Morgunblaðið - 13.08.1993, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. ÁGÚST 1993
Minning
*
Gróa Asmundsdóttir
frá Jörva, Akranesi
Fædd 15. september 1910
Dáin 27. júní 1993
Hinn 10. júlí síðastliðinn var Gróa
frænka kvödd í Fossvogskapellu og
jörðuð í kyrrþey. Hún kvaddi þennan
heim hljóðlega og á látlausan hátt
eins og hún hafði lifað lífi sínu.
Gróa var fædd á Jörva á Akra-
nesi. Foreldrar hennar voru Þóra
Þorvaldsdóttir frá Jörva og Ásmund-
tlr Júlíus Magnússon frá Hábæ. AI-
systkini Gróu voru Þorvaldur Ellert
útgerðarmaður og Ásdís húsfreyja á
Akranesi, þau eru bæði látin. Gróa
átti fimm hálfsystkini úr seinna
hjónabandi Þóru móður sinnar og
Gísla Jónssonar bónda á Skelja-
brekku, þau eru: Guðjón, fyrrverandi
bóndi á Syðstu-Fossum í Andakíl;
Magnús, skólastjóri, síðast í Kungálv
í Svíþjóð, þeir eru látnir. Jón, bóndi
á Skeljabrekku í Andakíl; Eygló og
Elín húsfreyjur í Reykjavík.
t
SIGURÐUR ODDSSON,
Ásabraut 14,
áöur Aðalbóli, Sandgerði,
andaðist í Sjúkrahúsi Keflavíkur fimmtudaginn 12. ágúst.
Fyrir hönd vandamanna,
Eggert Siguðrsson.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
INGIMUNDUR G. STEINDÓRSSON,
Fannafelli 4,
lést í Landspítalanum 10. ágúst sl.
Jarðarför auglýst síðar.
Stefanía Guðmundsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
INGRID MARKAN,
Laugateigi 28,
lést þann 1. ágúst sl. Útför hennar hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð.
Starfsfólki öldrunardeildar Hvítabandsins eru faerðar alúðarþakkir
fyrir umönnunina.
Rolf Markan, Sofie Marie Markan,
Björn Markan, Helén Louise Markan,
barnabörn og barnabarnabörn.
!
GUÐMUNDUR ÓLAFSSON
frá Hvítárvöllum,
Egilsgötu 4,
Borgarnesi,
lést í Akranesspítala 12. ágúst.
Guðfinna Eiríksdóttir,
Sigríður Brynjólfsdóttir,
Maria Guðmundsdóttir, Guðmundur G. Vigfússon,
Ágústa Guðmundsdóttir, Pétur Þorvaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Stjúpfaðir okkar og bróðir,
ÓLAFUR KRISTJÁNSSON
fyrrverandi verkstjóri,
Skálholti 15,
Ólafsvík,
er lést 6. ágúst, verður jarðsunginn
frá Ólafsvíkurkirkju laugardaginn
14. ágúst kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent
á Ólafsvíkurkirkju.
Bjarni Þórðarson, Kristín Þórðardóttir,
Erla Þórðardóttir, Magnús Þórðarson,
Guðmundur Jóhannes Ólafsson,
Kristin Kristjánsdóttir, Tómas Kristjánsson,
Aðalheiður Kristjánsdóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts
JÓNS EINARSSONAR
vélstjóra og kennara,
Fellsmúla 5.
Vilborg Berentsdóttir,
Hólmfriður Jónsdóttir og fjölskylda.
Gróa stundaði nám á Núpi í Dýra-
firði, þar sem hún kynnist Baldvini
Þ. Kristjánssyni sem síðar varð eig-
inmaður hennar. Baldvin varð seinna
þjóðkunnur maður, félagsmálafull-
trúi og erindreki SIS. Hann var einn-
ig kunnur fyrir þýðingar sínar á
bókum Normans Vincent Peale.
Gróa og Baldvin gengu í hjóna-
band árið 1931. Þau bjuggu á
ísafirði fyrstu hjúskaparárin en
fluttust til Siglufjarðar þar sem þau
bjuggu nokkur ár. Síðan var heimili
þeirra í Reykjavík, á Ásvallagötu 47,
en lengst af bjuggu þau á Álfhóls-
vegi 123, Kópavogi. Árið 1991 fluttu
þau í Fannborg 8, íbúð fyrir aldr-
aða, en Baldvin dó sama ár.
