Morgunblaðið - 01.12.1994, Síða 60

60 FIMMTUDAGUR 1. DESEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Tommi og Jenni
Hei ! þu hteupur-
í ÖfugcScLtt!
A/eóþú.h/et/pur'iöAjoóh
|fe
Smáfólk
I FAILEP A PI6 TE5T
TOPAY.. ALL THE TRUE5
IaJERE FAL5E ANP ALL
THE FAL5E5 10ERE TRUE..
Ég féll á stóru prófi í dag ...
alit það rétta var rangt og allt
það ranga var rétt ...
THAT'5 LIFE..ALLTHE LIFE 15 PROBABLyYtHAT'sN
TRUE5 ARE FAL5E ANP EA5IER IF YOU'RE/ TRUE..
ALL THE FAL5E5 ARÉ TRUE £ A DOG.. j OR 15 IT
y £ "'T PAL5E7 y
\ c CJ 5 re QJ LL T>
/al f ~S\ C
ié,y* í
© | m y *
Þannig er lífið ... allt það rétta Lífið væri sennilega auðveldara
er rangt og allt það ranga er rétt. ef maður væri hundur ... Það er
rétt ... eða er það rangt?
BREF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími691100 # Símbréf 691329
Ert þú meðsekur,
Stefán?
I tilefni (ó)viðeigandi hneykslunar
Stefáns Edelsteins skólastjóra
Frá Magnúsi H. Skarphéðinssyni:
STEFÁN Edelstein skólastjóri rit-
ar blaðinu bréf hér á laugardaginn
(26. nóv.) um ofbeldi í samfélagi
okkar, bæði um nauðganir sem
og annað líkamlegt ofbeldi sem
sífellt gerist algengara í samfélagi
okkar.
Það vill svo til kæri Stefán að
flestir uppeldisfræðingar eru búnir
að benda alþjóð á í marga áratugi
hvert stefndi í þessum málum. Svo
ástandið í dag á ekki að þurfa að
koma hvorki þér, mér eða neinum
öðrum á óvart. Ekki svo fremi að
viðkomandi hafi verið læs á prent-
miðla landsins og hlustir hans
hafi virkað í návist ljósvakafjölm-
iðlanna.
Börnin hafa setið á hakanum
En hvað er það sem er þá að?
Það er einkum tvennt.
í fyrsta lagi er nánast þjóðar-
sátt um það að enginn tími sé og
eða geti orðið afgangs til að sinna
ungviði þessa lands. Heimilin eru
ekki bara brotin og margbrotin
af neyslukaupphlaupinu og vegna
stéttaskiptingar og tekjumisskipt-
ingar samfélagsins, heldur er eng-
inn lengur til að hafa ofan af fyr-
ir börnum og unglingum landsins
eða kenna þeim og innræta góða
siði og kærleik í garð náungans
sem sjálfs síns. Að ekki sé nú tal-
að um að uppfræða ungu kynslóð-
ina inni á heimilinu eða úti í nátt-
úrunni ,um flest þjóðlegt og fallegt
sem menning þessa lands hefur
upp á að bjóða. Þó stendur dreif-
býlið sig áberandi betur í þessu
efni en foreldrarnir hér á höfuð-
borgarsvæðinu gera. Meginreglan
virðist því vera: Þess meira dreif-
býli sem krakkar alast upp í þess
minna eru þeir skemmdir í dag
(þetta er þó ekki algilt.)
Það skyldi þó ekki vera að á
heimili Stefáns eða annarra sem
sífellt eru hissa á ofbeldisþróun
samfélagsins hafi ekki verið nægj-
anlegur samgangur á milli kyn-
slóðanna vegna vinnu eða annarra
neyslukapphlaupstilburða, eins og
er á flestum íslenskum heimilum
í dag? Ég er ekki að segja að svo
hafi verið endilega heima hjá Stef-
áni sjálfum, heldur aðeins það að
allir sem eru að eignast ungviði
takast á hendur geysilega ábyrgð
sem ekki er hægt að kasta höndun-
um til eins og virðist vera orðið
allt í lagi í hugum sífellt fleiri for-
eldra í dag.
Svo undarlegt sem það er þá
þarf próf til að aka bifreið eða
bara aka dráttarvél. En það þarf
ekki próf í samfélagi okkar til að
ala upp hvítvoðung. Og hvort
skyldi nú vera vandmeðfarnara?
Svari hver fyrir sig.
• Foreldrar meðsekir
í öðru lagi þá er ég nánast al-
veg viss um það að Stefán og
nánast allir aðrir ábyrgðaraðilar
íslenskra heimila eru fullkomlega
meðsekir í ofbeldi samfélagsins
hvað það varðar að á heimili þeirra
flæðir ofbeldiskennslan inn um
skjáinn á hveiju kvöldi meira eða
minna. Þessu þarf enginn að neita.
Fyrir hvert eitt ofbeldisatriði
sem maður horfir á á skjánum án
aðgerða gegn því þá er viðkom-
andi meðsekur um þessa þjóðfé-
lagsiðju. Þetta á alveg jafnt við
Stefán sem aðra góðhjartaða borg-
ara þessa Ignds.
Það að horfa aðgerðalaus á of-
beldi á skjánum er að samþykkja
þá siðfræði með einum eða öðrum
hætti. Eða halda menn að veikar
og skemmdar sálir læri ekki þessa
tegund samskipta? Fátt er jafn
öruggt hvað sem Páll Magnússon
fyrrverandi sjónvarpsstjóri og aðr-
ir sjónvarpsstjórar og kvikmynda-
stjórar heimsins halda fram gegn
betri vitund.
Niðurstaða umræðunnar er því
einföld kæri Stefán og aðrir sem
vilja láta þessi mál sig einhveiju
varða: — Allir þeir sem horfa á,
eða leyfa áhorf eða aðra notkun
og eða dreifingu á ofbeldisómenn-
ingu á heimili sínu, eða annars
staðar eru fullkomlega meðsekir í
því sem er að gerast í samfélagi
okkar í dag, hvort sem þeir þykj-
ast vita af því eða ekki. Og hvort
sem það er í miklum mæli eða litl-
um. Að reyna að halda því fram
að ekki hafi margverið búið að
benda á hvert stefndi í þessu efni
fyrir lifandis Iöngu síðan er í besta
falli lélegur brandari þó hann sé
hins vegar þjóðfélaginu að verða
sífellt dýrkeyptari. Minnumst þess
líka varðandi þessar dökku hliðar
á okkar annars litla samfélagi.
MAGNÚS H. SKARPHÉÐINSSON,
Grettisgötu 40b, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.