Morgunblaðið - 17.02.1996, Blaðsíða 25

24 LAUGARDAGUR 17. FEBRÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
EINKAVÆÐING OG
SAMKEPPNI
EINAR Sveinsson, fráfarandi formaður Verzlunarráðs,
hvatti í ræðu sinni á aðalfundi ráðsins í fyrradag til
þess að gert yrði átak í einkavæðingu á mörgum sviðum
atvinnulífsins, þar sem ríkisvaldið er nú umsvifamikið.
Einar gerði einkavæðingu ríkisbankanna sérstaklega að
umtalsefni og sagði umræður um hana hafa lent á villigöt-
um. í ræðu sinni sagði hann: „Eignaraðild að íslenzkum
banka eða öðru íslenzku fjármálafyrirtæki verður í fyrirsjá-
anlegri framtíð ekki ávísun á sjálfskammtaðan arð. Til
þess að þessi fyrirtæki geti gengið þurfa þau öll að ganga
í gegnum miklar breytingar umfram það sem hefur verið
að gerast á undanförnum árum. Það er harður slagur fram-
undan hjá þessum fyrirtækjum og þess vegna eru þau bet-
ur komin í höndum einkaaðila en ríkisins.“
Þessi ummæli fráfarandi formanns Verzlunarráðs hljóta
að verða þeim umhugsunarefni, sem telja það „hættuspil"
að selja ríkisbankana í hendur einkaaðila. Staðreyndin er
hins vegar sú — og blasir við alls staðar í kringum okkur
— að ríkisfyrirtæki, sem eru óhjákvæmilega ekki jafnsveigj-
anleg og einkafyrirtæki og búa við ýmsar hömlur, sem
einkafyrirtækin gera ekki, standa sig verr í síharðnandi
alþjóðlegri samkeppni. Það er forsenda þess að íslenzku
bankarnir standi sig í samkeppninni, að rekstrarformi þeirra
sé breytt, rétt eins og Póstur og sími mun ekki lifa fjar-
skiptabyltinguna af nema að skipta um rekstrarform og
eiganda.
I ræðu Einars Sveinssonar var jafnframt þörf áminning
til ríkisstjórnarinnar: „Ríkisstjórnin hefur lýst því yfir að
hún vilji gera ríkisbankana að hlutafélögum og vissulega
er það fyrsta skrefið. En næstu skrefin verður líka að stíga
og koma þessum rekstri markvisst í hendur einkaaðila."
Fleiri hafa gagnrýnt ríkisstjórnina fyrir að fara sér hægt
í einkavæðingarmálum. Nú styttist í að stjórnin hafi setið
við völd í ár og tímabært að framkvæmdaáætlun um einka-
væðingu ríkisfyrirtækja á kjörtímabilinu sjái dagsins ljós.
Stjórnvöld hafa nú öðlast nokkra reynslu í einkavæðingu
og geta því betur áttað sig á, hvað ber að varast. Nú er
kominn tími til að láta hendur standa fram úr ermum.
ÖRYGGI í LEIGUFLUGI
MIKIL umræða hefur blossað upp um öryggi farþega í
leiguflugi í kjölfar þess að þota í eigu tyrknesks flug-
félags fórst skömmu eftir flugtak frá Dóminikanska lýðveld-
inu í Karíbahafi. 189 fórust í flugslysinu, aðallega Þjóðveij-
ar.
í kjölfar slyssins hefur athyglin beinst að þeim starfshátt-
um sem tíðkast að einhverju leyti í leiguflugi, þegar megin-
markmiðið er að keyra verðið niður úr öllu valdi. Að mati
sérfræðinga er of algengt að sparnaður náist með því að
slaka á kröfum í öryggismálum, t.d. við kaup á varahlutum
og viðhaldi flugvéla.
