Morgunblaðið - 17.02.1996, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 17. FEBRÚAR 1996 33
OSKAR
MARKÚSSON
-U Óskar Markús-
' son var fæddur
á Patreksfirði 12.
ágúst 1918. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Patreksfjarðar 12.
febrúar síðastlið-
inn. Óskar var son-
ur Ágústínu Rós-
mundsdóttur, f.
22.8. 1887, d. 18.2.
1972, og Markúsar
Jósepssonar, d.
30.3. 1934. Bræður
Óskars voru Agn-
ar, f. 2.8. 1922, d.
5.1. 1990, og Rós-
mar, sem lést í æsku. Einnig
átti Óskar eina hálfsystur sam-
feðra, Markúsínu. Eiginkona
Óskars var Svava Einarsdóttir
frá Barðaströnd, f. 9.7. 1914,
d. 17.7. 1980. Þau bjuggu allan
sinn búskap á Patreksfirði,
fyrst í Bræðraborg og síðan í
Aðalstræti 120.
Dætur Svövu eru 1) Eva
Elsa Sigurðardóttir, f. 10.2.
1939, gift Hreiðari Pálmasyni,
f. 5.11. 1940, sonur þeirra er
Pálmi Rafn, f. 1.2.
1973. 2) Guðrún
Ása Þorsteinsdótt-
ir, f. 27.8.1943, gift
Jóni G. Guðbjörns-
syni, f. 26.7. 1943.
Börn þeirra eru
Svava Osk, f. 28.9.
1964, Einar Freyr
og Guðbjörn Freyr,
f. 18.9. 1969. Börn
Óskars og Svövu
eru 1) Ágústa
Markrún, f. 3.3.
1951, gift Sveini
Hauki Sigvalda-
syni, f. 21.2. 1958,
dóttir Ágústu Markrúnar er
Linda, f. 19.1. 1972. 2) Guð-
ríður, f. 23.12.1952, gift Kristj-
áni Ádolfssyni, f. 14.4. 1948.
Þeirra börn eru Andri, f. 20.2.
1990 og Dagný, f. 5.1. 1994.
Óskar átti eitt barnabarna-
barn, Matthías Knút Matthías-
son, f. 24.7. 1995, son Lindu
Ragnarsdóttur.
Utför Óskars verður gerð
frá Patreksfjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Hin langa þraut er liðin
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
Nú ertu farinn frá okkur, elsku
pabbi minn. Þú ert vonandi kominn
til hennar mömmu, sem þér þótti
svo vænt um og saknaðir svo mik-
ið og varst í rauninni búinn að
bíða lengi eftir að komast til. Við
I systurnar vorum mikið búnar að
| reyna að fá þig nær okkur, en þú
, vildir vera heima á Patreksfirði
' undir háu fjöllunum og við sjóinn,
þar sem þú hafðir lifað og starfað
mestan hluta þinnar ævi.
Meðan þú hafðir heilsu og
krafta til varstu duglegur og sam-
viskusamur, „harður í horn að
taka, hraustur og snar í verki“,
eins og einn orti um þig. Hendurn-
I ar þínar voru líka orðnar vinnulún-
ar eftir að hafa um margra ára
( skeið starfað í fiskimjölsverk-
{ smiðjunni heima og tæknin ekki
mikil þá og þurfti að láta handafl-
ið eitt duga.
Minningarnar hrannast upp á
svona stundum og efst upp í hug-
ann leita minningarnar frá
æskuárunum. Það er þetta litla
sem verður svo stórt og skiptir svo
miklu máli seinna í lífinu.
I Ég man hvað mér fannst gott,
I þegar þú komst inn í herbergið
I okkar Gau systur, áður en þú fórst
í vinnuna á morgnana og klappað-
ir okkur á ennið og ég þóttist sofa
til þess að þú héldir því áfram.
Eg man þegar þú fórst alltaf á
hjóli í vinnuna og þegar þú komst
heim í hádegismatinn, þá hlupum
við systurnar á móti þér og þú
leyfðir okkur að sitja á stönginni
á hjólinu þínu til skiptis.
Ég man líka eftir, þegar þú
tókst upp munnhörpuna þína og
spilaðir fyrir okkur kátur og hress
og við vildum helst heyra jólalögin
á hvaða árstíma sem var.
Ég vildi að þú hefðir verið nær
okkur og við hefðum getað gert
meira fyrir þig, en svona er lífið
oft.
