Morgunblaðið - 20.10.1992, Qupperneq 45

einu: „Mikið er gaman að vera til.“
Þessi orð snertu mig djúpt því þau
komu beint frá hjartanu.
Annað sagði hann daginn eftir,
sem ég hef hugsað um nú eftir að
hann er farinn, þegar hann var að
sýna okkur æskustöðvar sínar:
„Þarna á maður nú nokkra vini,“
og benti út á djúpið, djúpið sem
hefur tekið svo mörg líf, ísafjarðar-
djúp.
Þegar maður þarf að fara í flýti
frá sínum heittelskuðu, er gott að
eiga góða að á áfangastað. Eg veit
að Samúel er í góðum höndum.
Ég votta fjölskyldu Samúels
dýpstu samúð. Hans verður sárt
saknað.
Sigurður Proppé.
Ég ætla fyrir mína hönd, og fjöl-
skyldu minnar, að minnast kærs
fjölskylduvinar sem við kveðjum í
dag, í hinsta sinn. Það var aðfara-
nótt sunnudagsins 11. október, sem
Sammi Kári kvaddi - vinnufélaga
sína niðri í bæ og hugðist halda
heim til konu sinnar og þriggja
barna sem biðu hans. Hann gekk
af stað, áleiðis yfir Hverfísgötuna,
en margt fer öðruvísi en ætlað er.
Er það tilviljunum háð, eða fýrir-
fram ákveðið af almættinu, þessum
sem öllu ræður, að ungur maður
er sendur af stað gangandi, aleinn,
inn í dauðann? Svo allt of snemma.
Valinn til að sinna öðrum hlutverk-
um á æðra tilverustigi. Á harma-
stundu sem þessum verður manni
ósjálfrátt hugsað til þess, hver til-
gangurinn sé með því að byggja
góðan grunn að lífí sínu, horfa
bjartsýnn á framtíðina, ef allt er
rifið svo snögglega niður og eftir
standa rústir einar.
Hver einstaklingur mætir svo
ótal mörgu mismunandi fólki á lífs-
leiðinni. Einstaka fólk, sem á vegi
okkar verður, er sérstakt. Fólk með
einstaklega vandaðan persónuleika,
jákvæða útgeislun, sem maður tek-
ur eftir. Þegar ég kynnist slíku
fólki, finn eiginleika þeirra til að
gefa af sér, finnst mér þessi útgeisl-
un persónuleikans ylja mér um
hjartaræturnar. Það markar ákveð-
in spor í líf mitt, ég læri af því,
virði það og mér líður vel á návist
þeirra. Þannig persónuleika hafði
Sammi til að bera. Þetta eru tilfínn-
ingar sem ekki verða svo auðveld-
lega með orðum lýst og settar á
blað. En minningarnar lifa í huga
og hjörtum okkar sem fengum
skammrar samvistar hans notið.
Samma kynntumst við fyrir al-
vöru fyrir u.þ.b. 15 árum, þegar
hann leigði hjá okkur herbergi á
Pólgötu 4, ísafírði. Hann féll strax
mjög vel inn í fjölskylduna og upp
úr því varð mjög mikill samgangur
og vinskapur, sem aldrei bar
skugga á. Hann var góður vinur
pabba og unnu þeir mikið saman
við beitningu og einnig reru þeir,
hvor á sínum bátnum, á grásleppu
nokkur sumur. Þeir náðu mjög vel
saman, með kímnigáfuna á svipuðu
plani. Sammi átti auðvelt með að
ná til barna vegna innilegrar kímni-
gáfu sinnar og léttleika. Fullnægði
hann fyllilega þeim kröfum sem
yngri bróðir minn, þá fímm ára að
aldri með mikla athyglisþörf, gerði
til Samma. Þeir gátu dvalið stund-
unum saman og sprellað. Sammi
var í sérstöku uppáhaldi hjá okkur
systkinunum og leituðum við mikið
til hans og var okkur alltaf tekið
opnum örmum. Við eigum ógleym-
anlegar minningar sem við erum
þakklát fyrir. Sammi var greiðvik-
inn og hjálpsamur og taldi aldrei
eftir sér að veita hjálparhönd, ef
því var að skipta. Sýndi það sig
best þegar við höfðum byggt okkur
hús í fírðinum. Þá var Sammi
