Morgunblaðið - 08.06.1995, Side 27

MORGUNBIiApre
FIMMTUDAGÚR 8. JÚNÍ'1!999 27
AÐSEIMDAR GREINAR
GATT og almemiingnr
ÚTFÆRSLA
GATT-samningsins er
merkasta málið sem
nú er til umræðu á
Alþingi. GATT-samn-
ingurinn miðar að því
að örva viðskipti milli
landa og draga úr
vemdartollum ein-
stakra ríkja.
GATT opnar mögu-
leika á að heimila inn-
flutning erlendra
landbúnaðarvara þó
þannig að erlendar
vörur verða í fyrstu
einungis með 3-5%
markaðshlutdeild.
Hinn hluti markaðarins verður
nýttur af innlendum framleiðend-
um og er verndaður
með tollum sem lækka
smátt og smátt.
Frumvarp
ríkisstjórnarinnar
Frumvarp ríkis-
stjórnarinnar er
slæmt frumvarp
vegna þess að þar eru
tollar hafðir svo háir
að nær enginn inn-
flutningur verður á
landbúnaðarvörum.
Takmarkaður inn-
flutningur á landbún-
aðarvörum er nauð-
synlegur til að örva
samkeppni innan íslensks land-
búnaðar og bæta kjör neytenda.
Einarsson
Hagsmunir bænda og
neytenda fara saman í
reynd, segir Agúst Ein-
arsson, sem hér fjallar
um GATT-frumvarp
ríkisstjómarinnar.
Óbreytt frumvarp þýðir engar
breytingar í landbúnaði og áfram-
haldandi samdrátt í tekjum
bænda. Kerfið til varnar óbreyttu
ástandi er orðið sjálfstætt og tekur
ekki lengur mið af hagsmunum
bænda, hvað þá neytenda.
Það verður að nýta tækifærið
með GATT-samningnum og opna
fýrir endurbætur í landbúnaði, t.d.
með takmörkuðum innflutningi og
afnámi framleiðslukvóta. Jafn-
framt verði greiðslur til bænda
óháðar framleiðslumagni þó þann-
ig að heildarfjárhæðin haldist
óskert. Þetta mun leiða til hagræð-
ingar í landbúnaði, fækkunar og
stækkunar búa, búháttabreytinga
og fjárhagslegra eftirsóttra starfs-
lokasamninga. Þannig munu tekj-
ur bænda hækka og matarverð
lækka.
Hagsmunir bænda
og neytenda
Hagsmunir bænda og neytenda
fara í reynd saman en þröngsýnir
varðhundar kerfísins í stjórnmála-
flokkum, ráðuneytum, hagsmuna-
samtökum og í milliliðastarfsemi
setja hagsmuni kerfísins ofar öllu.
Frumvarp stjórnarinnar er um
óbreytt ástand. Því verður þó varla
trúað, að t.d. fijálslynd öfl innan
Sjálfstæðisflokksins ætli að stuðla
að því að tolla allan nýjan innflutn-
ing út af markaðinum.
Ef frumvarpið verður afgreitt
eins og það var lagt fram þá er
rekinn fleygur milli neytenda og
bænda, fleygur sem mun ala á
tortryggni og ijandskap um ókom-
in ár. Þetta má ekki gerast. Þess
vegna er rétt að lækka tollana í
frumvarpinu og stuðla að nýjum
samningi bænda og ríkisvalds
þannig að hann skili bændum
auknum tekjum og sjálfsvirðingu.
Það verður að ríkja trúnaður
milli bænda og neytenda í þessu
landi.
Höfundur er alþíngismaður.
Ný hreinsilína með
AHA - ávaxtasýrum
RÉVÉLE-A3
Loksins kom það sem allir biðu eftirl Hreinsilína með náttúrulegu
AHA-ávaxtasýrunum, sama efni og er notað í næringarlínunni
EXCELL-A3. Með venjulegum hreinsiefnum er hægt að fjarlægja
andlitsfarða og óhreinindi, en ávaxtasýrumar fjarlægja um leið
dauðu, gráu húðfrumumar á yfirborði húðarinnar.
