Morgunblaðið - 16.05.1993, Page 17
M,ORGyNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. MAÍ 1993
Það fer ekki fram hjá þeim sem
þræða kvenfataverslanir á Lauga-
vegi og í Kringlunni að fáir við-
skiptavinir eru í verslunum miðað
við hópinn sem er í Vero Moda og
hlýtur það að hafa áhrif á viðskipt-
in.
SVAR VIÐINNKAUPAFERÐUM
Marta Bjarnadóttir, sem er eig-
andi verslananna Evu, Centrum og
Galleri, segir að ekki sé tímabært
að meta áhrif Vero Moda á við-
skipti í öðrum verslunum. „Ég á
eftir að sjá hver ending og gæði
þessarar vöru verður og hvort verð-
ið verði áfram svona lágt. Vero
Moda veitir okkar verslunum ekki
beina samkeppni þó svo hún taki
einhver viðskipti frá okkur. Ég get
ekki sagt um það hvort verð komi
til með að lækka hjá okkur. Við
erum alltaf að beijast við að vera
með eins lágt verð og við getum,
enda eru tímarnir þannig núna að
flestir reyna það. Ég fæ ekki betur
séð en að verðið í Vero Moda sé
undir raunverði og á ég eftir að sjá
hvert framhaldið verður."
Innkaupaferill kvenna
Eigandi tískuverslunarinnar
Gala, María Skagfjörð, segir að
Vero Moda muni líklega helst hafa
áhrif á verslanir sem eru með vörur
í svipuðum verðflokki. „Ég er með
dragtir sem kosta frá 25-50 þús-
und krónur, svo það segir sig sjálft
að viðskiptahópur minn er annar.
Að vísu skal ég viðurkenna að stúd-
entum sem komu í stórum hópum
áður hefur fækkað. Ég held að þær
vörur sem seldar eru í Vero Moda
séu einkum keyptar af efnalitlu
fólki eins og ungum konum sem
eru til dæmis að byggja og hafa
ekki mikil íjárráð. Konur eru nú
yfirleitt viðkvæmar fyrir því að láta
sjá sig í flíkum sem margir klæð-
ast, eins og maður hefur frétt úr
fermingarveislum þar sem fjórar til
sex konur eru í samskonar kjólum.
Hins vegar fínnst mér þetta
ánægjulegt framtak hjá þeim í Vero
Moda, það er um að gera að hafa
allt í gangi. En í sambandi við verð,
er ég með þannig vöru að þótt
ætti mig lifandi að drepa gæti ég
ekki lækkað það meira. Það getur
þó vel komið til greina að ég taki
inn aðrar vandaðar vörur á lægra
verði og hafi þær með. Ég held að
verslanir eins og Hagkaup, sem eru
með svipaðar vörur og Vero Moda,
hljóti að fara illa út úr þessu dæmi.
En það gengur aldrei að allar versl-
anir séu með sömu vörur á sama
verði.“
Jón Ásbergsson forstjóri Hag-
kaups, segir að sér þyki það ekkert
ólíklegt að þær konur sem versli í
Vero Moda séu einnig viðskiptavin-
ir þeirra. „Við höfum aldrei verið
sterkir í þessum almenna hvers-
dagsfatnaði kvenna, þannig að ég
lít ekki svo á að þetta sé veruleg
ógnun við okkar sölu. Hins vegar
finnst mér það ánægjulegt að hefð-
bundnar skoðanir manna á inn-
kaupaferli kvenna eru ekkert endi-
lega réttar. Því hefur verið haldið
fram að konur keyptu ekki vörur
sem kæmu í miklu magni og að þær
vildu ekki láta sjá sig í samskonar
fatnaði. í Vero Moda koma þær í
hópum og kaupa sömu vöruna.