mættur með málningarpensil, mál-
aði alla íbúðina og vildi helst ekk-
ert þiggja fyrir. Sammi var eftir-
sóttur í gleðskap. Eiga foreldrar
mínir ógleymanlegar minningar frá
vertíðarlokaferð línubáta Norður-
tangans vorið 1979, þegar farið var
til Þýskalands. Sammi var þá hrók-
ur alls fagnaðar; eins og á öðrum
mannamótum. Á þeim tíma sem
Sammi bjó hjá okkur urðu kafla-
skipti í lífí hans. Hann hóf þá bú-
skap með eftirlifandi konu sinni,
Erlu Þorbjörnsdóttur. Hann hlaut
MÖRGÉNÉÍÍAÍÉiÍÐ ÞKIÐJUDAGUR 20. OKTÖBER 1992. É+45
þar Guðs gjöf, því Erla er elskuleg
og góð kona. Sammi og Erla eign-
uðust þijú börn, Tómas, Önnu og
Bryndísi, en áður átti Sammi einn
son, Kára. Áfram var samgangur-
inn góður á milli okkar og nýju fjöl-
skyldu Samma. Eftir að þau flutt-
ust suður til Reykjavíkur var sam-
gangurinn þó minni, eins og gefur
að skilja þegar vegalengdir verða
meiri, en Sammi gaf sér þó tíma
til að líta við er hann átti leið hjá.
Sammi gegndi ýmsum störfum
til sjós og lands gegnum lífíð, þar
til hann tók þá stefnu að læra að
verða málari og við það starfaði
hann síðustu árin.
Almættið tekur ekki við óskum
eða pöntunum um að fá að komast
yfír eða dvelja lengur. Stundum
þarf þreytt fóík að bíða og óþreytt
að fara. Mín trú er sú, að svo ein-
lægum manni, sem mikilvægur er
lífínu, sé ekki kippt í burtu nema
hans bíði nýtt hlutverk á æðra til-
verustigi. Þeir sem taka á móti
honum þar geta eflaust vel við unað
að fá slíkan félagsskap. Hafí þau
ekki verið glöð þar, þá eru þau það
eflaust núna. Hlutverk hans er
eflaust að gleðja og hjálpa fólkinu
þar, slá á létta strengi og lífga upp
á umhverfíð.
Hlutimir gerast svo snöggt, án
fyrirvara. Gæðapilti hefur nú verið
kippt í burtu. Eftir situr saknandi
eiginkona með spyijandi föðurlaus
börn. Það er sárt að geta ekki svar-
að fróðleiksfúsum bamahjörtum,
geta ekki útskýrt þá hluti sem til-
heyra dauðanum, fad. hvers vegna
fór pabbi án þess að kveðja, er
hann þá einn af stjömunum á himn-
um? Svo margir erfíðleikar sem
horfast þarf á augu við. Á ísafírði
er öldruð móðir, Anna, sem lifir
ungan son sinn.
Jólin nálgast óðum, sá tími sem
oftast er erfíðastur fýrir saknandi
fjölskyldu á ganga í gegnum, hátíð
fjölskyldunnar. Elsku Erla, Anna,
Kári, Tómas, Anna og Bryndís. Guð
veiti ykkur styrk til að takast á við
lífíð sem framundan er. Minnumst
Samma eins og hann ávallt var,
hann vildi hafa gleði í kringum sig.
Þannig verðum við að hafa það
áfram, því það er hans vilji. Reyna
að gráta hann ekki of lengi, hann
sættir sig ekki við að við séum
döpur út af honum. Gleðjumst og
verum þakklát fyrir það sem hann
gaf okkur, minnumst geislandi per-
sónuleika hans. Það er ekki hægt
að ætlast til meira.
Við þökkum Samma fyrir allt
sem hann veitti okkur í þennan
stutta en góðan tíma. Hann tekur
eflaust hlýlega á móti okkur síðar,
með gamansömum samræðum, hlý-
legu brosi sem nær til augnanna
og djúpum hlátri sem kemur frá
hjartanu. Gleðistund á ný.
Blessuð sé minning um góðan
pilt.
Sigrún Sig.
Hann Sammi er látinn, hann sem
alltaf var svo fyndinn og skemmti-
legur og gott að vera hjá. Hann
hafði gaman af tónlist og oft
gleymdi hann sér sitjandi í stólnum
með heyrnartækin á eyrunum.
