Morgunblaðið - 11.11.1993, Page 36

3o
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. NÓVEMBER 1993
Halldór V. Sigurðs
son Minning
Kvaddur er í dag frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík, Halldór V. Sig-
urðsson fyrrv. ríkisendurskoðandi,
69 ára að aldri.
Undirritaður átti því láni að
fagna að hafa af þessum mæta
manni allnáin og farsæl kynni í tæp
40 ár og langar að minnast hans
þó að sú kveðja verði fátækleg.
Halldór var gæddur sérstökum
stjómunarhæfileikum sem samfara
miklum mannkostum laðaði bestu
eiginleikana fram hjá starfsmönn-
um hans. Hann var sérstaklega
rólyndur, yfirvegaður og átti auð-
velt með að ná fram settu marki
án valdboðs eða stífni. Mönnum
leið vel í návist hans enda veit ég
ekki til þess að hann hafi átt sér
nokkurn óvildarmann. Slíkur vitn-
isburður segir ekki lítið þegar litið
er yfir farinn veg.
Halldór var virkur í félagsmálum
og naut félag okkar löggiltra
endurskoðenda (FLE) þess í ríkum
mæli. Hann valdist þar snemma til
forystu og gegndi hann fleiri og
ábyrgðarmeiri störfum en nokkur
annar. Það munu aðrir rekja nán-
ar, en leitun er að öðrum í okkar
stétt sem höfðu jafn eldheitan fag-
- -'egan metnað og Halldór. Hann var
iðulega i forsæti á ráðstefnum end-
urskoðenda, innanlands og erlend-
is, slíkrar virðingar naut hann inn-
an okkar vébanda. Þar naut fáguð
framkoma hans, látleysi og yfirveg-
un hans sín hvað best. Betri full-
trúa íslands á alþjóðlegum vett-
vangi sinnar fræðigreinar, sem
varð hans hlutskipti síðustu árin,
var ekki hægt að finna.
Áhugamálin voru oft tengd
fræðunum en ekki er hægt að láta
-»í)já líða að nefna tryggð hans við
Akranesliðið í knattspymu. Þar var
hann prýðilegur leikmaður á árum
áður, sinnti dómgæslu og fylgdi
þeim að málum alla tíð. Á þessum
vettvangi vorum við ekki á sama
báti en þeir voru fáir sem jafn
ánægjulegt var að ræða við um
þetta hjartans mál okkar beggja.
Halldór átti oft annríkt við
vandasöm og slítandi störf, en hann
stóð ekki einn. Hans ágæta kona,
Kristrún Jóhannsdóttir, stóð við
hlið hans í blíðu og stríðu enda var
hann mikill fjölskyldumaður. Við
Silla þökkum Halldóri samfylgdina
og þeim Dúnu margar ánægju-
stundir í gegnum árin.
Ég óska Halldóri góðrar heim-
sóknar til þess lands sem okkur
öllum er fyrirheitið og bið allar
góðar vættir að styrkja eiginkonu,
böm og önnur skyldmenni í þeirra
söknuði. Ég enda mína kveðju á
ljóði sem vel á við lífshlaup þessa
mikla drengskaparmanns.
Hann tipar þau lög sem lífið
með logandi eldi reit.
Hann lærði af styrkleika stálsins
að standa við öli sín heit.
Hann lærði verk sín að vanda
og verða engum til meins.
Þá væri þjóðinni borgið,
ef þúsundir gerðu eins.
(D. St.)
Far þú í friði.
Gunnar R. Magnússon.
í dag er gerð útför Haildórs V.
Sigurðssonar fyrrverandi ríkis-
endurskoðanda, góðs vinar míns
og jafnaldra, sem mig langar til
að minnast örfáum orðum.
Halldór V. Sigurðsson er fæddur
á Akranesi 13. júlí 1924. Foreldrar
hans vom Valgerður Guðrún Hall-
dórsdóttir, f. 20. maí 1892 á Eyrar-
bakka, dáin 1. mars 1986, og Sig-
urður Símonarson múrarameistari,
f. 20. janúar 1893 í Króki í Holtum,
d. 26. júní 1965. Systkini Halldórs
eru sex. Eiginkona Halldórs er
Kristrún Jóhannesdóttir, f. 2. nóv-
ember 1927. Börn þeirra eru Sigrún
Camilla skrifstofumaður, Jóhann
sölumaður, Halldór deildarstjóri,
Sigurður Valur bókari og Valgerð-
ur Guðrún grafískur hönnuður.
