Morgunblaðið - 15.06.1995, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
FIMMTUDAGUR 15. JÚNÍ 1995 39
JÓNRAGNAR
ÞORGRÍMSSON
+ Jón Ragnar
Þorgrímsson
bifreiðaskoðunar-
maður á Akranesi
fæddist á Kúludalsá
í Innri-Akranes-
hreppi 9. júlí 1945.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akranesi
8. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Þor-
grímur Jónsson frá
Akranesi og Mar-
grét A. Kristófers-
dóttir frá Litlu-
Borg í Vestur-
Húnavatnssýslu, búendur á
Kúludalsá. Jón var elstur fimm
systkina. Hin eru: Kristófer,
bifvélavirki í Keflavík, Ragn-
heiður, kennari á Akranesi,
Auðunn Þorgrímur tækjastjóri,
Kúludalsá, og Magnús Pétur,
leirlistamaður í Reykjavík.
Uppeldisbróðir hans er Kristó-
fer Pétursson vélstjóri Teiga-
rási, Innri-Akraneshreppi.
Jón kvæntist 24. desember 1967
Önnu Jónu Gísladóttur, Vil-
hjálmssonar á Akranesi og
konu hans Karenar Vilhjálms-
son. Börn þeirra eru fimm: 1)
Karen Emelía, f. 1967, búsett á
Sauðárkróki, sambýlismaður
Kristján Baldvins-
son hijómlistarmað-
ur og eiga þau einn
son, Baldvin Má; 2)
Margrét Þóra, f.
1970, búsett á
Akranesi, sambýlis-
maður Einar Sig-
urðsson frá Neðra-
Skarði, sonur
þeirra er Gísli Rún-
ar; 3) Ragnhildur
Edda, f. 1971, í
heimahúsum, sonur
hennar er Kristófer
Ernir; 4) Helga
Kristín, f. 1973,
einnig í heimahúsum; 5) Gísli
Stefán, f. 1975, unnusta Sólveig
Sigurðardóttir, Akranesi.
Jón lærði bifvélavirkjun hjá
Daníel Friðrikssyni á Akranesi
og lauk prófi frá Iðnskóla
Akraness. Starfaði síðan hjá
Bifreiðaverkstæðinu Brautinni
hf., Þorgeir & Ellert hf. Hann
stofnaði eigið bifreiðaverk-
stæði 1978 og rak það í tíu ár.
Árið 1988 hóf hann störf hjá
Bifreiðaskoðun Islands hf. á
Akranesi og vann þar uns hann
veiktist snemma á siðasta ári.
Útför Jóns verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.00.
ÞAÐ var bjartan sumardag fýrir
tæpum fimmtíu árum að ungu hjón-
unum á Kúludalsá, þeim Margréti
Kristófersdóttur og Þorgrími Jóns-
syni, fæddist sonur, frumburður
þeirra og hlaut hann nafnið Jón
Ragnar. Nafnið var sótt til föðurafa
og ömmu, þeirra sæmdarhjóna
Ragnheiðar Guðmundsdótur og Jóns
Auðunssonar sem lengst af bjuggu
á Akranesi. Móðuramma og afí,
Emilía Helgadóttir ljósmóðir og Kri-
stófer Pétursson gullsmiður og
bóndi, fluttu suður að Kúludalsá frá
bænum sínum Litlu-Borg í Húna-
vatnssýslu ári síðar. Frá upphafi
kynna var náið samband milli
drengsins og afa og ömmu. I þá
daga var aðeins eitt íbúðarhús á
Kúludálsá. Það var því stutt fyrir
snáðann að fara og hitta ömmu sem
vissi svo margt og var tilbúin að
miðla hvort heldur var fróðleik um
jurtir og dýr í náttúrunni eða um
sjálft almættið sem öllu ræður.
Þegar sá stutti var kominn dálítið
á legg fékk hann líka að fara inn í
vinnustofuna til afa. Það fengu
menn nú ekki nema þeir bæru til-
! hlýðilega virðingu fyrir þeim
aragrúa af fíngerðum tækjum sem
þar voru og svo handverkinu sjálfu
sem í smíðum var hverju sinni. Trú-
lega hafa smíðarnar hjá afa mótað
áhuga drengsins og lagt grunninn
að ævistarfí hans.
