Morgunblaðið - 08.05.1993, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. MAÍ 1993
nausMtn
" £ honum cuf íejha sér m&5
hnifa ? Hann star- garésiönguna. mlnei.'
Þetta gengtir ekki lengur, Sig-
urður. Nú verður þú að kaupa
þér hárkollu.
Passaðu þig. Konan mín er
MJOG skapstór.
HÖGNI HREKKVISI

, HANN B/EKTAe LfÓFPBNGA St/EPPl i GÖNGUNUMl"
BRÉF ITL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 681811
Umbúðir í hag neytenda
Frá Gunnari Hersveini: I : '■ ■» 1
STJÓRNMÁLAMENN og ferða-
málasamtök vilja auglýsa ísland
sem hreinasta land í heimi. Mark-
miðið er að laða ferðamenn til
landsins. En geta erlendir ferða-
menn lært eitthvað af okkur?
Stundum eru skrifaðar greinar í
blöð og landsmenn hvattir til -að
lifa visthæfu líferni. Fara í strætó,
hjóla í vinnuna o.s.frv. Margir lifa
visthæfu lífi af eigin hyggjuviti.
Þeir eiga t.a.m. innkaupatöskur
sem þeir nota í stað þess að kaupa
plastpoka. Þeim þykir það mót-
sögn að kaupa plastpoka til að
skapa „hreint land, fagurt land“.
En hvaða sögur hefur erlendur
ferðamaður að segja af hinum vist-
hæfu Islendingum þegar heim
kemur? „Þeir hjóla í vinnuna, nota
innkaupatöskur og kaupa vörur í
notadijúgum umbúðum.“ Nei, því
miður getur hann ekki sagt þvíum-
líkar sögur.
Tilefnið að bréfi mínu er efinn
um að íslenskir framleiðendur og
hönnuðir séu með á nótunum. Fjöl-
margir neytendur vilja vera vist-
hæfir en það er eins og þeir fái
engan stuðning frá framleiðend-
um. Sælgæti er selt í margföldum
umbúðum: Innri klæði, ytri klæði
og veittur er sérstakur afsláttur á
skólajógúrt ef keypt eru þijú
stykki í aukaumbúðum. Og nýj-
asta uppfynding íslenskra fram-
leiðenda og hönnuða eru umbúð-
irnar utan um abt-mjólkina. Ég
hef keypt ab-mjólk í lítra papp-
aumbúðum sem dugar mér í 10
daga. Á pakkninguna er prentað:
„Framleiðandi MBF Selfossi. MS.“
Óg slagorðið hljómar svona: „Holl-
usta í hag neytenda.“ Abt-mjólkin
er skref fram á við, en pakkningin
er óumdeilanlega skref aftur á bak
og á skakk og skjön við alla hags-
muni. Innihaldið er einn skammtur
í plastboxi. Boxið er með loki og
ofan á því er dálítið múslí og plast-
skeið. Utan um það er aukaplast-
poki. Framleiðendur auglýsa síðan
þessar umbúðir með stolti.
Ef það á að selja útlendingum
farmiða til íslands á þeim forsend-
um að landið sé hreinasta landið
í heiminum tel ég brýnt að þeir
geti lært eitthvað af hugsun okkar
og hátterni. Fjölmargir íslenskir
neytendur vilja vera visthæfir _en
þeim er ekki boðið upp á það. ís-
lenskir framleiðendur spyija:
„Ilvernig get ég selt vöruna?“
Áður en þeir svara þurfa þeir að
spyija tveggja annarra spurninga:
„Hvað vilja neytendur?“ og
„Hvemig er rétt að selja hana?“
Svarið er þó eitt og hið sama:
Neytendur hljóta að vilja fá vöruna
í visthæfum umbúðum og það hlýt-
ur _að vera réttara en hitt.
Ég vona að í framtíðinni verði
söluhæsti framleiðandinn sá sem
býður upp á vöru sína í visthæf-
ustu umbúðunum og að erlendir
ferðamenn geti sagt sögur í
heimalöndum sínum af hinum vist-
hæfu íslendingum. Það finnst mér
verðugt markmið. Ég óttast, á
hinn bóginn, að svo verði ekki og
að sala á flugmiðum til „hreinasta
lands í heimi,“ verði fyrst og
fremst byggð á blekkingum.
GUNNAR HERSVEINN,
Ártröð 6, Egilsstöðum.