Halldór lauk verslunarprófi frá
Verslunarskóla íslands árið 1946
og fékk löggildingu til endurskoð-
endastarfa árið 1954. Hann stund-
aði fyrst verslunar- og skrifstofu-
störf á Akranesi árin 1946-1951,
var síðan í verklegu námi í endur-
skoðun á Endurskoðunarskrifstofu
Bjöms Steffensens og Ara Ó.
Thorlacíusar árin 1951-1954.
Næstu 10 árin vann hann skrif-
stofustörf hjá Kauphöllinni, en setti
þá upp eigin endurskoðunarskrif-
stofu, sem hann rak í 5 ár. Þá var
hann skipaður ríkisendurskoðandi
og gegndi því starfi frá 1969-1992,
er hann tók við starfi í stjórnar-
nefnd endurskoðunardeildar Atl-
antshafsbandalagsins.
í öllum störfum sínum naut Hall-
dór bæði mikils trausts og vin-
sælda, enda mjög vel gerður maður
og vel að sér í sínu fagi. Það er
því ekki að undra þótt á hann hlæð-
ust margvísleg trúnaðarstörf allt
frá unga aldri. Hann var mikill
áhugamaður um knattspymu og
sat í stjórnum Knattspyrnufélags
Akraness og íþróttabandalags
Akraness árin 1944-1950. Halldór
sat í stjórn Félags löggiltra endur-
skoðenda árin 1958-1968, þar af
þrjú síðustu árin sem formaður.
Forseti Sambands norrænna endur-
skoðenda var hann svo árin 1978-
1979.
Kynni okkar Halldórs hófust á
þeim árum er hann sat í stjórn
Félags löggiltra endurskoðenda en
ég átti þá því láni að fagna að sitja
nokkrar árlegar ráðstefnur félags-
ins, sem vom bæði faglegar og
félagslegar og haldnar að sumar-
lagi utan Reykjavíkur. í þeim hópi
átti ég marga vini og gamla nem-
endur úr Verslunarskóla íslands
og Viðskiptadeild Háskóla íslands.
Þessar saravemstundir eru okkur
hjónunum ógleymanlegur og æ síð-
an höfum við hjónin talið þau Hall-
dór og Dúnu í hópi bestu vina. Öll
árin sem Halldór gegndi starfí rík-
isendurskoðanda vom kynni okkar
náin og um árabil höfum við nokk-
ur hjón haldið hópinn á árshátíð
Starfsmannafélags stjórnarráðsins.
Þá höfum við starfað saman í Rót-
arýklúbbnum Reykjavík-Austur-
bær, en í þeim félagsskap naut
Halldór vegs og virðingar.
Kristrún, eiginkona Halidórs,
eða Dúna eins og hún er kölluð,
hefur átt við veikindi að stríða um
langt árabil og missir hennar er
því mikill, því að umhyggja Hall-
dórs var aðdáunarverð. Elsku
Dúna, við Sísí sendum þér og þínum
innilegar samúðarkveðjur. Minn-
ingin um góðan dreng og lífsföru-
naut á eftir að styrkja þig í sorg-
inni og ylja þér um ókomin ár.
Guðlaugur Þorvaldsson.
Það er orðið langt síðan ég sá
vin minn Halldór V. Sigurðsson.
Hann hafði lengi gegnt erilsömu
starfi heima_ á íslandi og átt langan
starfsdag. Á síðasta ári var hann
tilnefndur fulltrúi íslands í Endur-
skoðunarráð Atlantshafsbanda-
lagsins í Brassel og hvarf til ann-
arra starfa á nýjum vettvangi.
Ég var nýkominn úr ferðalagi
um Austurland þegar ég frétti um
andlát hans. Síst af öllu hafði mér
dottið í hug að heyra þessi tíðindi
á einum fegursta degi sem ég hef
séð að haustlagi, en þannig eru
andstæðurnar í lífi mannanna. Aft-
ur og aftur sjáum við á bak sam-
ferðamönnum sem við söknum og
hefðum gjaman viljað eyða meiri
tíma með.
Leiðir okkar Halldórs lágu sam-
an um það leyti sem ég var að ljúka
endurskoðunarnámi. Hann hvatti
mig til framhaldsnáms og það var
ekki síst að hans áeggjan að ég
lagði land undir fót og hóf nám
erlendis. Hann var áhugasamur um
að endurskipuleggja nám endur-
skoðenda og taldi nauðsynlegt að
það væri vel undirbúið. Hann studdi
við bakið á mér á allan hátt og
greiddi götu mína í þeim mennta-
stofnunum sem ég hóf nám í og
aðstoðaði mig við að fá sumarvinnu
á endurskoðunarskrifstofu í Dan-
mörku. Þetta gerði Halldór af sinni
alkunnu alúð og umhyggju fyrir
hag annarra og fyrir það stend ég
í mikilli þakkarskuld við hann.
