Morgunblaðið - 15.10.1993, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐÍÐ FÖSTUÖAGUR' 15. OKTÓBER 1993
37
var í sambandi við mig. Hún vildi
vita hvernig ég og börnin hefðum
það og hvað væri að frétta af bróð-
ur hennar. Það hlýjaði mér oft að
finna þessa tryggð, umhyggju og
vináttu streyma frá henni.
Tvö síðustu ár hafa verið erfíð
hjá Siggu og öllum ástvinum henn-
ar. Hún veiktist. Von og bæn til
Guðs um fullan bata fyllti huga
okkar og hjörtu. Tíminn leið og
Sigga þurfti að gangast undir ann-
an uppskurð. Engan bata var hægt
að merkja, aðeins hugsað um að
láta henni líða sem best og gera
allt fyrir hana sem hægt var. Við
sáum fljótt að hvetju stefndi og
nú hefur það gerst.
Síðustu dagarnir voru erfíðir.
Lítil frændsystkin neituðu því aldr-
ei að heimsækja frænku á spítal-
ann. Notalegt var að heyra, þegar
þau sögðu ég vil vera hjá Siggu,
hún er lasin, og tárin komu fram
í augu foreldranna þegar lítil hönd
strauk rólega andlit hennar.
Hún Sigga frænka er dáin, farin
upp í himininn til Guðs, núna er
hún ekki lengur veik, heldur fiísk.
Þetta hafa þau endurtekið síðustu
daga. Já, það er oft gott að hlusta
á bömin hversu einlæg þau eru.
Sigga átti einlæga trú á Jesúm
Krist. Það sýndi hún ekki bara í
orði heldur líka verki. Núna þegar
hún hefur verið kölluð heim og
henni verið búinn staður í himin-
hæðum er gott að leita huggunar
í orðunum. Jesús sagá: Sá sem
trúir á mig mun lifa þótt hann deyi.
Elsku Pétur, Siggi, Gunnar Þór,
Hannes, Ingibjörg og Edda, mér
þykir svo vænt um ykkur og bið
Guð að gefa ykkur styrk og kraft
frá sér til þess að vinna á sorginni
og söknuðinum. Guð blessi ykkur
og launi ykkur fyrir hversu yndis-
lega vel þið sáuð um elskulega eig-
inkonu, móður og tengdamóður.
Þakka þér fyrir allt sem þú varst
mér. Blessuð sé minning þín, elsku
Sigga.
María Marta.
Á sama tíma fyrir ijórum árum
þegar haustið skartar sínu fegursta
og veturinn á næsta leiti, hringir
síminn. Þetta er á sunnudagseftir-
miðdegi, sólin farin að lækka á lofti.
I símanum er Sigríður Jónsdóttir
og hún færir mér þær fréttir að
hún hafi verið ráðin fyrsti organ-
isti og kórstjóri í Grafarvogssókn.
Ég samgleðst henni innilega, en
kynni okkar hófust þegar við Sigga
vorum samtímis í námi við Tón-
skóla Þjóðkirkjunnar og vorum við
vinkonur upp frá því.
Nú er hennar fyrsta verkefni að
stofna kór og spyr hún hvort ég
væri til í að vera með. Það er spenn-
andi og skemmtilegt að fá að
byggja upp tónlistarstarf í nýjum
og ungum söfnuði og draumur
hvers organista að fá slíkt tæki-
færi.
Það var erfitt og vandasamt verk
framundan, en í senn ákaflega
spennandi. Ég sló til. Hún Sigga
var alveg sérstaklega heppin með
hversu ágætt og skemmtilegt fólk
hún fékk til liðs við sig. Hópurinn
hefur alltaf verið eins og ein ijöl-
skylda. Alltaf var hún jafn róleg
og yfirveguð á hverju sem gekk.
Hún leiddi okkur skref fyrir skref
eins og lítil börn sem eru að stíga
sín fyrstu spor. Þetta tókst með
þolinmæði og þrautseigju og það
var stolt, ung kona sem stjórnaði
kórnum sínum á fyrsta aðventu-
kvöldi í Félagsmiðstöðinni Fjörgyn.
Það geislaði frá henni birtu og gleði
sem einkenndi hana þann tíma, sem
hún fékk að vera með okkur.
En svo kom áfallið. Af hveiju
er ungri konu í blóma lífsins kippt
svo snögglega burt? Hver er til-
gangurinn? Eg á engin orð, en veg-
ir guðs eru órannsakanlegir. Efst
í huga mér er þakklæti fyrir að
hafa fengið að kynnast og starfa
með slíkri konu. Hún gaf allt sem
hún átti meðan heilsa hennar og
kraftar leyfðu. Við áttum svo
margar ánægjulegar stundir saman
og þær mun ég alla tíð geyma.
Pétri, sonum og fjölskyldu sendi
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð blessi þau og styrki
í sorg þeirra. Þér, kæra vinkona,
þakka ég samfylgdina. Hvíl þú í
friði.
Þóra Einarsdóttir.
