Morgunblaðið - 15.10.1993, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDÁGUR 15. OKTÓBER 1993
35
Erna, Lísa, Bragi og aðrir aðstand-
endur og vinir. Við getum því mið-
ur ekki verið með ykkur í dag nema
í huganum en með þessum orðum
Khalil Gibrans vottum við ykkur
okkar dýpstu samúð.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá huga þinn og þú munt sjá,
að þú grætur vegna þess, sem var
gleði þín.
Guðný, Sara Rut og
Símon Pétur í Svíþjóð.
Þar sem ég stóð við eldhús-
gluggann og var að horfa á stóru
öspina mína vera að fella síðustu
blöðin sín, laust því niður í huga
minn, hver af vinum mínum væri
nú að kveðja, en þetta hefur kom-
ið fyrir mig áður og verið eins og
fyrirboði. Maður horfir á öspina
sína laufgast á vorin og fella lauf-
in á haustin, þannig er lífið sjálft.
Stuttu seinna, þennan sama dag,
hringdi tengdadóttir mín og sagði
að mamma sín hefði verið að
kveðja.
Ég kynntist Valgerði er sonur
minn kvæntist Lísbet dóttur henn-
ar. Einhvern veginn varð það þann-
ig að með okkur myndaðist vin-
átta. Ég dróst að þessari fáguðu
konu með hlýja handtakið, rólega
fasið og fallega brosið. Við Gerða,
eins og hún bað mig að nefna sig,
urðum vinkonur, við höfðum ætíð
næg umræðuefni, enda lík áhuga-
mál. Gerða var mjög listræn kona,
handavinna hennar sýndi það ljós-
lega. Það var gaman að koma í
vinnuherbergið hennar og líta þar
listaverk hvar sem var, hekl, pijón,
saumur. Ég man eftir stórri saum-
aðri mynd af Þingvöllum, en
mynstrið hafði hún látið gera, eft-
ir korti, úti í Danmörku. Litaspil
og útsaumur varð að stóru mál-
verki; með slíku næmi og vinnu
getur það ekki orðið annað en lista-
verk. Og þær myndir er saumaðar
voru í silki með kúnstsaumi voru
einnig hrein listaverk, og allir
pijónuðu dúkarnir og peysurnar,
sem unnið var úr eingirni með sínu
litaspili, allt var unnið með sama
listfenga handbragðinu.
Við hjónin komum fyrst til
þeirra í brúðkaup sonar okkar og
Lísbetar dóttur þeirra er þau héldu
af mikilli rausn.
Valgerður var fædd 12. janúar
1912 að Neðra-Hjarðarlandi í
Dýrafirði. Foreldrar hennar voru
Mallorca í viku. Ég hugsaði mig
um í smástund og hringdi svo í
hann og sagðist ætla með. Ég fór
heim að ná í föt og svo fórum við
saman út á flugvöll. Með þessari
fljótu og snöggu ákvörðun var þessi
ferð ein sú skemmtilegasta og eftir-
minnilegasta sem ég hef farið í og
það að hafa fengið að vera með
Magga frænda í henni var alveg
einstakt tækifæri sem ég mun aldr-
ei gleyma. Sú minning verður alltaf
meðal okkar.
Ég vil með þessum orðum kveðja
elskulegan frænda minn og mun
heiðra minningu hans um ókomna
tíð. Minning um góðan dreng lifir.
Elsku Sigrún, Ingimar, Tómas,
Hildur, Siguijón og Friðrik, ég bið
góðan guð að styrkja ykkur og alla
ættingja og vini hans í sorg sinni.
Guð blessi ykkur öll.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Jón Helgi Sigurðsson.
„Faðir, hví hefur þú yfirgefið
mig,“ andvarpaði Jesús Kristur,
frelsari okkar mannanna, á krossin-
um á Golgatahæð föstudaginn
langa fyrir hartnær 2000 árum.