Eftir þetta höfum við alltaf verið
góðir vinir og haldið sambandi eins
og gengur og gerist í samskiptum
hins daglega lífs. Ég starfaði lengi
með honum í prófnefnd löggiltra
endurskoðenda. Þar naut góð-
mennska hans og sanngirni sín vel
og alltaf vildi hann að nemendur
nytu vafans. Það vora margir sem
ekki náðu prófi og það var oft erf-
ið ákvörðun hvernig dæma skyldi
árangurinn. Það er vandasamt verk
og þar var drengskaparmaðurinn
Halldór V. Sigurðsson á réttum
stað.
Halldór tók til starfa sem ríkis-
endurskoðandi á árinu 1969. Ég
ræddi oft við hann um stöðu Ríkis-
endurskoðunar hér á landi sem
varð m.a. til þess að ég kynnti mér
þau mál í öðram löndum og flutti
um það frumvarp fyrir meira en
áratug síðan. það var síðan ákveð-
ið að breyta lögum um Ríkisendur-
skoðun á árinu 1986 og flytja stofn-
unina undir yfirráð Alþingis. Þá
fékk Ríkisendurskoðun nauðsyn-
legt sjálfstæði og var frá þeim tíma
tæki löggjafarvaldsins til að hafa
eftirlit með framkvæmdavaldinu.
Það var ekki auðvelt verk að
móta embættið. Þar nutu hæfileik-
ar Halldórs sín vel og á yfirvegað-
an og ákveðinn hátt skipulagði
hann stofnunina og kom á góðum
samskiptum bæði við fram-
kvæmdavaldið og Alþingi.
Enginn efaðist um dómgreind
hans og réttsýni og afstaða hans
byggðist ávallt á rökum. Hann var
alltaf tilbúinn til að ræða hinar
ýmsu hliðar mála og taka tillit til
ábendinga og athugasemda. Þetta
er þolinmæðisverk sem Halldór
hlaut lof fyrir. Sumum fannst hann
vera hæglátur og væri því vart
hamhleypa til verka. Það var mis-
skilningur því hann kom meiru
fram en margir aðrir með þeim
vlnnuháttum sem honum voru eðli-
legir.
Þótt Halldór tæki gagnrýni vel
þá þoldi hann illa ósanngimi. Ég
sá hann aðeins einu sinni reiðan á
lífsleiðinni, en það var vegna þess
að honum fannst máli hallað og
staðreyndir látnar víkja.
Eftirlifandi eiginkona Halldórs
er Kristrún Jóhannsdóttir. Þau voru
afar samrýnd og gaman að vera
með þeim á glaðri stund. Við Sigur-
jóna eigum góðar minningar frá
samverunni með þeim og höfum
oft fundið hlýju þeirra í návist okk-
ar. Við vottum Kristrúnu og böm-
unum okkar dýpstu samúð og biðj-
um góðan Guð að styrkja þau í
söknuði sínum.
Halldór Ásgrímsson.
Upp rifjast bjartir bemskudagar
á Akranesi, -er tilhiökkun til að
vakna að morgni hélt vöku fyrir
dreng, sem lagðist til svefns að
kvöldi- þegar komið er að kveðju-
orðum um Halldór V. Sigurðsson,
fyrrum ríkisendurskoðanda. Á
fyrstu dögum mínum á Akranesi
haustið 1932 kynntist ég Óla Erni
í Hraungerði og þá um leið vini
hans, Dóra í Lundi. í bamaskólan-
um var ég síðan í bekk með Jakobi
bróður hans. Ófáar urðu komur
mínar að Lundi, heimili foreldra
þeirra Sigurðar Símonarsonar, odd-
vita Innri-Akraneshrepps og Val-
gerðar, konu hans.
Eins og stráka er vandi, áttum
við í leikjum og keppni, hlaupum
og stökkum á gamla leikvellinum,
sundi fýrir Langasandi, en umfram
allt í fótbolta, á knattspyrnuvellin-
um eftir að hann var tekinn í notk-
un. í hópi okkar strákanna hélt
Dóri okkur í KA mjög að æfingum
í IV. og III. flokki (jafnvel þeim
sem litlum framföram tóku), undir
keppni við Kára. Urðu ár þessi for-
gangsskeið að uppgangi Akurnes-
inga í knattspyrnu upp úr miðjum
fimmta áratugnum. Áð þeim upp-
gangi átti Dóri dijúgan hlut.
