Morgunblaðið - 17.09.1992, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1992
29
Gilsstöðum í Steingrímsfirði 6. sept-
ember 1899. Foreldrar hans voru
hjónin Hjalti Jóhannsson og Ingi-
gerður Gróa Þorkelsdóttir, greind
hjón, af góðu bergi brotin, bæði af
Vestfjörðum og Norðurlandi. Á
æskuskeiði stundaði Jóhann nám
við Unglingaskólann á Heydalsá í
Strandasýslu og síðar við Alþýðu-
skólann á Hvammstanga. Notfærði
hann sér þessi námsár sín af áhuga
og kostgæfni og aflaði sér síðar á
ævinni alhliða menntunar og þekk-
ingar í fjölmörgum fræðigreinum,
þó hann legði mesta rækt við þjóð-
fræði, ættfræði og íslenska tungu.
Kennaraprófi lauk hann árið
1934, enda varð barna- og ungl-
ingakennsla aðalstarf hans í lífinu.
Hann var barnakennari í Snæfjalla-
hreppi um 11 ára skeið, skólastjóri
i Súðavík frá 1947-1954 og kenn-
ari við Breiðagerðiskólann í Reykja-
vík eftir að hann fluttist hingað
suður. Auk kennslustarfanna hlóð-
ust á hann ýmis aukastörf. Hann
var t.d. hreppstjóri og deildarstjóri
Kaupfélags Isfirðinga meðan hann
bjó í Súðavíkurhreppi.
Jóhann var afbragðsvel ritfær,
og skrifaði kjarnmikinn og fágaðan
stíl. Liggja eftir hann íjölmargar
greinar og ritgerðir í blöðum og
tímaritum. Fjalla þær flestar um
sagnfræði og menntamál. Merkust
íitverka hans munu þó vera tvær
Ferðafélagsbækur, um Stranda-
sýslu og Norður-ísafjarðarsýslu.
Bera bækur þessar augljóst vitni
um vandvirkni hans, nákvæmni og
djúpstæða þekkingu á sögu og at-
vinnuháttum héraðanna, að fornu
og nýju. Þá ritaði Jóhann bókina
„Frá Djúpi að Ströndum", er skýrir
frá atburðum, sögnum og forvígis-
mönnum sýslnanna á 19. og 20. öld.
Jóhann var kvæntur hinni ágæt-
ustu konu, Guðjónu Guðjónsdóttur
frá Hafnarhólmi í Strandasýslu.
Lifir hún mann sinn, komin á tíræð-
isaldur, eftir ástúðlega umhyggju
fyrir skylduliði og heimili og frá-
bært fórnar- og líknarstarf bæði
utan heimilis og innan.
Þeim hjónum varð fjögurra barna
auðið. Eru það þau Finnbogi, fýrrv.
skólastjóri, Árni, trésmiður, Ingi-
gerður, húsfreyja og Björn Hjalti,
verslunarmaður.
Kynni okkar Jóhanns voru mikil
og náin og ná yfir 68 ára skeið,
fyrst á Vestfjörðum og síðar eftir
að við fluttum báðir hingað suður.
Áttum við því fjölmargar sameigin-
legar minningar um menn og at-
burði er gerst höfðu á „Vestfjarða-
leiðum“. Það var mér því ávallt
sérstök ánægjustund er ég heim-
sótti þau hjónin á Kleppsveg 54.
Þar mætti mér’ ætíð hlýr arinn,
opinn faðmur húsbænda og hlaðið
veisluborð hjá húsfreyju. Jóhann
hitti maður ávallt sitjandi við lestur
fræðirita, skáldverka eða blaða-
greina. Hann var ávallt að fræðast,
nema og kynna sér stefnur og
straumhvörf hinna margvíslegustu
fræðigreina. Eitt sinn hitti ég svo
á, að hann var að lesa Heilaga Ritn-
ingu yfir í annað sinn. Eg varð
hljóður og hugsandi, og svo mun
fleirum fara. Minni Jóhanns var
með ufbrigðum traust og entist
honum fram að síðustu dögum.
