Morgunblaðið - 04.10.1995, Page 28

28 MIÐVIKUDAGUR 4. OKTÓBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Björn Jónsson
fæddist á Ljóts-
stöðum í Skaga-
firði 12. október
1919 og ólst þar
upp með foreldrum
sínum. Hann lést á
Hvítabandinu 26.
september síðast-
liðinn. Faðir hans,
Jón Björnsson, var
lærður smiður,
^ fæddur í Gröf í
' Skagafirði en gerð-
ist bóndi og bjó á
Ljótsstöðum með
konu sinni, Pálinu
Guðrúnu Pálsdóttur, sem fædd
var á þeim bæ. Systkini Björns
voru: 1, Guðrún Hólmfríður,
f. 30.3.1914, tvígift, fyrst Hall-
dóri Magnússyni sem dó 1946
og síðar Björgvini Sigurjóns-
syni sem einnig er látinn. 2.
Ingibjörg Margrét, f. 19.12.
1915, kaupmaður í Reykjavík,
var gift Þorgrími Brynjólfs-
syni sem nú er látinn. 3. Páll
Gísli, f. 12.10. 1917, bygginga-
meistari, giftur Eivoru Jóns-
'■»son, sænskri konu, lést 26.3.
1988. 4. Davíð Sigmundur,
heildsali, f. 1.9. 1922, giftur
Elísabetu Sv. Björnsson.
Björn lagði fyrst fyrir sig
sjómennsku og var matsveinn.
Hann átti oft leið i Verslun
Halla Þórarins til innkaupa,
eins og fleiri sjómenn, og þar
kynntist hann Halla (Halldóri
Þórarinssyni) og Guðrúnu
Kristinsdóttur konu hans,
fæddri 11.9. 1914. Halli var
VINÁTTA mín við Björn og Guð-
rúnu hófst fljótlega eftir að ég
gekk í kaþólsku kirkjuna og hefur
aldrei borið skugga á hana síðan.
Mér varð snemma ljóst hversu góð-
an dreng Björn hafði að geyma,
enda var Guðrún honum samhent
til allra góðra verka.
Björn var alla tíð virkur félagi í
samtökum kaþólskra leikmanna og
kom þar mörgu góðu til leiðar enda
var hann fylginn sér og óspar á
tíma sinn og fjármuni þegar liðs
var leitað hjá honum. Því þótti það
sjálfsagt áð hann tæki sæti í nefnd
þeirri sem sá um þá viðgerð á
útveggjum Kristskirkju sem lauk
fæddur 1.10. 1912
en lést 1942 og
höfðu þau Guðrún
tekið einn dreng,
Birgi, sér í sonar
stað þar sem þeim
varð ekki barna
auðið. Birgir fædd-
ist 27.8. 1939 og er
nú bílstjóri. Björn
og Guðrún gengu í
hjónaband 29.5.
1944 og var Björn
þá farinn að vinna
í versluninni með
henni.
Börn fæddust
þeim ekki og tóku þau því að
sér Halldór, f. 11.2. 1948, sem
er verslunarmaður og starfar
í Svíþjóð. Hann er giftur Guð-
rúnu Rut Viðarsdóttur og eiga
þau fimm börn og eitt barna-
barn. Þá tóku þau Björn og
Guðrún að sér Guðrúnu Pálínu
sem fædd er 16.5. 1953 og
starfaði lengi í Landsbanka
íslands. Hún er gift Þorvaldi
Björnssyni rafvirkja og eiga
þau þrjár dætur. Enn ólst upp
á heimili þeirra Björns og Guð-
rúnar frá fimm ára aldri til
fullorðinsaldurs Viola, bróður-
dóttir Björns, frá Siglufirði,
en hún hafði verið hér syðra
til lækninga. Hún er skrifstofu-
maður á Siglufirði, gift Kristni
Rögnvaldssyni smið þar í bæ.
Þau eiga þrjár dætur.
Björn verður borinn til
hinstu hvíldar frá Kristskirkju
í Landakoti í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
1986, eftir að alvarlegar steypu-
skemmdir höfðu komið í ljós á þeim.
Hann átti um langan aldur sæti í
stjórn Félags kaþólskra leikmanna,
lengst af sem gjaldkeri.
Þó hygg ég að fátt hafi einkennt
Bjöm frekar en hið góða hjartalag
hans og þrotlaus vilji til að gleðja
aðra og greiða fyrir þeim. Þau hjón-
in voru jafnan boðin og búin til að
taka aldrað og hrumt fólk með sér
til kirkju á sunnudögum og heim-
sækja einstæðinga á elliheimili og
sjúkrastofnanir. Meðan börn mín
og síðar barnabörn voru lítil, gerð-
ist það ósjaldan að Bjöm kom við
á heimleið síðdegis og færði þeim
ávexti sem alltaf voru kærkomnir
á heimili mínu.