Það var fyrir rúmum fjórum
árum að leiðir okkar Sigríðar lágu
saman. Bæði höfðum við verið ráð-
in til að hefja safnaðarstarf í ný-
stofnaðri kirkjusókn, Grafarvogs-
sókn.
Það var öllum ljóst, sem báru
ábyrgð á starfi safnaðarins, að það
skipti verulega miklu máli hver
yrði valinn til að annast orgelleik
og kórstjórn við upphaf starfs í
söfnuðinum. Margir hæfir umsækj-
endur sótt um starfið, en algjör
einhugur var um að velja Sigríði
til starfans. Sjálf átti hún ekki von
á því að verða fyrir valinu, en það
segir sína sögu um hógværð henn-
ar í öllum hlutum.
Fljótt kom í ljós að hún Sigga,
eins og við kölluðum hana ávallt,
laðaði að fólk í kórstarfið. Persónu-
leiki hennar, öll framkoma hennar
laðaði að. Hún lagði sig alla fram
og ekki leið á löngu þar til söfn-
uðurinn hafði eignast góðan kirkju-
kór.
Það virtist ekkert draga úr fram-
förum að allar aðstæður voru næsta
frumlegar. Æft var í kennslustof-
um í Foldaskóla. Þar var gamalt
orgel, sem fengið var að láni hjá
söngmálastjóra Þjóðkirkjunnar,
stigið af krafti og eljusemi. Hinn
mikli áhugi og þrotlaus vinna org-
anistans skilaði sér fljótt og hafði
góð áhrif á safnaðarstarfið.
Það var margt sem varð þess
valdandi að Siggu tókst svo vel
með kirkjukórinn, sem við getum
kallað barnið hennar. Auk þess að
vera hæfileikarík, vann hún mjög
skipulega og var ákaflega sam-
viskusöm. Auðvitað er það ekkert
leyndarmál að persónugerðin hefur
áhrif á allt slíkt uppbyggingar-
starf. Allir sem með henni störfuðu
og henni kynntust, komust fljótt
að því að þar var sérstök mann-
eskja til staðar. Augun hennar,
augnatillitið var sérstakt, sköpuðu
traust og jafnvel virðingu fyrir því
starfi sem hún var að vinna.
Sigga var, eins og áður segir,
mjög hæfileikarík á tónlistarsviðinu
og gat beitt sér bæði við orgelið
og söng. Á fyrstu tónleikum Kirkju-
kórs Grafarvogs sem haldnir voru
í Kristskirkju lék hún einleik á org-
el, stjórnaði kirkjukórnum og söng
síðan einsöng. Við sem vorum við-
stödd þá tónleika munum seint
gleyma söng hennar og kirkjukórs-
ins. Þar var það nefnt af hinum
færustu mönnum að kirkjukórinn
flytti tónlist sína eins og best gerð-
ist og stjórnandinn og ekki aðeins
það heldur og einnig einsöngvari
og einleikari stæði sig með mikilli
prýði.
Einn þáttur hafði mikil áhrif á
allt starf hennar og reyndar allt
hennar líf en það var sjálf trúin
og iðkun hennar. Hún hafði
snemma kynnst starfi kirkjunnar
og starfi KFUM og K. Sérstaklega
veitti ég athygli þessum verundar-
þætti í lífi hennar þegar hún undir-
strikaði það við kórfélaga að þau
þyrftu ekki aðeins að kunna lang-
ið, heldur einnig að hugleiða texta
sálmanna, leyfa þeim að tala til
sín. Það hafði mikil áhrif á kórinn
að sjá og skynja bjargfasta trú
hennar á Frelsara sinn. Það hafði
áhrif í guðsþjónustunni þegar org-
anistinn gekk fyrstur manna til
altaris eða þá þegar hann flutti
pistil dagsins af einlægni og sannri
trúarsannfæringu.
Kórfélagar áttu í Siggu góðan
og traustan vin, sem þeir gátu leit-
að til. Ósjaldan bauð hún öllum
kórfélögum inn á fagurt heimili
sitt. Þar var eiginmaðurinn Pétur,
sem hefur staðið svo dyggilega við
hlið hennar í blíðu og stríðu, reiðu-
búinn að leggja sitt af mörkum svo
að stundin á heimili þeirra yrði
sérstök. Þar hljómuðu einnig tónar
frá pípuorgeli og lagið var tekið.
Slíkar stundir sem og aðrar, er
merkilegar mega teljast í sögu
Grafarvogssafnaðar, koma upp í
hugann, þátttaka hennar í fyrstu
jólaguðsþjónustunni, fystu páska-
messunni, eða þegar kirkjukórinn
söng við athöfnina þegar fyrsta
skóflustunga að Grafarvogskirkju
var tekin.
Við munum ekki gleyma þætti
Siggu við mótun safnaðarstarfsins.
Hún verður nærri huga og hjarta
nú á aðventu við vígslu fyrri hluta
Grafarvogskirkju.
