Morgunblaðið - 06.12.1995, Blaðsíða 44

44 MIÐVIKUDAGUR 6. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Ferdinand
Að lokum fundum við klúbbhúsið, skil- Mjög undarlegt. Við vitum það í hersveitinni
urðu, og þá varð lögfræðingurinn minn minni hvernig á að fara með slíka
skelfingu lostinn og hljóp heim ... menn!
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
Jákvæð þjónusta
Frá Rósalind Ósk Alvarsdóttur:
ÞJÓNUSTA getur verið bæði nei-
kvæð og jákvæð. Sumir standa við
loforð um góða þjónustu en aðrir
ekki. Þannig má segja að ein versl-
unarkeðjan okkar hérna veiti þjón-
ustu sem aldrei er auglýst og ein-
göngu til að létta undir með gömlu
fólki sem alltof fáir hugsa um.
Sá kaupmaður sem mér finnst
standa uppúr hér á landi er Jóhann-
es í Bónus. Hann er einn þeirra sem
auglýsa aldrei þjónustu. Hann aug-
lýsir vöruverð sem er eins og við
vitum allt langt fyrir meðan þann
skala sem aðrar verslanir hafa og
ég tala nú um vöruverðið hér fyrir
u.þ.b. 7 árum áður en Bónus opn-
aði. Þetta er maður sem hefur gert
allt sem í hans valdi stendur til að
gera alla glaða, auðvelda fyrir fjöl-
skyldum á þessum erfiðu tímum at-
vinnuleysis, með lágu vöruverði.
Hann er góður vinur okkar sem
þurfum að hugsa um hvar við gerum
hagstæðustu og bestu kaupin. Hann
hefur einnig reynst okkur ánægðum
viðskiptavinum sínum vel með alls-
kyns „sprengitilboðum" þegar við
á. Hann er bestur á sínu sviði.
Það sem vakti sérstaka athygli
mína var að ekki alls fyrir löngu
vissi ég að öldruð frænka mín var
á leið í Bónus. Þar sem hún reynir
að drýgja ellilífeyrinn lagði hún það
áður á sig að ferðast með strætó
þó uní langan veg væri að fara, til
að fara þangað sem vöruverð er
lægst. Eins góðhjörtuð og ég er gat
ég ekki hugsað mér að senda gömlu
konuna eina á vappið með þunga
poka í strætó. Ég fór til hennar án
þess að hafa talað við hana og þá
segir hún mér að Jóhannes í Bónus
sjái til þess að hún og vinir hennar
komist auðveldlega leiðar sinnar
með því að senda á eftir þeim í rútu,
fram og til baka. Hún sagði að hann
sæi til þess að þau yrðu þarna á
rólegasta tímanum svo þau gætu
verslað í ró og næði. Það skal tekið
fram að þessi þjónusta er gamla
fólkinu alveg að kostnaðarlausu.
Ég á ekki orð sem fá lýst aðdáun
minni á þjónustu sem þessari. Þar
sem mér fannst Jóhannes eiga hrós
skilið ákvað ég að hringja í hann
og láta í ljós ánægju mína. Hann
sagði mér að hann hefði tekið fyrst
upp á þessu þegar hann var verslun-
arstjóri í Austurveri árið 1976. Þeg-
ar hann hætti þar þá datt þetta
uppfyrir. Svo var það fyrir rúmu ári
síðan þegar hann opnaði Bónus í
Holtagörðum að bílstjórinn sem sá
um að keyra gamla fólkið í Aust-
urver fyrir hann, hafði samband við
hann og ákváðu þeir í sameiningu
að taka upp á þessu að nýju. Fyrst
byijuðu þeir að sækja gamalt fólk í
tvö fjölbýlishús aldraðra og hafa síð-
an verið að bæta við fleirum.
RÓSALIND ÓSK ALVARSDÓTTIR,
Hlíðarvegi 28, Kópavogi.
Svar til áhyggju-
fullrar móður
Frá Karli ívari ípsen:
HINN þriðja desember skrifaði
„áhyggjufull móðir“ bréf til Velvak-
anda, þar sem hún lýsti vanþóknun
sinni yfir kynlífshjali okkar unga
fólksins, og nefndi nokkur öfgafull
og ósennileg dæmi máli sínu til stuðn-
ings. Ég er ekki svo viss um að þessi
„áhyggjufulla móðir“ viti um hvað
málið snýst.
Samkvæmt kynlífskönnunum
byija flestir unglingar að „sofa hjá“
— stunda kynlíf — sextán ára gaml-
ir. Sú staðreynd hlýtur að kalla á
fræðslu. Það væri óábyrgt og ófyrir-
gefanlegt af sálfræðingum og fjölm-
iðlafólki að hunsa fræðsluskyldu sína.
Ef fræðslan til þessa aldurshóps yrði
felld niður, fjölgaði „unglingaþung-
unum“ meira en nú þegar er. Kyn-
sjúkdómar yrðu grasserandi og þá
fyrst hefði þessi móðir sanna ástæðu
til að vera áhyggjufull.
En hún talar um annað í bréfi sínu
en kynlíf unglinga, hún talar líka um
unglingadrykkju. Rétt er að viss fjöldi
unglinga er farinn að drekka 12 ára
gamall. En að þeir unglingar (ég vil
nú kannski frekar kalla 12 ára gamla
unglinga krakka) sem ekki drekka
séu lagðir í einelti, það held ég að
sé þvæla. ég er 17 ára gamall, og
drekk ekki. Ennfremur hef ég ekki
í hyggju að drekka. Ég hef aldrei
orðið fyrir einelti af þeim sökum, og
býst ekki við því að verða fyrir þeirri
hræðilegu lífsreynslu héðan af. Og
ég held reyndar að það sé þroskandi
fyrir krakka að geta sagt nei. Ef það
hefur í för með sér að þeir eru útskú-
faðir frá vinahópum þeirra sem
drekka, þá held ég ekki að það séu
svo slæm örlög. Trúlegt er nefnilega
að þeir sem eru byijaðir að drekka
12 ára gamlir séu ekki sérlega góður
félagsskapur.
Þessi móðir hefur líka áhyggjur
af Æskunni (það er að segja blaðinu
sem gefið er.út af templurum), nán-
ar tiltekið vandamáladálki þess
blaðs. Hún hneykslast yfir því að
veitt séu svör við bréfum sem fjalla
um samkynhneigð, tvíkynhneigð og
kynlíf yfirleitt. Hún efast um að slíkt
lesefni sé þroskandi. Ég ætla að
nota þetta tækifæri til að spyija
hana hvort hún telji það þroskandi
fyrir unglinga á kynþroskaaldri að
efast um kynheigð sína? Hvort hún
haldi að það sé þroskandi að lifa í
ótta um viðbrögð annarra? Hvort það
sé þroskandi að vita ekki sjálfur
hvort maður er eðlilegur? Nú er ég
svo „heppinn" að vera gagnkyn-
hneigður og þarf ekki að velkjast í
vafa um hvort ég sé „eðlilegur". En
samkvæmt því sem ég hef lesið, séð
og heyrt þá er ég viss um að allt
það sem getur gefið unglingum sem
eru hræddir um kynheigð sína smá
vonarglætu um að kynhneigð þeirra
sé „eðlileg", hver svo sem hún er,
sé eingöngu til góðs. Hins vegar er
ég viss um að það er ekki þroskandi
að lifa í fávisku um kynlíf og kyn-
hegðun.
KARLÁGÚST ÍPSEN,
Bræðraborgarstíg24, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
uppiýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.