Morgunblaðið - 21.02.1992, Blaðsíða 36
36
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. FEBRÚAR 1992
Það hlýtur að vera hér?
Þú ættir að temja þér meiri
sjálfsaga í návist kvenna,
stendur í þessari stjörnu-
merkjabók, um þig, væni.
HÖGNI HREKKVÍSI
„ HANN LANG/t&t -rtL HÐ
Sé& AE> þE-SSUAI HNytcLÍ "
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Kattholt
Frá Sigríði Heiðberg
KATTHOLT, athvarf fyrir ketti, var
opnað 28. júlí síðastliðinn, og frá
þeim tíma hafa tæplega 400 kettir
komið í athvarfið. Af þeim voru 170
í gæslu meðan eigendur voru í fríi.
53 kettir sem týnst höfðu, komust
heim til sín aftur, en 117 hafa feng-
ið nýja éigendur. Auk þessa hefur
Katthoit haft milligöngu um að 20
kettlingar fengu á heimili.
Það sem mest hefur komið mér á
óvart og það sem valdið hefur mér
mestum Vonbrigðum, er hversu
margir kattaeigendur hirða ekki um
að sækja dýrin sín, eða leita að þeim
ef þau týnast.
Nú eru í Kattholti 20 kettir sem
týnst hafa frá heimilum sínum. Allir
verða þeir svæfðir næstkomandi
mánudag, ef eigendur finnast ekki.
Á morgun, laugardag og á sunnudag
verður Kattholt opið frá kl. 14-17
og vil ég hvetja alla sem týnt hafa
köttum sínum að koma og kanna
hvort þeir eru í hópi kattanna sem
nú eru á Kattholti. Þetta á jafnt við
um þá ketti sem nýlega hafa týnst
og þá sem hafa verið týndir í marga
mánuði.
Allir þeir kettir sem komið hafa á
Kattholt, að undanskildum þeim sem
koma í gæslu í lengri eða skemmri
tíma, eiga það sameiginlegt að vera
ómerktir, en vel haldnir. Þetta eru
blíð og vel alin dýr sem augljóslega
eru heimiiisdýr. Flestir sem hafa átt
og umgengist ketti, vita hversu
gáfaðir og skemmtilegir þeir eru.
Hins vegar eru kattaeigendur því
miður ekki nægilega vel upplýstir
um eðli katta og þarfir þeirra.
Ekki verður hjá því komist að
kettir lendi í slysum. Hins vegar
reynir á ábyrgð og siðferðiskennd
mannfólksins þegar dýr lenda í slysi.
Til skamms tíma þótti sjálfsagt mál
að aflífa dýrið á staðnum, jafnvel
fleygja hræinu í næstu ruslatunnu.
Þeir sem lenda í því að aka yfir
kött, ættu undantekningarlaust að
hafa samband við lögreglu. Kattholt
hefur undanfarið átt mjög gott sam-
starf við lögregluyfirvöld í Reykja-
vík. Lögreglan gerir skýrslu um slys
á köttum og sendir til Kattholts og
dýraspítala. Með þessu móti getum
við veitt eigendum upplýsingar um
þá ketti sem lent hafa í slysum.
Kattavinafélag íslands starfar
meðal annars með það markmið að
leiðarljósi að stuðla að aukinni virð-
ingu fyrir köttum. Félagsgjald er
1.000 krónur á ári og vil ég hvetja
alla kattaeigendur að ganga í félag-
ið, því aðeins með samstarfi er unnt
að bæta aðbúnað íslenskra katta.
Þó kettir séu yndislegir og þeir
kettir sem nú dvelja í Kattholti séu
hver öðrum blíðari, er dapurlegj; að
þurfa að horfa uppá þá í búrum.
Enn dapurlegra verður að sjá þá
svæfða á mánudag ef eigendur
þeirra gefa sig ekki fram um helg-
ina. Nú vil ég skora á alla kattaeig-
endur að við tökum höndum saman
og vinnum að ábyrgu kattahaldi hér
á landi. í Kattholti er athvarf fyrir
alla heimilislausa ketti, en sú ákvörð-
un var nýlega tekin að svæfa þá
ketti sem ekki er vitjað innan sex
vikna.
SIGRÍÐUR HEIÐBERG
Kattholti, Stangarhyl 2
Reykjavík
Það eru alvörutímar
Frá Árna Helgasyni:
Það er fróðlegt að horfa yfir svið-
ið nú þegar stjórn Davíðs Oddssson-
ar reynir að stöðva þá óheillaþróun
atvinnulífs og eyðslu og skuldasöfn-
un fyrri tíðar og sjá hvernig þeir
sem nýkomnir eru frá stýrinu og
voru næstum komnir í strand bregð-
ast nú við. Þegar stjórnin reynir á
öllum sviðum að lagfæra hlutina,
bregðast við erlendri skuldasöfnun,
minkandi veiði, minni tekjum rikis-
sjóðs, þá er þeim aðgerðum af fyrri
valdhöfum fundið allt til foráttu,
jafnvel það að skerða veisluhöld á
vegum hins opinbera, draga úr
launum stjórnvalda, dagpeningum
o.fl. Þá vilja þeir ekkert stopp, síður
en svo. Það á að taka lán, og aftur
lán. Það er þeirra úrræði og velferð-
arkerfið (sem énginn veit nú orðið
hvað er), það verður að halda
áfram, þó það geri lítið gagn eða
jafnvel skaða sem uppskerst í
brengluðu hugarfari. Fyrri valdhaf-
ar hljóta að vera það skynsamir að
það er bara ekki endalaust hægt
að taka lán, og það kemur að
skuldadögunum, en á þá má víst
ekki minnast, því þeir sem áður
réðu geta allt þegar þeir eru ekki
við stýrið á þjóðarskútunni og
komnir í land.