Þá verður okkur vinum hans
ógleymanleg gamansemi hans og
fyndni, glöggt auga fyrir hinu bros-
lega og lag hans á að gera okkur
aðnjótandi hins skoplega sem hann
sá oft betur en við.
Hjá þeim Birni og Guðrúnu
bjó um árabil öldruð kona, Krist-
ín Guðmundsdóttir, þangað til
hún varð að flytjast á hjúkrunar-
heimili, og undi hún sér vel hjá
þessum vönduðu hjónum.
Ein grundvallarhugsunin í
kristnum sið er samfélagshugsun-
in. Við erum í reyndinni systkin
og eigum að breyta samkvæmt því
hvert við annað. Þessu er mjög
haldið að okkur í kaþólsku kirkj-
unni, sem mér er kunnust. Við
erum eitt í Kristi. Þetta kann að
þykja full guðrækilega tii orða
tekið og vera sumum lítt skiljan-
legt. í Kristi. Hvað eiga menn við
með því? Jú, þetta þýðir að við
trúum því að Kristi hafi verið al-
vara þegar hann sagði að hann
ætlaði að vera með okkur alla
daga, allt til enda veraldar, og að
hann hafi staðið við það. Að hann
lifi áfram í okkur, hann sé tengdur
okkur ósýnilegum en raunveruleg-
um böndum og þau tengsli við
hann þýða að við eigum að breyta
hvert við annað eins og hann
breytti við okkur, að elska hvert
annað, að hjálpa hvert öðru, að
lifa hvert fyrir annað, og ekki
aðeins fyrir þá sem eru í sama
söfnuði og við heldur fyrir alla
menn og sérstaklega fyrir þá sem
lífið hefur leikið hart. Það tekst
engum manni til neinnar hlítar en
sumir ná lengra í þvj en aðrir. Og
þá menn elskum við af því að við
finnum fyrir hinum ósíngjarna
kærleiksneista hjá þeim. Og sá
kærleiksneisti lifði hjá Birni.
Við þökkum þeim sem öllu -
ræður fyrir þau ár sem okkur
auðnaðist að njóta vináttu Björns
og minnumst hans með söknuði.
Eftirlifandi konu hans, börnum,
tengdabörnum og niðjum öllum
vottum við í Félagi kaþólskra
leikmanna og Kvenfélagi Krists-
kirkju innilega samúð okkar um
leið og við þökkum fyrir allt það
sem hann gerði fyrir okkur.
Hann hvíli í friði Guðs.
Torfi Ólafsson.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem)
Við sitjum hér saman í Svíþjóð
og minnumst með hlýhug og sökn-
uði okkar kæra tengdaföður, afa
og langafa, Björns Jónssonar. Okk-
ur þykur sárt að hafa ekki getað
verið nær honum síðustu árin og
að geta ekki fylgt honum síðasta
spölinn. Við erum þakklát fyrir þær
stundir, sem við áttum með honum
og munum varðveita minninguna í
huga okkar.
A kveðjustundu er ofarlega í
huga okkar hans einlæga um-
hyggja og góðvild. Þrátt fyrir mikla
fjarlægð hin síðustu ár, fylgdist
hann vel með öllu því sem við tók-
um okkur fyrir hendur og vakti
yfir velferð okkar allra.
Við kveðjum kæran tengdaföður,
afa og langafa og þökkum honum
alla þá umhyggju og hjálp, sem
hann veitti okkur.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
elsku tengdamömmu, ömmu og
langömmu í þeirra þungu sorg.
Hjálpa þú mér, svo hjartað mitt
hugsi jafnan um dæmið þitt,
og haldist hér í heimi nú
við hreina samvisku og rétta trú.
(Hallgrimur Pétursson)
Með hinstu kveðju,
Guðrún Ruth, Björn Ingi, El-
ísa Guðrún, Þórður Rúnar,
Halla Ruth, Silja Björg og
Björn Robin.
Afi minn er dáinn. Eftir erfið
veikindi kvaddi hann þennan heim
og fór á vit skapara síns. í hjarta
mínu veit ég að nú líður honum
vel þótt það sé erfitt að sætta sig
við að hann sé ekki hjá okkur leng-
ur. Tárin hætta ekki að streyma.
Afi minn með hijúfu hendurnar
og fallega góða andlitið. Afi minn
sem las með mér lífið, afi minn
með pottlokið.
Eg var svo lánsöm að búa fyrstu
árin mín í sama húsi og amma og
afi á Vesturgötunni. Þau voru sér-
staklega samheldin hjón, alltaf boð-
in og búin að rétta öðrum hjálpar-
hönd. Það eru forréttindi að hafa
alist upp í nálægð við þau, umvaf-
in ást og hlýju.
