Morgunblaðið - 28.05.1995, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
SUNNUDAGUR 28. MAÍ 1995 29
horfum á eftir okkar ástkæra afa.
Við fráfall afa leitar hugurinn til
baka og minningar hrannast upp,
minningar sem eru okkur svo kær-
ar. Óskar afi og Fríða amma
byggðu sér ásamt foreldrum okkar
hús í Kópavogi fyrir 36 árum, og
þar voru heimsóknir kærkomnar.
Ung að árum vorum við systkin-
in farin að trítja upp stigann til afa
og ómmu, þar sem afi tók á móti
okkur með bros á vör, fór með okk-
ur inní eldhús og gaf okkur sykur-
mola sem hann bleytti í kaffibollan-
um sínum. Afi var mikill áhugamað-
ur um harmonikkutónlist og þeir
voru ófáir taktamir sem hann sló.
Öll nutum við þess á yngri árum
m.a. að sitja í lqoltu hans og hlusta
á hann raula fyrir okkur. Óskar afi
var sá afi sem öll börn þrá, þ.e.
alveg ekta, góður félagi og sá alltaf
eitthvað jákvætt í fari fólks. í kring-
um 1980 byggði afi sumarbústað
austur í Fljótshlíð þar sem hann og
amma eyddu ófáum stundum.
Þegar vora tók og sól hækkaði
á lofti sást mikil breyting á afa,
það birti yfir honum, því nú var
hægt að fara austur í bústaðinn.
Þar sem hann hafði plönturnar sín-
ar til að hlúa að og gróðursetja
nýjar.
Okkur er það mjög minnisstætt
þegar afi gekk um sumarbústaða-
landið í fallegu veðri og horfði yfir
til Vestmannaeyja, sem voru hans
æskustöðvar. Hann var mikil upp-
spretta fróðleiks og hann lét okkur
svo sannarlega njóta þess, svo
skemmtilega sagði hann frá að ekki
var hægt að láta sér leiðast.
í hádeginu á laugardögum sá afi
um að alltaf væri til nóg af skyri
og harðfiski því hann var þess viss
að eitthvert okkar systkinanna
myndi koma.
Ein af föstum venjum afa var
að fara í sund. Stundaði hann sund-
ið á hveijum degi og eignaðist þar
góða vini sem honum var tíðrætt
um.
Minningin um okkar ástkæra afa
með kærleiksríka brosið mun lifa í
hjörtum okkar allra.
Nú legg ég augun aftur,
6, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfír láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Þorbjörn Helgi, Kristín
Anna, Hanna Dóra, Árný
Jóna og Hólmar Þór.
Það hefur verið hljótt í heitasta
pottinum í Sundlaug Kópavogs und-
anfama morgna. Hann Óskar er
dáinn. Ekki svo að skilja að Óskar
hafi verið svo hávær, þvert á móti
var hann prúður og stilltur maður.
Ég var að reyna að muna hve lengi
við hefðum hist klukkan sjö á
morgnana í „heitasta" pottinum,
við þrjú: Óskar, Kurt og ég. Ég
man það ekki. Auðvitað hafa fleiri
komið í þennan pott — komið og
farið. En við vorum svona eins og
krakkamir segja „grúppa“. Við
mættum hvern einasta morgun og
ef við ekki mættum þá var skrifað
skróp og við urðum að gera grein
fyrir fjarvem okkar. Og það varð
að vera alvöru afsökun til að okkur
væri fyrirgefið.
Þessi pottur varð að vera mjög
heitur svo að Óskar væri ánægður.
Væri rétt hitastig, var talað um
að nú væri Óskarshiti í pottinum.
Og þá voru ekki margir sem hættu
sér ofan í pottinn. Þá fengum við
gjarnan sendar allskonar athuga-
semdir og skemmti Óskar sér þá
konunglega. Hinir strákamir voru
heldur ekkert hrifnir þegar ég var
að hrósa „strákunum mínum“ fyrir
hvað þeir væru miklu hraustari og
duglegri en allir hinir strákarnir,
þeir fóm nefnilega hvern einasta
dag í göngutúr tvo hringi í kringum
sundlaugina sama hvernig viðraði.
Já, það var oft glatt á hjalla,
margt brallað og spjallað.
Ég veit að hinir morgunhanarnir
taka undir með mér, þegar ég segi
að við kveðjum góðan vin með sökn-
uði og umfram allt þakklæti fyrir
allar skemmtilegu stundirnar sem
við áttum með honum.
Ástvinum hans sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Guðrún Helga Jónsdóttir
Hann Óskar er dáinn!
Við vomm samankomin öll fjöl-
skyldan að taka á móti Möggu syst-
ur sem var að koma heim úr út-
skriftarferð sinni frá Prag, þegar
síminn hringdi og færði okkur þessa
helfregn, okkar kæra vinar.
