Morgunblaðið - 11.04.1995, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
físk, sælgætismola eða eitthvað
annað sem hann laumaði að okkur
sem nesti til að hafa á heimleið-
inni. Afi var einn af þeim sem kom
manni ávallt í gott skap með hlýja
brosinu sínu, hlátrinum og léttu
lundinni. Svona minningar eigum
við margar sem geymdar eru í huga
okkar og hjörtum.
Elsku amma, pabbi og frændfólk.
Megi minningin um hlýjan, góðan
og skemmtlegan afa lifa með okkur
alla tíð.
Hvíl þú í friði, elsku afi.
þín,
Erla, Kjartan og Hildur Rut.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku afi okkar.
Við og íjölskyldur okkar viljum
með þessum línum þakka þér fyrir
allt og allt. Nú ertu kominn á góðan
stað til Rúnu dóttur þinnar og við
geymum hlýjar og góðar minningar
um þig í hjörtum okkar.
Guðrún Gyða, Sigurður
Ingi, Þóra Kristín
og Kjartan Ingi
Hauksbörn.
Með söknuði kveð ég afa Kjartan
sem nú er farinn frá okkur eftir að
hafa átt við erfið veikindi að stríða.
Ég var mikið hjá afa og ömmu
og á ég margar góðar minningar
um hann. Afi var sérstaklega barn-
góður og hændust böm mikið að
honum. Var hann sífellt að gera að
gamni sínu og skemmta börnunum
ef það var hávaði og læti á Sunnu-
veginum þá var næsta víst að afi
var að espa upp bæði böm og full-
orðna. Ávallt voru haldin jólaboð
hjá afa og ömmu á Sunnuveginum
og þá vom flestir í fjölskyldunni
saman komnir og vom þetta miklar
gleðistundir. Afi kunni margar
skemmtilegar sögur frá því hann
var á sjónum á sínum yngri ámm
og það var alltaf gaman að hlusta
á hann segja sögur frá þeim tíma.
Afi vann í fiskbúð bæði í Eyjum og
á Selfossi. Fór ég oft til hans og
horfði á hann verka fiskinn. Er mér
sérstaklega minnisstætt að afi borð-
aði nær undantekningarlaust næt-
ursaltaða ýsu í hvern hádegismat
alla daga vikunnar. Afi sagði mér
oft söguna af því þegar ég var yngri
og bjó hjá afa og ömmu í Vest-
mannaeyjum, að þá hafi hann þurft
að taka mig í fangið þegar ég var
óþekk að borða og tuggið ofan í
mig fiskinn.
Afí var mikið fyrir að rækta kart-
öflur og ekki kom maður í heimsókn
til hans síðla sumars öðmvísi en
fara með fullan poka að kartöflum
heim aftur.
Elsku afí minn, ég vil þakka þér
fyrir allar þær ógleymanlegu stund-
ir er átti ég með þér og er erfítt
að sætta sig við að þær stundir
skuli ekki geta orðið fleiri.
Elsku amma Þóra, ég votta þér
mína innilegustu samúð. Megi Guð
vera með þér núna í sorginni og um
alla framtíð.
Katrín Þóra.
Afi Kjartan, afí Kjartan hefur
hljómað í mín eym undanfarinn ára-
tug. Og þeir em fjórir synir mínir
sem hafa látið þessi orð hljóma. Oft
með vissri eftirvæntingu. Líka með
glettni og gáska. Alltaf með vænt-
umþykju og virðingu. Og alltaf var
kallinu fjörlega svarað og yfírleitt
með smá sprelli. Það var tuskast,
kitlað, sprellað, leikið. Það var mik-
ið líf og mikil gleði. Það em mikil
forréttindi að hafa átt slíkan afa
nú þegar fæstir hafa tíma fyrir
yngstu kynslóðina. Ég undraðist oft
þrekið og viljann til þess að hamast
við afabörnin og langafabömin. En
nú ég veit að það var ánægjan og
fölskvalaus væntumþykjan sem
veitti honum þetta þrek jafnvel þó
líkaminn hafí í raun ekki haft þessa
orku.
Kjartan var hlédrægur maður
með gáska og glettni í augum.
