Morgunblaðið - 11.11.1993, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. NÓVEMBER 1993
Einar Þór Vil-
hjáhnsson - Minning
í dag verður jarðsettur vinur
okkar, Einar Þór Vilhjálmsson.
Fregnin af ótímabæru andláti hans
var bæði óvænt og hörð. Þegar við
stöndum nú frammi fyrir þessari
nöpru staðreynd þá leita stórar
spumingar á hugann en svörin
verða að sama skapi lítil og fátæk-
leg.
Vinatengsl okkar hófust í Vest-
urbænum þegar bömin okkar
kynntust á róluvellinum og var það
upphaf náinnar og gefandi vináttu
fyrir okkur öll. Á þessum ámm var
ýmislegt brallað, við áttum margar
skemmtilegar og ógleymanlegar
stundir saman. Það, var alltaf til-
hlökkunarefni að koma til Einars
og Jóhönnu. Þau vom samhent við
að búa sér og bömunum fallegt
heimili og þangað var alltaf jafn
gott að koma. Einar Þór var heil-
steyptur'maður, hann var blíður og
einstaklega umhyggjusamur flöl-
skyldu sinni og vinum. Við minn-
umst þess ætíð hversu hlýr hann
var í viðmóti og hve notalegt var
að vera í návist hans. Einar Þór
var alltaf hrókur alls fagnaðar,
hann var kátur og skemmtilegur
félagi sem geislaði af athafnasemi
og krafti.
Hin síðari ár hefur samvem-
stundunum fækkað þar sem leiðir
okkar hafa legið í ólíkar áttir. Þrátt
fyrir það fundum við vel að vináttan
var alltaf söm og jöfn.
Elsku Jóhanna, á þessari stundu
er hugur okkar hjá þér og bömun-
um. Missir ykkar er mikill en minn-
ingin um góðan dreng lifir. Við biðj-
um þess að algóður guð veiti ykkur
styrk í sorginni.
Auður, Guðmundur,
Sigríður og Gunnar.
Sú harmafregn barst okkur hjón-
um að morgni sunnudagsins 31.
október sl. að Einar Þór vinur okk-
ar hefði látist af völdum hjarta-
áfalls þá um nóttina. Fyrstu við-
brögð vom afneitun. Hvernig mátti
það vera að svo ungur maður í
blóma lífsins, fullur þrótti og lífs-
krafti, væri allur. Hver vom þau
verkefni handan móðunnar miklu
sem kalla varð Einar Þór til svo
skyndilega? Frammi fyrir slíkum
sorgaratburði verðum við að sam-
einast í trúnni á Guð og treysta á
forsjá hans.
Einar Þór fæddist hinn 3. apríl
1952, sonur hjónanna Vilhjálms
Þórðarsonar sem lést í desember
1988 og Helgu Finnbogadóttur,
sem nú þarf að sjá á eftir yngsta
syni sínum. Það veganesti sem
systkinin sex hlutu í foreldrahúsum
skilaði þeim öllum sem framúrskar-
andi þjóðfélagsþegnum.
Æskuástin og eiginkonan
Jóhanna Magnea Bjömsdóttir er
dóttir hjónanna Bjöms Gíslasonar
sem lést af slysfömm 1980 og Þór-
eyjar Ólafsdóttur. Böm Einars Þórs
og Jóhönnu em: Birna Karen, Vil-
hjálmur Andri, Þórey Eva og Einar
Helgi. Öll undir traustri forsjá for-
eldranna og augasteinar þeirra.
Fyrstu kynni mín af þeim hjónum
var fyrir u.þ.b. hálfum öðmm ára-
tug, á glæsilegu heimili þeirra í
Rauðagerðinu, en þá héldu þau
veislu saumaklúbbsfélögum
Jóhönnu ásamt mökum, en þær
Jóhanna og Ágústa kona mín hafa
verið vinkonur frá æskuámm. Ég
var varla kominn inn úr dyrunum
þegar mér fannst eins og ég væri
þegar hluti af stómm vina- og
kunningjahópi þeirra. Við ákváðum
að hittast þá um helgina við sameig-
inlegt áhugamál.