Einnig hefur komið í ljós að þotan, sem fórst í Karíba-
hafi, var fyrir skömmu notuð til að feija íslenska farþega
til og frá Mexíkó. Það var hins vegar gert í nafni og á
flugnúmeri annars flugfélags og án þess að sótt hafi verið
um flugleyfi fyrir vélina hér á landi.
Það er skiljanlegt að neytendur sækist eftir lágum far-
gjöldum. Flugfélög, ferðaskrifstofur og flugmálayfirvöld
verða hins vegar að tryggja að vestrænum öryggiskröfum
í flugi sé fylgt til hins ítrasta. Leiguflug er að verða sí-
fellt umfangsmeiri hluti flugsamgangna, ekki bara hér á
landi heldur um Evrópu alla, og sömu öryggiskröfur eru
gerðar til leigflugfélaga og flugfélaga í áætlunarflugi. Flest
eru þau flugfélög er sérhæfa sig í leiguflugi vönd að virð-
ingu sinni og leggja áherslu á að öryggismál séu í lagi. A
því eru hins vegar undantekningar, líkt og komið hefur í ljós.
Þorgeir Pálsson flugmálastjóri segir í samtali við Morgun-
blaðið sl. miðvikudag: „Við verðum að gera einhveijar ráð-
stafanir til að fylgjast með því að vélarnar séu frá þeim
félögum, sem við teljum þær vera frá og að þær fái ekki
afgreiðslu hér nema þær hafi sótt um tilskilin leyfi. Að
vísu er ekki fljótséð hvernig því verður best háttað, en
þetta eftirlit þarf að herða.“
Það er mikilvægt að flugmálayfirvöld fylgi því eftir að
reglum sé fylgt og að atvik á borð við það sem átti sér
stað með flugi tyrknesku vélarinnar endurtaki sig ekki.
FRYSTIHÚS í BOLUIMGARVÍK
Morgunblaðið/Gunnar Hallsson
ARKITEKT var fenginn til að hanna útlit nýrra salarkynna frystihússins og hér eru stjórnendur fyrir-
tækisins við verk hans á einum ganginum, f.v. Guðmundur Agnarsson fjármálastjóri, Sævar Birgisson
útgerðarstjóri, Agnar Ebenezersson framleiðslustjóri og Aðalbjörn Jóakimsson framkvæmdastjóri.
Matvælavinnsla
framtí ðarínnar
Hraðfrystihús Ósvarar hf. í Bolungarvík verð-
ur tekið í notkun í dag að loknum gagngerum
endurbótum. Verður þar mjög góð aðstaða til
matvælaframleiðslu og í skoðunarferð um
salarkynni hússins í vikunni kom skurðstofa
sjúkrahúss helst upp í huga Helga Bjamason-
ar. Þar verður einnig sameiginleg yfirstjóm
Bakka hf. og Ósvarar en stefnt er að samein-
ingu félaganna undir merkjum Bakka.
ÓSVÖR hf ii í Bolungarvík: Stærstu hluthafar H'^.afó M.kr.
Bakki hf. 160
Sund hf. 30
Burðarás hf. 25
Heimaafl hf. 22
Gná hf, loðnuverksmiðja 20
Tryggingamiðstöðin hf. 20
Kaldá hf., útflutningsfyrirtæki 15
Aðrir 18
Samtals 310
MARKMIÐ okkar er að
byggja upp öflugt sjáv-
arútvegsfyrirtæki á
Vestfjörðum. Það ætl-
um við að gera með því að styrkja
útgerðina og koma upp góðri og
arðsamri fiskverkun, bæði rækju-
og bolfiskvinnslu, þar sem framleidd
verða matvæli eftir óskum kröfu-
hörðustu kaupenda," segir Aðal-
björn Jóakimsson, framkvæmda-
stjóri Ósvarar hf. í Bolungarvík. Frá
því fyrirtæki hans, rækjuverksmiðj-
an Bakki hf. í Hnífsdal, og fjárfest-
ar sem hann fékk til liðs’ við sig
keyptu meirihluta hlutafjár í Ósvör
af bæjarsjóði Bolungarvíkur á fyrri-
hluta síðasta árs hefur stöðugt ver-
ið unnið að uppbyggingu fyrirtækis-
ins að nýju. Merkum áfanga er náð
með formlegri opnun frystihússins
í dag. Ósvör er almenningshlutafé-
lag og er stefnt að skráningu hluta-
bréfa þess á Verðbréfaþingi íslands
innan tveggja ára.
