁS 19ÍI2 10 1 is*ticurs i'iddhdimbj eíð IMÍPi EIBb KVIKMYNDASÝNING í HÁSKÓLABÍÓI LAUGARDAGINN 22. FEBRÚAR KL. 17 Mið-norskir vefir ZDF sjónvarpsstöðin styrk- ir enn íslenska kvikmynd ÁSDÍSI Thoroddsen hefur verið boðið af þýsku sjónvarpsstöðinni ZDF, að leikstýra kvikmynd eftir eigin handriti. Stöðin býðst til að fjármagna myndina en fer fram á að hún verði aðeins minni í sniðum en kvikmynd Ásdísar, „Ingaló“, sem ZDF sjónvarpsstöð- in styrkti einnig með því að kaupa sjónvapsrétt hennar í Þýsku- mælandi löndum. Að sögn Ásdísar, er gert ráð fyrir að nýja kvikmyndin verði ekki viðamikil en að hún verði tekin hér á landi með þátttöku íslenskra leikara. „Þetta verður ekki alveg strax, þar sem ég er með verkefni næsta sumar við gerð styttri myndbanda fyrir sjón- varp ogjiað gengur fyrir,“ sagði Ásdís. „Eg er með ákveðnar hug- myndir í kollinum að nýju handriti en það liggur ekki fyrir ennþá en þeir vildu halda samstarfinu áfram. Þetta verður íslenskt efni með íslenskum leikurum." ________Myndlist____________ Bragi Ásgeirsson í kjallarasölum Norræna hússins hefur undanfarnar vikur staðið yfir sýning á vefjalist frá Mið-Nor- egi. Förum við nánar út í stað- setninguna, þá eru listamennirnir búsettir í Suður-Þrændalögum, Norður-Þrændalögum, Mæri og Romsdal. En haldi einhveijir að þetta sé sýnishorn á norrænni útkjálkalist, skjátlast þeim hrapalega, því að hér er um að ræða einhveija þá fallegustu og hugþekkustu sýn- ingu sem lengi hefur verið sett upp í sýningarsölunum. Hún er hug- þekk fyrir það hver mikil alúð er að baki vinnubragðanna og falleg fyrir fegurð vefjanna og þann inni- leika sem einkennir vinnubrögðin. Er hér bæði um að ræða hefð- bundinn vefnað á hlutlægu og óhlutlægu sviði svo og þann leik með efni og áferð sem hefur verið svo áberandi í vefjalist á undan- fömum áratugum og hafa næstum rutt hinum hefðbundnu vinnu- brögðum úr vegi. Verk úr hand- gerðum pappír, körfufléttuvefnað- ur, trefjalist og hvers konar til- SÝND VERÐUR GAMANMYNDIN „STEPPING OUT“ MEÐ AÐALHLUTVERK FARA: LIZA MINNELLI, SHELLEY WINTERS OG JULIE WALTERS. STYRKTARLÍNUR Júllabúð, Bergvík hf., Skipavarahlutir hf., Veitingaskálinn Vestmannaeyjum, T. Pétursson & Co, Ólafur Þorsteinsson & Co, Heimilistæki hf., Völusteinn, Andrés fataverslun, Verkfræöistofan Vista, AVS Hagtæki, Glitnirhf., Lögfræðistofa Suðurnesja, Rafvörur hf., Miðnes hf., Farvís-Áfangar, Osta- og smjörsalan, Verslunin Brynja, Ráðgarður hf., Kjötsalurinn hf. Harðviðarval hf., Véla & skipaþjónustan, Framtak hf., Ó:M: búðin, Blikk og stál. Gudrun Skeie Stokstad. Fugl. 1991. raunir í tilbúnum efnum flæddu yfir sviðið og réðu ríkjum á sýning- um vefjarlistafólks og hér komu fram hugtökin „Fiber Art“ og „Art Fabric“. En eins og í öðrum greinum myndlistar og listiðnar komu hefð- bundnu vinnubrögðin aftur og á það jafnt við um málaralist, grafík, teikningu textíl, eða vefjalist. Ein- kennandi fyrir þesa þróun var að margir voru hættir að kenna list- greinina við vefi og nefndu hana textíl, svona líkt og að menn nefna gjarnan höggmyndir skúlptúra, þótt upprunalega merkingin á orð- inu skúlptúr sé einmitt höggmynd. Og á sviði grafíklistarinnar voru listamenn komnir í hvers konar tilraunir með gerviefni, en nú eru þeir á kafi í gömlu aðferðunum aftur og hinu sanna upprunalega handverki. Mest áberandi var þetta kannski í málverkinu, en þar var hlaupið um alla veggi með misstór- ar einingar og alls konar efnum blandað saman með misgóðum árangri. Hér höfum við séð textílsýning- ar, sem höfðu meiri svip af „skúlpt- úrsýningum", en að þær ættu eitt- hvað skylt við vefi. Þótt þessar tilraunir höfðu margt til síns ágætis kom að því að menn uppgötvuðu að heimurinn var að kafna í gerviefnum, og sum þeirra voru lífshættuleg og þeir voru ófáir listamenninrir sem hlutu varanlegan skaða af notkun þeirra og létu jafnvel lífið. Farið var að vara listamenn við notkun gerviefna nema undir handleiðslu fagmanna og á sér- hönnuðum verkstæðum. Og að sjálfsögðu er notkun gerviefna enginn vitnisburður um hugmyndaauðgi og frumleika, frekar en að notkun hefðbundinna efna þurfi að merkja það að við- komandi sé íhaldssamur og ófrum- legur, enda hefur þetta verið ræki- lega afsannað af frábærum lista- mönnum á undanförnum árum. Það að vera „meðvitaður" í list samtímans er þannig miklu oftar vottur þess að viðkomandi sé leiði- tamur og ósjálfstæður — hafi ekki kjark tii að rísa upp gegn ríkjandi gildismati um skilgreiningu á list dagsins. —Það sem einnig er áberandi á þessari sýningu er að hér er ekki verið að miðstýra hugmyndunum að sýningargestunum, hvorki með róttækri forsjárhyggju né þema- sýningu, en slíkar eru nú komnar úr tízku nema hjá íhaldssömustu og hörðustu forsprökkum núlista. Þvert á móti er lögð áhersla á fjöl- breytni þannig að skoðandanum er gefið svigrúm til eigin rann- sókna á eðli veíjarlista. Svo litið sé yfir sviðið og sögu vefjarlistar í Mið-Noregi þá var það enginn annar en listsögufræð- ingurinn Jens Thiis (1874-1942) sem stóð fyrir stofnun vefnaðar- skóla og vinnustofu fyrir vefjarlist í Þrándheimi árið 1898. Thiis var eldhugi um framgang lista- og listiðnaðar í Noregi og var for- stjóri þjóðlistasafnsins í Ósló frá 1908-1941. Umdeild voru kaup hans á röð öndvegisverka Edvards Munch í upphafi feriís síns við safnið, sem í dag teljast dýrustu og fágætustu perlur þess. Ég gerði mér tvær ferðir á þessa sýningu og er ljúft að viðurkenna að ég naut hennar mun betur í seinna skiptið. í fyrra skiptið kom hún mér það mikið á óvart að önn- ur heimsókn var nauðsynleg til að melta áhrifin. Það kom líka í ljós að í seinna skiptið voru það allt önnur myndverk sem tóku helst athygli mína en í fyrra skiptið og það gerir mér erfitt að gera upp á milli verkanna á sýningunni því að ég er nær viss um að í þriðja skipti myndi það fara á sama veg. í fyrra skipti voru það hin ábúð- armiklu, litsterku eða sérstæðu verk sem vöktu helst athygli mína, en í seinna skiptið hin fíngerðari, enda þurfa slík myndverk lengri aðlögunartíma. Auðséð er að hér er um há- menntaða listamenn að ræða, enda eru allir vel skólaðir í heimalandi sínu og víðs vegar í Evrópu. En það sem hrífur kannski mest er að hér er um mjög fjölbreytilega skólun að ræða en enga samhæf- ingu né einstefnu. Mættu fleiri norrænar sýningar rata hingað í framtíðinni, þar sem fjölbreytni go fordómaleysi ríkir, því að slíkar sýningar kynna list þjóðanna mest og best. Mette N. Handberg. Reitir á stóru taflborði. 1991. Marteinsdóttir syngja nokkur lög við undirleik Guðna Þ. Guðmundssonar i € í I1 € i i € t i i 1 I

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.