Morgunblaðið - 22.04.1993, Qupperneq 20

20
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. APRÍL 1993
Kanaríeyj abréf
Fararstjórinn og oddvitinn, Auður og Eggert.
Á leið til Maspalomas, Halldóra, Enrico og Leifur. Li6srnynd/BcrK|jðt-
eftir Leif Sveinsson
i
Klukkan er fímm að morgni þann
18. mars 1993, þegar Jakob Svein-
björnsson frá Hnausum í Vatnsdal
mætir á Volvo-bifreið sinni í Tjarn-
argötu 36 til þess að sækja okkur
hjónin og aka til Keflavíkurvallar.
Spáð er slæmu veðri um morgun-
inn, en Hafnarfjarðarlögreglan telur
vel fært. Við Stapann brestur á
trylltur bylur, þannig að líkja má
við vélbyssuskothríð. Stikumar
bjarga, annars hefði vegurinn ekki
sést. Jakob hefur þó séð hann svart-
ari, auk þess að hafa ekið flestum
litríkustu persónuleikum landsins,
svo sem Jóni Pálmasyni frá Akri,
Eiríki Briem hjá Landsvirkjun og
greinarhöfundi. Myndverk Rúrýar
frænku okkar hjóna, Regnboginn,
sveiflast til í fárviðrinu, en stenst
áhlaupið. Við rennum upp að Leifs-
stöð. Þar er þegar margmenni, far-
þegar vildu ekki verða strandaglóp-
ar í þessu illviðri, höfðu vaðið fyrir
neðan sig. Heimsmeistarar okkar í
brids eru á leið til Bielefeld að keppa
þar við bamakórinn, sem er víst
kominn í síðbuxur. Þeir taka þegar
upp spilin, því seinkun er á flestum
flugleiðum. Loks komumst við Kan-
aríeyjafarar í loftið kl. 9.10. — Ferð-
in til Gran Canaria er hafm.
II
Flugið til Gondo-flugvallar tekur
fimm tíma og tuttugu mínútur.
Aðbúnaður er góður í þessari Flug-
leiðavél, rúmgóð sæti, matur góður.
Komið er til lendingar kl. 14.30.
Eftir langa bið fá allir töskur sínar
og heldur nú hver til sinnar hótel-
íbúðar. Við hjónin eigum pantað á
Stil Marieta. Þar er hópur íslend-
inga fyrir, fóru 11. mars í þriggja
vikna ferð. Stil Marieta-íbúðirnar
eru miðsvæðis á Ensku ströndinni,
126 að tölu. Þetta er í ellefta skipt-
ið, sem við hjónin komum til Kanarí-
eyja og sjötta íbúðarhótelið, sem við
gistum á. Ingibjörg og Bergur G.
Gíslason eru hér fyrir. Menn em
hættir að kvíða ellinni, nú segja
þeir heldur: Ég hlakka til að verða
85 ára og jafn hress og Bergur G.
Gíslason. Bergur hefur verið í stjóm
Morgunbiaðisins rösklega hálfa öld.
Eggert Gíslason og Regina kona
hans eru hér í 21. skipti. Menn geta
orðið „Kanaríeyjaholic" — ánetjast
Kanaríeyjum.
III
En nú er ei lengur til setunnar
boðið. Starfið bíður mín, að breyta
spmnginni húð í heila. Flestir telja
það sjálfsagðan hlut að hafa heila
húð. Við sem höfum glímt við psor-
iaseshúðkvillann í 50 ár, eigum aft-
ur á móti aðeins þá einu ósk, að
njóta heillar húðar, þó ekki sé nema
í nokkrar vikur eftir sól og sjóböð
hér suður við Afríkustrendur. Á tíu
dögum hafa sárin Iokast, endalausar
gönguferðir út á Odda og þaðan að
vitanum í Maspalomas. Létt máltíð
þar, en gengið alla leið til baka.
Sundsprettur á leiðinni. Orðinn lag-
inn að synda í gegnum brimið eftir
ellefu ferðir hingað suður.
„Er Mogginn kominn?" spurði frú
Agna Jónsson, kona Halldórs Jóns-
sonar í Lystadún, er við dvöldum á
Protucasahótelinu í apríl 1973.
Ótrúlegt en satt, þá kom Mogginn
express hingað á þrem dögum.