Betri hreinsun, betri húðnæring, fallegri húð
AHA - ávaxtasýrumar leysa upp lífræna bindiefhið sem bindur
dauðu húðfrumumar við yfirborð húðarinnar. Þegar lifandi
húðfmmur koma fram í dagsljósið fær húðin sinn upprunalega,
heilbrigða og fríska lit aftur. Stíflaðar holur opnast og óhreinindin
úr þeim em fjarlægð. Fílapenslar og fituhnúðar hverfa og húðin
verður fínleg og dásamlega mjúk. EXCELL-A3 næringarkremin
ná fyrr og betur inn í húðina þegar hún er hrein. Húðin verður
heilbrigðari og fallegri.
RÉVÉLE-A3 hæfir öllum gerðum húðar, einnig þeim viðkvæmustu.
HREINSIMJÓLK
inniheldur, auk náttúrulegu
AHA-ávaxtasýranna, mildar
vatnsleysanlegar hreinsioliur
og lípóprótein úr jurtaríkinu,
sem varna því þannig að hún
þorni um of.
ANDLITSVATN (tonic lotíon)
sem er án alkóhóls og
inniheldur, auk náttúrulegu
AHA-ávaxtasýranna, 5,5%
rakavirk næringarefni og B5-
próvítamin sem styrkir
húðina. Húðin verður fínleg,
mött, mjúk og skínandi tær.
SKRÚBBKREM
inniheldur, auk náttúrulegu
AHA-ávaxtasýranna, lípíðkúlur
með næringarefnum, sem bæði
mýkja húðina og endurbyggja
náttúmlegu vatnsfituhimnuna
sem hlífir húðinni.
PARIS
PLENITUDE
- OG HÚÐIN HELST UNGLEG LENGUR -
Helgi Hálfdanarson
Kvennamál
T.VÆR mætar konur, Jóhanna
Vilhjálmsdóttir og Kolfinna
Baldvinsdóttir, senda mér í sam-
einingu kveðju sína í Helgarpóst-
inum 1. þ.m. Tilefnið er grein
mín í Morgunblaðinu 18. f.m.
þar sem ég ræddi um jafnrétti
og fleira. Þær stöllur telja sig
mjög svo andvígar þeirri grein;
en því miður hafa þær í ógáti
misskilið það sem mestu varðar.
Málflutningur þeirra er allur af
því sprottinn, að ég telji kröfu
um kvenréttindi ganga í berhögg
við eðli langflestra kvenna, og
kalla baráttu þeirra fyrir jafn-
rétti kynjanna óþarflega karl-
náttúraða og vígreifa.
Mér er spum: Hvar stendur
þessi boðskapur í grein minni,
eða eitthvað þessu líkt? Þar seg-
ir m.a.: „Það er sjálfsögð
jafnréttiskrafa, að þær konur,
sem til þess eru nátttúraðar, fái
að gegna þingmennsku og ráð-
herradómi og hverjum þeim
störfum sem löngum hafa talizt
karlastörf, ef þær eru til þess
hæfar. “
Kolfinna kveðst vilja búa við
jafnræði á sínu heimili. Ekki hef
ég láð henni það. Hún sækir sér
til Marokkós dæmi um þá kúgun
kvenna, sem mér skilst að hún
telji mína æðstu hugsjón; enda
segir hún: „Mér fínnst hann
nálgast það að vera fasisti að
vissu leyti.“
Það sem ég taldi í grein minni
vítavert um verkaskiptingu
kynjanna var einmitt „sá ófögn-
uður, að í krafti aflsmunar hefur
karlkynið löngum leitazt við að
raska, sér í hag, því jafnvægi
sem þar er undirstaða góðrar
farsældar." Og síðan segir: „Sá
yfirgangur hefur, sem kunnugt
er, birzt með ýmsu móti öld eft-
ir öld, og lítt látið undan síga
fyrr en baráttan fyrir jafnrétti
tók æ víðar að reynast sigur-
sæl. “
Kæra Kolfinna, erum við ekki
orðin „óþarflega vígreif“, ef við
förum að kalla hvert annað
fjöldamorðingja og pyntinga-
meistara fyrir það eitt að styðja
jafnrétti kvenna og karla til
hvaða starfa sem væri, án þess
að telja jafnan fjölda af hvoru
kyni til sem flestra starfsgreina
eðlilega kröfu, þegar gætt er
þess líffræðilega munar sem
náttúran sjálf hefur svo kirfilega
staðfest?