Þetta eru því ánægjuleg tíðindi fyr-
ir okkur sem viljum selja vörur í
einhveiju magni.“
I sambandi við hugsanlega verð-
lækkun segist Jón líta á Vero Moda
sem samkeppnisaðila og að Hag-
kaup muni gera ráðstafanir í sam-
ræmi við það. „Ég geri ekki ráð
fyrir að við munum lækka verð,
heldur flokka saman þær vörur sem
eru sambærilegar þeim í Vero
Moda, þannig að viðskiptavinir sjái
hvaða úrval við höfum fram að
færa. Verslun sem Vero Moda er
af hinu góða og ég vona að áhrif
hennar verði slík að það dragi úr
innkaupaferðum til útlanda. Að
sumu leyti er þetta tímanna tákn,
þarna kemur inn erlendur aðili sem
hannar, lætur sauma og selur í
ákveðnar búðir, og nær þar með
hagkvæmum innkaupum. Það er
ekki ólíklegt að sala á íslandi fari
í þennan farveg.“
Allar eins klæddar?
Eigandi verslunarinnar Joss,
„MÉR finnst Vero Moda vera
mjög jákvætt framtak," segir
Kolbrún Davíðsdóttir hár-
greiðslusveinn, þegar hún er
spurð hvaða þýðingu verslun
með svo lágt vöruverð hafi fyrir
hana.
„Þessi verslun kemur sér vel fyr-
ir konur sem hafa fram að þessu
þurft að kaupa fatnað á alltof háu
verði hér heima og ég efast ekki
um að hún hristi upp í öðrum kaup-
mönnum. Þetta framtak er svar við
innkaupaferðum til útlanda. Okkur
hefur alltaf verið talin trú um það
að ekki sé hægt að flytja inn vörur
nema á svo háu verði, en svo sanna
eigendur Vero Moda að annað sé
hægt.
Eg hef í tvígang farið í verslanir
Vero Moda og sé að það er auðveld-
lega hægt að fata sig upp fyrir lít-
inn pening. Vegna örtraðar gat ég
ekki verslað mikið en er ánægð
með það sem ég keypti. Það eina
sem ég get sett út á er þjónustan.
Við komum þarna þijár konur og
ætluðum að finna fatnað fyrir sex
konur til að nota á vinnustað, en
hrökkluðumst út aftur því við feng-
um enga þjónustu. Það var ekki
mikið að gera á því augnabliki sem
við komum inn, en afgreiðslustúlk-
Kolbrún
Davíösdóttir
hárgreióslusveinn
an vildi ekki aðstoða okkur. Sagði
að það væri svo mikið af vörum til
að það væri best fyrir okkur að
leita bara sjálfar. Þótt verslun sé
vinsæl, verður að veita þjónustu.
En það er hægt að gera þarna
Morgunblaðið/Þorkell
frábær kaup og það er gaman að
koma þarna inn og þurfa ekki að
hugsa lengi um hvort maður tími
að kaupa vöruna. Mér sýndist við-
skiptavinir vera á öllum aldri og
úr öllum stéttum.
Ég get ekki séð að verð hafí
lækkað í öðrum kvenfataverslunum,
en ég held að kaupmenn verði að
lækka verð ef þeir ætla að halda
viðskiptum sínum. Meðan ekki er
hræða inni í öðrum verslunum, velta
þær út úr Vero Moda.“
LÉLEG ÞJÓNUSTA
„MÉR finnst fatnaður í Vero
Moda ekkert sérlega fallegur,
litirnir eru of væmnir fyrir minn
smekk,“ segir Saga Ómarsdóttir
sem útskrifast sem stúdent núna
í vor. „Vörur eru frekar ódýrar
þarna, en eftir að hafa verslað I
London finnst mér verð almennt
á fatnaði alltof hátt hér heima.“
„Það var mikil ös í versluninni þeg-
ar ég kom og var viðskiptavinum
hleypt inn í hópum. Ég er nú ekk-
ert hrifin af því að mæta kannski
tíu manneskjum í samskonar fatn-
aði og ég er í sjálf og því mundi
ég aldrei kaupa mér dragt þarna
eða kjól, en hins vegar er allt í lagi
að kaupar sér buxur eða peysu sem
maður getur notað með öðrum fatn-
aði.