Hann kunni best við sig heima og
var lítið fyrir flakk. Áhuginn á þjóð-
félagsumræðunni, veðrinu og íþrótt-
um gerði hann að skemmtilegum
viðmælanda. Hann var af þeirri
kynslóð sem lifað hefur miklar
breytingar og bar þess merki. Ekki
bara þjóðfélagsbyltingamar heldur
líka gosið í Eyjum. Eftir gos fór
fjölskyldan ekki aftur til Eyja heldur
settist að á'Selfossi og gerðist Kjart-
an físksali þeirra Selfyssinga. I því
starfí var hann af lífí og sál þar til
fyrir nokkmm missemm. Eftir að
hann hætti störfum dundaði hann
sér við smíðar og annað. M.a. smíð-
aði hann eldavélar, rúm o.fl., allt
fyrir unga fólkið við mikla hrifningu
þess. Kjartan hangsaði ekki, hlutim-
ir vom gerðir strax! Á góðum stund-
um hafði hann gaman af góðum
sögum og kunni margar, sérstak-
lega Eyjasögur. Það var gaman að
njóta návistar hans á slíkum stund-
um.
Við Erla og strákarnir höfum
búið lengst frá miðstöð fjölskyld-
unnar á Selfossi. Þessi fjarlægð
kallaði á meiri símasamskipti og
einnig nánari samskipti er við dvöld-
um á Selfossi. Þau samskipti hafa
alla tíð verið sérlega ánægjurík og
mjög gefandi fyrir strákana mína.
Ferðimar á Selfoss kölluðu fram
mikla eftirvæntingu hjá þeim og afí
Kjartan og amma Þóra hljómaði
stanslaust í eyrum okkar með mik-
illi tilhlökkun. Á Sunnuveginum á
Selfossi þar sem Kjartan og Þóra
bjuggu hefur alltaf verið mikil um-
ferð enda fjölskyldan stór. Það var
því oft lítið næði, lítill friður. Það
var þessi erill og þessi fjölskylda sem
var Kjartani allt. Bamabömin og
barnabamabörnin veittu honum lífs-
fyllingu.
Afi Kjartan á eftir að hljóma lengi
enn, þó hljómurinn breytist mun
hann einkennast af þeirri virðingu
og væntumþykju sem Kjartan Gísla-
son á sannarlega skilið. Ég og syn-
ir mínir þökkum samfylgdina. Minn-
ing hansmun lifa.
Óskar G. Björnsson.
Okkur systkinin langar með
nokkrum orðum að kveðja afa okk-
ar, Kjartan Gíslason.
í huga okkar er minning um glað-
væran og hlýjan mann sem ætíð
hafði tíma fyrir okkur. Fjölskyldan
var honum mikils virði og bömin
voru greinilega í huga hans horn-
steinn hennar. Eftir að ævistarfinu
lauk tók hann að smíða leikföng,
handa bamabörnunum, sém sýndi
bamgæsku hans í verki.
Það sem afí gaf okkur, fyrir utan
allar ljúfu minningamar, var fyrst
og fremst ákveðin lífsskoðun hans.
Hún var sú að láta aldrei bugast,
hvað sem á móti blæs. Hann var
atorkusamur, léttur og kátur, og
sýndi aðdáunarvert þrek í baráttu
sinni við sjúkdóm þann sem þó sigr-
aði að lokum.
Við biðjum góðan Guð að geyma
sál hans og varðveita og þökkum
fyrir þær stundir sem við áttum
með honum.
Stefanía, Guðmunda,
Kjartan Sig. og Þóra.
í dag kveðjum við hann afa Kjart-
an sem nú er látinn eftir a_ð hafa
barist við illvígan sjúkdóm. Á þess-
ari stundu er erfítt að hugsa um
það að afí komi ekki aftur. Minning-
amar streyma nú í huga okkar
systranna frá því að við vorum að
leika okkur hjá afa og ömmu á
Sunnuveginum, og þar sem afi tók
oft þátt í gleðinni með okkur.
Man ég, Þórhildur, þó sérstaklega
eftir 65 ára afmælisdegi hans, þeg-
ar þau amma og afi, tóku mig óg
Leif Svein með sér að Strandar-
kirkju en við vomm þá níu ára göm-
ul. Eyddum við alveg yndislegum
degi þar sem ég mun aldrei gleyma.