Síðasta árið sem pabbi lifði
dvaldi hann á sjúkrahúsi Patreks-
fjarðar við frábæra umönnun allra
sem þar starfa og færum við syst-
urnar þeim okkar bestu þakkir.
Guð geymi þig, elsku pabbi
minn. Blessuð sé_ minning þín.
Markrún Óskarsdóttir.
í gær barst mér sú sorgarfrétt
að hann afi minn væri dáinn. Ég
er elsta barnabarn þeirra afa og
ömmu á Patró og ber nafn þeirra
beggja. Nú er ég búsett erlendis
og kem því ekki við að fylgja afa.
Því langar mig að senda nokkur
kveðjuorð en vil jafnframt minnast
ömmu minnar.
Leiðir afa og ömmu lágu saman
fyrir um hálfum fimmta áratug.
Amma var þá einstæð móðir með
tvær dætur sem hún hafði alið upp
hjá foreldrum sínum og í skjóli
sinnar fjölskyldu. Hann hafði
minna haft af sinni fjölskyldu að
segja en ræktaði mjög gott sam-
ANTON
EIÐSSON
, 4- Anton Eiðsson fæddist í
■ Flateyjardal við Skjálfanda
23. mars 1922. Hann lést í
{ Hrísey 7. febrúar síðastliðinn,
Utför Antons fer fram frá
Hríseyjarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
VIÐ SAMHRYGGJUMST og vilj-
um biðja Guðs friðar, blessunar og
huggunar eftirlifandi eiginkonu,
Elínu Hansdóttur frá Færeyjum,
( börnum og barnabörnum. Viljum
I við kveðja frænda og mág með
^ orðum Hallgríms Péturssonar:
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með fijóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði,
Iíf mannlegt endar skjótt.
Ég lifi' í Jesú nafni,
í Jesú nafni' eg dey,
þó heilsa’ og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt,
[ Kristí krafti’ eg segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt.
Herdís Magnúsdóttir,
Petra Johannessen.
band við móður sína sem dvaldi
langdvölum á Sjúkrahúsi Patreks-
fjarðar. Afi og amma voru um
margt ólíkar persónur en þeim
auðnaðist farsæl sambúð í hart-
nær þijátíu ár. Þau settu saman
heimili á Patreksfirði og fljótlega
festu þau kaup á lítilli íbúð inn á
Björgunum þar sem heimili þeirra
stóð æ síðan. Þau eignuðust saman
dæturnar Ágústu Markrúnu og
Guðríði pg dætur ömmu, Eva og
Guðrún Ása, fylgdu henni. Lífsvið-
urværið var af sjávarafla eins og
tíðkast hefur í sjávarplássum til
þessa, störf í frystihúsinu og fisk-
mjölsverksmiðjunni, sem var
lengst af aðalstarfsvettvangur afa.
Það hefur ekki verið auðvelt að
sjá sex manna fjölskyldu farborða
af litlum efnum og oft stopulum
störfum, þau fóru vel með og voru
nægjusöm og enginn skortur.
Heimili þeirra var hlýlegt og lát-
laust en bar vitni miklum myndar-
skap. Þau voru gestrisin og enginn
mannamunur gerður. Dæturnar
fjórar fluttu allar ungar að heim-
an, unnu fyrir sér eftir því sem
þær höfðu aldur til og tíðkaðist
og stofnuðu svo sín eigin heimili
fjarri heimabyggð. í dag eru
barnabörnin sjö að tölu og fyrsta
barnabarnabarnið fæddist á síð-
asta sumri.
Þegar ég var barn að alast upp
í Borgarfirðinum fórum við fjöl-
skyldan annað hvert sumar vestur
á Patró og einnig komu afi og
amma einnig oft suður í sínum
fríum. Þetta voru afskaplega
skemmtilegar ferðir, bílferðirnar
vestur um Dali og Barðastrandar-
sýslur ævintýri líkastar fyrir mig
og alltaf svo gott og notalegt að
koma til ömmu og afa. Sveitastelp-
an naut þess að líka að komast
að sjávarsíðunni og leika sér þar,
þótt þeim væri ekki um það gefið
að ég væri að flækjast í fjörunni.
Ég hef ekki komið vestur síðan
amma heitin var jarðsungin. Þá
hvarlaði ekki að mér að ég ætti
ekki eftir að heimsækja afa á
Patró. Afi kom hins vegar suður
einu sinni til tvisvar á ári og þá
gafst færi á að hitta hann. