Morgunblaðið - 18.01.1995, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 18. JANÚAR 1995 3?
þegar Sjálfstæðisflokkurinn tapaði
miklu fylgi eftir stofnun Borgara-
flokksins. Þegar leið að þingkosn-
ingum 1991 ákvað Valdimar að
fara ekki í framboð og hvatti mig
eindregið til að sækjast eftir því
sæti sem hann hafði skipað. Hollráð
hans og velvild reyndust mér ómet-
anleg þegar ég steig mín fyrstu
skref í landsmálapólitíkinni.
Valdimar var kvæntur hinni
ágætustu konu, Ingibjörgu Ólafs-
dóttur. Þau eignuðust þrjú böm,
en urðu fyrir þeirri sorg að missa
yngstu dóttur sína eftir erfitt veik-
indastríð. Hygg ég að það hafi reynt
mikið á vin minn Valdimar, þó hann
sýndi þá sem jafnan mikið æðru-
leysi. Ingibjörg og Valdimar áttu
fallegt heimili. Þar var jafnan gott
að koma og jafnræði með þeim
hjónum í elskulegheitum við þá
gesti sem að garði bar.
Við Guðný þökkum Valdimari að
leiðarlokum ánægjulega samfylgd
og sendum Ingibjörgu og fjölskyldu
hennar innilegar samúðarkveðjur.
Guðjón Guðmundsson.
Fimmtudaginn 5. janúar hitti ég
Guðjón lækni og Valdimar Indriða-
son, eða Valda eins og hann var
nú oftast nefndur, á göngu upp við
sundlaugina, á Jaðarsbökkum hér
á Akranesi. Það var tekist í hendur
og málin rædd. Valdi sagði „hér sný
ég við en Guðjón heldur áfram“.
Síðan kvöddumst við og ekki hvarfl-
aði að mér að þetta yrði í síðasta
sinn sem við tækjumst í hendur,
en svona er lífið.
Það verða aðrir en ég sem rekja
æviferil Valdimars. Mig langar
hinsvegar, sem formaður Knatt-
spsyrnufélags ÍA, að þakka honum
stuðning við knattspymuna hér á
Akranesi í gegnum árin, bæði sem
bæjarfulltrúi, framkvæmdastjóri og
einstaklingur. Alltaf var hann tilbú-
inn að styrkja knattspyrnuna og
mætti líka vel á völlinn. Hann var
glaður þegar vel gekk og hann
hafði mikinn metnað fyrir knatt-
spyrnunni eins og öllu sem sneri
að Akranesi.
Áður en ég tók þátt í prófkjöri
sjálfstæðismanna hér í bæ í vor,
ræddi ég við Valda til að fá ráð
hvort þetta væri verkefni sem ég
réði við. Hann hvatti mig og sagði
þetta skemmtilegan vettvang. Þetta
væri eins þar og í boltanum, þegar
vel gengi væri gaman en þegar illa
gengi væri bæjarstjórninni kennt
um allt. En ég skyldi ekki kippa
mér upp við það, ég væri öllu van-
ur. Aðalatriðið væri að vera sáttur
við sjálfan sig.
I mínum huga hefur Valdimar
Indriðason verið einn af hornstein-
um okkar bæjarfélags, sama hvar
borið er niður, í atvinnu, menningu
eða félagsmálum. Alls staðar hefur
hann verið í fremstu röð, en það
sem einkenndi hann mest var hlý-
leiki hans og kurteisi.
Megi góður Guð styrkja Ingi-
björgu í hennar sorg. Öllum að-
standendum óska ég Guðs blessun-
ar.
Gunnar Sigurðsson.
Það er erfitt að sjá á bak afa
Valda sem nú hverfur á braut, sem
hefur i svo ríkum mæli haft áhrif
á líf mitt og fjölskyldunnar. Það
hefur enginn maður haft eins mikil
áhrif á lífsviðhorf mitt og skoðanir
og hann. Hann var fyrirmynd sem
við krakkarnir höfum litið upp til
og hefur það verið okkar keppikefli
að láta afa Valda vera hreykinn af
okkur. Viðurkenning frá honum
hefur í niínum huga alltaf verið
besta viðurkenning sem ég hef get-
að fengið. Um leið hefur það gefið
mér sjálfstraust og verið hvatning
til þess að halda áfram á sömu
braut.
Það hefur alltaf verið mér mikill
heiður að fá að bera nafn hans og
af því ég veit að hann mun lesa
það sem ég rita nú þá heiti ég því
að standa undir nafni og láta hann
ekki þurfa að skammast sín fyrir.