Komum við þá stundum að honum
og gerðum honum bilt við. Hann
fór reglulega í sund og fórum við
oft með honum og krökkunum hans
og höfðum gaman af. Við höfum
þekkt Samma alla ævi og alltaf
þegar við minnumst hans koma
góðar minningar í huga okkar.
Við viljum þakka fyrir allar þær
ánægjustundir sem við fengum að
njóta með Samma.
Eigi stjömum ofar
á ég þig að finna,
meðal bræðra minna
mín þú leitar, Guð.
(Sigurbjöm Einarss.)
Stefanía og Björn.
t
Eiginmaður og faðir,
HINRIK EIRÍKSSON,
Nökkvavogi 28,
lést í Landakotsspítala 15. október.
Kristin Jónsdóttir,
Þórhildur Hinriksdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
GUNNAR VILMUNDARSON,
Reykási 33,
lést í Landspítalanum 17. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Gurí Liv Stefánsdóttir.
t
Móðir mín,
THEÓDÓRA GUÐLAUGSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum föstudaginn 16. október.
Jarðarförin auglýst síðaf.
F.h. aðstandenda,
Hulda J. Óskarsdóttir.
t
Útför eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður og ömmu,
SIGRÍÐAR
SIGURGEIRSDÓTTUR,
Hraunbæ 130,
verður gerð frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 22, október klukkan 13.30.
Kristján Andrésson,
Halldóra Kristjánsdóttir, Flosi Jónsson,
Andrés Fr. Kristjánsson, Hanna Jóhannesdóttir,
Jónas Kristjánsson, Hildur HaHdórsdóttir,
Elísabet Kristjánsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför manns-
ins mins, föður, tengdaföður, afa og langafa,
SVERRIS BJARNFINNSSONAR,
Búðarstfg,
Eyrarbakka.
Guðlaug Böðvarsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
GUÐMUNDA K. GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum 15. október. *
Jarðarförin auglýst síðar.
Björn Þorkelsson,
Jóhann Dagur Björnsson, Soffia Pálmadóttir,
Jón Kristófer Jóhannsson,
Valdimar Þór Jóhannsson,
Kristjana Margrét Jóhannsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HAUKUR MORTHENS,
Garðhúsum51,
sem lést á heimili sínu 13. október, verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju föstudaginn 23. október kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hans, er bent á Minningarsjóð Heimastoðar, krabba-
meinslækningadeild Landspítalans, sími 601300.
Ragnheiður Magnúsdóttir,
synir, tengdadætur og barnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SVAVA ÁSDÍS JÓNSDÓTTIR,
Njarðargötu 35,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 21. október
kl. 15.00.
Lísbet Daviðsdóttir,
Margrét Davíðsdóttir,
Elín Davíðsdóttir,
Svava Ásdfs Davfðsdóttir,
Guðrún Björg Daviðsdóttir,
Björn Óskarsson,
Þorkell Gislason,
Sigurður Eiríksson,
Guðmundur Sveinbjarnarson,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚSÞÓRÐARSON
framkvæmdastjóri,
Hávallagötu 42,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í dag, þriðjudaginn 20. októ-
ber, kl. 13.30.
Andrés Magnússon,
Kjartan Magnússon,
Guðrún Magnúsdóttir, Jóhann Hilmarsson,
Jóhanna Jóhannsdóttir, Steinunn Jóhannsdóttir.
t
Móðir okkar,
FRIÐBJÖRG EYJÓLFSDÓTTIR
frá Kambsnesi,
sem andaðist 11. þessa mánaðar, verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju miðvikudaginn 21. október kl. 13.3Ö.
Áslaug Guðbrandsdóttir,
Eyjólfur Guðbrandsson,
Albert Guðbrandsson,
Ólafur Guðbrandsson,
Sigurður Guðbrandsson,
Gísli Guðbrandsson.
t
Sonur minn, bróðir okkar og faðir minn,
BERNHARD KRISTINN PÉTURSSON
WIENCKE,
Túngötu 18,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 21. október kl. 10.30.
Ásta Kristinsdóttir,
Sigrún Pétursdóttir Wiencke,
Þórdís Pétursdóttir Wiencke,
Einar Þór Bernhardsson.