Það varð manni ljóst strax að
Einar Þór var enginn meðalmaður,
dugnaðurinn og krafturinn geislaði
frá honum. Hann var gæddur ein-
stökum persónutöfmm og léttri
lund sem gat hrifíð alla með sér á
svipstundu. Hvellur hlátur hans var
svo smitandi að fólk fór að hlæja
þó að það heyrði ekki tilefnið.
Einar Þór starfaði sem fram-
kvæmdastjóri Óss-Húseininga hf.
Vinnudagurinn var því gjaman
langur og strangur á óvægnum og
hörðum samkeppnismarkaði. Hon-
um fannst á sínum tíma nauðsyn-
legt að færa þennan iðnað til nú-
tímalegra horfs, auka hagkvæmni
og öryggi framleiðslunnar og um
leið mæta kröfum viðskiptavinarins
um verð og gæði. Þessa uppbygg-
ingu framkvæmdi Einar Þór ásamt
mági sínum Ólafí Bjömssyni svo
sem alkunna er. Húsbyggjendur hér
í landi njóta nú góðs af því mikla
starfí. Ónýtur ijármagnsmarkaður,
án framsýni við uppbyggingu fyrir-
tækja, gerði það að verkum að fyrir-
tækið skipti um eigendur sl. vpr og
Einar Þór hætti störfum. Öllum
má þó Ijóst vera hve góðu búi var
skilað þegar litið er til starfseminn-
ar í dag.
Þrátt fyrir langan vinnudag hafði
Einar Þór alltaf tíma fyrir vini sína,
hann var boðinn og búinn til að
rétta hjálparhönd hvemig sem á
stóð. Hann sagði einu sinni við
mig: Ætlarðu ekki í þetta í kvöld?
Ég sagði, jú það var nú meiningin.
Þá sagði hann: Ég kemst ekki úr
vinnunni fyrr en klukkan 10, ég
kem þá. Að malda í móinn var til-
gangslaust. Á sínum tíma vomm
við saman í hesthúsi á félagssvæði
Andvara við Kjóavelli, Einar Þór
var þá potturinn og pannan í
skemmtinefnd félagsins. Húsfyllir
var á árshátíðir, þorrablót og aðrar
uppákomur, fólk kom víða að, langt
umfram féiagatal Andvara á þess-
um áram. Það hestamannafélag á
trúlega engum einum einstaklingi
eins mikið að þakka, nema þá góð-
kunningja Einars Þórs, Birgi Boga-
syni, sem nú er látinn, við byggingu
glæsilegs félagsheimilis síns.
Það var eitt kvöldið í snjó og
kulda að Einar Þór keypti folatitt
af Birgi Boga, hann var ekki sér-
lega gæðingslegur að sjá á þeim
tíma. Þessi hestur er í dag frægast-
ur alhliða gæðinga landsins, sjálfur
Gýmir frá Vindheimum. Minningin
um Einar Þór þeysandi um á glæsi-
hesti sínum Hrappi er þó það sem
uppúr stendur frá þessum árum.
Við Ágústa fóram aftur í Kópavog-
inn, en Einar Þór og Jóhanna hófu
byggingu hesthúss á félagssvæði
Fáks í Reykjavík. Þar endurtók
sagan sig, þau hjónin vora alltaf
til staðar ef á þurfti að halda fyrir
félagið.
Einar Þór og Jóhanna vora sam-
an í öllu, þessi glæsilegu hjón, sem
stálu senunni hvar sem þau fóra,
vora einnig bestu vinir hvors ann-
ars. Okkar mörgu samverastundir
með þeim era ógleymanlegar, t.d.
í sumar þegar við dvöldumst saman
í bústaðnum á Rangárvöllum og
riðum um Njáluslóðir með yngstu
börnin í broddi fylkingar, eða á
fjórðungsmótinu ’91 á sama stað
þegar báðir hestar þeirra hjóna
kepptu í úrslitum og Gýmir sigraði
með yfírburðum. Aldrei hefur mér
þó fundist Gýmir vera fallegri en á
sömu slóðum nokkram áram áður,
þá aðeins fímm vetra, setinn af
Jóhönnu. Það er af svo miklu að
taka, svo margs að minnast. Þegar
maður var með Einari Þór og
Jóhönnu réð lífsgleðin ríkjum.