Það er fallega gert af Kolfinnu
að ljóstra því upp, að Jóhanna
fái samvizkubit af að vera ekki
með barn sitt á brjósti. í þessu
drengilega samvizkubiti birtist
alheilbrigt kveneðli Jóhönnu, og
ég óska henni til hamingju, og
allt hið sama Kolfinnu sjálfri, því
ég efast ekki um að henni færist
jafn-fallega, ef á reyndi.
Hins vegar víkur Kolfinna að
því háðslega, að mér þyki það
„svo virðingarvert fyrir konur
að vera heima, inni í eldhúsi að
elda og baka og þrífa,“ eins og
hún kemst að orði. Ætli maður
kannist við grautardallaofur-
þrældómsháðungartóninn!
Löðurmannlegt kalla ég það
að líta á þau störf, sem þarna
er um rætt, sem eitthvert verald-
arböl, svo auðveld sem þau eru
á flestum heimilum nú á dögum.
Þau eru víðast hvar aðeins leikur
sem einn eða tveir eftir atvikum
geta gamnað sér við. Og mér
hefur löngum blöskrað að til
skuli vera konur, sem vilja ekki
sjá á heimili kjörinn vettvang
fyrir aðra menningu en elda-
mennsku og þrif.
Kolfinna kallar það stefnu á
„frama“, að konur fara „út á
vinnumarkaðinn“ og „yfirgefa
börn, heimili og maka“. Er það
nú ekki dálítið öfugsnúinn metn-
aður að streða við að afsala sér
þeim eðlislægu forréttindum
konunnar að fá að annast upp-
eldi barna sinna eða fósturbarna,
beita menntun sinni og alúð þeim
til þroska og mannbóta, forða
þeim eftir mætti frá ógæfu
þeirra unglinga sem velkjast
unnvörpum heimilislausir og
umhirðulausir á dreggjabotni
þjóðfélagsins vegna þess að
mæður þeirra standa í „frama“-
puði eða þær verða að þræla
utan heimilis af nauð. Skyld vera
meira vert að hjakka á tölvu
fyrir einhvern braskarann, eða
þvargast í pólitísku þrefí, sem
engin boðleg rök benda til að
betur henti konum en körlum
vegna þess að þær séu konur,
tjóðra sig á þeim vettvangi sem
framakvenfólkið sjálft kvartar
undan að konur almennt séu
mótfallnar. Sér er nú hver fram-
inn!
í grein mini kallaði ég það
eðlilegt, að húsmæður stunduðu
störf utan heimilis, ef hugur og
hæfni stæðu til og fjölskyldu-
aðstæður leyfðu, en ekki af illri
fjárhags-nauðsyn, hvemig sem á
stæði heima fyrir, svo sem því
miður er smánarlega algeng
ógæfa.
Heilbrigð kvenfrelsisbarátta
ætti að stefna að því að gera
heimilið að því menningar-
athvarfi sem það er í draumi
venjulegrar fijálshuga konu,
tryggja sem bezt fjárhagslegt
öryggi mæðra, og veita ungum
stúlkum sem víðtækasta mennt-
un.
Því skal það að lokum ítrekað,
að jafnfjöldakrafan verður vart
kölluð annað en firra, sem konur
almennt geta ekki einu sini tekið
alvarlega.
Hvernig væri nú að þær Jó-
hanna og Kolfinna læsu aftur
grein mína frá 18. f.m., og þá
með allri gát, og skrifuðu síðan
nýja svargrein? Mig gmnar að
þá myndi ég ekki kallaður fas-
isti, heldur yrði mér hrósað mak-
lega fyrir þarfa prédikun og
tímabæra, sönnu kvenfrelsi til
vegsemdar.
GULLSMIÐJAN JL PYRIT-G15 %
% V
\ :i
ÍSLENSK HÖNNUN OG HANDVERK