Mér, sem varð ailtaf hlýtt í hjart-
anu við að hitta Óskar, varð skyndi-
lega kalt.
Óskar átti virðingarsæti í hjört-
um okkar, því hann var svo spes.
Alltaf glaður, og svo góður fannst
okkur við allt sitt fólk. Það var
gaman að heyra hann segja frá
atburðum í „gamla daga“ og hvern-
ig lífið var þá. Hann var kommún-
isti og átti sínar hugsjónir. Það sem
mér fannst einkenna hann vom
heilindi hans varðandi menn og
málefni. Hann mátti ekki vamm
sitt vita.
Þau vom samrýnd hjón, Óskar
og Fríða og óhugsandi að nefna
annað án þess að nefna hitt um
leið. Það var okkur mikil tilhlökkun
úti á Spáni að vita að von var á
þeim en þá var hann nýlega áttræð-
ur. Það var yndislegt að sjá og
heyra hvað þau vom ánægð með
alla hluti og við Alla töluðum um
hvað við gætum lært margt af þeim.
Á hveijum morgni gekk hann með
Rikka upp á „Gráa svæðið" sem
var aðallega upp í móti, en Óskar
var mjög vel á sig kominn og reffi-
legur, og blés ekki úr nös. Þau vom
höfðingleg heim að sækja á Spáni
og margar skemmtilegar stundimar
sem við áttum þar.
Að leiðarlokum, þakka ég þér
Óskar minn fyrir alla hlýju í minn
garð og fjölskyldunnar, alla tíð.
Elsku Fríða, þú hefur mikið
misst, en maður eins og Óskar skil-
ur svo mörg gullkom og lífsspeki
eftir í minningum ástvina sinna,
fjársjóð, sem er huggun harmi
gegn. Fjölskyldunni allri vottum við
samúðarkveðjur og sendum ykkur
ljóssins kveðjur á sorgarstund.
Jóna Ágústa og fjölskylda.
í byijun marsmánaðar sátum við
Óskar og ræddum um hvemig væri
besta að ganga frá rafgeymnum í
sumarbústaðnum þannig að hann
þyldi sem mesta veðran. Síðan lét-
um við hugann reika um hvað við
ætluðum að hafa það gott á Spáni
í sumar. Hann ætlaði að vakna á
hveijum morgni með 3 ára dóttur
minni og fara með hana í göngutúr
svo við hin gætum kúrt aðeins leng-
ur. Við ræddum um hvemig ætti
að setja sundkútana á stelpuna, því
hann ætlaði að passa börnin á Spáni
í sumar og kenna þeim að meta
sitt lífsyndi, sundlaugar. Þetta er
lifandi dæmi um mann sem lét sér
ekki líðandi stund nægja heldur var
alltaf að skipuleggja langt fram í
tímann.
Um miðja síðustu viku kom litla
dóttir mín til mín og sagði, pabbi
ég er með flís í hendinni._ Hvað
varstu að gera, spurði ég. Ég var
að hjálpa Óskari afa að smíða skáp
niðri kjallara. Varstu ekki að fikta?
spurði ég. Nei, bara að rétta afa
spýtur. Hann er að smíða skáp sem
hann ætlar með upp í sumarbústað
og ég má eiga eina hillu þegar ég
kem í heimsókn. Óskar afi er besti
afinn í öllum heiminum. Þetta mun
hafa verið eitt af síðustu veraldar-
verkum Óskars því helgina á eftir
fór hann með skápinn í sumarbú-
staðinn sinn sem er staðsettur á
æskustöðum hans í Butralandi í
Fljótshlíð, setti hann upp og þreif
síðan húsið undan vetrinum. Oft
höfum við setið á veröndinni þarna
upp frá og hann sagt mér frá harðri
Legsteinar
Krossar
Skildir
Málmsteypan kaplahraunib
TTTJT T Á Uf 220 HAFNARFJÖRDUR
nLLLil m. SlMI 565 1022 FAX 565 1587
lífsbaráttu sinni í æsku, og ungl-
ingsáram sínum í Vestmannaeyjum
sem gnæfa upp úr sæ þaðan sem
við sátum. Fögur er hlíðin, ég fer
ekki fet, sagði mikilmennið hér
forðum. Af þessum stuttu kynnum
mínum af Óskari held ég að hann
hefði viljað segja þessi orð því allt-
af fannst mér hann vera með hug-
ann við Fljótshlíðina. Á sunnudag-
inn síðastliðinn komu Óskar og
Fríða í bæinn, búin að snurfusa
bústaðinn sinn eftir veturinn og
setja upp nýja skápinn, hlúa að
tijánum og gera klárt fyrir sumar-
ið. Óskar, hamingjusamur með
helgarvinnuna á æskustöðvunum
og endumýjuðu tengslin við uppeld-
isstaðinn eftir veturinn, fór inn í
rúm að sofa.
