Morgunblaðið - 07.04.1995, Side 32

MORGUNBLAÐIÐ
32 FÖSTUDAGUR 7. APRÍL 1995

- kjarni málsins!
.. . wmm.
> Páskastemmning í hádeginu og á kvöidin á
SCANDIC, HÓTEL LOFLEIÐUM
dagana 7-17 apríl n.k. í veitingasalnum Lóninu. Páskahlaðborð
hlaðið krásum, góðgæti fyrir börnin (eftir matinn að sjáifsögðu)
páskaungar til sýnis fyrir unga fólkið, páskaleikur og lifandi
tónlist á kvöldin
4.70 to»fi!j5lSikur'\\
t/& & (f’ l' ^
Srorréttzr:
Reykt lambacarpaccio, einiberja grafinn lax,
reyktur lax, eggjaréttir, reyksoðinn silungur, B
B
baunasalöt, quiche lorrane ogfl. e
S
Fylltur kalkúnn, ofnsteiktir kjúklingar, kaldreyktar I
lambalundir, jurtakryddað lambalæri, hangikjöt, I
kryddbakaður fiskur, pastaréttir, heitir eggjaréttir,
grœnmetí ogfl.
(Sfti/'f'éttz/1:
Súkkulaðikaka, súkkulaðibollar með ferskum |
ávöxtum, búðingar, súkkulaðimús, marsipanterta, i
lítil páskaegg ogfl. 1
Páskahlaðborð
Verð kr. 1395,- í hádeginu
og kr. 1950,- á kvöldin
SCANDIC
LOFTL£IÐIH
Borðapantanir í síma 552 2321
AÐSENDAR GREINAR
Tónlistarhús í
slj órnar sáttmála
ÆVAR Kjartans-
son á Rás 1 var gestur
Ingvars Jónassonar,
lágfiðluleikara,
sunnudaginn 2. apríl
sl. Komu þeir víða við
í spjalli sínu og var
allt skemmtilegt og
fróðlegt, sem Ingvar
hafði frá að segja.
Ingvar er af ijöl-
gáfaðri tónlistarætt
og vel menntaður
bæði heima og erlend-
is. Hann var um ára-
bil kennari í Svíþjóð
og 1. lágfíðluleikari
hljómsveita þar auk
þess sem hann hefur
starfað við list sína hér heima.
Það kom því ekki á óvart, að
Ingvar skyldi minnast á einn
stærsta vanza, sem hvílir yfir ís-
lenzku tónlistarlífi, og þrengir kost
bæði flytjenda og njótenda.
Þetta er skortur á nothæfu húsi
til alhliða tónlistarflutnings.
Það mátti glöggt heyra, að
Ingvari hitnaði nokkuð í hamsi,
þegar á þetta var minnzt og mátti
kenna mikillar óþreyju í máli hans.
Hann var hissa á þessari þjóð, sem
svo oft hafði lyft Grettistaki á
erfiðum tímum, að hún hefði ekki
enn efni á að reisa viðunandi hús
til tónlistarflutnings. Fannst hon-
um sjálfsagt af þjóðinni að vinda
sér í þetta verkefni og hespa því
af, sérstaklega þar sem atvinna
væri ekki næg og gott að nota
tímann til þessa við slíkar aðstæð-
ur. Ingvar benti á, að það væri
sitthvað að flytja tónlist í viðun-
andi húsnæði, hvað varðar hljóm-
burð, eða þar sem húsið sjálft
ynni gegn flytjandanum i hverjum
takti. Þetta þekkjum við áheyrend-
ur vel, því þau hús, sem mest
hafa verið notuð hér í Reykjavík
til tónlistarflutnings, þ.e. Þjóðleik-
húsið, Háskólabíó og nú síðast
húsnæði íslenzku óperunnar, eru
allt dauðagryfjur tónlistarmanna
vegna slaks hljómburðar.