En íslenskur sveitabúskapur var
líka i óða önn að vélvæðast. Jón var
ekki hár í loftinu þegar hann fór
að keyra traktor og taka virkan
þátt í bústörfunum. Vélvæðingunni
| fylgdu svo viðgerðir. Sýndi hann
ótrúlega ungur leikni í að skrúfa
sundur vélar sem höfðu bilað og
setja saman aftur þannig að tækin
virkuðu rétt. Jóni var margt fleira
til lista lagt. Hann var snemma lag-
inn að sitja hest og alveg óhræddur
að fara á bak ótemjum. Svo var
hann líka tilbúinn að taka til hend-
inni innanhúss ef á þurfti að halda.
Þegar mamma lagðist á sæng til
1 að fæða næstyngsta barnið tók hann
| að sér að elda ofan í okkur sem
heima vorum þá ellefu ára gamall
og fórst það svo vel úr hendi að
okkur hinum systkinunum þótti jafn-
vel nóg um allt hrósið sem hann
fékk.
Sjálfsagt er að ýmsu leyti erfítt
að vera elsta barnið og oft lögð
meiri ábyrgð á herðar þess en hinna
l og við gerum fastlega ráð fyrir að
Jóni bróður hafí stundum fundist
við þessi yngri vera uppátektarsöm
I og óþekk á köflum. En slíkt fyrnist
með árunum og ekki lét hann okk-
ur gjalda þess seinna nema síður
væri. Hins vegar hefur þessi reynsla
hans og fjölhæfni örugglega orðið
honum mjög notadrjúg þegar að
því kom að takast á við alvöru lífs-
ins, uppeldi sinna eigin barna og
ævistarfið.
Jón var mjög frjór í hugsun og
vélar og tæki áttu hug hans allan.
Þegar að þvi kom að velja sér ævi-
starf hlaut það að tengjast þessum
hlutum. Hann lærði bifvélavirkjun
hjá Bifvélaverkstæði Daniels Frið-
rikssonar og lauk prófí frá Iðnskól-
anum á Akranesi 1973. Starfaði
hann síðan hjá Bílaverkstæðinu
Brautinni og Skipasmiðastöð Þor-
geirs og Ellerts. Stofnaði hann eig-
ið bílaverkstæði 1978 og rak það
til áramóta 1988 er hann hóf störf
hjá Bifreiðaskoðun íslands. Þar
starfaði hann síðan.
Börnunum sínum reyndist hann
bæði faðir og vinur, ævinlega tilbú-
inn að aðstoða með ráðum og dáð.
Dætrasynirnir áttu stórt rúm í
hjarta hans og voru greinilega vel
meðvitaðir um að þeir áttu hauk í
horni þar sem afi var.
Það er erfitt að kveðja aUt sitt á
hápunkti ævinnar. En sá erfiði sjúk-
dómur sem kvaddi dyra fyrir ári
spyr ekki um slíkt. Um leið og sjúk-
dómsgreiningin lá fyrir var Jón
staðráðinn í að beijast við meinið
og hafa betur. Á tímabili leit svo
út sem það gæti jafnvel tekist. Við
dáðumst að rósemi hans og bjart-
sýni. Hann hélt ótrauður áfram að
gera framtíðaráætlanir og vann
eins og orkan leyfði milli þess sem
hann var undir læknishendi. En
hann átti við ofjarl að etja. Sjúk-
dómurinn náði undirtökunum og þá
var ekki að spyija að leikslokum.
Jón gafst samt aldrei upp og eftir
lifir minningin um hetjulega bar-
áttu. í glaðasólskini í vor kom eitt
systkinanna okkar að heimsækja
hann. Talið barst að veðrinu og síð-
an hvort honum þætti ekki erfitt
að liggja inni í sólskininu. Það
fannst honum alls ekki. Gott væri
að sólin skini og fólk fengi að njóta
hennar eftir þennan kalda vetur.
Svona hugsaði hann. Og um leið
og við vottum Önnu Jónu, börnun-
um og fjölskyldum þeirra og for-
eldrum okkar dýpstu samúð biðjum
við þess að sá sem ljósinu ræður
leiði bróður okkar inn á nýja stigu
og þökkum fyrir samfylgdina.
Systkinin.
Það er svo skrítið að þú sért far-
inn þó að við hefðum séð það á síð-
ustu vikum, að þú værir að kveðja
þennan heim. Það er erfitt að sætta
sig við það, en við vitum að þér líð-
ur betur þar sem nú ert núna.
Gísli Rúnar, afastrákurinn, er
alltaf að spyija um afa Jón, sem
honum þótti svo vænt um. Við segj-
um honum að þú sért hjá Guði og
við vitum að hann á eftir að skilja
það þegar hann verður eldri.
Við þökkum þér allar samveru-
stundirnar sem við áttum saman.
