Morgunblaðið - 21.02.1992, Blaðsíða 10
MORGÍJIs'BLÁÓiÓ FÖStY'DAGÍjt<R VÍ.'fÉbMÁS 19ÍI2
10
1 is*ticurs i'iddhdimbj eíð
IMÍPi EIBb
KVIKMYNDASÝNING í HÁSKÓLABÍÓI
LAUGARDAGINN 22. FEBRÚAR KL. 17
Mið-norskir vefir
ZDF sjónvarpsstöðin styrk-
ir enn íslenska kvikmynd
ÁSDÍSI Thoroddsen hefur verið boðið af þýsku sjónvarpsstöðinni
ZDF, að leikstýra kvikmynd eftir eigin handriti. Stöðin býðst til
að fjármagna myndina en fer fram á að hún verði aðeins minni
í sniðum en kvikmynd Ásdísar, „Ingaló“, sem ZDF sjónvarpsstöð-
in styrkti einnig með því að kaupa sjónvapsrétt hennar í Þýsku-
mælandi löndum.
Að sögn Ásdísar, er gert ráð
fyrir að nýja kvikmyndin verði
ekki viðamikil en að hún verði
tekin hér á landi með þátttöku
íslenskra leikara. „Þetta verður
ekki alveg strax, þar sem ég er
með verkefni næsta sumar við
gerð styttri myndbanda fyrir sjón-
varp ogjiað gengur fyrir,“ sagði
Ásdís. „Eg er með ákveðnar hug-
myndir í kollinum að nýju handriti
en það liggur ekki fyrir ennþá en
þeir vildu halda samstarfinu
áfram. Þetta verður íslenskt efni
með íslenskum leikurum."
________Myndlist____________
Bragi Ásgeirsson
í kjallarasölum Norræna hússins
hefur undanfarnar vikur staðið
yfir sýning á vefjalist frá Mið-Nor-
egi. Förum við nánar út í stað-
setninguna, þá eru listamennirnir
búsettir í Suður-Þrændalögum,
Norður-Þrændalögum, Mæri og
Romsdal.
En haldi einhveijir að þetta sé
sýnishorn á norrænni útkjálkalist,
skjátlast þeim hrapalega, því að
hér er um að ræða einhveija þá
fallegustu og hugþekkustu sýn-
ingu sem lengi hefur verið sett upp
í sýningarsölunum. Hún er hug-
þekk fyrir það hver mikil alúð er
að baki vinnubragðanna og falleg
fyrir fegurð vefjanna og þann inni-
leika sem einkennir vinnubrögðin.
Er hér bæði um að ræða hefð-
bundinn vefnað á hlutlægu og
óhlutlægu sviði svo og þann leik
með efni og áferð sem hefur verið
svo áberandi í vefjalist á undan-
fömum áratugum og hafa næstum
rutt hinum hefðbundnu vinnu-
brögðum úr vegi. Verk úr hand-
gerðum pappír, körfufléttuvefnað-
ur, trefjalist og hvers konar til-
SÝND VERÐUR GAMANMYNDIN „STEPPING OUT“
MEÐ AÐALHLUTVERK FARA: LIZA MINNELLI, SHELLEY WINTERS OG JULIE WALTERS.
STYRKTARLÍNUR
Júllabúð, Bergvík hf., Skipavarahlutir hf., Veitingaskálinn Vestmannaeyjum, T. Pétursson &
Co, Ólafur Þorsteinsson & Co, Heimilistæki hf., Völusteinn, Andrés fataverslun,
Verkfræöistofan Vista, AVS Hagtæki, Glitnirhf., Lögfræðistofa Suðurnesja, Rafvörur hf.,
Miðnes hf., Farvís-Áfangar, Osta- og smjörsalan, Verslunin Brynja, Ráðgarður hf.,
Kjötsalurinn hf. Harðviðarval hf., Véla & skipaþjónustan, Framtak hf., Ó:M: búðin, Blikk og stál.
Gudrun Skeie Stokstad. Fugl. 1991.
raunir í tilbúnum efnum flæddu
yfir sviðið og réðu ríkjum á sýning-
um vefjarlistafólks og hér komu
fram hugtökin „Fiber Art“ og „Art
Fabric“.
En eins og í öðrum greinum
myndlistar og listiðnar komu hefð-
bundnu vinnubrögðin aftur og á
það jafnt við um málaralist, grafík,
teikningu textíl, eða vefjalist. Ein-
kennandi fyrir þesa þróun var að
margir voru hættir að kenna list-
greinina við vefi og nefndu hana
textíl, svona líkt og að menn nefna
gjarnan höggmyndir skúlptúra,
þótt upprunalega merkingin á orð-
inu skúlptúr sé einmitt höggmynd.