Ögnu þótti ekkert sjálfsagðara en
Mogginn kæmi á þrem dögum suður
að Afríkuströndum. Nú kemur
Morgunblaðið á viku hingað, nú
fimm blöð í einu. Ég fletti lauslega
bunkanum í fyrstu, en staðnæmist
fljótlega við viðtal Agnesar Braga-
dóttur við fluguhnýtingarbanka-
stjórann úr Hrútafjarðará, Sverri
Hermannsson. Skilyrði mín fyrir
því, að þykja vænt um einhvem
mann, er að hann sé bæði feitari
en ég og óorðvarari. Sverrir þyrfti
aðeins að fítna um u.þ.b. fimmtíu
pund til þess að uppfylla bæði skil-
yrðin.
V
Nú rennur upp 28. mars og þá
bætast í hópinn Bergljót dóttir okk-
ar og unnusti hennar, Enrico
Mensuali. Þau flugu frá Písa um
Mílanó til Madríd og loks til Gondo-
flugvallar. Verða því fagnaðarfundir
og slegið upp veislu á hinu frábæra
veitingahúsi Sol Y Sombra. Þrátt
fyrir búsetu í Greve í Toscanahéraði
á Ítalíu verður hún einnig að leita
sér lækninga við hinum arfgenga
húðkvilla, psoriases, hér syðra á
vetrum. Fyrstu kynni okkar af eyj-
um þessum voru í heilsubótarferð
með Bergljótu í apríl 1973. Margt
hefur breyst hér síðan þá, einkan-
lega hefur orðið mikil framför í sam-
göngumálum, nýr vegur frá Gondo-
flugvelli til ensku strandarinnar,
hringvegur um eyjuna með bundnu
slitlagi og unnið að 6-faldri akrein
um alla eyjuna. Skilti hafa eyja-
Leifur Sveinsson
„Margt hefur breyst
hér síðan þá, einkan-
lega hefur orðið mikil
framför í samgöngu-
málum, nýr vegur frá
Gondo-flugvelli til
ensku strandarinnar,
hringvegur um eyjuna
með bundnu slitlagi og
unnið að 6-faldri akrein
um alla eyjuna.“
skeggjar á einum stað við hringveg-
inn, sem við eigum að taka okkur
til fyrirmyndar:
„Akið varlega, landið þarfnast
ykkar“.
VI
Nú sigla svifnökkvar á milli Gran
Canaria og Tenerife. Til Tenerife
fóru Ingibjörg og Bergur G. Gísla-
son. Tekur ferðin með svifnökkvan-
um 80 mínútur hvora leið. Lagt af
stað kl. 5.30 að morgni. Erfíð ferð,
sögðu þau, leiðsögumaðurinn talaði
á fjórum tungumálum, mest sýnt
af hrauni. Innfæddum finnast ís-
lendingar áhugalitlir um hraun, vita
ekki að við eigum nóg af því á Fróni.
í Heklugosinu 1947 kom fréttastjóri
danska ríkisútvarpsins (Presseris
Radioavis), Aksel Dahlerup, til Is-
lands og tók viðtöl við landsmenn.
í lok eins viðtalsins spurði Aksel:
„Og til sidst, hvordan fjerner man
lava“ (og að lokum, hvernig er
hraun íjarlægt)? Hraunryksuga hef-
ur ekki verið fundin upp ennþá,
þótt þeir Þorbjöm Sigurgeirsson
prófessor og Sveinn Eiríksson
slökkviliðsstjóri hafí aftur á móti
kælt Kölska all hressilega í Heima-
eyjargosinu 1973.
VII
Menn geta fengið „brjóstsviða"
af því að ganga eftir Ensku strönd-
inni dögum og vikum saman og sjá
þetta fimmtíu þúsund bijóst á dag.
Fáar konur hafa hinn fullkomna
vöxt, þó man ég eftir einni og að-
eins einni konu, sem nálgaðist Ven-
us frá Miló (í Louvre-safninu í Par-
ís). Hinar em flestar eins og Ás-
mundur hefði verið kallaður í sím-
ann í miðri styttu.
