Morgunblaðið - 27.05.1993, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. MAÍ 1993
33
Minning
Hörður Friðbertsson,
fv. skip- og stöðvarsljóri
Fæddur 7. mars 1922
Dáinn 20. maí 1993
í dag, fimmtudaginn 27. maí, fer
fram frá Háteigskirkju útför Harð-
ar Friðbertssonar stöðvarstjóra,
sem lést á Landspítalanum 20. þ.m.
Hörður fæddist 7. mars 1922 á
Suðureyri við Súgandafjörð, sonur
hjónanna Friðberts Friðbertssonar
skólastóra þar og Pálínu Ólavíu
Sveinbjarnardóttur. Hann var
yngstur þriggja systkina.
Hörður stundaði sjómennsku allt
frá árinu 1938, fyrst á tímum.mót-
orbátum og fiskiskipum frá Suður-
eyri, Reykjavík og víðar en gerðist
síðan farmaður og sigldi sem há-
seti á ýmsum kaupskipum þar til
hann lauk farmannaprófi frá Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík árið
1953. Hann var í þjónustu Skipa-
deildar Sambandsins frá stofnun
deildarinnar 1952 og sigldi sem
stýrimaður og síðar sem skipstjóri
á hinum ýmsu skipum Skipadeildar-
innar frá 1954 og allt til ársbyijun-
ar 1965. Síðustu ár sín hjá Skipa-
deild Sambandsins vann hann aðal-
lega á olíuflutningaskipinu ms.
Litlafelli, sem var sameignarskip
Olíufélagsins hf. og Skipadeildar-
innar.
Hinn 12. janúar 1965 gekk Hörð-
ur í þjónustu Olíufélagsins hf.
(ESSO) er hann var ráðinn fastur
skipstjóri á olíuskipi félagsins, ms.
Bláfelli. Þar starfaði hann sam-
fleytt til septembermánaðar 1971
er hann var skipaður stöðvarstjóri
á Olíustöð Olíufélagsins hf. í Örfíris-
ey. Fyrirrennari hans, Þórður Hjör-
leifsson skipstjóri, hafði þá gegnt
þessari stöðu með stakri prýði frá
15. nóvember 1955 til 31. ágúst
1971. Þessu ábyrgðarmikla og
vandasama starfi gegndi Hörður
með mikilum ágætum til 31. mars
1988. Mér er kunnugt um að hann
var þá farinn að fínna fyrir þeim
sjúkdómi, sém síðar átti eftir að
ágerast uns yfír lauk á uppstigning-
ardag. Þrátt fyrir það var hann
næstu fjögur árin í þjónustu Sam-
vinnubankans við störf sem hentuðu
honum betur þessi síðustu starfsár
hans.
Ég kynntist Herði fyrst verulega
á árinu 1961 er ég fékk tækifæri
til að fara með honum sem skip-
stjóra á ms. Litlafelli eina ferð til
Austíjarðahafna og hafði ég son
minn þá 9 ára með. Ferð þessi verð-
ur syni mínum ávallt ógleymanleg
og líður okkur báðum seint úr minni
umhyggjusemi og vingjarnlegt við-
mót Harðar og skipveija hans alla
þá daga sem ferð þessi stóð yfir.
Síðan lágu leiðir okkar saman sam-
fleytt frá því hann hóf störf hjá
Olíufélaginu hf. 1965 þar til hann
lét af störfum þar sem stöðvarstjóri
í mars 1988 eins og áður segir.
Þau ár sem Hörður var skipstjóri
á ms. Bláfelli annaðist hann, auk
hefðbundinna olíuflutninga hér í
Faxaflóa til Hvalfjarðar og víðar,
bindingar stórra olíutankskipa bæði
hér í Orfirisey og í Hvalfirði. Eftir
að hann varð stöðvarstjóri félagsins
í Örfirisey stjórnaði hann að sjálf-
sögðu losun allra slíkra skipa þar.
Aldrei urðu slys á mönnum né önn-
ur óhöpp við þessi vandasömu störf
undir hans góðu og öruggu verk-
stjórn, störf sem oft voru unnin við
erfiðar aðstæður, ekki síst á köldum
og dimmum vetrardögum. Við hafn-
sögumenn Reykjavíkurhafnar átti
Hörður alltaf góða samvinnu en
eins og gefur að skilja höfðu þeir
yfirstjórn á bindingum tankskip-
anna hér á ytri höfninni.