Einar Þór Vilhjálmsson kom
meiru í verk en flestir gera á langri
ævi, hann var hamhleypa til allrar
vinnu og í samskiptum við ótrúleg-
an flölda vina og kunningja var
hann ætíð sá sem gaf. Hann var í
raun stórbrotinn og einstakur kar-
akter. Við drúpum höfði í þakklæti
fyrir að hafa átt Einar Þór sem vin
og biðjum Guð að blessa minningu
hans.
Elsku Jóhanna, bömin, Helga og '
Þórey, við Ágústa biðjum almáttug-
an Guð að gefa ykkur og Ijölskyld-
unni styrk í sorginni. Minningin um
góðan dreng mun alltaf lifa í hjört-
um okkar.
Far þú í friði, kæri vinur.
Hallgrímur Jónasson.
Enn er höggvið skarð í vinahóp-
inn og í raðir hestamanna. Aðeins
tveir mánuðir era síðan vinkona
okkar Valgerður var snöggleg tekin
frá okkur og nú vinur okkar Einar
Þór. Það er óhugnanlegt hve stutt
er á milli lífs og dauða, gleðistunda
og sorgarstunda. Það er erfitt að
sætta sig við, þegar ungt, lífsglatt
fólk er kallað burt svona snöggt'
og starfsdegi lífsins ekki nærri lok-
ið.
Við höfum þekkt Einar og Jó-
hönnu í nokkur ár, en kynntumst
þeim sérstaklega ^vel síðastliðið
sumar og haust, þegar við ferðuð-
umst saman á hestum, fóram í fjór-
ar styttri eða lengri ferðir. Dug-
legra ferðafólk fínnst varla. Það var
ótrúlegur krafturinn í honum Ein-
ari. Hann var hamhleypa til verka.
Á morgnana var hann fyrstur upp
og ef hann fór ekki út að smala
eða jáma, þá var hann jafnvel búinn
að útbúa morgunmatinn og það var
sko enginn venjulegur morgunmat-
ur. Hann var kallaður „brönsinn"
hans Einars. Nei, það var aldrei
lognmolla í kringum hann. Þó að
stundum hefði verið asi á honum,
þá gleymdi hann aldrei að taka
utan um mann og segja hve vænt
honum þótti um okkur. Hann var
svo óskaplega blíður. Einar var
skemmtilegur maður og var oft
mikið hlegið hjá okkur. Hann var
fullur lífsgleði og orku. Hann var
ákveðinn og talaði tæpitungulaust.
Hann var vinur vina sinna og var
hann boðinn og búinn að rétta fram
hjálparhönd ef á þurfti að halda.
Já, tryggur vinur var hann, en hann
vildi líka fá tryggð á móti.
Einar var snyrtimenni og var
ávallt vel klæddur. Það var eftir
honum tekið hvar sem hann fór í
frakkanum og með hattinn.
Þegar litið er til baka, er yndis-
legt hvað þau hjónin áttu margar
hamingjustundir ■ saman síðustu
mánuði. Ferðuðust mikið í sumar
og vora nýkomin frá Þýskalandi,
eftir frábærlega skemmtilega ferð.
Þegar hugsað er til Einars, bros-
ir maður ósjálfrátt, því að minning-
amar um hann era góðar og
skemmtilegar, en við söknum nú
góðs vinar.
Við drúpum höfði í sorg og biðj-
um þess að Guð styrki þig, elsku
Jóhanna, bömin ykkar og fjölskyldu
á þessari sorgarstundu.
Helga Claessen,
Ragnar Hinriksson.
Veturinn er genginn í garð -
skuggamir lengjast og myrkrið
færist yfír. Ungur maður í blóma
lífsins með bjartsýnina að leiðarljósi
verður varla var við slík náttúrann-
ar smáatriði, heldur vinnur að nýj-
um hugmyndum og starfsvett-
vangi. Brosið hans glettna og smit-
andi hlátur var hluti þess raunveru-
leika er við bjuggum við.
„En allt er í heiminum hverfult.“
Nú sitjum við Stoðfélagar hljóðir
og hryggir og syrgjum vin okkar,
sem kvaddur var óundirbúinn til
austursins eilífa. Við skynjum hinn
stutta dag.