Hann var mikill fræðasjór, þó áhugi
hans beindist fyrst og fremst, eins
og áður er getið, að sagnfræði og
málvísindum. Fornrit okkar voru
honum mikil gullnáma, enda lágu
tilvitnanir í þau honum létt á tungu.
Þó Jóhann virtist vera alvörumaður
gat hann verið manna gamansam-
astur, þegar svo bar undir og til-
efni gafst. Kunni hann manna best
að segja frá skoplegum atburðum
og kýmilegum tilsvörum.
Er ég kveð þennan látna vin
minn vakna kærar minningar og
hugljúfar samverustundir í huga
mér. Það er sem skær klukkna-
hringing hljómi mér í eyrum. Hún
boðar hið óhagganlega lögmál, „í
dag mér á morgun þér“. Ég þakka
þessum horfna vini mínum og þeim
hjónum báðum einlæga vináttu,
ástúð og tryggð á langri vegferð
lífsins.
Ljósið eilífa lýsi honum mót lífs-
ins björtu strönd. Hönd Drottins
leiði hann og styðji á vegum ljóss
og þroska.
Þorsteinn Jóhannesson.

GRÁSTEiNN
}LÁ<5RÝT^I,LIPARIT
GABBRÓ.MARMARI
G R A N f T
.HELGASON HF STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 KÓPAVOGI SÍMI: 91 76677

HeimilistæKi hf
SÆTUNI8 SÍMI6915 15 ■ KRINGLUNNISÍMI69 15 20
20" SAfÍYO
FULLBÚIÐ, HÁGÆÐA
SJÓNVARPSTÆKIÁ FRÁBÆRU
VERÐI!
Kr. 42.890.- stgr.
Grímur Laxdal
Lund - Minning
Fæddur 22. nóvember 1914
Dáinn 9. september 1992
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér. nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Á kveðjustund langar mig að
minnast móðurbróður míns Gríms
Lund.
Svo undarlegt er það, að eftir
því sem árin líða skynjar maður líf-
ið betur og hvað það er stuttur tími,
sem okkur er gefinn.
Ég minnist þessa frænda míns
er ég var barn heima á Raufarhöfn
og hann ungur maður, sem fór að
heiman til Reykjavíkur að kanna
nýjar slóðir.
Síðan líða árin, og nú á síðasta
ári þegar heilsa hans og kraftar eru
á þrotum, þá heimsótti ég hann
oftar en ég hafði áður gert og sát-
um við þá við eldhúsborðið heima
hjá honum á Háaleitisbrautinni og
spjölluðum saman.
Ég þakka fyrir að hafa gefið
honum af tíma mínum, og bið góð-
an Guð að blessa hann á nýjum
vegum.
Inga.
Okkur langar að skrifa hér
nokkrar línur um elskulegan afa
okkar, Grím Lund, sem lést í síðast-
liðinni viku.
Það er skrítið að maður sem hef-
ur verið fastur punktur í lífi okkar
er horfinn. Það er þó mikil huggun
að við eigum fullt af góðum minn-
ingum um hann.
Meðan afi keyrði bílinn kom hann
við hjá okkur á hverjum degi. Hann
fylgdist vel með því sem við tókum
okkur fyrir hendur.
Þegar við vorum yngri fórum við
oft niður að höfn með honum um
helgar að skoða skip og báta. Sjór-
inn var honum alltaf hugleikinn,
enda var ævistarf hans þar, á skip-
um Landhelgisgæslúnnar. Afa
fannst gaman að veiða og tók okk-
ur stundum með í veiðitúra.
Jól án afa verða undarleg. Síð-
asta ár var afa erfitt. Hann var oft
veikur og komst lítið út. María
amma var stoð hans og stytta í
veikindunum.
Við nutum þess að vera barna-
börnin hans og minningarnar
mörgu sem við eigum um hann
munu ylja okkur i framtíðinni.
Þórhallur, Steinunn og Eyþór.
sokkabuxur
9 Óseyti4, Auðbrekku2, Skeifunni 13,9
Akureyri Kópavogi Reykjavik