Gagngerar endurbætur
Þegar nýir stjórnendur tóku við
rekstrinum var annar togari Ósvar-
ar, Dagrún ÍS, með bilaða vél og
hafði legið bundinn við bryggju í
hálft ár. Utgerð og vinnsla, sem
hafði verið á höndum tveggja fyrir-
tækja frá gjaldþroti Einars Guð-
finnssonar hf., var sameinuð með
yfirtöku Ósvarar á eignum Þuríðar
hf. Þá var svo komið að rækjuvinnsl-
an hafði misst vinnsluleyfi og í það
sama stefndi í bolfiskvinnslunni.
„Við þurftum að ákveða hvernig
ætti að bjarga málum, með klastri
eða varanlegum Iausnum. Eftir ítar-
lega athugun stjórnenda félagsins
var ákveðið að ráðast í nauðsynleg-
ustu endurbætur á rækjuvinnslunni
og koma henni sem fyrst í gagnið
þannig að hjól atvinnulífsins stöðv-
uðust ekki. Hún hefur verið starf-
rækt í fjóra mánuði og framleiðslan
gengið vel. Þegar rækjuverksmiðjan
var opnuð var bolfiskvinnslan stöðv-
uð og hafin endurbygging hrað-
frystihússins,“ segir Aðalbjörn.
Jafnframt þessu var sett ný aðalvél
í Dagrúnu og unnið að öðrum endur-
bótum og hélt hún til veiða á ný í
síðasta mánuði. Á næstunni verður
unnið að frekari endurbótum á
rækjuverksmiðjunni en það verður
unnt að gera án þess að stöðva
vinnsluna.
„Við ákváðum að koma hér upp
aðstöðu fyrir matvælavinnslu fram-
tíðarinnar, eins og við sjáum hana
fyrir okkur, og það þýddi að ráðast
varð í gagngerar endurbætur á
frystihúsinu,“ segir Aðalbjörn. Tek-
ið er tillit til ströngustu krafna um
gæðastjórnun. Húsinu er skipt upp
í vinnusvæði sem hvert hefur sitt
stjómkerfi og að þeim eru ákveðnar
gönguleiðir. Aðstaða er fyrir starfs-
fólk inni á svæðunum þannig að það
þarf ekki að fara út af því í vinnu-
tímanum og aðrir hafa þar ekki
aðgang.
Sameiginleg yfirstjórn
I húsinu verða skrifstofur beggja
fyrirtækjanna, Ósvarar og Bakka,
enda eru stjómendur þeir sömu. Allt
stjórnkerfið er tölvuvætt svo að
stjórnendur hafa alltaf aðgang að
upplýsingum um framleiðslu og
rekstur og eiga því að geta brugðist
fljótt við öllum uppákomum í rekstri.
Bakki hf. tók á sínum tíma upp
beint samband við kaupendur rækj-
unnar og hóf framleiðslu eftir gæða-
kröfum og undir merkjum þeirra.
Þessi vinnubrögð voru tekin upp í
rækjuvinnslunni hjá Ósvör og segir
Aðalbjöm að sameining yfírstjómar
félaganna hafi verið gerð í þeim til-
gangi að tryggja framgang breyting-
anna.
Pökkunin flutt heim
Meginhluti framleiðslu Bakka hf.
hefur hingað til farið til Englands.