Það þurfti vökul augu og krafð-
ist samviskusemi og áreiðanleika í
starfi að fylgjast með og stjórna
losun þessara stóru og þungu skipa,
sem sannarlega létu til sín taka og
tóku þungt í víra og festar er vind-
ar og straumar ágérðust. Oft voru
skipin bundin í góðu veðri og útliti
en veður eru oft válynd í okkar
annars kæra landi og geta breyst
til hins verra á skammri stundu.
Þurfti stöðvarstjórinn við slík skil-
yrði þráfaldlega að sýna mikið snar-
ræði og að gefa skjót og örugg
fyrirmæli um að sleppa í skyndi
þessum stóru skipum og í tæka tíð
áður en til vandræða horfði eða til
alvarlegra tíðinda drægi. Þarna sem
annars staðar var Hörður réttur
maður á réttum stað. Sjómennskan
var honum í blóð borin. Störf sín
vann hann af mikilli skyldurækni
og samviskusemi og í hvívetna var
hann vel látinn af undirmönnum
sínum og öðru samstarfsfólki.
Öll vinna og verkstjórn við Olíu-
stöðina er að sjálfsögðu mjög krefj-
andi og vandasöm og tel ég að ein-
ungis hæfustu mönnum sé trey-
standi fyrir hinum margvíslegu
kerfum, leiðslum og lokum sem þar
eru innanborðs, þar sem hin
minnsta handvömm getur valdið
alvarlegu tjóni. Eins og áður segir
reyndist Hörður þessu starfi í alla
staði prýðilega vaxinn og skilaði
því af hendi með stakri prýði og
án nokkurra óhappa.
Hörður kvæntist 23. júní 1965
eftirlifandi konu sinni, Báru L.
Daníelsdóttur og eignuðust þau þijú
börn, Hafdísi, Hauk og Jórunni.
Er ég lít til baka til hinna fjölda-
mörgu ára sem við Hörður höfum
starfað sáman, er mér efst í huga
þakklæti, þakklæti til hans fyrir
góða og drengilega samvinnu, ljúfa
vináttu og góðar ráðleggingar, en
hjá því fór ekki að starf mitt' hjá
Olíufélaginu hf. skaraði þráfaldlega
hans víðtæka verksvið.
Ljósadagar

10-50%
afsláttur
VEGG-, LOFT- OG GÓLFLAMPAR
RAFMAGNf
H
SKIPHOLTI 31, SIMI 680038
Fyrrum yfirmenn Harðar hjá
Olíufélaginu hf. þakka honum fyrir
trygga þjónustu og hollustu í garð
félagsins í tæpan aldarfjórðung og
gott betur ef tími hans á ms. Litla-
felli er talinn með og samstarfsfólk
hans allt þakkar fyrir ágætt sam-
starf.
Minning látins félaga og góðs
drengs mun lengi lifa meðal vina
hans og samstafsfmanna og á þess-
ari kveðjustundu vottum við konu
hans, börnum og öðrum ástvinum
okkar dýpstu samúð og kveðjum
vammlausan félaga og vin uns sú
stund rennur upp að við hittumst á
ný í varpa hins fyrirheitna lands.
Blessuð sé minning Harðar Frið-
bertssonar.
Árni Kr. Þorsteinsson.
í örfáum orðum langar' mig til
að minnast frænda míns og vinar,
sem nú er horfínn yfir móðuna
miklu til lands ljóssins þar sem
vonirnar rætast.
Hörður Friðbertsson fyrrverandi
skipstjóri lést á Landakotsspítala
að kvöldi fimmtudagsins 20. maí
sl. eftir langa og stranga baráttu
við erfiðan sjúkdóm.
Hörður var fæddur á Suðureyri
við Súgandaíjörð 7. mars 1922, og
var því á sjötugasta og öðru aldurs-
ári þegar hann lést. Foreldrar hans
voru sæmdarhjónin Pálína Svein-
björnsdóttir húsmóðir og Friðbert
Friðbertsson skólastjóri á Suðureyri
um árabil. Friðbert lést langt um
aldur fram 1938, en Pálína lifði
mann sinn og var á níræðis aldri
þegar hún lést.
Börn þeirra Friðberts og Pálínu
voru þijú: Ásdís, gift Njáli Jónssyni
úr Álftafírði og er hann látinn fyrir
nokkrum árum; þá Trausti fyrrver-
andi kaupfélagsstjóri á Flateyri,
hans kona var Ragnheiður Sigurð-
ardóttir, sem látin er fyrir nokkrum
árum; og ynstur var Hörður, sem
nú er kvaddur.
Árið 1956 kvæntist Hörður eftir-
lifandi konu sinni, Báru Laufeyju
Daníelsdóttur, fædd 14. júní 1934.
Er hún ættuð úr Borgarfírði. Þau
bjuggu lengst af í Bogahlíð 20 í
Reykjavík.
