Morgunblaðið - 30.09.1993, Qupperneq 39

39
í dag kveðjum við með söknuði
kæra vinkonu okkar, Ingibjörgu
Magnúsdóttur.
Kynni okkar hófust í hópi ferða-
langa í ferð um Austurlönd nær og
Biblíuslóðir sumarið 1967. Þar
vöktu athygli okkar glæsileg hjón
sem af miklum áhuga þræddu slóð-
ir hinnar miklu sögu. Lotning þeirra
fyrir helgum stöðum hinnar fyrstu
kristni var auðsæ.
Hermann Þorsteinsson og Inga
voru ljúfir og góðir ferðafélagar í
þessu sögulega ferðalagi okkar. Hið
glaða viðmót Ingu og innileg mann-
gæska átti eftir að gleðja okkur og
uppörva til frekari samfunda þau
26 ár sem síðan hafa runnið sitt
skeið.
Erfitt er að sjá á bak þessari
miklu mannkostakonu, bjarta bros-
ið er horfið og dillandi hláturinn
þagnaður. Eftir standa hugljúfar
minningar sem eru öllu gulli dýr-
mætari.
Hermanni sendum við inniiegar
samúðarkveðjur og biðjum algóðan
Guð að blessa honum minninguna
um ástríka eiginkonu.
F.h. ferðafélaga,
Sigurbjörg Guðmundsdóttir.
Kveðja frá KFUK
í Reykjavík
í dag kveðjum við félagskonur í
KFUK Ingibjörgu Magnúsdóttur,
eina af trúsystrum okkar, sem and-
aðist eftir erfið veikindi hinn 19.
þessa mánaðar.
Inga var virkur félagi í KFUK
og helgaði kristilegu starfi krafta
sína. Á kveðjustundu og þegar litið
er yfir farinn veg koma orð Davíðs-
sálma sterkt í hugann. Orðin
hljóma: „Ég vil lofa Drottin meðan
lifi, lofsyngja Guði mínum meðan
ég er til!“ (Sálm. 146:2). Þessi órð
eru í hnotskurn yfirskrift yfir líf
Ingu og benda á það sem hún vann
fyrir.
Söngurinn var líf hennar og yndi
og í söngnum vitnaði hún um trú
sína á Jesúm Krist. Inga hóf að
syngja í KFUK um fermingaraldur.
Þá söng hún í Ungmeyjakórnum
ásamt vinkonum sínum. Síðar er
kvennakór KFUK var stofnaður var
Inga þar á meðal og söng með þeim
kór svo lengi sem hann starfaði.
Jafnframt var hún virkur þátttak-
andi í söngstarfi með hinum bland-
aða kór KFUM og KFUK. Þess má
einnig geta, að aðrir kórar fengu
að njóta krafta hennar og söng hún
m.a. með Dómkórnum í Reykjavík.
Inga gaf starfinu í KFUK mikið
með söng sínum auk þess sem hún
var þekkt fyrir frábæran upplestur.
Inga sat í stjórn KFUK, fyrst í
varastjórn árin 1955-56, en síðan
var hún gjaldkeri árin 1956-58.
Störf kristniboðanna voru Ingu
hugleikin og var hún alla tíð með-
limur í kristniboðsflokki KFUK.
Hún var mikill kristniboðsvinur og
studdi við kristniboðið af alhug. Það
sem einkenndi hana var ljúfmann-
leg framkoma og traust vinátta.
Ekki er hægt að minnast Ingu
án þess að nefna eiginmann henn-
ar, Hermann Þorsteinsson. Inga og
Hermann voru einsaklega samhent
og studdu þau hjón hvort annað í
lífi sem og í öllu starfi. Við sendum
Hermanni innilegar samúðarkveðj-
ur nú er hann stendur frammi fyrir
sárum missi eiginkonu sinnar. En
við vitum að Hermann deilir með
okkur fullvissu trúarinnar, trúar-
innar á Jesúm Krist, sem gefur
okkur huggun, gefur okkur eilíft
líf. Því getum við á stundu sem
þessari tekið undir orð Opinberun-
arbókarinnar og sagt: „Sælir eru
dánir, þeir sem í Drottni deyja.“
(Op. 14:13.)
KFUK vill þakka Ingu fyrir öll
störf hennar í þágu félagsins. Við
kveðjum hana með virðingu og
þökk. Guð blessi Hermann og alla
aðstandendur og gefi þeim styrk
sinn og kraft.