Um kvöldið keyrðum við aftur til
Reykjavíkur og gistum hjá Önnu
og Pétri. Var þetta mjög ánægjuleg
ferð og mér mjög minnisstæð.
ÓLÖF
MARKÚSDÓTTIR
+ Ólöf Markús-
dóttir frá Dísu-
koti í Þykkvabæ
fæddist í Hákoti í
Þykkvabæ hinn 27.
desember 1909.
Hún lést á dval-
arheimilinu Lundi á
Hellu 2. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Katrín
Guðmundsdóttir frá
Skarði í Þykkvabæ,
f. 23.08. 1883, d.
17.10. 1957, og
Markús Sveinsson
frá Vatnskoti í
Þykkvabæ, lengst af bóndi í
Dísukoti í Þykkvabæ, f. 02.04.
1879, d. 26.07. 1966. Ólöf var
sjötta í röð systkinanna fimmt-
án frá Dísukoti. Þau voru: Vig-
fús, Ólafur, Guðmundur Valde-
mar, Guðmundur, Kristjana,
Ólöf, Sveinn, Viktoría, Anna
Guðmunda, María, Yngvi, Krist-
inn, Ármann Óskar, Ársæll og
Ingibjörg. Viktoría,
Anna Guðmunda,
Kristinn og Ingi-
björg lifa systur
sína. Eiginmaður
Ólafar var Karl Sva-
Þorsteinsson
f.
d.
Þau
eignuðust fjögur
börn sem eru: 1)
Öm, f. 29.03. 1936,
maki: Elsa Johan-
sen, Örii á fjögur
börn. 2) Kalla Lóa,
f. 12.12. 1939, hún á
fimm böm. 3) Guðrún Erna, f.
10.11. 1941, d. 08. 1945. 4) Ár-
mann Óskar, f. 09.02. 1943, d.
07.08. 1992 og á hann sex börn.
Lengst af ævi sinnar bjó Ólöf
í Reykjavík en einnig bjó hún á
Hellu. Útför hennar fer fram
frá Kirkju Fíladelfíusafnaðar-
ins í Reykjavík í dag og hefst
afliöfnin kl. 13.30.
Dejr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur hið samá.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum).
í dag verður kvödd móðursystir
mín Ólöf Markúsdóttir frá Dísukoti
í Þykkvabæ. Bolludagar eru ávallt
tilhlökkunarefni ungu fólki og þann-
ig var það um mig ungan snáða í
Skipasundinu. Ég veitti því athygli
að það kom alltaf kona í heimsókn
til mömmu kvöldið fyrir bolludag,
en ég var þá yfirleitt sofnaður. Þessi
kona kom alltaf þá með fulla öskju
af „bakarísbollum“. Þetta var Lóa
frænka eins og hún var alltaf köll-
uð. Lóa og Kalli bjuggu skammt frá
okkur í Ljósheimunum og á leið
heim til sín kom hún við með bollur
til að gleðja okkur. Það var því von
að ég væri hrifinn og spenntur fyrir
þessari frænku minni. Og ekki
minnkaði hrifningin með árunum
þegar ég óx upp og fór að kynnast
henni af eigin raun. Lóa var eins
og önnur Dísukotssystkin, ljúf, síkát
og skemmtileg og gott að vera í
návist hennar. Eins og öðrum Dísu-
kotssystkinum var tónlistin, og þá
sérstaklega söngurinn, henni í blóð
borin. Hún hafði mjög fallega sópr-
anrödd og hafði ákaflega gaman af
ÞRIÐJUDAGUR 11. APRIL 1995
Einnig minnist ég þess eftir að
ég og Oskar komum í heimsókn á
Sunnuveginn. Var afi ekki lengi að
króa Óskar af og spyija um helstu
fiskifréttirnar, því hann var alltaf
mjög áhugasamur um lífíð á sjónum.
Ég, Eva Dögg, á einnig margar
og skemmtilegar minningar um
okkur afa, þegar ég var í heimsókn
á Sunnuveginum. Erfítt er að velja
eina úr, en ég minnist þess þó sér-
staklega þegar afí var að lesa fyrir
mig á kvöldin áður en ég fór að
sofa. Eftir söguna fór hann svo allt-
af með Faðir vorið en það var ein-
mitt hann sem kenndi mér það.