Rækjunni hefur verið pakkað í neyt-
endaumbúðir í pökkunarstöðvum
þar. En nú er fyrirhugað að_ flytja
vinnuna til Bolungarvíkur. í nýja
frystihúsinu er pökkunaraðstaða og
þar verður pakkað rækju frá Bakka
og Ósvör. Aðalbjörn segist þegar
hafa orðið var við töluverða spurn
MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 17. FEBRÚAR 1996 25
4-
eftir þessum afurðum. „Ábyrgðin á
endanlegum gæðum vörunnar er
sífellt að færast meira yfir á herðar
framleiðendanna sjálfra. Nauðsyn-
legt er að standa mjög vel að fram-
leiðslunni á öllum stigum hennar
og við treystum okkur til að stand-
ast ýtrastu kröfur," segir Aðalbjöm.
Hann segir að vissulega sé áhættan
mikil og hörð samkeppni á neyt-
endamarkaðnum en gaman verði
að taka þátt í henni. Þá hafi þessi
nýjung ýmsa kosti í för með sér.
Möguleikar séu á örari afskipun
afurðanna. Þá ætti stærri hluti end-
anlegs verðs vörannar að haldast í
Iandinu með því að hluti framleiðsl-
unnar fari sem tilbúin vara og milli-
liður falli út.
Farið verður inn á sömu braut í
bolfiskvinnslunni. Framleiddur
verður fiskur fyrir sérhæfðar verk-
smiðjur sem vinna vörana áfram og
selja á markaði fyrir gæðavörar.
Þá verður hafin framleiðsla fisk-
stykkja í neytendapakkningum und-
ir vöramerkjum kaupendanna og
selt á sama markaði. Telur Aðal-
björn að með því móti sé hægt að
auka verulega verðmæti framleiðsl-
unnar. Það krefjist agaðri vinnu-
bragða að framleiða vörur á neyt-
endamarkað en hann segist ekki
óttast erfiðleika við að taka upp ný
vinnubrögð í Ósvör. Þetta sé ferli
sem taki ákveðinn tíma og stjórn-
endur fyrirtækisins hafi áður geng-
ið í gegnum það í Hnífsdal.
Stjórnendur Bakka hafa miklu
reynslu af rekstri rækjuvinnslu og
með bolfiskvinnslunni eru þeir að
víkka sviðið. Þeir ætla að taka þetta
verkefni sömu tökum og rækju-
vinnsluna, eins og áður er að vikið,
og munu tæknivæða bolfiskvinnsl-
una eins og mögulegt er.
Nægjanlegt hráefni
Kvóti Ósvarar samsvarar iiðlega
5.000 tonnum þorsks og er fyrirtæk-
ið í hópi fimmtán kvótahæstu fyrir-
tækja landsins. Til viðbótar er hrá-
efni, bæði rækja og bolfiskur, keypt
af útgerðum í beinum viðskiptum
eða á markaði eftir því sem hag-
kvæmt þykir. Segir Áðalbjöm útlit
fyrir að hráefni verði nægjanlegt.
Togarar fyrirtækisins, Dagrún og
Heiðrún, era á rækjuveiðum fyrir
Ósvör og Bakka. Vinur og Flosi
hafa verið gerðir út á línu í vetur
og afli þeirra fer til vinnslu í nýja
frystihúsinu. Bæði rækju- og línu-
veiðarnar hafa gengið vel í vetur.
Þurfum erlent starfsfólk
Nú vinna um 100 manns við
rækjuvinnslu hjá Bakka, svipaður
fjöldi hefur unnið við rækjuvinnslu
Ósvarar og framkvæmdirnar í
frystihúsinu og 60-80 menn á sjó.
Þörf er á 80 manns til viðbótar
vegna bolfiskvinnslunnar og hefur
gengið illa að fá fólk til starfa. Til
þess að geta verið með vant fólk á
báðum stöðum hefur verið dregið
úr rækjuvinnslunni og helmingur
starfsfólksins fluttur í bolfiskvinnsl-
una. Segir Aðalbjörn að afköst verði
aukin á báðum stöðum eftir því sem
starfsfólki fjölgar. Á næstunni
koma 18 Pólveijar, að undangeng-
inni árangurslítilli tilraun stjórn-
enda Ósvarar til að fá starfsfólk
úr öðrum landshlutum.