Guð blessi minningu þína og styrki
mömmu og alla fjölskylduna, sem
nú syrgja þig. Hvíl í friði.
Margrét Þóra Jónsdóttir,
Einar Sigurdór Sigurðsson,
Gísli Rúnar Einarsson.
Jón Þorgrímsson, bifvélavirki og
skoðunarmaður frá Akranesi, sem
hér er kvaddur, var einn af fyrstu
vinum okkar sem við eignuðumst á
Akranesi. Alla tíð síðan var hann
traustur vinur og fjölskyldur okkar
bundnar vináttuböndum enda kon-
urnar okkar æskuvinkonur og mjög
samrýmdar alla tíð.
Mig langar að minnast vinar
míns sem var kvaddur alltof
snemma, fullur lífsorku og áhuga
til að láta gott af sér leiða.
Ég var samferðamaður Jóns í
lífsbaráttunni ef þannig má að orði
komast og þekkti því vel dugnað
hans og atorkusemi. Hann kom upp
sínu eigin fyrirtæki og vann þvi
langan vinnudag því Jón var þannig
gerður að það sem hægt var að
gera í dag var ekki látið bíða til
morguns.
Þegar góður og náinn vinur kveð-
ur vakna margar minningar. Alltaf
þegar komið var á verkstæðið til
Jóns heilsaði hann með glaðværð
og sló á létta strengi. Það var viss
hressing fyrir mann að heilsa upp
á Jón og ræða við hann um lífið
og tilveruna. Hann var alltaf með
hugann við það að finna aðferðir
til að breyta og bæta alla hugsan-
lega hluti, svo létta mætti störf
okkar. Þær voru ófáar stundirnar
er við Jón sátum yfir kaffibolla og
krotuðum á blað og brutum heilann
um það hvernig hægt væri að bæta
ýmsar vinnuaðferðir. Alveg fram á
síðustu stundu var hann fullur
áhuga um framtíðina, og vann stöð-
ugt að því að búa í haginn fyrir
fjölskyldu sína því að hann vissi að
hveiju stefndi.
Jón og Anna Jóna, eins og við
kölluðum þau alltaf, áttu saman
fimm börn. Þau eru nú öll uppkom-
in og eru foreldrum sínum til sóma.
Við viðjum guð að blessa þau.
Lífið er ekki alltaf leikur en lífið
er til þess að takast á við það og
það gerði hann svo sannarlega. Ég
get ekki orða bundist yfir því hversu
ótrúlegan dugnað og æðruleysi
hann sýndi í baráttunni við hinn
erfiða sjúkdóm er varð honum að
falli. Það er okkur lærdómsríkt að
verða vitni að slíkri þrautseigju er
hann og fjölskylda hans sýndu á
erfiðum tíma.
Við þökkum Jóni samfylgdina og
kveðjum hann með sárum söknuði
og vottum fjölskyldu hans samúð
okkar.
Ingibjartur og Kristín.
Jón Þorgrímsson kom til liðs við
Rótarýklúbb Akraness fyrir þremur
árum. Það var okkur mikill fengur
að fá mann eins og Jón í klúbbinn.
Allt frá fyrsta fundi var hann virk-
ur félagi og tók þátt í starfinu af
miklum áhuga.
Sú hugsjón sem Rótarýhreyfing-
in starfar eftir átti vel við Jón. Birt-
ist hún oft með meitluðum og eftir-
minnilegum hætti i þeim erindum
sem hann flutti á fundum okkar.
Jón vildi sjá menn rísa upp á sam-
dráttartímum í atvinnulífinu. í þess-
um efnum var hann mjög hvetjandi
og lagði fram margar hugmyndir
og lét sitt ekki eftir liggja að koma
þeim til fra.mkvæmda.
Minning okkar um Jón Þorgríms-
son og það samstarf sem við áttum
er best lýst með þeim orðum er
fram koma í Rótarýsöng klúbbs
okkar.
Það gleður og þroskar
að hugsa og vinna vel
það veikir hvem huga
að lykja sig í skel.
Vort samstarf eflir
tryggð og trausta lund
þvi trúum við er sátum
þennan fund.
Vor Rótarý-hugsjón
um djúpin byggir brú
og bræðralagsþörfm
var aldrei meiri en nú
hér kveðjumst vér
en hittumst heilir næst.
Hér hafa góðir vinir
í samhug mæst.
(Ragnar Jóh.)