Gróa og Baldvin áttu tvo syni,
Kristján Baldvinsson, lækni á Akur-
eyri, kvæntur Inger Hallsdóttur
kennara, þau eiga fimm börn og sex
barnabörn; Gunnlaug Baldvinsson,
flugvirkja, kvæntan Hildi Jónsdótt-
ur, þau eiga fjögur börn og fjögur
barnabörn. Einnig ólst upp hjá þeim
sonarsonur þeirra, Ásmundur Gunn-
laugsson, kvæntur Þórhildi Kristj-
ánsdóttur og eiga þau eitt barn.
Gróu móðursystur minni kynnist
ég lítið fyrr en ég gifti mig og flyt
í Kópavoginn um 1970 og varö ná-
granni hennar og Baldvins. Áður
hafði ég mikið heyrt talað um þessa
frænku mína af móður minni Ás-
dísi. Þó að örlögin höguðu því þann-
ig til, að þær ólust ekki upp saman,
ríkti á milli þeirra djúp virðing og
væntumþykja, enda um margt líkar.
Gróa var öguð og þroskuð kona sem
gott var að vera í návist við. Hún
var hlédræg og hafði ekki þörf fyrir
að trana sér fram. Hún var ákaflega
hlý og stutt var í kímnina, glens og
grín, samt á þennan hljóðlega hátt.
Gróa var víðlesin og greind og sagði
skemmtilega frá, sem reyndar má
segja um öll systkinin.
Eftir að Gróa flutti í Fannborg-
ina, bar fundum okkar oft saman,
og sá ég hana oft á gangi. Fyrir
stuttu labbaði ég með henni upp í
íbúð hennar og virti fyrir mér fallega
útsýnið til jökulsins í vesturátt. Þá
spjölluðum við saman og ég fann
að hún var þreytt og södd lífdaga.
Nú hefur hún gengið sína síðustu
göngu á þessari jörð, og við hin
höldum göngunni áfram.
Ástvinum Gróu sendum við
systrabörnin og Júlíus mágur hennar
frá Akranesi samúðarkveðjur. Við
kveðjum merka konu sem seint líður
úr minni, blessuð sé minning hennar.
Emilía Júlíusdóttir.
Fregnin um andlát Gróu Ás-
mundsdóttur laugardaginn 26. júní
síðastliðinn kom snögg og óvænt.
Við teljum að öllum sé best að kveðja
Minning
Guðný Asmunds-
dóttirfrá Seyðisfirði
Fædd 16. júni 1922
Dáin 28. júlí 1993
Ég elska þig
ekki bara vegna þess
hvemig þú ert
heldur líka fyrir það
hvemig ég verð sjálf
í návist þinni.
(Nils Ekman, Kærleikur.)
Elsku amma.
Okar leiðir skildu fýrr en við
ætluðum. Ég vil þakka þér fýrir
allar þær góðu stundir sem við höf-
um átt saman, en hefði viljað óska
þess að þær hefðu orðið fleiri, eins
og við báðar vonuðumst eftir.
Mér þykir mjög vænt um bréfín
sem þú sendir mér í vetur og mun
Minning
HansA.H. Jónsson
Fæddur 10. desember 1920
Dáinn 1. ágúst 1993
Fyrir rúmlega sextán árum fékk
Hansi föðurbróðir minn heilablóð-
fall, lamaðist hægra megin og
missti málið. Upp frá því átti hann
erfitt með að tjá sig og voru það
ekki nema þeir sem umgengust
hann daglega sem gátu skilið hann.
Hansi var mikill skapmaður eins
og hann átti ættir til og fór það í
fyrstu oft í skapið á honum að geta
ekki gert sig skiljanlegan. Á seinni
árum fínnst mér Hansi hafa breyst
mikið og var hann alltaf brosandi
og glaður þegar maður hitti hann,
eins og ekkert amaði að. Hann
+
Hjartans þakklæti til allra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför frænku okkar,
GUÐRÚNAR ÁSU ÓLAFSDÓTTUR,
Grænuvöllum 6,
Selfossi.
Systurbörn og fjölskyldur þeirra.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur hluttekningu við fráfall eigin-
manns míns, föður okkar og afa,
GISSURAR JÖRUNDAR
KRISTINSSONAR
framkvæmdastjóra,
Hjallabrekku 13,
Kópavogi.
Guð blessi ykkur öll.
Ásta Hannesdóttir,
Hannes Hólmsteinn Gissurarson,
Salvör Kristjana Gissurardóttir,
Kristinn Dagur Gissurarson,
Guðrún Stella Gissurardóttir,
Ásta Lilja, Ásta Björg og Kristín Helga.
lífíð án lengri eða skemmri sjúkra-
legu, en í tilfellum líkt og hennar
verður óviðbúinn söknuður jafnan
sár fyrir vandamenn og vini.
