Morgunblaðið - 22.04.1995, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 22. APRÍL 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær móöursystir okkar,
INGIBJÖRG ÞÓRARINSDÓTTIR
frá SeyðisfirAi,
sem lést þann 13. apríl sl., verður jarðsungin frá Kópavogskap-
ellu mánudaginn 24. apríl kl. 13.30.
Fyrir hönd systkinabarna,
Svanhildur Stefánsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT J. GUNNLAUGSDÓTTIR,
Hrafnistu,
áðurtil heimilis
á Kieppsvegi 132,
lést 19. apríl sl.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
RANNVEIG BJARNADÓTTIR
frá Seyðisfirði,
andaðist á föstudaginn langa á hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 24. apríl nk.
kl. 13.30.
GÍSLI
ÓLAFSSON
•4* Gísli Ólafsson fæddist á
* Eyri í Svínadal 14. septem-
ber 1911. Hann lést á Drop-
laugarstöðum 3. mars síðast-
liðinn og var jarðsunginn frá
Askirkju 10. mars sl.
ÉG KYNNTIST Gísla bam að
aldri. Það var sumarið 1930, að
við vorum saman á Litlu-Drageyri
í Skorradal hjá Guðjóni bónda
Guðjónssyni frænda mínum, sem
þar bjó ásamt móður sinni, Ragn-
heiði Magnúsdóttur, ömmusystur
minni. Gísli var ættaður frá Eyri
í Svínadal og var vinnumaður á
Litlu-Drageyri. Hann var einstak-
lega bamgóður, tryggur og traust-
ur maður og naut ég þess í ríkum
mæli. Tókst með okkur vinátta,
sem hélzt alla hans ævi, þótt
stundum liði la'ngt milli þess að
við hittumst.
Sumarið- 1929 tók faðir minn,
Ársæll Ámason, þátt í „Gottu-leið-
angrinum" til austurstrandar
Grænlands að sækja sauðnauta-
kálfa. Tveir þeirra, kvígan Flóka
og bolakálfurinn Skorri, vora flutt-
ir að Litlu-Drageyri þá um haust-
ið. Smíðaður var skúr fyrir þau í
túnjaðrinum og var Gísla falið að
annast þau um veturinn. Sauð-
nautin urðu mjög gæf og eltu þau
Gísla hvert sem hann fór, enda
hugsaði hann vel um þau eins og
öll önnur húsdýr sem nutu umönn-
unar hans. Um vorið heiðraði fað-
ir minn Gísla með því að gefa
honum silfurbúna svipu áletraða
og þótti Gísla afar vænt um grip-
inn. Hann var alltaf með svipuna
í útreiðum, þótt hann notaði hana
ekki mikið. Mörgum áratugum
seinna, þegar fundum okkar bar
saman, minntist ég eitthvað á
sauðnautin við Gísla. „Ég á ennþá
svipuna sem pabbi þinn gaf mér,“
sagði Gísli þá stoltur á svip.
Gísli átti rauðskjóttan hest,
stóran og duglegan. Hann var
frekar styggur og sýndi mönnum
afturendann, eins og hann vildi
slá þann sem ætlaði að ná honum.
En Gísli gat alltaf lempað hann
til með því að klappa honum og
tala við hann, enda var þetta meira
til málamynda hjá Skjóna heldur
en einhver alvara, því brátt urðu
þeir mjög góðir vinir.
Gísli var hagmæltur en flíkaði
því ekki. Þó gat hann á góðri stund
S góðra vina hópi kastað fram vísu.
Vísur hans voru smellnar, enda
ætlaðar til að gleðja og kæta við-
stadda. Því miður virðist ekkert
vera til af vísum hans. Gísli var
eftirtektarsamur og minnugur og
oft var hlegið, þegar hann hermdi
eftir mönnum sem komu skringi-
lega fyrir og kunnu að svara fyrir
sig, en allt var þetta græskulaust
og gert til að létta mönnum lund.