Stjórn KFUK í Reykjavík.
Hvellur hlátur, biksvart hárið og
ijörleg augun gæddu fas og tal
lngibjargar Magnúsdóttur sér-
stæðu lífi, hún kvað sterkt að orð-
um, bar mál sitt hratt fram af gleði
og ákefð, henni var alltaf mikið
ðöl VlMIIMM'ríl'lr ,0í: UUDAUUTWMW QIUAJflMUílMOM
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER 1993
niðri fyrir og glæddi mál sitt sterku
yfirbragði, slíkt var lífsafl hennar
og sá lífskraftur sem hún lagði inn
í allt sem hún sagði og gerði. En
blíðlyndi hennar var einn snarast!
þáttur persónunnar, og gat hún
komið á sáttum og forðað árekstr-
um þegar svo stóð á. Söngurinn var
hennar yndi og var þaðan sprottinn
sá frískleiki sem einkenndi hana
alla tíð. Allt frá æskudögum var
hún meðlimur hinna aðskiljanleg-
ustu söngsveita, einkum innan
KFUK og dómkirkjunnar.
Inga; en svo nefndu vinir hana,
var fædd 28. febrúar 1921, dóttir
hjónanna Magnúsar Gíslasonar og
Ólafar Magnúsdóttur, og hafði því
lifað full 73 ár starfssamrar ævi
er hún féll fyrir vágestinum mikla,
krabbameininu. En hún var samt
svo ung í anda að okkur vinum
hennar fannst sem hún ætti mörg
ár ólifað. Á sjötugsafmælinu var
hún hyllt af félögum sínum í Dóm-
kórnum sem komu og fylltu Þórs-
götuna söng. Hún átti heima á
Þórsgötu 9 alla sína ævi (að þeim
árum frátöldum sem þau hjón
dvöldu í Kaupmannahöfn), fyrst í
föðurhúsum og síðan í eigin húsi
er þau Hermann eignuðust það
hús. Þar fæddist hún og þar tók
hún síðasta andvarpið, sem innsigl-
aði starfsama ævi og staðfesti
hennar glaðværu trú. Á banabeði
sýndi hún fádæma þolgæði og hugs-
aði ætíð, einnig þá, meira um vel-
ferð annarra en líðan sjálfrar sín.
Inga gekk sína venjulegu skóla-
braut að hætti barna þeirra tíma.
Á barnsaldri missti hún móður sína
og fór um skeið í fóstur til föður-
systur sinnar í Hafnarfirði, og þar
naut hún fyrstu tilsagnar í lestri,
raunar af systur sinni, Þóreyju,
lærði af sjálfri sér að lesa um leið
og eldri systirin og varð furðu
snemma læs. Lestur og meðferð
texta áttu síðar eftir að verða eitt
af höfuðviðfangsefnum hennar.
Þær voru óaðskiljanlegar, systurn-
ar, en Þórey (Eyja), sú glaðværa
og trúfasta kona, lést, einnig af
völdum krabbameins, 1958, þá fer-
tug. Var hún rnikill harmdauði syst-
ur sinni og vinum öllum.
Þegar Magnús, faðir Ingu, tók
telpuna til sín aftur hér í Reykjavík
naut hún undirbúningskennslu fyrir
barnaskólanámið hjá snillingnum
Samúel Eggertssyni. Hún gekk í
Kvöldskóla KFUM (en þar nutu
margir upphafskennslu á þeim
árum) en gekk síðan í Kvennaskól-
ann í Reykjavík og stundaði þar
nám 1936-1939. Þar sýndi skóla-
stýran, fröken Ingibjörg H. Bjarna-
son, henni mikla tiltrú, og var það
fyrirboði þess sem koma skyldi um
samviskusemi, nákvæmni og ötula
framgöngu við hvert það verk sem
henni var trúað fyrir. Inga fór nú
að vinna skrifstofustörf, en fór síð-
an vestur til ísafjarðar og stundaði
þar nám- veturinn 1943-1944 við
Húsmæðraskólann. Var hún efst
námsmeyjanna á burtfararprófí.
Söngurinn var Ingu líf og yndi.