Ég keypti mér buxur sem mér
sýndist vera vandaðar, en þegar ég
ætlaði í þær næsta kvöld sá ég að
blettur var í efninu, en ég hafði
ekki tekið eftir honum í búðinni því
lýsingin þar er ekki góð og ösin var
Morgunblaðið/Júlíus
Saga
Ómarsdóttir
nemi
svo mikil. Þegar ég ætlaði
að fá buxunum skipt var
mér tekið mjög illa, en
afgreiðslustúlkan sagði að
hún gæti svo sem sett þær
í hreinsun fyrir mig. Þetta
kalla ég lélega þjónustu.
Mér finnst verð ekki
hafa lækkað í tískuversl-
unum, það er alltof hátt
miðað við gæði. Ef kaup-
menn fara ekki að lækka
verð sitt úr þessu, missa
þeir viðskiptavini sína til
þeirra verslana sem bjóða
betra verð, bæði hér
heima og erlendis."
SPURNING UM SMEKK
Morgunblaðið/Kristinn
„Ég skoðaði vörurnar í Vero
Moda einn daginn, sá þar margt
fallegt og verðið finnst mér vera
ótrúlega lágt,“ segir Gerður Guð-
mundsdóttir kennari. „Hvað
snertir gæði eru þau ekki hin
sömu og í dýrum fatnaði sem
seldur er hér á landi, efni og
frágangur ekki hinn sami, en
samt sem áður eru þetta góðar
flíkur.“
Gerður segist ekki kaupa sér oft
fatnað, en hann sé keyptur með það
í huga að endast vel. „Þegar fólk
vill vera vel klætt snýst málið ekki
endilega um peninga, heldur um
smekk. Auðvitað er hægt að tryggja
sig með því að versla við dýrustu
búðirnar, en ef menn kæra sig ekki
um það eða hafa ekki efni á því,
er þetta spurning um útsjónarsemi.
Góður og vandaður fatnaður þarf
ekki alltaf að vera dýr. Oft fínnst
mér fólk borga fyrir merkið en ekki
fatnaðinn þegar verslað er í dýrum
búðum.
Verslun sem er með ódýrar vörur
er mjög af hinu góða, þótt það sé
kannski óskemmtilegt að kaupa
vörur sem fluttar eru inn í miklu
Geróur
Guómundsdóttir
kennari
magni. Vörurnar í Vero Moda finnst
mér vera sambærilegar við þær sem
eru á þessu milliverði hvað gæði
snertir, en mun fallegri. Ég er ekki
frá því að verð á táningafatnaði
muni lækka í öðrum verslunum með
tilkomu Vero Moda. En yfirleitt
finnst mér verð á kvenfatnaði bæði
hafa hækkað og lækkað og má ef
til vill rekja til þess að verslunum
með dýran fatnað hefur fjölgað.
En að öllu jöfnu er úrval miklu
meira og fjölbreyttara en áður var.“
Magdalena Kristinsdóttir, segir að
framtíðin verði að skera úr um
gæði þess fatnaðar sem seldur er
í Vero Moda. „Það er í sjálfu sér
jákvætt að konur hafi tækifæri til
að kaupa ódýran fatnað, en framtíð-
in verður að skera úr um endingu
þess fatnaðar sem er seldur á svona
lágu verði. Þessi fatnaður er tekinn
inn í mjög stórum pöntunum og því
er verðið lágt. Vero Moda er ný
bóla og hefur því líklega tímabund-
in áhrif. Ég get ekki sagt um það
hvort verðið lækki hjá mér því ég
er með allt aðrar vörutegundir. Við
erum með hágæðavöru, tökum að-
eins inn eina flík í hveiju númeri
og reynum að hafa hana á viðráðan-
legu verði. Það er reynsla mín að
þegar konur kaupa sér fina spari-
kjóla vilja þær helst ekki mæta
annarri hverri konu í samskonar
kjól.“
Annar eigandi Vero Moda á ís-
landi, Margrét Jónsdóttir, segir að
verðlag verði áfram það sama í
versluninni og að konur þurfi ekki
að óttast að vera allar eins klæddar.
