Morgunblaðið - 09.02.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 1995 35
IVIINNIIMGAR
-4- Júdit Jón-
' björnsdóttir
fæddist 10. desem-
ber 1906 í Kölduk-
inn í Torfulækjar-
hreppi í Austur-
Húnavatnssýslu.
Hún lést 21. janúar
sl. og var jarðsung-
in frá Akureyrar-
kirkju 27. janúar.
Foreldrar hennar
voru Jónbjörn
Gíslason, f. 22 júlí
1879, d. 29. októ-
ber 1969, og Ingi-
björg Lárusdóttir Beck, f. 18.
júní 1878, d. 16. maí 1956.
GÓÐ kona hefur lokið langri og
farsælli lífsgöngu.
Ég kynntist henni þegar hún
varð minn fyrsti kennari í Bama-
skóla Sigluijarðar, var nemandi
hennar í fimm ár og grét sáran
þegar ég var látin skipta um bekkj-
arkennara. Síðan eru liðin mörg
ár og stundum varð langt á milli
endurfunda, en þrátt fyrir það, og
alla tíð síðan, hefur mér þótt vænt
um fyrstu kennslukonuna mína og
hefi alltaf borið virðingu fyrir
henni.
Fröken Júdit, eins og við öll
kölluðum hana, var hinn einstaki
og ágæti kennari sem bar hag
skjólstæðinga sinna, nemendanna,
fyrir brjósti, framar öllu öðru.
Hún hló mikið þegar ég sagði
henni einu sinni að aldrei mætti
svo minnast hennar að maður ekki
legði saman ökklana og rétti úr
baki sínu. Ja hérna, sagði hún þá,
var ég svona ströng við ykkur?
Víst var hún strangur kennari, en
á réttan og jákvæðan
hátt.
Hún átti líka aðra
hlið þar sem var ástúð
hennar og umhyggja.
Ég minnist þess er ég
átti í endurbata eftir
slys og gat ekki sótt
skóla um tíma. Hún
sá til þess þegar ég
kom aftur í skólann
að ég færi í öllu eftir
læknisráði. Hún bjó
um mig við skólaborð-
ið mitt, og þar sem ég
ekki gat farið út í frí-
mínútum, sat hún hjá mér og
bætti mér það upp sem ég hafði
tapað í námsefni.
Fröken Júdit var vel menntuð
til sinna starfa.
Hún stundaði nám í Kvenna-
skólanum á Blönduósi, í Alþýðu-
skólanum á Laugum og lauk síðan
kennaraprófi frá Kennaraskóla
íslands árið 1932. Ennfremur sótti
hún kennaranámskeið sér til end-
urmenntunar.
Faðir hennar yfirgaf fjölskylu
og föðurland og fluttist til Kanada.
Hún sagði mér löngu síðar að
hann hefði skilið eftir nokkra fjár-
upphæð í banka í Reykjavík og
lagt svo fyrir að hún ætti að nota
peningana til þess að mennta sig
og þetta var hennar lífeyrir á
meðan hún var í Kennaraskólan-
um. Ekki er að efa að vel fór hún
með sinn föðurarf.
Þær mæðgur Júdit og Ingibjörg
fluttu til Siglufjarðar 1933 þegar
Júdit var ráðin að Barnaskóla
Siglufjarðar en þar starfaði hún
þar til hún réð sig að Barnaskóla
Akureyrar árið 1945 og var þar
kennari þar til hún hætti störfum
árið 1970. Eftir það kenndi hún
um tíma litlum börnum innan
skólaskyldualdurs og sagði mér
að aldrei hefði hún notið þess jafn
vel að kenna eins og þegar hún
kenndi þessum litlu krökkum, svo
opinská og námfús sem börn eru
á þessum aldri.
Eftir að Júdit hætti kennslu-
störfum kom hún stundum til Suð-
urlands til að hitta vini og kunn-
ingja. Eitt sinn hittust hér heima,
hún og nokkrir nemendur hennar,
bekkjasystur mínar frá Barna-
skóla Siglufjarðar. Slíkur var okk-
ar fagnaðarfundur að ekki mátti
sjá að liðnir voru nokkrir tugir ára
frá því að þessar konur hittUst
síðast og upphófst nú mikil yfir-
heyrsla um hagi okkar, fjölskyldur
og annað. Engin okkar gleymir
þessari stund.
En Júdit átti fleiri skjólstæðinga
en okkur, nemendur hennar í
Bamaskólanum á Siglufirði og
Akureyri. Börn sem þurftu enn
meiri aðhlynningu en við nutu
hennar einnig. Hún var einlægur
stuðningsmaður Sólborgarheimil-
isins á Akureyri. Árið 1969 stofn-
aði hún styrktarsjóð er hún nefndi
„Vinarhöndina", sem skyldi nýttur
til að stuðla að þroska vistmanna
Sólborgar. Þegar kraftar hennar
minnkuðu og hún fann til heilsu-
brests flutti hún á Dvalarheimilið
Hlíð og gaf þá styrktarstjóðnum
hús sitt og ánafnaði sjóðnum allar
sínar eigur að lífi loknu.