Vinkonur hennar voru allar í söng
og þær komu varla saman án þess
að syngja margraddað, kristilega
söngva og sálma. Frá yngri árum
er hún mér minnisstæðust sem þátt-
takandi í ýmsum söngsveitum
KFUK sem spiluðu á gitara og
sungu á kristilegu og kirkjulegu
mótunum í Hraungerði í Flóa og
síðar á Akranesi og á samkomum
í Reykjavík. í þeim söng þeirra
söngsystranna fannst mér ungum
sem opnast himins hlið. - í söngn-
um var Inga af lífi og sál, og í kór
dómkirkjunnar í Reykjavík, þar sem
hún söng í mörg ár af mikilli kost-
gæfni, eins og þeir geta borið um
sem til þekkja. Þar fann Inga sína
köllun og lagði sinn lífskraft inn í
það söngstarf. Hún var réttnefnd
dómkirkjukona, og þaðan er útför
hennar gerð í dag.
Inga giftist þann 10. maí 1947
Hermanni Þorsteinssyni sem gerst
hafði fulltrúi hjá Sambandi ís-
lenskra samvinnufélaga í Kaup-
mannahöfn 1946, en unnustan lá
þá á Landakoti, lá í heilt ár. Að
þeim reynslutíma loknum gengu
þau í hjónaband og fluttust til
Kaupmannahafnar og dvöldust þar
hið fyrra sjnnið 1947-1949. Vorið
1949 áði ég hjá þeim á leið minni
frá Árósum til Lundar í Svíþjóð til
að taka fil. kand. próf í arabísku
og hebresku. Ég átti eftir að fín-
pússa sumt efnið og við Inga undum
vel í stofunni þeirra þann dag, ég
las og hún vann handavinnu. Ingu
fannst það merkilegast af öllu
merkilegu sem ég var að fást við
því að hún bar svo mikla virðingu
fyrir öllu akademísku. Þannig var
það í KFUM og K í gamia daga
og er enn meðal eldri félaga, andi
séra Bjarna og Páls ísólfssonar
mótaði þau ár. Þá voru aðrir tímar
en nú eru.
Hið síðara sinnið voru þau hjón
í Kaupmannahöfn 1958-1960, og
var Hermann þá orðinn skrifstofu-
stjóri Sambandsins í Kaupmanna-
höfn. Voru þá gestakomur miklar
og fyrirgreiðsla veitt Islendingum
sem til Kaupmannahafnar komu og
þurftu einhvers við. - Eftir heim-
komuna var Hermanni brátt falið
yfirgi’ipsmikið starf, forstaða lífeyr-
issjóðsins, en þá knúðu einnig önn-
ur störf á, sem áttu eftir að taka
sinn toll hjá þeim báðum. 1965 var
svo komið um byggingu Hallgríms-
kirkju að búið var að gera sökklana
undir aðalskip kirkjunnar og verið
að grafa fyrir miðturninum. Mikið
hafði mætt á forystumönnum þessa
verks og fengu þeir Hermann til
þess að taka við forstöðu bygging-
arframkvæmdanna og ijáröflunar-
innar. Ingu leist ekki á. Hún hafði
unnið að verkefnum með manni sín-
um, m.a. gerð Ársskýrslu Sam-
bandsins, og var sá prófarkalestur
allannasamur. Höfðu þau í nógu
að snúast fyrir. Sinna þurfti lífeyris-
sjóðamálum þúsunda manna. Og
brátt var meira færst í fang. Tveir
biskupar og fjöldi stjórnarmanna
Hins íslenska Biblíufélags höfðu í
mörg ár haft á pijónum áform um
nýja prentun Biblíunnar allrar en
hvorki gengið né rekið, að því frá-
töldu að þijú guðspjöll höfðu verið
þýdd að nýju. Nú var leitað til Her-
manns og gekkst hann undir það
ok einnig, að koma útgáfumálum
Bibiíunnar í nýjan farveg. Hermann
kvaddi okkur í Háskólanum til
starfa og fann ný ráð um fjármögn-
un starfsins, sem dugðu. Við unnum
að því vestur á Melum að búa text-
ann í hendur lesendum en Inga lá
yfir próförkum uppi á Þórsgötu 9.
Engin laun þáði hún fyrir þáð verk,
og hvorugt þeirra. Va.nn hún að því
verki af stakri nákvæmni og vand-
virkni og lagði oft nótt við dag.