Margar eru minningarnar sem
koma upp í hugann. Það var svo
gott að kúra í stóra rúminu á milli
ömmu og afa og hlusta á afa segja
sögur. Hann gat sagt svo skemmti-
lega frá, allar tærnar áttu sitt nafn,
nefndar eftir heimasætum í sveit-
inni. Hann nefndi líka alla rúg-
brauðsbitana með síldinni sem
hann skar niður og stakk upp í
okkur. Þetta gerði matmálstímana
spennandi.
Skrifstofan hans afa var heil
ævintýraborg í augum lítillar
stelpu. Þar var t.d. eldgömul reikni-
vél og ég gat eytt heilu klukku-
stundunum í búðarleik. Þegar afi
kom heim úr vinnunni spurði hann
mig hvernig viðskiptin hefðu geng-
ið yfir daginn og öfugt. Þetta voru
mjög djúpar samræður á milli lítill-
ar stelpu og gamals manns sem
við tókum bæði mjög alvarlega.
Ofarlega í huga mér eru ferðirn-
ar sem við Kristín systir fórum
með ömmu og afa til Hveragerðis
í litla bústaðinn þeirra. Ef við vor-
um að kýta á leiðinni, stoppaði afi
bílinn og sagði okkur að blása fýl-
unni í poka og henda út, svo hló
hann og hristist allur. Það endaði
alitaf með því að við vorum öll far-
in að skellihlæja.
Afi fylgdist alltaf vel með okkur
barnabörnunum, því sem við tókum
okkur fyrir hendur, hvernig okkur
vegnaði í skólanum og beið spennt-
ur eftir einkunnabókunum. Þegar
ég fór sem skiptinemi til Panama
fór afi strax og keypti stóra landa-
bréfabók, og svo settumst við niður
og stúderuðum heiminn. Hann
skrifaði mér mörg bréf sem ég
geymi sem gull.
Veiði var afa líf og yndi. Öllum
sumrum eyddu þau amma í veiðibú-
staðnum þeirra, Hafragili, þar sem
þeim leið svo vel. Þetta sumarið
komst afi minn ekki í veiði, hann
var orðinn svo veikur.
Við afi minn kvöddumst fyrir sex
vikum, áður en ég lagði af stað til
Danmerkur í nám. Við sátum sam-
an og héldumst í hendur. Hann
sagði mér að passa mig úti í hinum
stóra heimi, að hætturnar væru
alls staðar. Nú er ég ekki lengur
ein, þú ert hjá mér. Eg veit að þér
líður vel núna eins og Edda litla
systir sagði einu sinni, „hjá Guði,
litla Jesúbarninu og englunum“.
Ég kveð þig, elsku afi minn.-
Elsku amma Gauja mín, mamma
mín, pabbi og systur mínar. Guð
veri með ykkur og styrki ykkur í
sorg ykkar. Þið eruð í hjarta mínu.
Fyrir hönd okkar systranna,
Þórunn Birna.
Bjöm Jónsson kaupmaður er
kvaddur hinstu kveðju í dag.
Sá kostur fylgir því að eldast,
að maður gaumigæfir betur sam-
ferðamenn sína og nær betur að
setja hlutina í samhengi, m.a. við
fortíðina. Nú þegar Björn, móður-
bróðir minn, hefur lokið göngu
sinni hér, sé ég betur en áður þá
eðlisþætti sem prýddu hann og
skópu lífshlaup hans. Eðlisþætti
sem fengu að njóta sín í samfylgd-
inni með eiginkonu hans, Gauju.
Stórhugur, glaðlyndi og hjálpsemi,
sem þau sameinuðust um, ein-
kenndi öll þeirra verk í daglegu lífi.
Þannig naut nánasta umhverfi og
langt út fyrir það kærleiksverka
þeirra.
Það mun hafa verið á fimmta
* 'f
t Sonur minn, bróðir okkar, mágur og frændi, ÖRN YNGVASON, verður jarðsunginn frá kapellunni í Fossvogi fimmtudaginn 5. októ- ber kl. 15.00. Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á Alzheimer- félagið, sími 562 1722. Guðrún Jónsdóttir Bergmann, Steinunn H. Yngvadóttir, Hörður Einarsson, Óttar Yngvason, Birna Daníelsdóttir, systkinabörn og fjölskyldur þeirra.
*
t Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna fráfalls EIRÍKS GÍSLASONAR, Heiðarholti 32, Keflavík. Ágúst Ármann Eiríksson, Maria Traustadóttir, Guðlaug Ásgerður Eiríksdóttir, Magnús Haraldsson, Gísli Eiríksson, Erla Ólafsdóttir, Markús Auðunn Eiríksson, Eiríka P. Markúsdóttir og barnabörn.