„Við verðum að sætta okkur við
þá staðreynd að ekki fást nægilega
margir íslendingar til starfa við
fiskverkun til þess að halda vinnsl-
unni gangandi og nýta auðlindina
til að standa undir velmegun þjóðar-
innar. Eg tel að við verðum að líta
fordómalaust á veruleikann sem við
búum við, að við þurfum erlent fisk-
verkafólk til að geta nýtt þau sókn-
arfæri sem felast í atvinnugrein-
inni, annars missum við fiskinn
óunninn úr landi. Ég vona að stjórn-
völd skilji þetta og geri okkur kleift
að manna vinnsluna," segir Aðal-
björn.
Spurður um ástæður þess að ís-
lendingar fást ekki til að vinna í
fiski, hvort það væri ekki vegna
Iágra launa, segir Aðalbjörn að kaup
í vaktavinnu í þeirri fiskvinnslu sem
hann standi fyrir sé ekki lægra en
UNNIÐ við að stilla vélar í nýju rækjupökkunarstöðinni.
Kaupið er of lágt
„ÉG HELD að allir
Bolvíkingar vilji róa
með Aðalbirni. Það
gengur vel hjá honum
að fá hráefni og selja
afurðirnar og honum
virðist líka ganga vel
að fá fjárfesta til liðs
við sig,“ segir Daði
Guðmundsson for-
maður Verkalýðs- og
sjómannafélags Bol-
ungarvíkur.
Hann segir að
stefna verði að því að
það fólk sem komi til
vinnu hjá Ósvör setjist
að í Bolungarvík. Nóg
sé af húsnæði á staðnum og þjón-
usta góð. Ef íslendingar vilji ekki
búa þar þá sé sjálfsagt að fá Pól-
veija til þess.
Fjórir Bolvíkingar eru skráðir
atvinnulausir, sumir að hluta, og
segir Daði að ákveðnar skýringar
séu að baki hveiju tilfelli. Hann
segir að útlitið framundan sé gott.
Um 20 útlendingar eru í vinnu í
Bolungarvík, mest Pólveijar í
vinnu hjá Bolfiski hf. Þá eru 18
Pólveijar á leiðinni til Ósvarar.
Hrökklast í burtu
Illa hefur gengið að fá fólk at-
vinnulaust fólk úr öðrum lands-
hlutum til vinnu í Bolungarvík.
Og Daði segir að reynslan af því
fólki sem þó hefur komið sé ekki
nógu góð. Ágætis
fólk hafi komið en
einnig fíkniefnaneyt-
endur og annað vand-
ræðafólk. Flestir hafi
hrökklast í burtu á
fyrstu vikunum og
sumir reyndar aldrei
mætt til vinnu.
„Kaupið er allt of
lágt,“ segir Daði þeg-
ar hann er spurður
um skýringar á því
hvað iíla gengur að
fá fiskvinnslufólk til
starfa. Hann segir að
starfsfólk í rækju-
vinnslunni sé með til
þess að gera góðan bónus en hafi
þó aðeins um 80 þúsund krónur
í kaup á mánuði. „Það verður lítið
eftir þegar fólk þarf að halda sér
uppi. Ég sé ekki aðra leið en að
hækka kaupið, það er orðið hættu-
lega lágt,“ segir Daði.
Aðför gegn smábátum
Hann segir að einn skuggi hvíli
yfir annars góðu atvinnulífi og
talar þá um það sem hann kallar
aðfarirnar gegn smábátaútgerð-
inni. Smábátarnir skapi mikla
vinnu og stundi vistvænar veiðar.
Hann segir að fiskurinn af þeim
fari aðallega til vinnslu í heima-
byggð og hafi til dæmis staðið að
mestu leyti undir vinnunni í Bol-
ungarvík á sumrin í mörg ár.
