Morgunblaðið - 07.04.1995, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 7. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
SVEINN
ÁRNASON
4- Sveinn
* son var fæddur
20. júní 1913. Hann
lést á dvalarheimil-
inu Sólvöllum á
Eyrarbakka 26.
mars sl. Foreldrar
hans voru Arni
Helgason sjómað-
ur, Akri, og Kristín
Halldórsdóttir.
Systkini Sveins eru
Guðfinna, f. 1911,
d. 1976, Bjarni, f.
1912, d.1979, Guð-
leif, f. 1918, Guð-
rún, f. 1920, d.
1979, Steinn, f. 1923, d. 1976,
og Dagbjört, f. 1929. Sveinn
kvæntist Sveinbjörgu Kristins-
dóttur. Þau slitu samvistum.
Börn þeirra eru Birgir, f. 1940,
var kvæntur Guðnýju Hall-
grímsdóttur, þau slitu samvist-
um, Guðleif, f. 1944, kvænt
Ragnari R. Magnússyni, Sig-
ríður, f. 1944, kvænt Sigurði
Bjarnasyni, Sigurbjörg, f.
1945, kvænt Heimi Jóhanns-
syni, og Júlía, f. 1949, kvænt
Joe Vincenti. Bamabörnin era
fjórtán og barnabarnabömin
fimm. Útför Sveins fer fram
frá Eyrarbakkakirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 14.00.
OKKUR systkinin langar til þess
að senda afa okkar þessa kveðju:
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með fijóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, -
líf mannlegt endar sigott.
Svo hleypur æskan unga
óvissa dauðans leið
sem aldur og ellin þunga,
allt rennur sama skeið.
Innsigli engir fengu
upp á lífsstunda bið,
en þann kost undir gengu
allir að skilja við.
(Hallgr. Pét.)
Brynjar, Jón Guðmundur,
Auðunn Guðni og Júlía.
Hann afí er dáinn.
Þegar hún mamma hringdi í mig
á sunnudagsmorgun og bað okkur
að skreppa í kaffí til þeirra fann
ég strax að eitthvað þyrfti hún að
segja mér. Við drifum okkur til
þeirra og þá fengum við fréttina.
„Hann afí þinn dó í nótt.“
Þótt hann hafí lengi átt við veik-
indi að stríða og aldurinn færst
yfír þá erum við aldrei viðbúin
högginu þegar það kemur.
Upp í hugann kom margar minn-
ingar um ánægulegar samveru-
stundir. Ég ólst upp fyrstu tvö
æviárin í Nýjabænum hjá afa, með
t
Eiginmaður minn,
BJÖRN AUÐUNN HARALDSSON BLÖNDAL,
Stífluseli 8,
Reykjavfk,
lést miðvikudaginn 5. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ellen Þóra Snæbjörnsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fóstur-
faðir, sonur, tengdasonur og bróðir.
BRAGI REYNIR AXELSSON,
Urðarbraut 18,
Blönduósi,
lést af slysförum miðvikudaginn 5. apríl
1995.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðbjörg Hinriksdóttir, Inga Jóna Bragadóttir,
Hinrik Ingi Magnússon, Þorgrímur Gunnar Eiríksson,
Axel Þorsteinsson, Kristbjörg Bjarnadóttir,
Hinrik Lárusson, Ingibjörg Sigurðardóttir
og systkini hins látna.
t
V
Móðir mín og systir,
DAGMAR SVEINSDÓTTIR
frá Seyðisfirði,
til heimilis
á Norðurbrún 1,
lést i Borgarspítalanum þann 28. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Harry Pálsson,
Valgeir Sveinsson
og ættingjar.
Faðir okkar, t SVEINN ÞORKELSSON,
Laugarnesvegi 63,
er látinn. Sveinn Brynjar Sveinsson, Jóna Sveinsdóttir, Elma Björk Sveinsdóttir, Arnar Þór Sveinsson.
MINIMINGAR
mömmu og pabba, en fluttist síðan
til Þorlákshafnar. Eftir flutninginn
fórum við eins oft og við gátum á
Bakkann til afa. Minni mitt nær
þó helst til þess tíma þegar systum-
ar úr Nýjabænum fóru með okkur
bamabömin til afa. Gaman var að
leika sér í íjömnni með systkina-
bömum okkar sem bjuggu við hlið-
ina á honum. Farið var út á klapp-
irnar og verið í fjörunni að skoða
allt lífríkið og var hugurinn hjá
okkur frænkum oft svo mikill að
við tókum ekki eftir þótt félli að.
Þá varð líka að koma öllu því sem
við höfðum fundið heim til afa í
fötur og fleiri ílát sem hann hafði
alltaf tiltæk fyrir okkur. Alltaf gat
hann afí brosað og hlegið að þessum
uppátækjum okkar.
Eftir svona ferðir var notalegt
að setjast niður með afa og fá að
heyra sögur úr hans lífí. Sögur frá
sjómannstíð hans. Þegar hann og
afi í Akri rem saman og ýmislegt
sem tengdist því.