Yíkveiji
Athyglisvert var að hlusta á
umræður á Alþingi í fyrra-
kvöld á sjónvarpsstöðinni Sýn, þar
sem til umræðu var forsíðufrétt
Morgunblaðsins þá um morguninn,
eða síðastliðinn fimmtudag. Þá
komu fulltrúar Alþýðubandalagsins
hver af öðrum í pontu og lýstu
áhyggjum sínum á að fararsnið
væri á varnarliðinu á Keflavíkur-
flugvelli. Hver skyldi hafa trúað því
að þetta ætti eftir að gerast og ein
alþingiskonan sagði: „Þeir fara,
hvort sem okkur líkar það betur eða
verr.“
Já „öðruvísi mér áður brá“, má
um slík ummæli segja. Hver man
ekki eftir gífuryrðum þessara sömu
manna um heimsyfirráðastefnu eða
heimsvaldastefnu Bandaríkjanna
og þess vegna væri herinn hér og
myndi aldrei fara. Nauðsynlegt
væri að reka hann af landi burt og
til þess væri enginn hæfur nema
Alþýðubandalagið. Nú virðist komið
annað hljóð í strokkinn, enda at-
vinnuöryggi fjölda innlendra starfs-
manna varnarliðsins í óvissu, en á
síðastliðnu ári greiddi varnarliðið
tæplega 2,3 milljarða í laun til Is-
lendinga, sem starfa á Keflavíkur-
flugvelli.
Það getur á stundum verið lær-
dómsríkt að hlusta á umræður á
Alþingi íslendinga.
skrifar
Um síðustu helgi fór fram _ á
vegum Dansráðs íslands ís-
landsmeistarakeppnin í samkvæm-
isdönsum. Þessi íþrótt, sem dansinn
er, nýtur sívaxandi vinsælda á ís-
landi og er það vel, enda eru fram-
farir þátttakenda í slíkum mótum
undraverðar.
Á þriðjudag birti Morgunblaðið
síðan öll úrslit keppninnar, en fjöldi
þátttakenda var mikill. Með mynd-
um tók frásögn og upptalning á
sigurvegurum, þeim sem hlutu ann-
að sæti og hið þriðja, um það heila
síðu í Morgunblaðinu, en úrslitin
fékk blaðið sem tölvuútskrift frá
Dansráðinu.
Á þriðjudag linnti varla símhring-
ingum á ritstjórn Morgunblaðsins
frá aðstandendum þeirra, sem unn-
ið höfðu til verðlauna og var verið
að benda á villur í hinum langa lista.
Pör voru kennd við ranga dans-
skóla, sem er viðkvæmt mál, nöfn
þátttakenda voru röng, sem er enn
viðkvæmara, o.s.frv. Áð vísu urðu
villur, þar sem úrslit féllu niður og
mun það hafa gerst í setningu list-
ans, en aðrar villur voru í tölvuút-
skriftinni, sem blaðið fékk sent. Það
er aldrei nógsamlega brýnt fyrir
aðilum, sem standa að slíkri fjölda-
keppni sem þessari, hve nákvæmni
í meðferð nafna er mikilvæg. Nafn
manns er hluti af persónunni og
slæmt er þegar það birtist rangt
opinberlega.
xxx
Góðan dag, Reykjavík — eru ein-
kunnarorð viku eldri borgara
í miðborg Reykjavíkur, sem hefst á
morgun, sunnudag. Arið 1993 er
ár aldraðra í Evrópu og hefur Félag
eldri borgara í Reykjavík átt frum-
kvæði að því að halda þessa vikuhá-
tíð nú á vordögum og er vonandi
að vel viðri á gamla fólkið í mið-
borginni. í blaði, sem félagið hefur
gefið út, flytur Markús Örn Antons-
son stutt ávarp, sem Víkveiji tekur
undir, en borgarstjóri segir:
„Það er ánægjuleg viðbót við
bæjarbraginn að Félag eldri borg-
ara skuli hafa frumkvæði að jafn-
myndarlegri dagskrá í miðborg
Reykjavíkur og raun ber vitni.
Ekki er ólíklegt að miðbæjarvika
eldri borgara nú gæti verið upphaf-
ið að árlegum viðburði í borginni á
vegum þessa áhugasama hóps,
enda kunna Reykvíkingar vel að
meta þá bjartsýni og hlýhug til
miðbæjarins sem kemur fram í já-
kvæða hugarfari þeirra sem að
málum standa. Ég er þess fullviss
að miðbæjarvika eldri borgara verð-
ur skipuleggjendum til sóma. Jafn-
framt skal látin í Ijós von um að
hún verði þátttakendum til gleði og
ánægju.
Góðan dag, Reykjavík."