Hann hefur ætíð verið farsæll og
hefur nafn hans ætíð verið tengt
heiðarleika og trausti. Það sýndi
hann í starfi sem stjórnandi fyrir-
tækja, sem bæjarstjórnarmaður,
sem alþingismaður, í félagsstarfi
og síðast en ekki síst sem fjöl-
skyldumaður og vinur. Ég man allt-
af eftir því að þegar eitthvað bját-
aði á hjá fólki gat það snúið sér til
afa Valda, hann var alltaf tilbúin
að aðstoða hvem sem er og hvenær
sem er. En það sem einkenndi afa
Valda var að hann lét sér ekki koma
til hugar að hann þyrfti eitthvað í
staðinn. Hans mannorð og sam-
viska var honum allt.
Þegar ég hugsa til baka skjóta
fjölmargar minningar upp kollinum
um samvistir okkar afa Valda.
Fyrst ber að nefna stundir sem við
áttum saman þegar ég var krakki
og ég hjúfraði mig upp við klettinn
í lífi mínu, afa Valda, og togaði í
eyrnasneplana á honum. Þegar ég
gerði ýmsa hluti í fyrsta skipti var
það með afa Valda. Eini laxinn sem
ég hef veitt um ævina beit á öngul-
inn hjá mér í veiðiferð okkar afa
Valda í Glerá í Dölum. Við villt-
umst eitt sinn á ferðalagi í Þýska-
landi saman, við elduðum saman
fyrstu rabarbarasúpuna þar sem
notað var hveiti í stað kartöflu-
mjöls og með hjálp afa Valda sigr-
aðist ég á „Stóra klettinum“ sem
hefur verið tákn okkar frændsystk-
inanna um afrek í klettaklifri í nám-
unda við sumarbústað fjölskyldunn-
ar. Þessi klettur er um leið tákn
fyrir afa Valda því okkur öllum
finnst hann standa uppúr og vera
fastur punktur í lífí okkar. Þó hann
sé horfinn á braut mun hann áfram
verða þessi klettur í lífi okkar og
munum við minnast hans sem slíks.
Við, fjölskyldan úr Hafnarfirði,
Valdimar, Ólafur Már og móðir
okkar Ása María munum ætíð
minnast Valdimars Indriðasonar
afa okkar og föður sem þess manns
sem hefur haft mikil áhrif á líf
okkar. Hann mun áfram lifa með
okkur í minningunni og mun verða
fyrirmynd um aldur og ævi.
Valdimar Svavarsson
Sú sorgarfregn barst um Akra-
nes mánudaginp 9. janúar að þá
snemma morguns hefði látist öðl-
ingurinn Valdimar Indriðason, fyrr-
verandi alþingismaður og fram-
kvæmdastjóri. Hann hafði gengist
undir erfiða hjartaskurðaðgerð í
nóvember síðastliðnum og verið þá
á sjúkrahúsi í um það bil fjórar vik-
ur. Það virtist sem aðgerðin hefði
heppnast vel og nú um miðjan
mánuðinn átti hann að fara í endur-
hæfingu á Reykjalundi. En enginn
ræður sínum næturstað. Enginn er
spurður um hvenær hann vilji að
kallið komi. Svo miskunnarlaust er
þetta líf.
Þetta er ekki í fyrsta sinn sem
sorgin ber að dyrum hjá fjölskyldu
Valdimars og eiginkonu hans, Ingi-
björgu Ólafsdóttur. Fyrir örfáum
árum misstu þau dóttur sína, Ing-
veldi, í blóma lífsins frá eiginmanni
og þrem börnum. Þá voru harmi
þrungnir og erfíðir tímar.
Ég hafði þekkt Valdimar Indriða-
son í áratugi eða allt frá því að ég
flutti hingað til Akraness fyrir tæp-
um 40 árum. Hann var afar mynd-
arlegur maður svo að eftir honum
var tekið hvar sem hann fór. Það
var mikil reisn yfír honum og skap-
festan í 'samræmi við það. Hann var
skarpgreindur og fljótur að greina
kjamann frá hisminu. Fáum mönn-
um hefí ég kynnst sem áttu jafnauð-
velt með að samræma margvísleg
og mismunandi sjónarmið. Valdimar
var mikill mannasættir og vildi hvers
manns vanda leysa. Hann átti mjög
auðvelt með að koma fyrir sig orði,
hafði djúpa og þróttmikla rödd. Öll-
um þessum eðlisþáttum hans kynnt-
ist ég mjög vel því að ég starfaði
með honum að margs konar félags-
málum í áratugi.