Hörður og Bára eignuðust þijú
mannvænleg börn. Elst er Hafdís,
fædd 6. júlí 1957, aðstoðarstúlka
tannlæknis, og á hún einn son,
Hörður Lárusson, og fermdist hann
nú í vor; Haukur, bifvélavirki, fædd-
ur 26. september 1960 ókvæntur;
og þá Jórunn fædd 5. desember
1968 og er hún að ljúka jarðfræði-
námi við Háskóla íslands. Hún er
gift Guðmundi Helga Christensen
bifvélavirkja. Öll eru börnin sóma-
fólk eins og við er að búast.
Hörður var mjög vel kvæntur og
mikill heimilisfaðir, þó að sjó-
mennskan gerði samverustundirnar
stopulli um tíma. Hann dáði konu
og börn og fátt gladdi hann meira
en að fylgjast með góðum árangri
barna sinna bæði í námi og starfí.
Og nafni hans Hörður litli var hon-
um sannur geisli í tilverunni. Eins
og algengast var á uppvaxtarárum
Harðar og annarra ungra manna
sem ólust upp í sjávarþorpum þess
tíma var vinna við fisk og sjó-
mennsku þar sem stóð til boða.
Hörður heitinn var þar engin
undantekning og byijaði ungur sjó-
mennsku, fyrst á litlum bátum frá
Suðureyri og þá bæði á sjónum eða
við beitningu í landi. Mjög fljótt var
hann kominn í fremstu röð sem
verkamaður bæði til sjós og lands,
og þá ekki síður, hvað varðaði við-
mótið og ósérhlífnina.
Fljótt tóku svo við störf á stærri
bátum, síldveiðar á sumrin, línu-
veiðar á vetrum, bæði á landróðrum
og útileguskipum. Upp úr stríðslok-
um fer Hörður til starfa á flutninga-
skipum Eimskipafélags Reykjavík-
ur. Árið 1951 lýkur hann svo far-
mannaprófí frá Sjómannaskólanum
í Reykjavík. Árið 1954 fer Hörður
til starfa hjá Skipadeild Sambands-
ins og er þar fyrst háseti, svo stýri-
maður og síðar skipstjóri, t.d. á
Jökulfelli, Hvassafelli og Litlafelli,
allt til ársins 1965. Þá tekur hann
við skipstjórn á olíuskipinu Bláfelli,
. sem sá olíustöðvum við Faxaflóa
fyrir olíu. Þá var hann kominn nær
heimilinu en áður. Árið 1971 kemur
hann svo í land, sem kallað er, og
tekur við starfi stöðvarstjóra við
olíustöðina í Örfirisey. Þar starfar
hann til ársins 1988, en var þá far-
inn að kenna hjartalasleika. Nokkur
ár vann hann hjá Samvinnubankan-
um í Reykjavík, en hætti þar sjötug-
ur.
Hörður Friðbertsson frændi
minn, vinur og samferðamaður, var
um margt sérstakur persónuleiki.
Frændsemi undirritaðs við hann var
þannig að í móðurætt vorum við
systrasynir og í föðurætt voru lang-
ömmur okkar systur. Ég sem
drengur var mikið á heimili foreldra
hans, hjá frænku og kannski stund-
um eins og litli drengurinn á bæn-
um. Þegar sjómennskan tók við,
vorum við skipsfélagar nokkrum
sinnum, en þegar hann réð sig á
flutningaskipin en ég á togarana, *
leigðum við saman herbergi vestur
í bæ. En vegna starfanna sáumst
við bara einu sinni eitt árið. Þegar
ég svo kvæntist og fór að búa,
gátum við hjónin leigt honum og
góðum kunningja okkar og Súgfírð-
ingi herbergi um tveggja ára skeið.
Hörður heitinn var það sem kall-
að er fjölgreindur maður, hann var
mjög talnaglöggur og í raun stærð-
fræðingur þó að skólagangan væri
ekki löng, og báru þess vitni grein-
ar hans í blöðum og ábendingar í
viðtölum við fjölmiðla, t.d. um líf-
eyrismál. Minni hans var einstak-
lega gott og hæfileikinn til að glæða
frásögn lífi, um menn og málefni
mjög athyglisverður. Hörður vann
mikið að félagsmálum, sérstaklega
árin eftir að hann fór að starfa í
landi. Slysavarnadeildin Ingólfur
var eitt af hans hjartans áhugamál-
um og starfaði hann þar í stjórn
um árabil. Átti hann gjarnan sæti
í nefndum á þingum Slysavarnafé-
lags íslands. Ungur að árum beitti
hann sér fyrir því, ásamt vini sínum
Áma Örnólfssyni rafvirkjameistara,
sem nú er látinn, að stofnað yrði
Súgfirðingafélag í Reykjavík. Nú
em meðlimir þess félags á þriðja
hundrað og starsemin öflug og fjöl-
breytt. Hörður var heiðursfélagi í
Súgfírðingafélaginu í Reykjavík.