Sjóðurinn er nú í vörslu Styrkt-
arfélags vangefinna á Norður-
landi.
Júdit hugsaði vel um móður sína
og hjúkraði henni til dauðadags.
Þegar Ingibjörg var búin að kveðja
þetta jarðlíf hafði Júdit samband
við föður sinn í Kanada sem síðan
fluttist til hennar og hlúði hún að
honum þar til hann var allur.
Ég heimsótti Júdit nokkrum
sinnum í Hlíð og sagði hún mér
þá frá ýmsu frá árunum í Húna-
vatnssýslu, æskudögum sínum,
með þeim sorgum og þeirri gleði
er hún upplifði. Systkini hennar
dóu öll kornung nema einn bróðir
sem fóstraður var á öðrum bæ.
Hún sagði mér frá fallegri minn-
ingu sem hún átti um þann bróð-
ur. Þau höfðu fengið að fara á
samkomu sem haldin var í hreppn-
um og hann fylgdi henni svo heim.
Hún lýsti þessu svo fallega: „Þeg-
ar við renndum okkur fótskriðu á
hjaminu og tunglskinið vísaði okk-
ur veginn,“ en bætti síðan við:
„Svo sá ég hann ekki aftur, hann
ofkældist í kuldatíð, fékk lungna-
bólgu og dó.“
Hvort þetta var staðreynd eða
draumsýn aldraðrar konu sem þá
var farin að missa svolítið minnið,
veit ég ekki, ég þekkti ekki henn-
ar fyrri hagi nema af þessum sam-
tölum okkar.
Við áttum góðar stundir saman
þar sem við sátum í herberginu
hennar í Hlíð þá sjaldan sem ég
kom norður. Hún fylgdi mér alltaf
til útidyra og bað mér og mínum
allrar blessunar.
Ég er viss um að ég mæli fyrir
munn allra okkar, gömlu skólafé-
laganna í stofu fimm í Bamaskóla
Sigluíjarðar, að betri kennara við
upphaf skólagöngu gátum við ekki
fengið og fyrir það viljum við
þakka á þessum tímamótum. Það
ber líka að þakka umhyggju henn-
ar fyrir okkur alla tíð og einlæga
vináttu. Minningin um okkar góðu
kennslukonu og þau uppeldisáhrif
sem við nutum af hennar hálfu,
mun ætíð finnast innra með okkur.
Ég gat ekki fylgt henni til graf-
ar en hugur minn var hjá henni.
Ég vildi mega trúa því að henn-
ar góðu eiginleikar verði nýttir á
nýrri strönd.
Stefanía M. Pétursdóttir.
JÚDIT
JÓNBJÖRNSDÓTTIR
Tilboð
Öll tæki í
baðherbergið
Aðeins kr. 26.975
Innifalið í tilboði
1. Baðkar 170x70 cm
2. Blöndunartæki fyrir bað
með sturtubúnaði
3. Handlaug
4. Blöndunartæki með lyfti-
tappa og botnventli fyrir
handlaug
5. WC með harðri WC-setu
Vönduð vara
Bað - handlaug og WC
frá sama framleiðanda
og með sama lit.
Tilboðið giidir út febrúar
(D *
Faxafeni 9, s. 887332
Opið: mánud.-föstud. kl. 9-18
laugard. 10-14
GUÐLAUG G.
BACHMANN
+ Guðlaug Guðjónsdóttir Bac-
hmann fæddist í Borgamesi
22. október 1913. Hún lést í
Landspítalanum 11. janúar sl.
Útför hennar fór fram frá Borg-
arneskirkju 21. janúar sl.
HINN 11. janúar síðastliðinn lést
góður og gegn Borgnesingur, Guð-
laug Bachmann. Einhvern veginn
er það svo, að mér finnst ég týna
broti af sjálfri mér, þegar góður
samferðamaður kveður og svo var
með Laugu. Hún var eins og hluti
af staðnum.
+ Lórenz Ingolf Halldórsson
fæddist á Eskifirði 23. febr-
úar 1904. Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri
25. janúar síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Akureyrar-
kirkju 3. febrúar.
MIG langar í fáum orðum að minn-
ast frænda míns Lórenzar Halldórs-
sonar eða Lolla eins og hann var
alltaf kallaður.
Nú er komið að kveðjustund og
upp í hugann koma óteljandi minn-
ingarbrot, allt frá því að ég man
fyrst eftir mér og þar til ég sá
hann síðast fyrir tveimur árum á
Akureyri.
Er ég bjó á Eskifirði þá minnist
ég tilhlökkunarinnar þegar ég vissi
að von var á Lolla og fjölskyldu,
því það fylgdi honum alltaf mikil
gleði og var hann þeim eiginleikum
gæddur að hafa alveg einstaklega
Um Guðlaugu hafa verið rituð
hlýleg eftirmæli að verðugu, en mig
langar til að bæta ofurlitlu við. Fyrst
kynntist ég henni í verkalýðsferðum.
Hún var góður ferðafélagi. Af henni
stafaði festa og öryggi. Aldrei æðr-
aðist Lauga þótt einhveijir óvæntir
örðugleikar mættu okkur á ferðalagi
eða áætlun yrði að breytast. Hún
var alltaf sama bjargið.