Jón Þorgrímsson var af góðu bergi
brotinn og bar þess merki. Móður-
afí hans var snillingurinn Kristófer
Pétursson frá Stóru-Borg í Víðidal
og í föðurætt kunnir búhöldar í
Borgarfirði. Sjálfur var hann vel
gerður og myndarlegur maður bæði
í sjón og raun, hafði glaðlega fram-
komu og vildi hvers manns vanda
leysa. Hann hafði þegar lokið miklu
ævistarfi aðeins 49 ára er dauðinn
barði svo ótímabært að dyrum,
komið upp fímm mannvænlegum
börnum og átti sér framtíðarsýn
um mörg verkefni er gætu orðið
honum og samtíðarmönnum hans
til hagsældar. Jón braut heilann um
svo margt sem hann taldi framtíð-
ina geta borið í skauti sínu væri
rétt á málum haldið. Það eru því
hörmuleg tíðindi, þegar slíkur af-
bragðsmaður hverfur úr hópnum á
besta aldursskeiði lífsins, maður
sem öllum fannst að ætti svo mikl-
um störfum ólokið og miklar vonir
voru bundnar við.
Fyrir rúmu ári fór Jón að kenna
þess sjúkdóms sem hann barðist
síðan við með hetjuskap uns yfir
lauk. Hann tók þátt í störfum
klúbbsins þrátt fyrir þennan erfíða
sjúkdóm og var ávallt gefandi þrátt
fyrir að oft væri hann þjáður. í
þeirri baráttu komu skýrt fram eig-
inleikar hans að gefast aldrei upp,
heldur bjóða erfiðleikunum birginn.
í hans huga var ekkert svartnætti
til hvernig sem allt færi.
í dag kveðjum við Rótarýfélagar
á Akranesi góðan og eftirminnileg-
an félaga, sem féll frá langt um
aldur fram. Við söknum hans mjög
og munum lengi minnast ánægju-
legrar samfylgdar með honum.
Við færum eiginkonu hans, börn-
um, aldurhnignum foreldrum og
öðrum vandamönnum innilegustu
samúðarkvðejur á sorgarstund og
biðjum góðan guð að styrkja þau.
Fyrir hönd Rótarýklúbbs Akra-
ness,
Guðmundur Páll Jónsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ANTON GUÐJÓNSSON,
Spóahólum 14,
Reykjavík
lést í Borgarspítalanum þriðjudaginn
13. júní.
Guðrún Matthiasdóttir,
Þuriður Antonsdóttir, Ingi Svavar Oddsson,
Kjartan Antonsson, Þuríður Skarphéðinsdóttir,
Kristján Gunnarsson,
Gunnhildur Óskarsdóttir
Kristbjörg Einarsdóttir,
Lovfsa Svavarsdóttir,
Anný Antonsdóttir,
Gunnar Antonsson,
Ragnar Antonsson,
Anton Antonsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín,
ÓSK SIGMUNDSDÓTTIR,
Höfðagrund 6,
Akranesi,
sem andaðist 8. júní sl., verður jarðsett fró Akraneskirkju föstu-
daginn 16. júní kl. 14.00.
Eirikur Jensen.
t
Þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
INDIÖNU SIGMUNDSDÓTTUR
frá Vestarihóli.
Bræðrunum frá Stóru-Reykjum og fjölskyldum þeirra er þökkuð
tryggð og sýndur velvilji í garð Indiönu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Sigmundsdóttir,
Sigmundur Jónsson,
Guðrún Kristi'n Kristófersdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
HELGA D. JÓNSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Hofteigi 18,
Reykjavík,
er lést á Héraðshælinu á Blönduósi
7. júní, verður jarðsungin frá Blönduós-
kirkju föstudaginn 16. júní kl. 14.00.
Rútuferð frá BSÍ 16. júní kl. 8.00
Svava Steingrímsdóttir,
Olga Steingrímsdóttir,
Hólmsteinn Steingri'msson,
Haukur Steingrímsson,
Jóninna Steingrímsdóttir,
Brynleifur Steingri'msson,
Sigþór Steingrímsson,
Steingrímur D. Steingrímsson,
Pálmi Steingrímsson,
Sigurgeir Steingrimsson,
Páll Hallgrímsson,
Ragnar Elíasson,
Ása Einarsdóttir,
Anna Þórarinsdóttir,
Þormóður Pétursson,
Hulda Guðbjörnsdóttir,
Guðrún Veturliðadóttir,
Brynhildur Sigtryggsdóttir,
Svanlaug Sigurðardóttir,
Haukur Nielsson,
Kristinn Jónsson
og fjölskyldur þeirra.