Þannig var hennar vinnulag og lund-
erni. Það hefði glatt Ingu mjög að
upplifa framhald þeirrar vinnu í því
sem nú er verið að gera hér vest-
urfrá til undirbúnings nýrrar biblíu-
þýðingar. Hefur biskup landsins
stutt mjög að því að okkur í Háskól-
anum væri falin öll forsjá þess verks,
en nokkuð langt er í land í þeim
róðri.
Ingu og Hermanni varð ekki
barna auðið. Er það sárt hverri konu
sem fyrir því verður, og var Ingu
sérstaklega annt um böm sinna
nánustu vina. En vart hefðu þau
afkastað þeim fyrnum sem raun
varð á hefði fjölskyldan verið stærri
en þau tvö. Guð gefur brauð með
barni, segir máltækið. En því má
einnig snúa við um hið gagnstæða.
Lífsorka Ingu, blíðlyndi hennar og
góðleikur beindist að störfum þeim
sem Hermann hafði ýmist tekið að
sér eða verið þröngvað upp á hann
af „tilviljun" atburðarásarinnar.
Hermann er skapmaður mikill, og
oft þurfti Inga að stijúka burt
starfshörku manns síns með blíð-
lyndi sínu. Hún var einstök kona
og er hennar sárt saknað af fjöld
vina og ættingja. Flyt ég Hermanni
Þorsteinssyni, manni hennar, inni-
legustu samúðarkveðjur okkar hjón-
anna.
Þórir Kr. Þórðarson.
Fleirí minningagreinar um Ingi-
björgu Magnúsdóttur bíða birtingar
og munu birtast næstu daga
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÓLÖF INGUNN BJÖRNSDÓTTIR,
Ásbraut 15,
Kópavogi
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju á
morgun, föstudaginn 1. október, kl.
15.00.
Magnús A. Magnússon.
Kolbrún D. Magnúsdóttir, Björn Ólafsson,
Björn M. Magnússon, Steinunn Torfadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA JÓHANNSDÓTTIR BRIEM,
Sigtúni 39,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í dag, fimmtudaginn 30. sept-
ember kl. 15.00.
PállJ. Briem,
Kristín Briem, Sigurjón H. Ólafsson,
Sigrún Briem, Jón Viðar Arnórsson,
Jóhann Briem,
Jóhanna Björk Briem, Guðmundur Þorbjörnsson
og barnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, bróðir, fyrrv. eigin-
maður, tengdafaðir, afi og langafi,
HÁLFDÁN DAÐI ÓLAFSSON
frá Bolungarvik,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 1. október kl. 13.30.
Margrét, Hlédís, Stefán,
Kristján, Jóna Daðey og Guðrún,
Jódís Stefánsdóttir,
tengdabörn, barnabörn, barnabarnabörn
og systur hins látna.
t
Innilegar þakkir færum við þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför eiginkonu minnar, móð-
ur okkar, tengdamóður, systur, ömmu
og langömmu,
ÖNNU AÐALHEIÐAR ÓLAFSDÓTTUR,
Gnoðarvogi 54,
(áður Oddabraut 17, Þorlákshöfn).
Árni St. Hermannsson
Eðvarð P. Ójafsson,
Jóhanna L. Árnadóttir,
Magnea Á. Árnadóttir,
Ólafur Árnason,
Sigurlaug Árnadóttir,
Jón Ingi Árnason,
Hermann Valur Árnason,
Þórunn Árnadóttir,
Klara Georgsdóttir,
Lára Ólafsdóttir,
Jón H. Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu, sem auðsýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför,
POULS O. BERNBURG
hljómlistarmanns.
Sérstakar þakkirfærum við FIH og heimahlynningu Krabbameins-
fétagsins.
Ingunn Bernburg,
Gunnar Bernburg, íris H. Bragadóttir,
Kristján Bernburg, Thérése De Cauwer,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, fósturföður, tengdaföður og afa,
BALDVINS SIGURÐSSONAR,
Hvassaleiti 58.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar 3C á Landakotsspítala.
Guðrún Þórðardóttir,
Stella Björk Baldvinsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Birkir Baldvinsson, Guöfinna Guðnadóttir,
Vilhelmína Baldvinsdóttir, Ólafur Stefánsson,
Örn Scheving, Jakobína Guðmundsdóttir
og barnabörn.
Ólafur L. Baldursson,
Sveinn S. Gíslason,
Rannveig Guðjónsdóttir,
Árni Jón Eyþórsson,
Guðni Indriðason,