Gísli fluttist til Reykjavíkur
1947 eða ’48 og vann hjá Guð-
mundi Einarssyni frá Miðdal í 4-5
ár við að laga leir, raða leirstyttum
í ofna og kynda leirbrennsluofna
fyrirtækisins. Þá gerðist hann
starfsmaður hjá Sláturfélagi Suð-
urlands og starfaði þar við kjötaf-
greiðslu í u.þ.b. 35 ár og fékk við-
urkenninguna „afbragðs góður
starfsmaður". Samstarfsfólkið gaf
Gísla áletraðan silfurkassa í tilefni
sextugsafmælis hans 1971.
Gísli mundi alltaf eftir að gefa
snjótittlingunum á vetuma og
komu þeir í garðinn til hans hópum
saman.
Gísla og Magneu tókst að rækta
óvenju stórar og matarmiklar
kartöflur í garði sínum. Þótti það
fréttaefni og birtist viðtal við þau
í blaði af því tilefni.
Síðustu 2-3 árin dvaldi Gísli á
Droplaugarstöðum. Þökk sé því
góða fólki sem hjúkraði honum.
Mér þótti leitt að geta ekki fylgt
honum síðasta spölinn, en ég og
fjölskyjda mín munum minnast
Gísla Ólafssonar með þakklæti og
virðingu fyrir hjálpfýsi, tryggð og
einlæga vináttu.
Þorsteinn Ársælsson.
Guðrún Sigurðardóttir, Gunnar Hannesson,
Bjarney Sigurðardóttir, Ásbjörn Björnsson,
Svanhildur Sigurðardóttir, Tómas Óskarsson,
Ingi Sigurðsson, Halldóra Friðriksdóttir,
Ólöf Anna Sigurðardóttir,
Halldór Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HANNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Boðahlein 27,
Garðabæ,
andaðist miðvikudaginn 19. apríl sl.
Ásgrímur Jónasson, Þórey Sveinbergsdóttir,
María Dröfn Jónasdóttir Rall,
Edda G. Jónasdóttir, Þórir Ingvarsson,
Ólöf V. Jónasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
dóttir og tengdadóttir,
ÁGÚSTA FRÍMANNSDÓTTIR,
Brekkubyggð 14,
Blönduósi,
lést í Landspítalanum laugardaginn
15. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 24. apríl kl. 13.30.
Ómar Ragnarsson,
Eydis Ingvarsdóttir,
Unnur Björg Ómarsdóttir,
Frimann Haukur Ómarsson,
Þorbjörg Elíasdóttir, Frímann Hauksson,
Unnur Þorleifsdóttir, Ragnar Jónatansson.
+
Ástkær systir okkar og frænka,
frk. ELÍN ÁGÚSTSDÓTTIR
hjúkrunarkona,
Reykjavikurvegi 32,
Hafnarfirði,
lést í sjúkrahúsinu Sólvangi, Hörðuvöll-
um, mánudaginn 10. apríl sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólk-
inu á Sólvangi fyrir ástúðlega umhyggju og þjónustu, sem og til
allra þeirra, er hafa sýnt okkur samúð og hlýhug við andlát henn-
ar og útför.
Ragnhildur Ágústsdóttir, Brynja Kolbrún Lárusdóttir,
Inga Kr. Ágústsdóttir, Róbert Róbertsson,
Árni Ágústsson, Auðólfur Þorsteinsson.
HREFNA
SIG JJRÐARDÓTTIR
+ Hrefna Sigurðardóttir
fæddist 2. júní 1916 á Vest-
urbraut i Hafnarfirði. Hún lést
í Borgarspítalanum 1. apríl sl.
og var jarðsungin frá Bústaða-
kirkju 10. apríl.
BIRTA æsku og vona blasti við
okkur er við hittumst í fyrsta sinn,
bamungar í Hafnarfirði fyrir um
70 áram.
Við voram nánast jafngamlar.
það sem ég, aðflutt, hafði fram
yfir þig í mánuðum eða misseram,
vógst þú upp með bráðþroska og
þekkingu á bæjarfélaginu, sem við
urðum hluti af næstu áratugina.