Daði Guðmundsson
talað er um í Danmörku. Samt fáist
ekki starfsfólk.
Að mati Aðalbjöms verða Bolvík-
ingar að mynda kjama starfsfólksins
þó einnig verði alltaf eitthvað um
að fólk komi til skemmri dvalar.
Vonast hann til að fá fleiri heima-
menn til starfa þegar fyrirtækið hef-
ur fest sig í sessi og fólk sjái fram
á öragga vinnu. Nóg er af húsnæði
í Bolungarvík og verður unnið að
því að kynna staðinn og fyrirtækið
í þeim tilgangi að fá fólk til að flytja
þangað.
Breyting á nafni
og aukið hlutafé
Áætlað er að enduruppbygging
Ósvarar kosti um 350 milljónir kr.
Er hún fjármögnuð með auknu
hlutafé og langtímalánum, að sögn
framkvæmdastjórans. Hlutafé var
um 80 milljónir við eigendaskiptin
en var strax aukið og stendur nú í
310 milljónum kr. Hluthafar era á
þriðja hundrað. Bakki hf. er stærsti
hluthafinn með 160 milljóna kr.
eignarhlut. Á aðalfundi sem haldinn
verður síðar í mánuðinum verður
lögð fram tillaga um að auka hlut-
afé um 140 milljónir kr. og segir
Aðalbjöm að hluthafamir séu þegar
búnir að skrifa sig fyrir 100 milljón-
ir kr.
Á aðalfundinum verður lögð fram
tillaga um að breyta nafni Ösvarar
í Bakka. Aðalbjörn segir að bæði
fyrirtækin framleiði vörur undir
merki Bakka hf. sem sé búinn að
vinna sér ákveðna stöðu á markaðn-
um. Því þyki stjórn Ósvarar eðlilegt
að nota Bakkanafnið einnig sem
heiti félagsins. „Það má líta á nafn-
breytinguna sem fyrsta skrefið í
sameiningu félaganna. Markmið'
beggja felaganna er að koma á sam-
vinnu og hugsanlega sameinast öðr-
um útgerðar- og fiskvinnslufyrir-
tækjum á svæðinu,“ segir Aðal-
björn. Hann tekur það fram að sam-
eining Bakka/Ósvarar við önnur
fyrirtæki sé ekki í augsýn en vonar
að augu annarra opnist fyrir nauð-
syn þess, þó síðar verði.
Traust á starf okkar
„Við lítum til öflugra sjávarút-
vegsfyrirtækja annars staðar á
landinu. Þau eru mörg hver með
tvöfalt meiri kvóta en við. Með
stærri einingu er hægt að nýta bet-
ur kvóta og framleiðslutæki. Stærra
Vilja fjölskyldu-
fólk í bæinn
ÁGÚST Oddsson, for-
seti bæjarstjórnar
Bolungarvíkur, telur
að bjartari tíð sé
framundan á staðnum
eftir erfiðleika í at-
vinnumálum og
fólksfækkun á síðustu
árum. Nú vanti fólk
til starfa hjá Ósvör og
segir hann fyrirhugað
að kynna bæinn og þá
þjónustu sem þar er í
boði til þess að fá fólk
til að flytjast þangað.
Illvígar deilur voru
í Bolungarvík í byrj-
un síðasta árs vegna
ákvörðunar meirihluta bæjar-
stjórnar að selja Bakka hf. hluta-
bréf sín í útgerðarfélaginu Ós-
vör hf. Bæjarbúar skiptust í fylk-
ingar með og á móti sölunni.
Ágúst segir að deilurnar hafi
skilið eftir sár í samfélaginu sem
tíminn einn geti læknað. „Þegar
við ákváðúm að selja hlutabréfin
tókum við þann eina kost sem
við töldum raunhæfan í stöð- \
unni. Hann var alls ekki án
áhættu eða sársauka. Það sem
af er bendir allt til þess að
ákvörðun okkar hafi verið rétt
og skynsamleg og ég finn að
afstaða margra
þeirra sem efuðust
hefur veriðað breyt-
ast,“ segir Ágúst.