Við hugsum til Jóhönnu og barn-
anna, við kveðjum vin okkar Einar
Þór. Með virðingu, söknuði og með
þakklæti fyrir einstök kynni.
Fyrir hönd Stoðar,
Sigurður G. Steinþórsson.
Það era þungir tollar sem hesta-
mannafélagið Fákur hefur orðið að
greiða almættinu á þessu ári. Nú
fyrir rúmri viku fellur frá í blóma
lífsins Einar Þór Vilhjálmsson einn
af þessum duglegu og lífsglöðu
Fáksfélögum sem óneitanlega setti
svip sinn á félagslífið í Víðidalnum.
Við nágrannarnir í Hestamannafé-
laginu Herði stöndum agndofa yfír
þessum sorgartíðindum.
Við áttum því láni að fagna að
kynnast þessum orkumikla manni
sem Einar var og nutum í ríkum
mæli góðvildar hans og höfðings-
skapar. Árið 1990 stofnaði Einar
fyrirtæki í Mosfellsbænum og reisti
af miklum myndarskap hesthús í
hesthúsahverfínu á Varmárbökk-
um. Af þessum sökum mynduðust
nánari tengsl hans við hestamanna-
félagið Hörð auk þess sem hann
og kona hans Jóhanna Bjömsdóttir
áttu fyrir marga góða vini í hópi
Harðarfélaga. A sama tíma stóðum
við Harðarfélagar í byggingu fé-
lagsheimilis og eins og gengur þeg-
ar fjárvana félagasamtök standa í
stórræðum þarf öðra hvora að gera
menn út af örkinni með betlistaf.
Ekki fór Einar varhluta af þessum
hjálparbeiðnum enda vorajn við
fljótir að fínna að ekki var þar í
kot vísað. Skemmst er frá því að
segja að stuðningur hans við bygg-
inguna var með þeim rausnarskap
að seint verður fullþakkað. Við
Harðarfélagar höfum átt þar fyrir
utan góðar stundir með Einari í
léttum leik og okkur því bæði ljúft
og skylt að þakka fyrir okkur við
hans svo ótímabæra brotthvarf.
Fákur hefur misst mikið en miss-
ir hans ástkæru ijölskyldu er þó
t
Móðir okkar, tengamóðir, amma og langamma,
ÁSTA THORARENSEN,
áðurtil heimilis
á Laugarnesvegi 118,
lést í Borgarspítalanum 10. nóvember.
Stefanía Harðardóttir, Ásgeirs Sigurgestsson,
óii Harðarson, Ingunn Helgadóttir,
Guðrún María Harðardóttir, Bjarne I. Jensen,
Solveig Harðardóttir, Heimir Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Systir okkar,
HALLDÓRA PÁLÍNA SIGURÐARDÓTTIR,
Grænumörk 3,
Selfossi,
lést í Borgarspítalanum 10. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Valgerður Sigurðardóttir,
Sigríður Sigurðardóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn,
STEINDÓR GUÐMUNDSSON
flokksstjóri,
Hörgshlíð 4,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum að morgni 10.
nóvember.
Ágústa A. Valdimarsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
MAGNEA FRIÐRIKSDÓTTIR
áðurtil heimilis að Kirkjubóli,
Höfnum,
andaðist 10. nóvember að Garðvangi, Garði.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þorgerður Þorbjörnsdóttir, Haukur H. Magnússon,
Friðrik Ben Þorbjörnsson, Elsa Einarsdóttir,
Sigurður Ben Þorbjörnsson, Mæja Sigurgeirsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
ÁRNI JÓNSSON
húsasmíðameistari
frá ísafirði,
er andaðist í Danmörku 26. ágúst, verður jarðsunginn frá Hvera-
gerðiskirkju laugardaginn 13. nóvember kl. 14.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar.
Aðalheiður Margrét Jóhannsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN EINARSDÓTTIR,
Hlíð,
Ásabraut 3,
Grindavík,
verður jarðsungin frá Grindavíkurkirkju föstudaginn 12. nóvember
kl. 14.00.
Ásdís Sigurgeirsdóttir, Bjarni Þórarinsson,
Guðmundur Ó. Sigurgeirsson, Jóhanna Sigurðardóttir,
Sigrún Sigurgeirsdóttir, Arnbjörn Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.