Hann lagði einnig fram dugnað sinn
til stuðnings við hin ýmsu líknarfé-
lög sem beijast fyrír hjálp við sjúka.
Nú er þessi ágæti frændi minn
horfínn yfír móðuna miklu. Ekki
efast ég um að þar hafí útbreiddir
faðmar foreldranna tekið á móti
honum í birtu eilífðar og friðar. í
veikindum sínum var hann alltaf
bjartsýnn og tók þeim eins og verk-
efni sem þurfti að inna af hendi,
æðrulaus, vinur lækna og hjúkmn-
arfólks og alltaf að fylgjast með
atburðum líðandi stundar.
Mér finnst að erindi úr ljóðabók-
inni „Geislabrot" eigi vel við þegar
ég minnist og kveð þennan vel
gerða mann.
Þó eitthvað gangi út á hlið
aldrei sumir kvarta,
þeir eiga ljós að lifa við
sem logar innst við hjartað.
(PJ.Þ.)
Megi Drottinn Guð minn leiða
þig til ljóss fagnaðar og heilbrigði
að eilífu.
Eiginkonu og bömum og bama-
barni vottum við, ég og kona mín
Sigrún, innilega samúð og biðjum
þeim og systkinum hans allrar Guðs
blessunar.
Páll Janus Þórðarson.
AíMa Nordisk
IWKJjlllJn Forskerutdanningsakademi
leitar að starfsmanni
Á skrifstofu NorFA í Ósló er laus til
umsóknar staða akademísks ráðunauts
(norsku: fagkonsulant; dönsku: fuldm-
ægtig; finnsku: föredragande; sænsku:
byrádirektör/avdelningsdirektör) frá og
með 1. september 1993 eða sem fyrst
eftir það.
Nordisk forskerutdanningsakademi
(NorFA) var sett á laggirnar af Norrænu
ráðherrariefndinni árið 1991 og hefur
að markmiði að auka hreyfanleika vís-
indamanna á Norðurlöndum með því
að styrkja norræna vísindamenntun.
Eins og stendur starfa fimm starfsmenn
á skrifstofunni.
í starfinu felst að taka almennt á ýms-
um málum, meðhöndla umsóknir í
tengslum við hina þrjá árlegu umsókn-
arfresti NorFA sem og að undirbúa og
vinna úr stjórnarfundum NorFA. Þar
sem í starfinu felast dagleg umfangs-
mikil samskipti við vísindamenn á öllum
Norðurlöndunum, eru gerðar miklar
kröfur til að umsækjandi geti í rituðu
jafnt sem töluðu máli veitt upplýsingar
um starfsemi NorFA.
Eftirfarandi kröfur eru gerðar vegna stöðunnar:
Háskólamenntun og reynsla af stjórnunarstörfum
tengdum vísindalegri vinnu. Góðir greiningarhæfileikar
og reynsla við að tjá sig munnlega og skriflega. Auk
ensku verður umsækjandi að hafa vald á dönsku, norsku
eða sænsku, munnlega jafnt sem skriflega. Þekking á
upplýsingastarfsemi er kostur.
Launakjör og ráðningarskilyrði
Ráðningin gildir til 1. janúar 1996. Þar á eftir bjóðast
ákveðnir möguleikar á framlengingu samkvæmt hinum
hefðbundnu reglum fyrir starfsmenn hjá stofnunum
Norrænu ráðherranefndarinnar. Ríkisstarfsmenn eiga
rétt á starfsleyfi meðan á ráðningartímanum stendur.
Laun greiðast samkvæmt samkomulagi.
Skrifstofan hefur til 1. janúar 1996 aðsetur í Ósló en
eftir það er hugsanlegt að hún verði flutt.
Nánari upplýsingar um ráðningarskilyrði veitir Leif
Westgaard, forstöðumaður, og Ulla Bruun de Neergaard,
deildarstjóri, í síma 90 47 22 15 70 12.
Umsókn ber að vera póststimpluð ekki síðar en föstu-
daginn 11. júní 1993 og ber að senda til:
Nordisk Forskerutdanningsakademi (NorFA),
Sandakerveien 99, N-0483 Ósló, Noregi.
Sími 90 47 22 15 70 12
Fax 90 47 22 22 11 58