Því bregðum við hjónin á það ráð
að fara í hringferð um eyjuna þann
13. apríl. Það er skýjað loft, en
gott ferðaveður, þá haldið er af stað
í meðalstórri rútu undir öruggri far-
arstjóm Auðar Sæmundsdóttur hjá
Flugleiðum hf. Árið 1979 var lokið
við lagningu hins 225 km langa
hringvegar um eyjuna, allt bundið
varanlegu slitlagi og rútum hleypt
á veginn. Þá opnaðist algerlega nýr
heimur fyrir ferðamenn, heimur feg-
urðar og hrikaleika, sem helst
minnir á Látrabjarg, Hornstrandir
og Eyjafjöll í einum pakka, nema
fuglinn vantar. Ekið er um Mogan-
dalinn, sem engan á sinn líka, hinn
nafntogaði klettur, „Fingur Guðs“
hjá höfninni í Las Nieves er barinn
augum, en síðan snæddur hádegis-
verður í Agötudal (Valle de Aga-
ete). Hópur íslendinganna smellur
fljótt saman. Eggert Gislason verður
hirtn sjálfkjömi oddviti fararinnar,
Kristján Jónsson fyrrum skipstjóri
á Fagranesinu er sagnaþulur farar-
innar, kunnur skemmtikraftur frá
ísafirði. Dæmi um sögur Kristjáns:
„Hvemig gátu þið orðið hjón, svona
óframfærin?" „Jú, fyrst sagði hún
ekkert, þá sagði hann ekkert, og
þá jókst þetta svona orð af orði.“
Þegar Kristján sá hið volduga nýja
Fagranes í fyrsta skipti, þá mælti
hann: „Hefur Djúpið breytt sér?“
Bílstjóri okkar heitir Pedro, af-
burðatraustur ökumaður og flautar
fyrir hom, en segja má að megin-
hluti leiðarinnar sé „Sí-Kambar“. I
lok ferðarinnar skoðum við tijágarð
einn, sem heitir „Jardin De La
Marquesa", sem Englendingur einn
byggði upp á síðustu öld. Hann flutti
inn tijáplöntur víðs vegar að úr
heiminum, svo þar er nú einstætt
safn tegunda; pálmar, drekatré og
ein tegund frá Chile, sem hvergi
hefur dafnað utan Chile, nema
þarna. Auður fararstjóri miðlar okk-
ur af sinni miklu þekkingu á sögu
eyjanna, m.a. um Doramas (nafnið
þýðir „sá, sem hefur breiðar nasir“)
konung frumbyggjanna, Guanches,
á Gran Canaria. Doramas féll fyrir
spjóti Spánveija árið 1481, sem, að
ekta spönskum sið, var skotið í bak-
ið. Frumbyggjarnir höfðu þá varist
innrás Spánveija í tæp 80 ár. Eftir
fall Doramas gáfust þeir fljótlega
upp fyrir innrásarliðinu.
Nú er íslendingahópurinn orðinn
eins og ein fjölskylda, Eggert odd-
viti segir þetta bestu ferð, sem hann
hafi farið hér syðra. Skýringin er
ef til vill þessi: „Menn tóku hvorki
lífíð né sjálfa sig hátíðlega."
Lokið er ógleymanlegri hringferð
um Gran Canaria, sem lengi mun í
minnum höfð.
VIII
Bergljót og Enrico fóru heim til
Ítalíu þann 10. apríl eftir mjög vel
heppnaða fjallaferð með okkur á
skírdag, 8. apríl.
Við höldum nú einnig heim úr
hinni „skýlulausu voraldar veröld",
sem orðhagari menn kalla þó „eyju
hins eilífa vors“. Hitinn þessar fjór-
ar vikur var oftast 25 gráður á
Celsíus, smáúði einn dag, en rok
spillti nokkrum dögum. Húð mín
orðin nánast heil, en 30-35 stig á
Celsíus hefðu dugað betur.
Hittumst aftur í apríl 1994 kveð-
ur við úr hverri Islendingaíbúð.
Brottför er kl. 3.40 að morgni 16.
apríl. Næturflug. Við lendum á
Keflavíkurflugvelli tæplega hálfníu.
Það er snjóföl í Leifsstöð, en birtir
til á leið til Reykjavíkur, ólýsanlega
fögur íjallasýn blasir við, Keilir,
Vífilfell, Hengillinn, Esjan, Skarðs-
heiðin og Snæfellsjökull.
Landið heilsar okkur í sínum feg-
ursta skrúða. Hver getur beðið um
meira?
Höfundur er lögfræðingur í
Reykjavík ogþetta erþriðja
Kanaríeyjabréf hans.