Frelsarinn sjálfur tók þar á sig
myrkur örvæntingar hins mannlega
hlutskiptis, lilutskiptis sem flestir
menn kynnast einhvern tíma á lífs-
leiðinni. Og víst er að myrkur sett-
ist að í sálum og hjörtum vina og
vandamanna Magnúsar Tómasar
Siguijónssonar, kaupmanns í
Garðshorni, þegar fregnin um svo
Helga Kristjánsdóttir og Jón Þór-
arinsson er bjuggu lengst af í
Hvammi í Dýrafirði. Ung giftist
hún Bergsveini Bergsveinssyni frá
Aratungu í Steingrímsfirði. Berg-
sveinn var myndarlegur og vel
gefínn maður, vélstjóri að mennt
og varð það hans ævistarf. Hann
var 1. vélstjóri hjá Ríkisskip og
sigldi á öllum skipum þeirrar út-
gerðar meðan hún var og hét.
Þau hjón eignuðust fjögur börn,
Ernu húsfrú, gifta Guðjóni Jóns-
syni, Lísbet Helgu, gifta Elíasi
Kristjánssyni, Unni skrif-
stofudömu, sem er ekkja, Braga
tæknifræðing, kvæntan Jenný 01-
afsdóttur. Barnabömin eru orðin
sjö.
Er við kynntumst fyrst bjuggu
þau á Kambsvegi 6. Þar var fag-
urt og vel búið heimili ásamt falleg-
um garði.
Bergsveinn andaðist 10. desem-
ber 1977. Eftir lát manns síns
fluttist Gerða í litla íbúð á Kambs-
vegi 37. Þar útbjó hún sér fallegt
og smekklegt heimili eins og henni
var lagið. Síðan keypti hún sér
íbúð á Dalbraut 20. Einnig þar var
yndislegt heimili. Síðast er við
komum til hennar í fyrrasumar var
hún búin að láta byggja yfir sval-
irnar og koma þar fyrir blómum
og huggulegheitum þar sem hægt
var að njóta kaffisopans og útsýn-
isins í veðurblíðunni.
Oft var okkur hjónunum boðið
til þeirra hjóna er við vomm á ferð.
Einnig nutum við þeirrar ánægju
að fá þau hingað norður í heim-
sókn. Éitt sinn komum við því á
að fara landleiðina frá Húsavík til
Reykjavíkur, það var skemmtileg
ferð, farið rólega yfir og margt
skoðað. Bergsveinn var búinn að
sigla í áratugi í kringum landið og
þekkti hvern fjörð og hveija vík
allan hringinn, en hafði aldrei far-
ið í land, svo þau hjón nutu þeirrar
ferðar bæði til fulls, ekki síður
Gerða, sem var svo opin fyrir nátt-
úrunni og hafði svo gaman af
ferðalögum. Síðast er fundum okk-
ar bar saman, sem var sl. vor í
matarboði hjá Lísu og Ella, sá ég
að Gerða var að verða þreytt, og
nú er göngunni lokið.
Við sendum börnum og aðstand-
endum öllum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Þórunn og Eysteinn.
ótímabært andlát hans spurðist út.
Fáeinum orðum langar okkur
systkin til að minnast Magnúsar
móðurbróður okkar, sem alltaf var
á sínum stað, reiðubúinn til hjálpar
eða uppvörvunar ef með þurfti.
Magnús ólst upp á Seljalandi í
Reykjavík í faðmi foreldra sinna og
fimm systkina. Á þessum árum var
Seljaland lítið sveitabýli í jaðri borg-
arinnar þar sem þau afi og amma
héldu nokkrar skepnur, raunar allt
frá hænsnum upp í nautgripi. Sem
nærri má geta var yndislegt að al-
ast upp meðal málleysingjanna og
þess fagra mannlífs sem bólið
prýddi. Við þijú elstu systkinin átt-
uhi því láni að fagna fyrstu æviárin
að njóta alls hins besta sem þetta
fólk átti og miðlaði okkur af slíku
örlæti, að það hálfa hefði verið
nóg. Og þar kom ekki síst til hlýja
og kærleikur okkar hljóða, dag-
farsprúða frænda, sem strax skar
sig nokkuð úr gáskafullum hópnum
með rólyndi sínu og yfirvegun.