Þessi ummæli Ingvars rifjuðu
upp fyrir mér ummæli af sama
toga, sem faðir minn sálugi lét
falla fyrir mörgum árum. Hann
var 1. lágfiðluleikari í Sinfóníu-
hljómsveit íslands frá stofnun
hennar og lék með henni til ævi-
loka. Áður hafði hann leikið með
Hljómsveit Reykjavíkur og Út-
varpshljómsveitinni og hafði
þannig flutning sígildrar tónlistar
að aðalstarfi í yfir 45 ár. Listiðk-
un hans og annarra af sömu kyn-
slóð var svo sannarlega enginn
dans á rósum á þessu upphafs-
skeiði klassísks tónlistarflutnings
á íslandi. Kjörin voru bág og að-
stæður allar erfiðar. Leikið var í
bröggum og skemmum, bíóum og
öðru húsnæði, sem ætlað var til
allra annarra hluta en tónlistar-
flutnings. Samt var þráast við og
haldið fram hina grýttu leið til
fullkomnunarinnar með aðstoð og
hvatningu áhugafólks, sem hafði
trú á þvíj að tónlistin ætti sér
framtíð á Islandi. Draumurinn um
tónlistarhús blundaði ætíð með
þessum brautryðjendum. Fyrir
marga þeirra varð þessi von aldr-
ei að veruleika, því þeir hafa nú
týnt tölunni og flestir safnazt til
feðra sinna.
Ár$ 1981 fór sinfóníuhljóm-
sveitin í tónleikaferða-
lag til Evrópu. Lék
hún m.a. í hinum
þekkta tónleikasal
tónlistarfélagsins í
Vínarborg, sem
kenndur er við félagið
og kallaður Musikve-
rein. Margir kannast
við þetta tónleikahús
frá nýárstónleikum
Vínarfílharmoníunn-
ar, sem sýndir hafa
verið í sjónvarpinu
undanfarin ár. Þeir,
sem hlýtt hafa á tón-
leika þar, vita, hvílík
unun það er og undur
að renna saman við
tónlistina í þessum sal.
Þegar heim var komið og pabbi
var að segja mér frá ferðalaginu
fámáll að vanda um eigin reynslu,
sagði hann um Musikverein með
blik í auga. „Sigurbjörn minn.
Þarna vorum við loksins alvöru
hljómsveit í alvöru tónleikahúsi.“
Tími orða er liðinn og
tími athafna genginn í
garð, segir Sigurbjörn
Sveinsson. Hann vill
byggingu tónlistarhúss
í stjórnarsáttmála
næstu ríkisstjórnar.
Þessi fáu orð urðu mér mikil
prédikun og ærið umhugsunarefni
upp frá því. Auðvitað hefur það
verið ánægjulegt loksins eftir
fjörtíu ára starf í tónlist að fá
tækifæri til að spila í alvöru tón-
listarhúsi. Þó hlýtur það einnig
að hafa verið nokkur raun að
horfast í augu við að hafa leikið
allan þennan tíma við undirmáls-
aðstæður, sem heftu listsköpun
og komu í veg fyrir, að tónlistar-
fólki tækist fyllilega að sýna,
hvað í því byggi.
íslenzkt tónlistarfólk á okkar
dögum, þriðja og fjórða kynslóð
íslenzkra tónlistarmanna býr enn
við sömu aðstæður. Ekkert hefur
enn gerzt. Musteri hafa verið reist
öðrum listgreinum og er ekkert
nema gott um það að segja. Tón-
listin, móðir allra lista, má hins
vegar búa við skarðan hlut og hím-
ir eins og stafkerling án skilnings
þeirra, sem falið hefur verið að
koma málum eins og þessu í höfn.
Það er mín skoðun, að þetta ástand
lýsi skilningsleysi okkar kynslóðar
á því merkilega starfi, sem unnið
hefur verið í tónlistarmálum ís-
lendinga á þessari öld. Einnig lýs-
ir það skilningsleysi á stöðu tón-
listarinnar á okkar dögum og mik-
ilvægi hennar fyrir andlega velferð
þjóðariniiar á viðsjárverðum tím-
um, þegar til menningarmála er
litið.
Mál er, að á þessu verði breyt-
ing. Tími orða er liðinn og tími
athafna genginn í garð. Næsta
ríkisstjórn hlýtur að taka á þessu
viðfangsefni og réttast væri að
binda úrlausn þess í stjórnarsátt-
mála hennar.
Höfundur er læknir.
Sigurbjörn
Sveinsson
Skoðanakannanir, flokkannin, fpambjóöendunnin og únslitin. ntt p://www.s ki rr ia. IS
Kosningar á Internet Kosningavaka þar sem tölunnan bintast jafnóðum skITma