Vinátta okkar varð fljótlega slík,
að þrátt fyrir margháttaðar mis-
munandi aðstæður og m.a. fjarlæg
búseta síðar brustu aldrei vináttu-
böndin. Enda mun það dómur allra
sem þekktu þig, Hrefna mín, að
leitun væri að jafn einlægri og
tryggri konu og þú varst.
Dagínn þegar þú fékkst hinstu
hvílu við hlið Valgeirs, ástkærs
maka þíns, við ströndina á fírðin-
um sem þú unnir svo mjög, veit
ég að óskir þínar voru að fullu
uppfylltar. Valgeir var eini maður-
inn, sem hugur þinn stóð til, og
með honum eignaðist þú mörg
ágæt og elskuleg böm, sem færðu
þér mörg yndisleg barnabörn. Er
þetta ekki besti afrekstur ævi-
starfs, sem kona getur óskað sér?
Kannski vorum við dálítið eigin-
gjarnar og máttum vart vita af
því, að aðrar vinkonur hyggðust
gerast of vingjarnlegar í garð ann-
arrar hvorrar okkar. Mikið var ég
oft hrædd um þig, hrefna mín,
þegar þú syntir langt út í fjörð
og glímdir þar við vind og bára —
líka hafði maður heyrt talað um
hákarla og jafnvel sjóskrímsli. En
þér var óhætt, þú varst flugsynd
og hafðir gaman af þessu. Iþrótt
sem ég öfundaði þig mikið af.
Síðar áttum við samleið í Flens-
borg og á iskreitina hjá Einari
Þorgilssyni. í frístundum skrapp-
um við stundum saman á Björninn
eða í Gúttó. Alls staðar voram við
nær óaðskiljanlegar. Það var okk-
ur báðum ánægjuefni að eigin-
menn okkar náðu vel saman —
var ljúft að hittast — eins og okk-
ur. Énda koma það varla fyrir að
bæjarferð væri farin án þess að
komið væri við hjá Hrefnu og
Valla og stundum gafst þeim tæki-
færi til að koma til okkar í Kefla-
vík. Allt ánægjulegar og skemmti-
legar samverustundir.
Eftir langa og viðburðarríka
ævi, vináttu og trúnað milli okk-
ar, ætti ég að skrifa langa grein
um Hrefnu, vinkonu mína frá Ós-
eyri, en elli kerling hefur gert mér
skráveifu og lítt færa til skrifta,
svo að ég læt því nægja að færa
þér, Hrefna mín, hjartans þakkir
fyrir órofa vináttu og tryggð allt
frá fyrstu kynnum.
Góði faðir gef oss skiljast kynni,
gjörvalt líf vort er í hendi þinni.
Hvað er dauðinn? Hann er sigurkrans;
hinsta þraut á vegi kristins manns.
Þá er víst að vegir slitnir tvinnast,
vinir skildir aftur munu finnast,
þar sem engin þekkjast harmatár,
þar sem engin blæða tregasár.
(Tómas Snorrason.)
Ragna Eiríks.
+
Bróðir okkar,
FRIÐBJÖRN HJÁLMAR HERMANNSSON,
Karlsbraut 24,
Dalvík,
andaðist á heimili sínu fimmtudaginn 20. apríl.
Sigríður Hermannsdóttir,
Árni Hermannsson,
Ingvi Ebenhardsson.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför
VALDIMARS PÉTURSSONAR,
HraunshoHi,
Garðabœ.
Alúðarþakkir til starfsfólks St. Jósefsspítala í Hafnarfirði fyrir hlý-
hug og góða umönnun.
Jakob Valdimarsson,
Ástráður Valdimarsson, Margrét Guðmundsdóttir,
afabörn og langafabörn.
Við þökkum af alhug auðsýnda samúð
og einstakan vinarhug við andlát og
útför elskulegrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GYÐU EYJÓLFSDÓTTUR,
Háaleitisbraut 33,
Reykjavfk.
Georg Jónsson,
Eyjólfur Þ. Georgsson, Halldóra Ólafsdóttir,
Birgir Georgsson, Eydís B. Hilmarsdóttir,
Helga U. Georgsdóttir, Hafsteinn Vilhelmsson,
Edda J. Georgsdóttir, Albert Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.