Hann valdi sér einhvern veginn frá
fyrstu tíð aðrar leiðir en hópurinn,
var sjálfum sér mjög nægur og leið
vel einum með sjálfum sér, var
íbygginn og íhugull og hefur án
vafa verið að velta vöngum á þess-
um árum yfir því hvernig hann
best verði lífinu.
Magnús stofnaði Nýju bólstur-
gerðina sem í fyrstu var í litlu hús-
næði rétt ofan við Hlemmtorg. Þar
rak hann verslun og verkstæði um
árabil, vann frá morgni til kvölds,
oftast einn síns liðs og vel liðinn
af viðskiptavinum. Það sýndu og
sönnuðu allar þær konur sem til
hans komu með útsauminn sinn og
vildu láta yfirdekkja húsgögnin sín
með. Þessar konur hefðu ekki kom-
ið aftur og aftur, nema vegna þeirr-
í dag verður amma okkar Val-
gerður Jónsdóttir lögð til hinstu
hvílu. Hún andaðist á Landspítalan-
um eftir stutta en stranga sjúkra-
húslegu.
Amma var fædd í Hjarðardal við
Dýrafjörð, næstyngst 11 systkina
en fluttist ung að Hvammi við sama
fjörð. Foreldrar hennar voru Jón
Þórarinsson búfræðingur frá Siglu-
vík á Svalbarðsströnd og kona hans
Helga Kristjánsdóttir frá Végeirs-
stöðum í Fnjóskadal.
Amma var glæsileg kona sem
fylgdist vel með og var ávallt ung
í anda. Hún var mjög vel lesin og
kunni ógrynni af ljóðum.
Við minnumst síðustu ferðar
ömmu með okkur systrunum til
Gullfoss og Geysis í ágústmánuði
síðastliðnum. Þá fannst henni hún
vera endurnærð af fjallaloftinu og
þessi ferð var henni ógleymanleg.
í okkar huga minnumst við ætíð
ömmu sem skapfastrar konu sem
bar ekki tilfinningar sínar á torg.
Nú þegar leiðir skilur þökkum við
ömmu fyrir samverustundirnar.
Þrautir hennar eru á enda. Við
kveðjum hana með söknuði og von-
um að henni líði vel. Guð blessi
minningu hennar.
Mann einn dreymdi um nótt.
Hann dreymdi hann væri á gangi
eftir ströndinni með Drottni. Yfir
himininn leiftruðu sýnir úr lífi hans.
Fyrir hveija sýn sá hann tvenn fót-
spor í sandinum, önnur tilheyrðu
honum og hin tilheyrðu Drottni.
Er síðasta sýnin úr lífi hans leiftr-
aði fyrir augum hans, leit hann við
eftir fótsporunum í sandinum. Hann
veitti því athygli að oft á lífsleið
hans voru aðeins ein fótspor. Hann
veitti því einnig athygli að þetta
átti sér stað á verstu og döprustu
augnablikum lífs hans.
Þetta olli honum hugarangri og
hann innti því Drottin svars: „Drott-
inn, þú sagðir að ef ég ákvæði að
fylgja þér, mundir þú fylgja mér
alla leið. En ég hef tekið eftir að á
erfiðustu augnablikum lífs míns eru
aðeins ein fótspor. Ég skil ekki hví
þú yfirgafst mig, er ég þurfti mest
á þér að halda.“
Drottinn svaraði: „Ástkæra, ást-
kæra barnið mitt, ég ann þér og
mundi aldrei yfirgefa þig. Á tímum
prófrauna þinna og þjáninga, þegar
þú sérð aðeins ein fótspor, þá var
það ég sem bar þig.“ (Ur „Fótspor-
um“.) ^
Omar, Gerður og Linda.
ar augljósu ástæðu að Magnús var
vandvirkur handverksmaður, sann-
gjarn og hvers manns hugljúfi.