Sigga háði baráttu sína við
skæðan sjúkdóm af miklu æðru-
leysi. Þar var bjargið sem byggt
var á sjálf trúin, trúarvissan.-Hún
og fjölskylda hennar áttu þann að
sem gaf og gefur okkur hlutdeild
í hinu eilífa lífi. Þessi fullvissa trú-
arinnar gaf þeim styrk og von.
Það er bæn okkar á kveðju- og
saknaðarstundu lífsins að sá, sem
fyrst og síðast huggar, líknar, ber
smyrsl á sárin og þerrar sorgartár-
in, sé allri fjölskyldunni nærri.
Þegar þetta er skrifað er ég ein-
mitt staddur í Vatnaskógi, sem var
Siggu og fjölskyldu hennar svo
kær, stað sem fyrst og síðast ber
þess merki að hann er helgaður
Frelsara vorum Jesú Kristi. Þar er
nú statt ungt fólk, verðandi ferm-
ingarbörn, sem er að læra í tali,
tónum og í leik hvað felst í ferming-
arheitinu, það að gera Jesú Krist
að leiðtoga lífs síns. Þar er mark-
miðið að gera allt lífið heilt. Ein-
mitt það var hlutverk hennar Siggu
í lífínu. Fyrir það er þakkað af
hálfu okkar sem vorum svo lánsöm
að fá að mega starfa með henni
að kirkjumálum í Grafarvogi.
Við biðjum guð að styrkja Pétur
eiginmann hennar, synina þijá og
fjölskylduna alla.
Blessuð sé minningin hreina,
ljúfa og tæra um Sigríði Jónsdótt-
ur.
Vigfús Þór Árnason.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚSJÓHANNÞÓRÐARSON
úrsmiður
frá ísafirði,
andaðist í Ullevollsjúkrahúsinu, Ósló, 14. október.
María Jóhannsdóttir,
Helga Magnúsdóttir Lund, Tor Helge Lund,
Kristín Magnúsdóttir, Karl Sigurðsson
og barnabörn.
t
Eiginkona mín,
SIGRÍÐUR LÁRETTA
TRYGGVADÓTTIR,
lést á Grensásdeild Borgarspítalans
aðfaranótt 12. október.
Jóhannes Oddsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Systir mín, + LÍNA KNUDSEN,
lést 12. október Kaupmannahöfn. Fríða Norðdahl.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
EDITH AGNES SCHMIDT,
er lést í Landspítalanum þann 8. október, verður jarðsungin frá
Fossvogskapellu mánudaginn 18. október kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jónas B. Erlendsson.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
HJÁLMFRÍÐUR LIUA BERGSVEINSDÓTTIR,
Kjarrhólma 20,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðjudaginn 19. október
kl. 13.30.
Guðrún Þórarinsdóttir, Nikuiás Þ. Sigfússon,
Sigrföur L. Þórarinsdóttir, Sigurþór Jakobsson,
Bragi Þórarinsson,
Fanney Gísladóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn, fósturfaðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
TORFI SIGURÐSSON,
Mánaskál,
Laxárdal,
verðurjarðsunginnfrá Höskuldsstaðakirkju laugardaginn 16. októ-
ber kl. 14.00.
Agnes Sigurðardóttir,
Guðni AgnarssonÁgústa Hálfdánardóttir,
Agnar Guðnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Kveðjuathöfn um ástkæra móður okkar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og systur,
MÖRTU GUÐJÓNSDÓTTUR
frá Berjanesi,
Austur-Eyjafjöllum,
til heimilis á Austurvegi 33,
Selfossi,
ferfram í Selfosskirkju í dag, föstudaginn 15.október, kl. 14.00.
Útför hennar verður gerð frá Eyvindarhólakirkju laugardaginn
16. október kl. 11.00.
Matthías Andrésson, Guðjón Andrésson,
Sigurást Klara Andrésdóttir, Páll Andrésson,
Grétar Andrésson, Hilmar Andrésson,
Vigfús Andrésson, Kristin Hiíf Andrésdóttir,
Katrín Þorbjörg Andrésdóttir,
tengdabörn, barnabörn, langömmubörn
og systur hinnar látnu.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför eiginmanns míns,
RÖGNVALDAR JÓNSSONAR,
Suðurgötu 39b,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks St.
Guð blessi ykkur öll,
Jósefsspítala, Hafnarfirði.
Þuríður Sigurðardóttir og vandamenn.
+ I
»
Kærar þakkir færum við þeim, er sýndu okkur samúð og heiðr-
uðu minningu föður míns, tengdaföður, afa og langafa,
KARLS K. H. ÓLAFSSONAR
eldsmiðs,
Njálsgötu 12,
Reykjavík,
vegna andláts hans og útfarar.
Sérstakar þakkir færum við Sólvangi, Hafnarfirði, læknum og
starfsfólki 2. hæð, fyrir frábæra umönnun.
Sveinbjörg Karlsdóttir, Guðmundur Guðbergsson,
Karl K. H. Guðmundsson, Sigurveig Sigurðardóttir,
Guðbergur Már Guðmundsson, Sigrún B. Hansdóttir,
Hans Guðmundsson, Unndís Ólafsdóttir
og barnabarnabörn.