Og á sviði grafíklistarinnar voru
listamenn komnir í hvers konar
tilraunir með gerviefni, en nú eru
þeir á kafi í gömlu aðferðunum
aftur og hinu sanna upprunalega
handverki. Mest áberandi var þetta
kannski í málverkinu, en þar var
hlaupið um alla veggi með misstór-
ar einingar og alls konar efnum
blandað saman með misgóðum
árangri.
Hér höfum við séð textílsýning-
ar, sem höfðu meiri svip af „skúlpt-
úrsýningum", en að þær ættu eitt-
hvað skylt við vefi.
Þótt þessar tilraunir höfðu
margt til síns ágætis kom að því
að menn uppgötvuðu að heimurinn
var að kafna í gerviefnum, og sum
þeirra voru lífshættuleg og þeir
voru ófáir listamenninrir sem hlutu
varanlegan skaða af notkun þeirra
og létu jafnvel lífið.
Farið var að vara listamenn við
notkun gerviefna nema undir
handleiðslu fagmanna og á sér-
hönnuðum verkstæðum.
Og að sjálfsögðu er notkun
gerviefna enginn vitnisburður um
hugmyndaauðgi og frumleika,
frekar en að notkun hefðbundinna
efna þurfi að merkja það að við-
komandi sé íhaldssamur og ófrum-
legur, enda hefur þetta verið ræki-
lega afsannað af frábærum lista-
mönnum á undanförnum árum.
Það að vera „meðvitaður" í list
samtímans er þannig miklu oftar
vottur þess að viðkomandi sé leiði-
tamur og ósjálfstæður — hafi ekki
kjark tii að rísa upp gegn ríkjandi
gildismati um skilgreiningu á list
dagsins.
—Það sem einnig er áberandi á
þessari sýningu er að hér er ekki
verið að miðstýra hugmyndunum
að sýningargestunum, hvorki með
róttækri forsjárhyggju né þema-
sýningu, en slíkar eru nú komnar
úr tízku nema hjá íhaldssömustu
og hörðustu forsprökkum núlista.
Þvert á móti er lögð áhersla á fjöl-
breytni þannig að skoðandanum
er gefið svigrúm til eigin rann-
sókna á eðli veíjarlista.
Svo litið sé yfir sviðið og sögu
vefjarlistar í Mið-Noregi þá var það
enginn annar en listsögufræð-
ingurinn Jens Thiis (1874-1942)
sem stóð fyrir stofnun vefnaðar-
skóla og vinnustofu fyrir vefjarlist
í Þrándheimi árið 1898. Thiis var
eldhugi um framgang lista- og
listiðnaðar í Noregi og var for-
stjóri þjóðlistasafnsins í Ósló frá
1908-1941. Umdeild voru kaup
hans á röð öndvegisverka Edvards
Munch í upphafi feriís síns við
safnið, sem í dag teljast dýrustu
og fágætustu perlur þess.
Ég gerði mér tvær ferðir á þessa
sýningu og er ljúft að viðurkenna
að ég naut hennar mun betur í
seinna skiptið. í fyrra skiptið kom
hún mér það mikið á óvart að önn-
ur heimsókn var nauðsynleg til að
melta áhrifin. Það kom líka í ljós
að í seinna skiptið voru það allt
önnur myndverk sem tóku helst
athygli mína en í fyrra skiptið og
það gerir mér erfitt að gera upp
á milli verkanna á sýningunni því
að ég er nær viss um að í þriðja
skipti myndi það fara á sama veg.
í fyrra skipti voru það hin ábúð-
armiklu, litsterku eða sérstæðu
verk sem vöktu helst athygli mína,
en í seinna skiptið hin fíngerðari,
enda þurfa slík myndverk lengri
aðlögunartíma.
Auðséð er að hér er um há-
menntaða listamenn að ræða, enda
eru allir vel skólaðir í heimalandi
sínu og víðs vegar í Evrópu. En
það sem hrífur kannski mest er
að hér er um mjög fjölbreytilega
skólun að ræða en enga samhæf-
ingu né einstefnu.
Mættu fleiri norrænar sýningar
rata hingað í framtíðinni, þar sem
fjölbreytni go fordómaleysi ríkir,
því að slíkar sýningar kynna list
þjóðanna mest og best.
Mette N. Handberg. Reitir á stóru taflborði. 1991.
Marteinsdóttir
syngja nokkur lög
við undirleik
Guðna Þ.
Guðmundssonar
i
€
í
I1
€
i
i
€
t
i
i
1
I