Enda sýndi brautin þeirra sem
nú blessunarlega er að baki að þar
var flest skrifað á framtíðina og
þá leiðir af sjálfu sér að ekki er
hægt að hækka laun á neinum vett-
vangi og mega launþegar vera fyrri
stjórn þakklátir fyrir það, eða kenna
um og geta sakast við hana. Nú
tala þeir sem áður réðu um að taka
af þeim ríku, meðan þeir gerðu
ekkert að slíku meðan þeir höfðu
taumana í höndum sér, en bættu
bara við sig sjálfa og undu þar með
glaðir við sitt.
Það er vissulega erfitt að stöðva
allt þetta bruðl og óhóf undanfar-
inna ára með þrengri efnahag. En
það er hægt með góðu samstarfi
og átaki og auðvitað verða allir að
fórna einhveiju. Það verður að
skera niður og spara það sem hægt
er, gera allt til að þjóðin sökkvi
ekki í skuldir, því þá er sjálfstæði
þjóðarinnar í hættu og afleiðingarn-
ar láta ekki á sér standa. Það eru
alvörutímar í dag. Það eru ekki
þeir fátæku og umkomulitlu sem
æpa hæst í dag út af því sem ríkis-
stjórnin er að Iagfæra. Mikið frem-
ur þeir sem hafa sitt lifibrauð af
því að æsa aðra upp til óraunhæfra
aðgerða.
ÁRNI HELGASON
Neskinn 2
Stykkishólmi
Víkverji skrifar
Frammistaða norsku íþrótta-
mannanna á Ólympíuleikun-
um í Albertville í Frakklandi er með
ólíkindum. Það var svo sem vitað
að Norðmenn ættu frambærilega
íþróttamenn í skíða- og skauta-
iþróttum og mörgu gullinu hafa
þeir hampað á fyrri vetrarleikum
og þá einkanlega í norrænu grein-
unum og skautahlaupum. Á síðari
árum hafði þó heldur harðnað á
dalnum hjá norskum og til dæmis
fóru þeir heim án verðlauna frá síð-
ustu vetrarólympíuleikum. Á sama
tíma hafa fulltrúar annarra þjóða,
sem lítt voru kunnar fyrir afrek í
t.d. skíðagöngu og skautahlaupi
haslað sér völl, en Norðmenn sátu
eftir.
xxx
Um Norðmenn hefur verið sagt
að þeir séu fæddir með skíðin
eða skautana á fótunum og þeir sáu
að við slíkt árangursleysi varð ekki
unað, ekkert minna en þjóðarstoltið
var í húfi. Markvisst hófu þeir þjálf-
un sinna efnilegustu manna með
stefnuna á stóru titlana á Ólympíu-
leikum og heimsmeistaramótum.
Norska flaggið skyldi að húni á ný
á stærstu mótunum. Ekki aðeins í
skautaíþróttum og norrænum
greinum skíðaíþrótta heldur einnig
í Alapgreinum.
Árangurinn hefur skilað sér með
ótrúlegum hætti á ÓL í Albertville
og frammistaða Norðmanna hefur
hvarvetna vakið mikla athygli. Þá
ekki sízt í Noregi, því þó Norðmenn
séu kröfuharðir og hafi vonast eftir
góðum árangri sinna þá óraði ekki
einu sinni þá fyrir þessari sigur-
göngu. Fyrirsagnir norsku blað-
anna hafa verið í samræmi við
þennan árangur og kannski rúm-
lega það, en Norðmenn segjast hafa
átt það inni. Ymsir hafi gert grín
að árangri þeirra á síðasta áratug
og nú þegar þeirra tími hafi komið
sé um að gera að nota hann. Það
er ekki víst að veislan vari í mörg
ár, þær gera það sjaldnast.
xxx
Eftir bölmóð margra undanfar-
inna ára og erfiðleika í at-
vinnu- og efnahagslífi hefur verið
samfelld hátíð í Kirkenesi nyrst og
austast í Noregi síðustu 10 dagana
eða svo. Hetja íbúanna í þessum
litla bæ langt fyrir norðan heim-
skautsbauginn heitir Vegard Ul-
vang margfaldur verðlaunahafi frá
Albertville, einn af aðeins um 10
þúsund íbúum í Kirkenesi. Það þarf
ekki að hafa mörg orð um hvað
árangur Ulvangs hefur gert fyrir
„egóið“ í þessum norðlæga bæ þar
sem myrkrið hefur verið við völd
undanfarna mánuði. Ætli Kirkenes
sé ekki á margan hátt sambærileg-
ur bær við Akureyri og Eyjafjarðar-
svæðið hvað íbúafjölda varðar.
Þarna hefur Ulvang gengið um víð-
áttuna, barist við náttúruöflin,
dorgað í vötnum, skotið sér í mat-
inn eða lagt gildrur. í Finnmörku
þar sem Finnland og Noregur og
Rússland renna saman, Kólaskag-
inn með öllum sínum hernaðar-
mannvirkjum er aðeins nokkra kíló-
metra fyrir austan og úti fyrir Bar-
entshafið í öllu sínu veldi, byggði
Ulvang sjálfan sig upp, ræktaði og
stælti, jafnframt því sem hann æfði
með þeim bestu eftir skipulagi
norska kerfísins, sem átti að tryggja
þeim góðmálma. Það hefur gerst
með eftirminnilegum hætti og nú
eru Ulvang og félagar nánast í
helgra manna tölu í Noregi.