Við sem orðin erum gömul, eins
og ég undirrituð, höfum eðlilega
misst á burt fjölda ættingja og góðra
vina. Því taldi ég mig heppna að
hitta hér í Fannborg 8 á síðustu
árum konu eins og Gróu.
Hun var fríð yfirlitum og virtist,
þegar við fyrstu sýn, gædd sérstæð-
um þokka velvildar og yfiriætisleys-
is. Það var hægt að tala við Gróu
um margt. Hún var bókhneigð og
las mikið, enda áttu þau hjón óvenju
stórt og vandað bókasafn, sem setti
menningarsvip á fallegt heimili
þeirra hér í þessu húsi.
Gróa var gædd ýmsum góðum
hæfíleikum. Hún var hagyrt og unni
söng og myndlist og fékkst sjálf við
hvort tveggja á yngri árum. Hún
var hlédræg og flíkaði ekki hæfíleik-
um sínum, en var hreinskipt í skoð-
unum sínum, einnig í trúmálum.
Hún trúði á framhaldslíf. Hún
trúði því að sálum framliðinna væri
búin fylgd stig af stigi, sem leiddi
þær til æ meiri þroska og skilnings.
Þegar ég minnist á þroska og
skilning og hugleiði samtöl okkar
Gróu, finnst mér að hún hafí stefnt
nokkuð beint að því takmarki, sem
okkur flestum gengur seint að ná,
en það er að láta sér þykja vænt
um mennina eins og þeir eru, en
ekki eins og við sjálf viljum láta þá
vera.
Ég kveð kæra vinkonu með þökk
og söknuði. Ég veit að undir það
taka allir sem kynntust henni hér í
Fannborg 8 og í dagdvöl Sunnuhlíð-
ar.
Soffía Ingvarsdóttir.
ég ávallt varðveita þau. Ég veit að
þér líður vel þar sem þú ert og loks-
ins ertu komin til elsku dóttur þinn-
ar eftir langan aðskilnað. Amma
mín, ég hugsa til þín.
Ó, hve heitt ég unni þér.
Allt hið besta í hjarta mér
vaktir þú og vermdir þinni ást.
Æskubjört um öll mín spor
aftur glóði sól og vor,
og traust þitt var það athvarf,
sem mér aldrei brást.
(Tómas Guðmundsson, Kveðja.)
Þín Ilelga.
hafði mikla ánægju af því að hitta
aðra og vera innan um fólk. Ljóm-
aði hann allur af gleði og ánægju
þegar hannn hitti ættingja sína og
vini, en þó held ég að hann hafi
verið ánægðastur þegar barnabörn-
in voru hjá honum.
Á unglingsárum, þegar ég bjó í
sama húsi og Hansi á Smiðjustígn-
um, er mér það minnisstætt þegar
hann setti upp skellinöðruleigu í
portinu heima. Afgreiðslan var í
stórum bílskúr, sem var á lóðinni.
Var ég þá oft að hjálpa til við af-
greiðslu og fékk í staðinn lánaða
skellinöðru, þegar rólegt var að
gera. I þá daga létu flestir strákar
á mínum aldri sig dreyma um það
að eignast skellinöðru. Seinna eign-
aðist ég svo glænýja skellinöðru af
sömu tegund og þær sem ég hafði
fengið að æfa mig á.
Ég hef alla tíð dáð Ingbjörgu
fyrir dugnað hennar og einstaka
umhyggju við Hansa frænda minn
í veikindum hans. Hún stóð ein
uppi með börn á unglingsaldri þeg-
ar hann varð fyrir áfallinu og varð
skyndilega ein fyrirvinna stórs
heimilis. Það er aðdáunarvert hve
vel henni hefur tekist að leysa þetta
erfíða hlutverk og hve samhent hún
og börnin hafa verið í veikindum
Hansa. Nú hafa öll börnin stofnað
eigið heimli, Hansi er horfinn á
braut og hún situr ein eftir í Sam-
túninu. Þetta eru mikil viðbrigði,
en hún á yndisleg barnabörn sem
munu án efa sjá til þess að amma
þeirra verði ekki mikið ein. Með
þessum fátæklegu orðum sendi ég
Ingibjörgu, frændsystkinum mínum
og fyölskydum þeirra innilegar sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning Hansa
frænda.
Jón H. Magnússon.