Á stríðsáranum voram við við
nám í Reykjavík, Halldór í Verslun-
arskólanum, ég í Menntaskólanum.
Á þeim gekk hann til liðs við Sjálf-
stæðisflokkinn, en ég í Sósíalista-
flokkinn. Áhugamál okkar vora
samt sem áður áþekk, en hann leit
þau praktískari augum en ég. Ólík
viðhorf urðu okkur þó ekki ágrein-
ingsefni. Að náminu loknu hvarf
hann aftur til Akraness í nokkur
ár og staðfesti ráð sitt. Svo atvikað-
ist að hvert sinn sem ég skrapp
upp á Akranes næstu sumur, hitti
ég Halldór að máli.
Á sjötta áratugnum .fækkaði
fundum okkar. Síðan rétt hittumst
við á förnum vegi og heilsuðumst.
Yfir kunningsskap okkar fannst
mér þó ekki fyrnast. Halldór V.
Sigurðsson var fremur hár maður,
samsvaraði sér vel, en hafði ekki
göngulag íþróttamanna; röggsam-
ur, en þó hæglátur; glöggskyggn
og ágætlega vel að sér; prúðmenni
í orði og æði.
Haraldur Jóhannsson.
Það snöggsyrtir að í huga
manns, þegar óvænt fregnin berst,
að góður vinur hefur gengið sinn
æviveg á enda. Kvöldganga með
hundinum út á jarðmyrkan veginn
í sveitinni verður að hugleiðingu
um þetta líf og þennan dauða og
um fólk, sem missir mikið af því
að því hefur verið mikið gefið.
Ög þegar sest er við borðið þar
sem öll bréfin til hans voru skrifuð
í gamni og alvöra eftir því hvernig
skapið var, bíður þar nokkurra
daga gamalt bréf, sem ekki verður
svarað öðruvísi en svona.
Sem betur fer kynnast flestir
mörgum góðum mönnum um
ævina, en þeir gerast ekki gegn-
heilli en Halldór V. Sigurðsson var,
bæði í starfí og leik. Honum var
að verðleikum sýndur mikill trúnað-
ur hvar sem hann fór og leysti af
hendi hvert verk, með þeirri hægð,
hógværð og festu, sem honum var
eiginleg.
Við þessi vegamót þar sem leiðir
skilur verða orðin ekki nýt til neins
nema þakka góðum dreng áratuga
vináttu. Við hjónin biðjum Dúnu
og fjölskyldunni styrks til að taka
þeirri raun, sem á þau er lögð.
Jón Sigurðsson,
Grundartanga.
Oft heyram við nöfn valinkunnra
manna, sem gegna embættum, sem
\«.rða heill og afkomu þjóðar okk-
ar. Nöfn þeirra eru gjarnan nefnd
i tengslum við erfíð úrlausnarmál
og við finnum til trausts og virðing-
ar gagnvart orðum þeirra og at-
höfnum. Oft þekkjum við ekkert
nafnið og svipinn en finnst engu
að síður að þar fari okkar maður.
Störfin hafa þannig fært viðkom-
andi nær okkur og okkur fínnst
við jafnvel þekkja til án þess að
leiðir okkar hafi nokkru sinni legið
saman.
Þessa tilfinningu hafði ég lengi
borið til Halldórs V. Sigurðssonar.
Ég hafði heyrt af þessum manni
vegna starfa hans við endurskoðun,
fundið til trausts gagnvart honum.
Eftir að hann varð ríkisendurskoð-
andi færðist nafn hans og persóna
enn nær. Fjölmiðlar vitnuðu oftar
en ekki til hans og álits hans var
leitað í ýmsum torleystum málum
Stundum verði kynnin aldrei
meiri en þau sem gefast gegnum
störf manna. Engu að síður leyfum
við okkur á stundum að gera upp
hug okkar gagnvart mönnum og
finnst sem mat okkar sé rétt og
óhagganlegt.
Síðar varð ég þeirrar gæfu að-
njótandi að kynnast Halldóri og
fjölskyldu hans eftir að tengdir
urðu milli fjölskyldna okkar. í þeim
kynnum og vináttu sem þar óx
fann ég, að ég hafði í engu ofmet-
ið hlýju og gæði þessa manns.
Halldór var einn þeirra manna,
sem fór með hægð og öryggi. Hann
átti festu og ákveðni og var rétt-

. AUGLÝf
verður verslunin lokuð til 12. nóvember.
11 i . .

nóvember og bjóðum alla viðs]
í nýja og- glæsileg-a Silfurbúð.
UÐIN Kringlunni, sími
689066.