Síðar festi Magnús kaup á Garðs-
horni í Fossvogi, lítilli gróðrarstöð,
sem hann með tímanum breytti á
sinn smekklega hátt í snyrtilega
blóma- og húsgagnaverslun með
verkstæði og lager í kjallara. Þar
óx og dafnaði fyrirtækið jafnt og
þétt og sýnilegt var að öllum leið
þar vel. En nýbyggingin, sem ráðist
var í að reisa við gamla húsið í
Garðshorni, varð þyngri í skauti en
fyrir varð séð. Kom þar margt til
og má í því tilliti nefna breytingar
á gatnakerfi, þannig að erfiðara var
að komast að versluninni, offram-
boð af húsnæði og síðast en ekki
síst háir vextir sem átu á ógnar-
hraða upp þá sjóði, sem Magnúsi
með iðni sinni og fyrirhyggju, hafði
tekist að safna. Þar brann upp h'fs-
starfið, iðnin, eljan og seiglan.
Það er svo margs að minnast
þegar hugurinn reikar um liðnar
stundir, bæði góðs og annars, sem
betur hefði mátt fara, eins og alltaf
er. En eftir í huganum stenduc
minningin um góðan dreng, sem
við systkin fáum seint þakkað fyrir
alla þá umhyggju og hlýhug sem
liann sýndi okkur.
Klettinum í lífi Magnúsar móður-
bróður okkar, Sigrúnu Ingimars-
dóttur og börnunum þeirra fimm,
vottum við okkar dýpstu samúð og
treystum því að í sorgum þeirra fái
þau óskiptan styrk trúarinnar á
Frelsarann.
Faðir, í þínar hendur felum við
anda hans og biðjum þess að þú
umveíjir hann hlýju þinni og birtu.
Onundur Björnsson,
Elínborg Björnsdóttir,
Sigurjón Björnsson.
Minning
Laufey J Sigurðardóttir
Fædd 27. mars 1910
Dáin 4. október 1993
Ég minnist þín er sé ég sjóinn glitra við
sólarhvel
og þegar mánans mildu geislar titra ég man
þig vel.
(M. Joch.)
Þessar ljóður linur komu í huga
minn þegar ég freiu lát frænku
minnar og vinkonu og reyndar lagið
einnig, svo oft sungum við það í litla
kvennakórnum okkar. Stúlkurnar frá
Reykjahlíð og Vogum, ásamt mörg-
um fleiri lögum sem við lærðum og
sungum hér og þar okkur til gam-
ans. Laufey var uppalin í Reykjahlíð
hjá foreldrum sínum, Jónasínu Jóns-
dóttur og Sigurði Einarssyni. Systk-
inin urðu sjö sem upp komust og var
Laufey þeirra elst. Þarna bjuggu íjór-
ar ijolskyldur í sama húsinu. Langt
er um liðið og minningar koma í
hugann. Það var gott að kynnast
Laufeyju. Við höfum átt margar
góðar stundir saman.
Það var fermingardagur Laufeyj-
ar, hátíð vorsins, veður hið blíðasta.
Kirkjuklukkum er hringt og fólkið
gengur til kirkjunnar, allir sparibún-
ir, konur flestar á íslenskum búningi
með sjöl en tvær þeirra bera möttul.
Önnur þeirra er Jónasína, móðir
Laufeyjar. Fermingarstúlkan er í
hvítum kjól og gullbjarta hárið henn-
ar fellur sem geislaflóð niður fyrir
mitti.
Presturinn, sr. Hermann Hjartar-
son, er kominn fyrir altarið, hljómar
heyrast frá oreglinu. Söngurinn fyllir
kirkjuna. „Guð hæst í hæð“' og svo
framvegis. Athöfninni er lokið og
gengið er til bæjar. Öllum er boðið
kaffi. Blómagarðurinn er orðin fall-
egur, blóm og tré útsprungin. Þang-
að er gengið og myndir teknar, þetta
var ánægjulegur dagur.