Fækkað hefur í
Bolungarvík á und-
anförnum árum og á
síðasta ári fluttu í
burtu 62 íbúar um-
fram aðflutta. Um
áramót bjuggu innan
við 1.100 manns á
staðnum en íbúar
voru talsvert á þrett-
ánda hundrað fyrir
nokkrum árum.
Fjöldi gamalgróinna
Bolvíkinga var í hópi
þeirra sem flutti á síðasta ári.
Lítill markaður hefur verið fyrir
fasteignir þannig að fólk sem á
húseignir á staðnum hefur átt
erfitt með að hreyfa sig. Ágúst
segir ótrygga vinnu og deilurnar
í bænum vissulega hafa átt sinn
þátt í brottflutningi fólks en tel-
ur að erfiður vetur í fyrra og
óöryggi í kjölfar snjóflóöanna
hafi einnig haft sitt að segja.
Kynningá Bolungarvík
Ágúst segir að sá uppgangur
sem verið hefur í bænum með
framkvæmdum á vegum nýrra
eigenda Ósvarar hf. hafi bjargað
miklu í vetur. Iðnaðarmenn hafi
haft mikla vinnu við breytingar
á rækjuvinnslu og frystihúsi og
togaranum Dagrúnu og nú hafi
Ósvör auglýst eftir fjölda fólks
í vinnsluna. „Það breytist margt
um leið og hjól atvinnulifsins fer
að snúast í rétta átt. Þá fljóta
margir með,“ segir Ágúst.
Hann segir að nú þegar at-
vinnumálin séu að komast í lag
sé meginmálið að halda í fólkið
og fá fjölskyldufólk til að flytja
á staðinn. Bæjarstjórnin ætlar
að taka þátt í kynningu á bænum
og því sem hann hefur að bjóða.
Bendir Ágúst á að Bolvíkingar
hafi byggt upp góða þjónustu á
öllum sviðum. Nefnir hann ein-
setinn grunnskóla, leikskóla,
góða íþróttaaðstöðu, heilbrigðis-
þjónustu, verslanir og fjölþætta
persónulega þjónustu.
Hann segir einnig nauðsynlegt
að breyta ímynd Vestfjarða.
Landshlutinn hafi fengið á sig
hálfgert óorð í huga lands-
manna, meðal annars vegna
umræðna um Vestfjarðaaðstoð,
snjóflóð, erfiðar samgöngur og
vöruverð. Ymislegt jákvætt sé
að gerast sem eigi að geta verið
lyftistöng fyrir staðina, eins og
til dæmis bættar samgöngur með
Vestfjarðagöngum og öflugt at-
vinnulíf á mörgum stöðum.
Enginn vill félagslegar íbúðir
Vegna fólksfækkunar og upp-
byggingar atvinnulífsins er fyr-
irsjáanlegt að mikið verður um
innlent og erlent farandverka-
Ágúst Oddsson
fyrirtæki hefði fjölbreyttari rekstur
og stæðist betur óhjákvæmilegar
niðui’sveiflur í einstökum greinum
sjávarútvegsins. Öflugt fyrirtæki
myndi treysta byggðina hér á norð-
anverðum Vestfjörðum. Síðast en
ekki síst yrði auðveldara að laða
fjárfesta að atvinnurekstri hér en
það er höfuðnauðsyn að fá meira
fjármagn inn á svæðið," segir Aðal-
björn. Hann bendir á að ótrúlega
vel hafi tekist að fá fjárfesta til að
leggja peninga í Ósvör og segir að
það sýni möguleikana sem enn
öflugra fyrirtæki hefði.