Elsku amma, við vottum þér okk-
ar dýpstu samúð. Megi Guð hjálpa
okkur að yfírvinna sorgina.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu' og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér þjá.
(Herdís Andrésdóttir)
Þórhildur og Eva Dögg.
Svefnbekkur
með tveimur skúffum
Nú verð án dýnu:
4.990 kr.
í dag kveðjum við ástkæran afa
okkar Kjartan Runólf Gíslason.
Okkur bræðurna langar til að minn-
ast hans í nokkrum orðum.
Fyrsta minning um afa er þegar
hann var fisksali í Eyjum fyrir gos,
þar sem hann rak fískbúð sina af
sinni alkunnu atorku og elju. En
heimavið var hann alltaf tilbúinn í
leik og gleði við okkur bömin. Hann
var blíður og góður við smábörnin,
en við eldri börnin ærslaðist hann
og lék.
Eftir gos fluttu amma og afí á
Selfoss þar sem þau hafa búið síð-
an. Tveimur árum seinna fluttist
fjölskylda okkar einnig á Selfoss og
var mikill samgangur þar á milli.
Ávallt var gaman að fara í heim-
sókn til afa og ömmu þar sem ætíð
var mikill gestagangur og glatt á
hjalla.
Afí var mikill hagleiksmaður á
tré og jám. Og var hann alltaf
mættur óbeðinn ef eitthvað þurfti
lagfæringar við. Sérlega er okkur
minnisstætt þegar við bræðumir
vomm í bílskúmum hjá afa að gera
við gamlan bíl. Við höfðum ekki
verið lengi við viðgerðir þegar afí
kom heim úr vinnu. Áður en við
vissum af var hann kominn á milli
okkar undir vélarhlífina og var ekki
hætt fyrr en að viðgerð var lokið.
Við minnumst afa sem dugnaðar-
manns með sitt kankvísa glettnis-
bros, tilbúinn að hjálpa eða'stríða
manni og alltaf allt á léttu nótunum.
Við biðjum Guð að geyma hann og
styrkja elsku ömmu í sorg sinni.
Kjartan Þór, Ársæll og
Leifur Sveinn Ársælssynir.
Skrifborð
með hvítum hillum
Nú aðeins:
4.990 kr.
Leðurstóll
með skemli
Aðeins:
9.990 kp.

að syngja og hlýða á söng. Hún
söng m.a. með Kór Rangæingafé-
lagsins í Reykjavík, með Ingibjörgu
móður minni, og það var einstaklega
fallegt að horfa á Lóu syngja því
hún var svo lifandi og glaðleg að
geislaði af. Á þannig fólk er gaman
að horfa á þegar það syngur því það
hrífur áhorfandann með sér. Við
sóttum ávallt Lóu og keyrðum hana
á kóræfíngamar og alltaf var það
gaman því hún hlakkaði svo til æf-
inganna, að syngja og vera innan
um fólk. Þannig var Lóa ávallt ljúf,
brosandi og glöð sama hvernig stóð
á og þannig kemur minningin um
Lóu til að vera í huga mínum. Á
kveðjustund vil ég þakka fyrir öll
þau elskulegheit sem ég varð aðnjót-
andi frá Lóu. Ég sakna hennar sárt
en veit að henni líður vel þar sem
hún er nú komin. Fjölskyldu hennar
og frændfólki mínu sendi ég hugheil-
ar samúðarkveðjur.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hailgrimur Pétursson).
Megi elskuleg frænka hvíla í friði.
Ármann Óskar Sigurðsson.
Sæng
og koddi
Verð aðeins:
1.690 kp.
ódýrustu
rimlagluggatjoldin
á íslandi
50 cm x 160 cm 290 kP
60 cm x 160 cm 390 kP
70 cm x 160 cm 450 kP
80 cm x 160 cm 490 kP
90 cm x 160 cm 550 kP
100 cm x 160 cm 590 kP
110 cm x 160 cm 690 kP
120 cm x 160 cm 790 kP
130 cm x 160 cm 890 kP
140 cm x 160 cm 990 kP
150 cm x 160 cm 1090 kP
160 cm x 160 cm 1190 kP
I Itolteoöróum SMtonú 13 RavtyvvfcunMgl 72 l
I ReyíjBvfc Rayk|avfc Hafnartrt.