Mannkostir Valdimars Indriða-
sonar nutu sín afar vel í störfum
að bæjarmálum og alla tíð var hann
einlægur sjálfstæðismaður. Hann
átti sæti í bæjarstjórn Akraness um
langt árabil, fyrst sem varamaður
1958-1962 og síðan var hann aðal-
maður 1962-1986 eða samtals 28
ár. Held ég að fullyrða megi að
enginn hafí átt jafnlengi sæti í
bæjarstjórn Akraness og Valdimar
Indriðason. í þessum störfum
kynntist ég honum vel því að við
vorum samtímis í bæjarstjórninni
1974-1986. Það var mér mikils
virði að fá leiðsögn í störfum að
bæjarmálum frá slíkum manni sem
hann var.
Valdimar Indriðason var kjörinn
alþingismaður í Vesturlandskjör-
dæmi 1983 og sat á Alþingi til
1987. Auk þess átti hann þar sæti
sem varamaður um nokkurt skeið.
Á Alþingi vann hann mjög vel eins
og við var að búast. Marga menn,
sem sátu á Alþingi á sama tíma
og Valdimar, hefi ég hitt að máli.
Fannst þeim mikill sjónarsviptir að
honum er hann hvarf þaðan.
í tilefni 50 ára afmælis Akranes-
kaupstaðar sumarið 1992 var Valdi-
mar Indriðason fenginn til að vera
leiðsögumaður um eldri hluta Akra-
ness fyrir fólk sem vildi kynna sér
sögu bæjarins og gömul örnefni og
kennileiti. Hann skýrði líka frá
nöfnum húsa og sagði frá fólkinu
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
HELGA LAUFEY GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kleppsvegi 128,
lést í Borgarspítalanum þann 16. janúar.
Börn og tengdabörn.
t
Sambýliskona mín og móðir okkar,
ANNA MARÍA MAGNÚSDÓTTIR,
Rauðagerði 16,
lést á heimili sínu mánudaginn 16. janúar.
Eiríkur Jónasson,
María Jörgensen, Eva Jörgensen.
t
Elskuleg móðir okkar,
ANNA ÞÓRARINSDÓTTIR,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sólvangi
þann 16. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Valgerður Valdimarsdóttir.
sem byggði bæinn fyrr á öldinni.
Það var afar fróðlegt og skemmti-
legt að fara í þessar skoðunarferðir
með honum enda fylgdi honum jafn-
an sægur af fólki. Mér er kunnugt
um að allmargir Akumesingar, sem
flust hafa brott héðan, komu hingað
gagngert til að slást í förina með
Valdimar og njóta leiðsagnar hans
og fræðslu, enda þekktu fáir sögu
Akraness betur en hann.
Einn er sá félagsskapur sem við
Valdimar Indriðason störfuðum
saman í um langt árabil. Það er
Oddfellowreglan. Hann var einn af
stofnendum Oddfellowstúkunnar
Egils hér á Akranesi 1956 og hefir
alla tíð síðan verið einn ötulasti liðs-
maður hennar. Hann hafði gegnt
þar öllum helstu trúnaðarstörfum
er hann lést. Hann naut sín afskap-
lega vel í stúkunni og talaði oft um
að sér fyndist hvíld í því að sitja
stúkufundi eftir eril dagsins. Mikil
eftirsjá er okkur að honum og er
hans sárt saknað í okkar hópi.
Ég hefi verið beðinn um að flytja
þér, kæra Ingibjörg, börnum þínum,
tengdabömum og barnabörnum
dýpstu samúðarkveðjur frá bræðr-
unum í Oddfellowstúkunni Agli.
Elsku Ingibjörg mín. Erfiðir
tímar munu fram undan hjá þér
þegar þú hefír ekki lengur hinn
dygga lífsförunaut þinn þér við hlið.
Ég bið þess af heilum hug að góður
Guð styrki þig og leiði á þessum
dimmu dögum.
Að lokum vottum við Inga þér
dýpstu samúð okkar, svo og ástvin-
um ykkar og öllum ættingjum,
tengdafólki og vinum.
Guð blessi ykkur öll.
Hörður Pálsson.
Valdimar Indriðason, fyrrverandi
alþingismaður, sem hér er kvaddur
hmstu kveðju, var virkur þátttak-
andi í félagsstörfum bæjarfélagsins
og gegndi Qölda trúnaðarstarfa fyr-
ir hin ýmsu félög á Akranesi ásamt
með formennsku í þeim mörgum.