Burðarás hf., fjárfestingarfélag
Eimskips, Tryggingamiðstöðin,
loðnuverksmiðjan Gná og útflutn-
ingsfyrirtækið Kaldá eru meðal
þeirra fjárfesta sem gengu til liðs
við Ósvör á síðasta ári, hver með
15-25 milljónir kr. Nú hefur Sund
hf. sem á síðasta ári seldi hlutabréf
sín í Olís keypt 30 milljóna kr. hlut
og er þar með orðið stærsti einstaki
hluthafinn i fyrirtækinu, fyrir utan
Bakka hf. Aðalbjörn fagnar sérstak-
lega þátttöku Sunds hf., bendir á
að þar sé á ferðinni aðili sem sé
eingöngu að leita að góðri fjárfest-
ingu en hafi ekki neinna annarra
viðskiptahagsmuna að gæta. Fleiri
fjárfestar hafi keypt smærri hluti
og segist hann vonast til að þeim
fjölgi á næstu mánuðum. „Við lítum
á þetta sem yfirlýsingu um traust
á því sem við eram að gera,“ segir
Aðalbjörn.
Nú tekur reksturinn við
„Þetta er ekki eins og hlaup sem
-er búið þegar maður er kominn í
mark,“ segir Aðalbjöm þegar hann
er spurður um framtíðina á þeim
tímamótum sem nú era í uppbygg-
ingu fyrirtækisins. „Ég lít fremur á
þetta sem göngu þar sem markið
er alltaf framundan. Ég sé að flest-
ir hlutir ganga fram eins og ég
gerði ráð fyrir. Nú er komið að
rekstrinum, sjálfri framleiðslu mat-
vælanna, og þá reynir á starfsfólk-
ið. Maður getur átt von á vindum
úr öllum áttum en ég hlakka til að
takast áfram á við verkefnin. Fjár-
hagsstaða fyrirtækisins er þannig
að ég tel að dæmið gangi upp. Því
má heldur ekki gleyma að hér í
Bolungarvík býr kraftmikið og dug-
legt fólk sem ég.veit að sparar sig
hvergi við uppbyggingu góðs fyrir-
tækis,“ segir Aðalbjörn Jóakimsson.
fólk í bænum á næstunni. Ágúst
segir að reynslan sýni að ver-
búðalífinu fylgi ýmis vandamál
sem ekki séu góð fyrir staðinn.
Því verði að leggja alla áherslu
á að laða að fjölskyldur.
Nóg er af húsnæði í Bolungar-
vík, til dæmis standa um 20 íbúð-
ir í félagslega húsnæðiskerfinu
auðar. Vegna innlausnarskyldu
bæjarsjóðs var fólkið sem þar
bjó óbundið og gat flutt í burtu
þegar það vildi. Jafnframt féll
fasteignaverð á frjálsa markaðn-
um og þá varð greiðslubyrði
fólks minni við að kaupa sér ein-
býlishús en greiða af lánum
íbúða í félagslega kerfinu. Þess
vegna keypti hluti fólksins eigið
húsnæði og nánast enginn hefur
fengist til að fara í félagslegu
íbúðirnar í staðinn, að sögn Ág-
ústs.
Hann segir að félagslega
íbúðakerfið sé orðið mikið
vandamál. Bærinn sitji uppi með
skuldbindingar vegna íbúða sem
enginn vilji kaupa. Hins vegar
sé ekki hægt að leigja þær út
nema til skamms tíma í senn og
því erf itt að treysta á þær við
að leysa húsnæðismál fólks sem
vildi flytja á staðinn, eins og
kerfið er í dag. Telur Ágúst
nauðsynlegt, að lækka kostnað-
inn við félagslegu íbúðirnar, nið-
ur í skynsamlegt verð, til þess
að hægt verði að nýta þær eins
og til er ætlast. Það þýði hins
vegar að afskrifa verði eitthvað
af skuldunum sem áþeim hvíla
en erfitt sé að sjá hver vilji
greiða þann kostnað.