Ekki man ég til þess, að til muna
færi meira fyrir farangri þeirra
Hauks en annarra. Þó var það svo,
að er einhver var þreyttur að sitja
í bílnum og varð slæmur í baki, þá
skemmtilega frásagnargáfu og var
oft mikið hlegið er Lolli var að segja
frá einhveiju sem hann hafði lent
í yfir ævina.
Ég minnist síðasta fundar okkar,
Lolli þá orðinn 89 ára gamall. Mér
til undrunar hafði hann ekkert
breyt, sami Lolli og áður.
Lolli átti eina aisystur, Aðal-
heiði, og tvö hálfsystkini Eirík og
Halldóru (móðir mín) og nú eru
þijú þeirra látin af þessum fjórum
skemmtilegu og kátu systkinum.
Ég kveð þig, elsku frændi minn,
og þakka þér fyrir allar okkar sam-
verustundir sem í dag eru mér dýr-
mæt eign.
Ég veit að þín bíður stór og
skemmtilegur hópur er þú tilheyrð-
ir og mun án efa ríkja þar mikil
gleði og verður örugglega oft hleg-
ið.
Guð blessi minningu þína.
Erna Guðjónsdóttir.
var það Guðlaug, sem dró upp hjá
sér dálítinn púða og sagði: „Láttu
þetta við bakið þitt, það gæti gagn-
að.“ Jú, það brást naumast, að púð-
inn gerði sitt gagn.
Stundum sat einhver farþegi fast
við hurð á langferðabílnum og hurðin
var helst til lengi opin. Þegar kalt
var í veðri heyrðist ef til vill kvartur
hjá farþeganum um kulda á fótum,
sem von var. Þá var Lauga ekki lengi
að bjarga málum. „Heyrðu, ég he-
klaði þetta teppi að gamni mínu. Ég
stakk því niður í töskuna svona hin-
seginn. Vefðu því um fætuma á þér,“
þá var það mál leyst.
Ekki trúi ég öðru en einhver
muni ennþá eftir „machintosh“-dós-
inni hennar Guðlaugar, sem líka var
dregin upp úr töskunni góðu. Þegar
leið á daginn og allir voru orðnir
þreyttir á að syngja „Nú blika við
sólarlag" var þessi dós látin ganga
eins og ekkert væri sjálfsagðara.
Og hvílík dós! í henni var hið fjöl-
breytilegasta nammi. Svo hafði hún
þá náttúru, að hún tæmdist aldrei.
Þó ferðin tæki allt að fimm daga
og farið væri sumpart um óbyggðir.
Ef einhvern vantaði bílveikitöflu
eða höfuðverkjatöflu var ráð að leita
í sömu tösku. Það var eins og Lauga
væri með allt og kynni ráð við öllu.
Þegar stofnað var hér félag eldri
borgara gerðust fljótlega félagar
Haukur og Lauga. Hún var starfsfús
sem fyrr og vann í kaffinefnd. Enn-
þá man ég kaffibrauðið á jólafundi
1991. Þar voru á borðum meðal
annars smákökurnar hennar, frá-
bærar bæði að útliti og bragði. Þær
beinlínis bráðnuðu á tungunni. Það
sá ekki á vinnubrögðum þó hún
væri nokkuð til aldurs komin. Allt
er þetta þakkarefni.
Meðan ég er að pára þetta segir
maðurinn minn við mig: „Já, hún
Lauga, það var gott að vinna með
henni, þegar við vorum að starfa í
sláturhúsinu. Svo hýrði hún mig svo
vel á höndunum þegar mér var kalt.
Henni var alltaf svo hlýtt.“
Já, Guðlaug Bachmann var hlý
kona, slíkra er gott að minnast.
Ingibjörg Magnúsdóttir.
LÓRENZ
HALLDÓRSSON
t
Þökkum af alhug öllum þeim, er sýndu okkur samúð og hlýhug
við fráfall og útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR KR. ÞORLEIFSSONAR,
Þverlæk,
Holtum.
Þorleifur Guðmundsson,
Guðni Guðmundsson
og fjölskyldur.
t
Útför ástkærrar móður okkar, ömmu
og langömmu,
GUÐRÚNAR KRISTINSDÓTTUR,
Snorrabraut 40,
er lést 1. febrúar, hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jóhanna Ellý Kristjánsdóttir,
Vigdís Kristjánsdóttir,
Kolbrún Kristjánsdóttir,
Hrafnhildur Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum af alhug öllum þeim, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við fráfall og
útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
RAGNARS AXELS HELGASONAR
lögreglufulltrúa,
Brimhólabraut 11,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkra-
húss Vestmannaeyja fyrir góða umönn-
un og einnig til lögregluembættisins í Vestmannaeyjum.
Vilborg Hákonardóttir,
Friðrik Helgi Ragnarsson, Erla Víglundsdóttir,
Anna Birna Ragnarsdóttir,
Hafsteinn Ragnarsson, Steinunn Hjálmarsdóttir,
Ómar Ragnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.