Afí stundaði sjó frá bamsaldri
með föður sínum og allt til ársins
1955, en þá seldu þeir bát sinn sem
hét Gullfoss. Eftir það gerðist hann
vömbílstjóri sem hann síðan starf-
aði við meðan heilsan leyfði. Oft
kom hann til Þorlákshafnar að
sækja físk í bátana og iðulega kom
hann við heima. Eftir að hann hætti
sem bílstjóri fylgdist hann alltaf vel
með aflabrögðum bátanna því sjór-
inn átti hug hans allan.
Haustið 1992 flutti afí svo á
dvalarheimilið Sólvelli á Eyrar-
bakka og hefur honum liðið þar
mjög vel innan um góða vini, jafnt
heimilisfólk sem starfsfólk. Starfs-
fólk Sólvalla á þakkir skildar fyrir
umönnun hans.
Elsku afí, ég vil þakka fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman. Ég geymi minningamar í
hjarta mínu.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Hafdís.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Hann afí á Eyrarbakka er dáinn.
Þessum orðum fínnst mér erfitt að
kyngja, þó að ég vissi vel að það
myndi koma að þessu fyrr en síðar.
Upp í huga mér koma ótal margar
stundir sem ég átti á Eyrarbakka
sem bam og ekki síður nú seinni ár.
Mér hefur alltaf þótt gott að
koma á Bakkann, þar er einstakur
stíll og ró yfír öllu sem vart fínnst
í erli dagsins. Þegar ég lít til baka
koma upp í huga mér stundir sem
ég átti í stóra húsinu hans afa sem
bam. Þá vomm við öll bamabömin
saman komin og var þá gjaman
skroppið niður í fjöru og tíndir
krabbar eða kíkt í kíkinn og athug-
að hvort bátar væm að koma að
og nutum við leiðsagnar afa. Afi
var mikill áhugamaður um sjó-
mennsku og fylgdist með til síðasta
dags um afla einstakra báta. Þess-
ara stunda með afa mínum minnist
ég nú sem þær hefðu gerst í gær.
Afí flutti úr stóra húsinu í
Nýjabæ, en síðustu árin dvaldi hann
á dvalarheimilinu Sólvöllum á Eyr-
arbakka í góðu yfírlæti og leið hon-
um vel þar. Það var töluvert átak
fyrir afa að flytja úr húsinu sínu,
en hann tók þá ákvörðun vegna
þess að það var orðið erfitt fyrir
hann að búa einn þar.
A Sólvelli var mjög gott að koma,
þá var gjaman gripið í kíkinn og
athugað með bátana en nú var það
sonur minn, Ragnar Örn, sem hlaut
leiðsögn frá afa.
Elsku afí, það er erfítt að skrifa
niður allt sem kemur upp í hugann
á þessari stundu. Ég vil þakka þér
allar góðu stundimar sem við áttum
saman, öll jólin sem þú varst hjá
okkur á Selfossi og þegar Ragnar
Örn fæddist og þú lást á sjúkrahús-
inu og fylgdist með öllu þar til
fæðingin var yfírstaðin. Þá gekkstu
stoltur um ganga spítalans og ljóm-
aðir yfír nýfædda bamabamabarn-
inu. Þessi stund lýsir þér svo vel
og tengdust þið Ragnar þá strax
sterkum böndum sem haldið hafa
ætið síðan. Það er því skrýtið fyrir
hann að hugsa til þess að við fömm
ekki oftar til afa gamla eins og
hann kallaði þig og líta oftar í kík-
inn með þér.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Mig langar að þakka afa mínum
fyrir árin sem við vorum samferða.
Guð geymi og blessi minningu hans.
Hrönn Arnardóttir.
GUÐNITOMAS
G UÐMUNDSSON
+ Guðni Tómas Guðmundsson
fæddist í Reykjavík 28. sept-
ember 1906. Hann lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 2. apríl síðastlið-
inn. Guðni bjó fyrstu æviár sín
í Reykjavík, en fluttist svo 7 ára
að aldri til skyldmenna sinna í
Mosfellssveit. Foreldrar hans
voru Guðmundur Jónsson, f.
1876, d. 1958, og Rósa Sigurðar-
dóttir, f. 1870, d. 1913. Guðni
var þriðji af fjórum alsystkinum,
en þau voru: Sigurður, f. 1904,
d. 1928, Þorbjörg, f. 1905, d.
1960, og Ingólfur, f. 1909, d.
1968. Auk þess átti Guðni fimm
systkini samfeðra, þrjá bræður
og tvær systur. Guðni kvæntist
hinn 16. október 1940 Júlíu G.
Gísladóttur, f. 15.7. 1904, d. 6.5.
1993. Sonur þeirra er Ingvi, f.
25.7. 1941, og er eiginkona hans
Hulda Þorsteinsdóttir, f. 17.2.
1940. Börn þeirra eru: Þor-
steinn, f. 22.12. 1964, Júlía, f.
15.8. 1967, og Guðni, f. 18.9.
1970. Útför Guðna fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 7. apríl og
hefst athöfnin kl. 13.30.