Valdimar var einn af máttar-
stólpum Sjálfstæðisflokksins í öllu
flokksstarfi á Akranesi um áratuga-
skeið. Til starfa í bæjarstjórn Akra-
ness kom hann sem varamaður
kjörtímabilið 1958-1962. Hann var
kjörinn aðalfulltrúi í bæjarstjóm
1962 og gegndi þeim trúnaðarstörf-
um fyrir Sjálfstæðisflokkinn óslitið
til ársins 1986. Hann átti sæti í
bæjarráði um árabil og forseti bæj-
arstjómar var hann 1977 til 1984.
Hann var varaþingmaður Sjálf-
stæðisflokksins fyrir Vesturlands-
kjördæmi frá 1979 og þingmaður
kjördæmisins 1983 til 1987. Vara-
þingmaður var hann að nýju 1987
og 1991. Öll sín störf rækti hann !
af stakri alúð og trúmennsku.
Valdimar lauk gagnfræðaprófí
frá Flensborg 1942, vélvirkjanámi’
hjá Þorgeiri og Ellert 1946, lauk
prófí úr rafmagnsdeild Vélskóla ís-
lands 1949.
Valdimar var vélstjóri á togumn-
um Bjarna Ólafssyni og Akurey i
1949 til 1956. Hann réðst til starfa
sem verksmiðjustjóri hjá Sfldar- og ,
fískimjölsverksmiðju Ákraness hf.
1956 og gegndi þeim störfum til
ársins 1960. Það sama ár tók hann
við framkvæmdastjórastarfi fyrir-
tækisins, síðar bættust við Vél- j
smiðjan hf. og Heimaskagi hf. Síld- 1
ar- og fiskimjölsverksmiðjunni
helgaði hann starfskrafta sína í 30
ár, eða til ársins 1991. Valdimar
hafði ríkan metnað fyrir fyrirtækið
og bæjarfélag sitt. Hann þekkti
gjörla til lífskjara samborgara sinna
frá lífsstarfi sínu. Hann naut
trausts jafnt í starfi sem og sam-
skiptum manna í milli. Við sem
nutum samskipta, reynslu hans og
þekkingu horfum nú á bak traust-
um og ráðhollum félaga fyrir aldur
fram.
Að leiðarlokum vilja Sjálfstæðis-
félögin á Akranesi og stjóm kjör-
dæmisráðs Sjálfstæðisflokksins á
Vesturlandi þakka fyrir samfylgd-
ina og trúmennskuna um leið og
við vottum Ingibjörgu og fjölsky.ld-
unni okkar dýpstu samúð.
Benedikt Jónmundsson.
Kveðja frá stjórn Hf. Skalla-
gríms og starfsfólki Akra-
borgar
Valdimar Indriðason kom fyrst
að stjóm Hf. Skallagríms sem vara-
maður árin 1970 til 1977 er hann
var kjörinn formaður stjórnar í eitt
ár. Hann varð aftur formaður árin
1984 til 1990. Enn var hann kjörÍB^.
formaður árið 1993 og gegndi því
starfí til dauðadags.
Það var mikill fengur að fá Valdi-
mar til forystu í stjórn fyrirtækisins
bæði vegna þekkingar hans sem
vélstjóri og síðar framkvæmdastjóri
útgerðarfyrirtækja um langt árabil
og ekki síður vegna hans miklu
mannkosta. Valdimar var lipur og
sanngjam í samskiptum við starfs-
fólk og viðskiptavini. Öll sín störf
fyrir Hf. Skallagrím rækti hann af
mikilli alúð og var mjög annt um
hag fyrirtækisins.
Stjórn og starfsfólk Hf. Skalla-
gríms þakkar Valdimar samfylgd-
ina og sendir innilegar samúðar-
kveðjur til Ingibjargar Ólafsdóttur
og fjölskyldu.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir og amma,
LIUA KARLSDÓTTIR,
Efstasundi 64,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum 12. janúar.
Útförin fer fram frá Áskirkju föstudaginn
20. janúar kl. 13.30.
Sigurður Guðmundsson,
Guðmundur Gisli Sigurðsson, Linda Rós Guðmundsdóttir,
Lilja Dögg.

Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI SIGURÐUR FINNSSON,
Ástúni 2,
Kópavogi,
sem lést i Landspítalanum 10. janúar sl.,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðar-
kirkju föstudaginn 20. janúar kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim,
sem vildu minnast hans, er bent á
Krabbameinsfélagið.
Kristín Elísdóttir,
Elín Bjarnadóttir, Halldór Olafsson,
Erla Bjarnadóttir, Sigurgeir Aðalgeirsson,
Haukur Bjarnason, Erna Svavarsdóttir,
Hörður Bjarnason, Ollý Smáradóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.