Menn velja sér ekki dánarstund
en ef ég mætti velja mér dánardag
þá held ég að hann gæti ekki verið
fallegri. Nú þarf ég að útskýra fyr-
ir litlu stelpunni minni að Óskar afi
sé hjá Guði.
Þannig er húsum háttað í Lyng-
brekkunni þar sem Óskar bjó að á
hæðinni fyrir neðan búa Stebbi afi
og Ólöf amma (dóttir Óskars) og
þar er litla stelpan mín oft í pöss-
un. Þegar hún heyrir í bréfalúgunni
hleypur hún og sækir Dagblaðið og
segir: Ég þarf að fara með blaðið
til afa og fá kandís. Ég kvíði því
næst er bamið spyr, hvar er afi.
Fríða mín, við viljum votta þér
okkar dýpstu samúð í sorg þinni.
Megi Guð geyma minninguna um
ástvin þinn og eiginmann.
Logi Dýrfjörð,
Arna Dýrfjörð.
Hún mamma hringdi í mig á
sunnudagskvöldið og sagði mér að
hann Óskar væri dáinn. Mig setti
hljóða, upp í hugann komu fallegar
minningar um góðan mann. Ég
minnist allra góðu heimsóknanna i
Stórholtið og seinna í Kópavoginn
til Fríðu og Óskars þegar ég var
bam, alltaf var gott að koma til
þeirra. Alltaf átti Óskar hlý orð og
klapp á lítinn koll og ófá vora þau
skiptin sem hann tók okkur systkin-
in í fangið og réri með okkur þegar
við voram þreytt eða eitthvað bját-
aði á. Elsku Öskar, megir þú eiga
góða heimkomu og Guð launi þér
öll gæðin við mömmu og okkur
systkinin.
Elsku Fríða, Ólöf, Fríða systir
og öll hin, Guð styrki ykkur í ykkar
miklu sorg. Ég vil kveðja Óskar
með þessum orðum.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(V. Briem.)
Rebekka Ragnarsdóttir.
Blómastofa
FríÖfinm
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið ðil kvöid
tii kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öli tilefni.
Gjafavörur.
+
Ástkaer faðir okkar, tengdafaðir, bróðir,
vinur og afi,
MÁR EGILSSON,
Vesturgötu 53,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 30. maí kl. 10.30.
Egill Másson, Þorgerður Hanna Hannesdóttir,
Már Másson, Erna Agnarsdóttir,
Steingrfmur Dúi Másson,
Árni Egilsson, Dorette Egilsson,
Kristfn Egilsdóttir,
Guðrún Steingrímsdóttir,
og barnabörn.
t
Við þökkum öllum innilega, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkaerrar eiginkonu minnar, móð-
ur okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
AURÓRU ÖLDU JÓHANNSDÓTTUR,
Eyjahrauni 9,
Vestmannaeyjum.
Sigfús Guðmundsson,
Jóhann G. Sigfússon, Gunnvör Valdimarsdóttir,
Guðmundur Þ. Sigfússon, Jóna Ó. Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför ástkærs föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS SIGURÐSSONAR
skipstjóra frá Göröum,
Ægissíðu 50.
Ólöf Jónsdóttir, Þórarinn Friðjónsson,
Sigurður Jónsson, Helgi Jönsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og jarðarför ástkærs mannsins míns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
BJARNA GUÐMUNDSSONAR
fré Drangsnesi.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Sjúkrahúss Suður-
lands, Selfossi.
Bjarnfrfður Einarsdóttir
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Þökkum auðsýnda hluttekningu og virðingu við andlát og útför,
SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR
Espigerði 4,
Ásgeir Magnússon,
Jón Ma. Ásgeirsson.
+
Þökkum innilega samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför,
GUÐMUNDAR BJARNASONAR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Margrét Guðmundsdóttir, Guðjón Guðmundsson,
Bjarni Guðmundsson, Þórlína Sveinbjörnsdóttir,
Vilhjálmur Guðmundsson, Guðrún Ólafsdóttir,
Guðríður Guðmundsdóttir, Sigmundur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum innilega samúð og vináttu við fráfall,
ÓLAFÍU EYJÓLFSDÓTTUR,
áður Reykjavíkurvegi 35,
Hafnarfirði,
Agnar Aöalsteinsson, Ester Haraldsdóttir,
Rannveig Aðalsteinsdóttir, Svavar Gunnarsson,
Guðrfður Aðalsteinsdóttir, Ottó Karlsson
og barnabörn.