ELSKULEGUR frændi okkar og
vinur er látinn.
Okkur langar að minnast Guðna
frænda með nokkrum orðum. Hann
var alla tíð mjög sérstakur maður
og átti heima í hjarta okkar allra.
Þegar við hugsum til baka og rifjum
upp allar ánægjulegu samverustund-
imar, sem við áttum með Guðna
frænda, er einkum þrennt sem oft-
ast kemur upp í hugann: vinátta,
kærleikur og hjálpsemi. En þannig
var Guðni, alltaf tilbúinn að rétta
fram hjálparhönd ef á bjátaði og
vinátta hans verður okkur ætíð
ógleymanleg. Meðan heilsan leyfði
fór það ekki fram hjá neinum hversu
mikill hagleiksmaður Guðni var.
Engu máli virtist skipta hvort Guðni
væri að fást við timbur eða járn,
allt lék jafn vel að stjóm í höndum
hans. Guðni átti ekki langt að sækja
þennan eiginleika, en bæði faðir
hans og systkini voru einnig hag-
leiksfólk hið mesta. Eitt sinn smíð-
aði Ingólfur, bróðir Guðna, mikinn
og fallegan hjólabát og á þessu
óvenjulega farartæki léku þeir bræð-
ur sér í höfninni í Vestmannaeyjum.
Á sjónum undi Guðni sér vel og á
sínum yngri árum var hann mikið í
siglingum, en ævintýraþráin var
sterk í frænda og á viðburðaríkri
ævi sótti hann mörg fjarlæg lönd
heim. Síðustu æviárin voru Guðna
erfið, en aldrei heyrðist hann kvarta.
Alltaf var stutt í glensið og gaman-
ið og vom heimsóknirnar til Guðna
frænda ljósglætur { svartasta
skammdeginu. Á kveðjustund von-
um við, elsku frændi, að þér líði vel
og þú sért nú kominn á fund ástvina
á nýjum og bjartari stað. Minning-
+ Hafdís Halldórsdóttir fædd-
ist 18. september 1965 að
Brekkum í Mýrdal. Hún lést af
slysförum 12. mars síðastliðinn
ásamt syni sínum, Halldóri Birki
Þorsteinssyni, f. 18. apríl 1993,
og ófæddu barni. Útför þeirra
var gerð frá frá Skeiðflatar-
kirkju í Mýrdal 1. apríi sl.
Til eru fræ, sem fengu þennan dóm:
að faila í jörð, en verða aldrei blóm.
Eins eru skip, sem aldrei landi ná,
og iðgræn lönd, er sökkva í djúpin blá,
og von, sem hefur vængi sína misst,
og varir, sem að aldrei geta kysst,
og elskendur, sem aldrei geta mæst,
og aldrei geta sumir draumar ræst.
Til eru Ijóð, sem Iifna og deyja í senn,
og lítil böm, sem aldrei verða menn.
(Davið Stefánsson)
Sá atburður sem tók þau Hafdísi
og Halldór Birki frá þessum heimi,
fyllti okkur vanmætti. Öll vandamál
amar um þig geymum við í hjarta
okkar alla ævi og munum við ætíð
sakna þeirra hamingjustunda sem
þú gafst okkur.
Faðir ljósanna,
lífsins rósanna,
lýstu landinu kalda.
Vertu oss fáum,
fátækum, smáum,
líkn í lífsstríði alda.
(Matt. Joch.)
Elsku Ingvi og fjölskylda, við
sendum ykkur okkar dýpstu samúð-
arkveðjur og biðjum góðan guð að
styrkja ykkur og styðja á þessum
miklu sorgartímum.
Blessuð sé minning elskulegs
frænda okkar.
Rósa Snorradóttir, Hafdís
Hilmarsdóttir og fjölsk.,
Sædís Hilmarsdóttir og
fjölsk.
verða smávægileg og tilgangslaus
í samanburði við það sem vinur
okkar Þorsteinn gengur í gegnum
núna. Þetta er sárt og erfítt að
sætta sig við.
Jólin 1993 barst okkur jólakort
frá Steina og Hafdísi. Á kortinu var
mynd af litlum brosmildum strák í
jólafötunum sínum, með þverslaufu
og I nýjum L.A Gear-strigaskóm.
Það sem eftir lifði vetrar og langt
fram á sumar var myndin uppi á
hillu. Ástæðan var ekki sú að við
værum svona lengi að taka niður
jólakortin, heldur tímdum við ekki
að taka niður þessa fallegu mynd
sem kom okkur svo oft til að brosa.
Þær stundir sem við áttum saman
einkenndust af hlýju og vináttu.
Þær hefðu mátt vera miklu fleiri.
Minningin um þau mæðgin mun
alltaf lifa með okkur. Þorsteinn, við
erum þakklát fyrir að hafa þig
áfram í meðal okkar.
Árai, Sigrún og Hringur.
HAFDIS HALL-
DÓRSDÓTTIR OG
HALLDÓR BIRKIR
ÞORS TEINSSON