„Við erum ekki með sömu vör-
urnar í báðum verslunum og úrval-
ið er svo mikið að það er engin
ástæða til að ætla að konur sem
kaupa vörur hjá okkur verði allar
eins klæddar. En þegar ég sel ga-
berdinedragt á tæpar þijú þúsund
krónur, kaupi ég ekki inn eina held-
ur margar, því þetta eru ekki módel-
föt. Við fáum nýjar vörur á hveijum
fimmtudegi, oft ný snið og liti. Við
fáum kannski pils frá einu fyrir-
tæki og blússu frá öðru, þannig að
möguleikamir eru óendanlegir.
Vegna hagstæðra innkaupa er verð-
ið lágt og svo erum við með sann-
gjarna álagningu sem hefur skilað
sér.“
Ríkar konur
Álagning á fatnaði er mikið
leyndarmál á Islandi. Hvorki Neyt-
endasamtökin né Samkeppnisstofn-
un gátu nefnt ákveðnar tölur í því
sambandi, en þar töldu menn að
algengt væri að tvöfalda innkaups-
verðið og bæta síðan gjöldum á
það. Neytendur sem tengdir eru
kaupmönnum fullyrtu að oftast
væri um 100 til 300% álagning á
kvenfatnaði hér á landi.
Ekkert fæst staðfest í þeim efn-
um en þegar samskonar kjóll kostar
kr. 14.000 í einni búð en 10.000 í
annarri, renna tvær grímur á neyt-
andann. Mýmörg dæmi er um mis-
munandi álagningu á samskonar
vörum bæði á Laugavegi og í
Kringlunni og því getur það orðið
ansi tímafrek iðja að gera hagstæð
innkaup.
Guðrún Þorkelsdóttir, eigandi
bamafataverslunarinnar Hjartans,
segir i viðtali á viðskiptasíðu blaðs-
ins, að hún trúi því að vöruverð
fari lækkandi. Það sé líka kreppa
erlendis og verslanir þar verði að
bjóða okkur vörur á betri kjörum
en áður þrátt fyrir smæð íslenska
markaðarins.
Eftir verði að dæma í sumum
verslunum virðist þó slíkt ekki hafa
gerst, því dýrar kvenfataverslanir
eru margar í Reykjavík. Nú er það
álit margra verslunareigenda að til
sé stór hbpur kvenna sem vilji að-
eins hágæðavöru og hafi það rúm
fjárráð að þær muni ekki um að
kaupa sér dragt á 40 til 50 þúsund
krónur. Jafnframt er nefnt í því
sambandi að það séu einkum efna-
litlar konur sem versli í Vero Moda.
Goðsögnin um ríku konuna sem
kaupir aðeins fatnað í rándýrum
tískuhúsum er þó varhugaverð, því
ríkar konur eru oft kænar í inn-
kaupum. Líklega hafa þær margar
orðið ríkar einmitt með því að versla
í búðum eins og Vero Moda. Gæða-
vörur þurfa ekki endilega að vera
á yfirnáttúrulega verði eins og hér
hefur tíðkast. Það vita konur sem
hafa verslað erlendis og hafa á
annað borð eitthvert vit á peningum
og fatnaði. Vero Moda getur því
haft afgerandi áhrif á kvenfata-
verslun á Islandi, því þegar konum
stendur til boða að kaupa vörur á
hagstæðu verði hér heima og geta
einnig farið í innkaupaferðir til út-
landa, verður æ erfiðara að selja
þeim vörur sem þær telja of dýrar
miðað við gæði.