Síðar áttum við Laufey margar
stundir saman í kirkjukór Reykjahlíð-
ar. Það var gott að syngja með henni.
Laufey lærði að leika á orgel hjá
Guðfinnu Jónsdóttur á Hömrum og
fékk hún orgel um það leyti og lék
ýmis lög á það af mikilli prýði.
Sauma- og vefnaðarnámskeið voru
haldin bæði á Skútustöðum og í
Reykjahlíð. Sótti Laufey hvort
tveggja. Einnig var hún í Húsmæðra-
skólanum á Laugum fyrsta veturinn-
sem hann starfaði. Laufey var í
Ungmennafélaginu Mývetningi og
var þar mjög virk, tók þátt í leiksýn-
ingum meðal annars. Hún var ágæt-
lega synd og keppti á héraðssam-
komu í sundi. í Stórugjá áttum við
margar góðar stundir. Minnist ég
gáskans og gleðinnar frá þessum
árum, auk annarra, til dæmis úti á
ísnum á skautum í tunglsljósi. Eða
þá í skemmtiferð uppi á fjöllum þar
sem Laufey sat Sindra föður síns,
fallegan, brúnan reiðhest. Hún Lauf-
ey var svo gamansöm og sá gjarnan
skoplegu hliðarnar á hlutunum.
Ung vann hún með öðrum við að
fegra blómagarðinn í Reykjahlíð, en
hann var um árabil staðarprýði. Að
Melabraut 52 komu þau hjónin sér
upp mjög fallegum garði sem ég
minnist mjög vel. Á síðastliðnu vori
gekk ég um garðinn. Það var í síð-
asta skipti sem við sáumst. Ég kom
til þín í húsið og við áttum saman
ánægjulega stund.
Laufey giftist í Reykjavík Þorbergi
Magnússyni, ágætum manni. Hann
er nú látinn. Þau eignuðust einn son,
Sigurð Jónas. Hann er rafmagns-
tæknifræðingur og býr í Reykjavík.
Ég sendi honum og fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur. Mér þótti
það alltaf svo gaman þegar þau komu'
norður í sumarfrí. Þá varð maður
að skjótast út eftir og heilsa þeim
og spjalla um stund og rifja upp
gamla daga. Og síðan smábreytist
allt, en lífið heldur áfram sinn gang.
I kvöld er vatnið spegilslétt og
gullinn bjarmi yfir láði og legi. Sólin
er að setjast og svanir synda við
Byrgisskerið og kvaka angurvært.
Hlíðarnar eru farnar að fölna, en í
haust hafa litimir verið óviðjafnan-
legir. Það er sveitin þín sem kveður
þig í hljóði.
Ljúfur ómur loftið klýfur,
lyftir sál um himingeim.
Þýtt á vængjum söngsins svifur
sálin glöð í friðarheim.
(Jónas Jónsson)
Bára Sigfúsdóttir.
Húsbréf
Innlausnarverð
húsbréfa í
1. flokki 1991
3. flokki 1991
1. flokki 1992
2. flokki 1992
Innlausnardagur 15. október 1993.
1. flokkur 1991 Nafnverð: 1.000.000 100.000 10.000 Innlausnarverð: 1.320.071 132.007 13.201
3. flokkur 1991 Nafnverð: Innlausnarverð:
1.000.000 1.174.609
500.000 587.304
100.000 117.461
10.000 11.746
1. flokkur 1992 Nafnverð: Innlausnarverð:
5.000.000 5.784.488
1.000.000 1.156.898
100.000 115.690
10.000 11.569
2. flokkur 1992 Nafnverð: Innlausnarverð:
5.000.000 5.693.709
1.000.000 1.138.742
100.000 113.874
10.000 11.387
Innlausnarstaður:
Veðdeild Landsbanka íslands
Suðurlandsbraut 24.
HÚSNÆÐISSTOFNUN RÍKISINS
LJ HÚSBRÉFADfllO • SUÐURLANDSBRAUT 24 • 108 REYKJAVÍK • SÍMI 69 69 00