M Á
t Þökkum samúð og vinarhug við andlát og útför BERGÞÓRU HAFLIÐADÓTTUR, Borgarnesi. Aðstandendur. íb
BJÖRN
JÓNSSON
áratugnum sem ég, þá telpuhnokki,
kom fýrst á heimili Björns og Gauju
að Vesturgötu 17 í Reykjavík. í því
húsi ráku þau einnig verslunina
Halla Þórarins. Má nærri geta að
þar væru miklar annir og oft glatt
á hjalla. Á þessum árum varð heim-
ilið miðstöð stórs barnahóps sem
naut bæði umhyggju og umönnunar
þeirra hjóna. Á þessar slóðir var
alltaf gott að koma og líka spenn-
andi. Þá var Vesturgatan mikil
verslunargata, og einnig var hún
sjómannagata, þangað sem stutt
var fyrir sjómennina við höfnina að
bregða sér til „Halla Þórarins". Af
helstu nýlenduvöruverslunum, á
þessum tíma, man ég einna helst
eftir Verslun Halla Þórarins, Versl-
un Silla og Valda og Kiddabúð. Á
þessum árum hösluðu sér völl í við-
skiptalífi Reykjavíkur tvö systkini
Bjöms, þau Davíð og Ingibjörg.
Stórhugur og hjálpsemi hafa ein-
kennt lífshlaup alls þessa fólks.
Ég hef oft velt því fyrir mér hvað
hafi leitt Bjöm, ásamt öðmm, til
að byggja upp staðinn Hafragil á
Skaga, í Laxárdal. Að sjálfsögðu
kom þar til ræktarsemi og þrá eftir
að leita nálægðar föðurtúna í
Skagafirði og á Siglufírði. Eitt er
víst að margir nutu þar ríkulegrar
gestrisni, bæði ungir og aldnir. Mér
er sérstaklega minnisstætt eitt
skiptið er ég kom þangað norður.
Þar dvöldust þá nokkrir gestir í
fagnaði, og var sá yngsti 80 ára.
Áður hafði yngsta kynslóðin haft
forgang, en nú birtist hjálpsemin í
umhyggju fyrir öldruðum.
Nú mæti ég ekki framar á förnum
vegi þeim heiðurshjónum Birni
frænda og Gauju. Björn _við stýrið
á gráa jeppanum, R-185. í minning-
unni finnst mér ég hafa mætt þeim
oft í viku í umferðinni í henni
Reykjavík, þar sem þau vom að
keyra eldri borgara um borg og bý,
aðallega eldri dömur. Ég reyndi þá
oft að ná athygli þeirra en tókst
ekki við þessar aðstæður, en þau
einbeittu sér bæði að akstrinum.
Ég skildi þetta og brosti með sjálfri
mér angurvært.
Bjöms er gott að minnast. Geng-
inn er drengur góður. Hafi hann
þökk fyrir. allt, fyrr og síðar. Guð
veri með honum og ástvinum hans
öllum.
Alda Halldórsdóttir.
Mig langar að minnast föðurbróð-
ur míns, Björns Jónssonar, með
nokkram orðum. Þó er varla hægt
að nefna hann, án þess að nefna
konu hans líka hana Guðrúnu,
Gauju, svo samhent voru þau alla
tíð.
Bjöm var óvenju frændrækinn
og góður maður. Aldrei man ég
eftir öðru en þau hjón væm alltaf
boðin og búin að gera allt fyrir alla.
Sérstaklega dáðist ég oft að því
hversu viljugur Björn var til aksturs
og þá skipti ekki máli þó að fara
þyrfti milli landshluta til að heim-
sækja ættingja eða vini.
Foreldrum mínum og okkur
systkinum öllum frá Siglufirði hafa
Bjöm og Gauja alltaf sýnt einstaka
góðvild. Ekki einungis ólu þau upp
elstu systurina, Violu, heldur hafa
þau alla tíð sýnt okkur öllum ein-
staka hjartahlýju, sem seint verður
fullþakkað.
Áð endingu verð ég að minnast
á glettnina, því hann hafði svo
skemmtilegan húmor hann Björn.
Já, minningarnar eru margar. ótal
margar og skemmtilegar endur-
minningar líða um hugann þessa
dagana.
Hvíl í friði, kæri frændi, og hafðu
þökk fyrir allt.
Maj-Britt Pálsdóttir.
Þú ert horfinn heim í friðinn,
hjartans bróðir, frændi og vinur.
Reynslutími lífsins liðinn,
leiðir skilja, hjartað stynur.
Þetta er lönpm lokasaga,
Ijósin kærleiks yfir skína.
Þessa hinstu döpru daga,
drúpir sorg við burtför þína.
(G.Ó.)
Fjölskyldan í Logafolö 46.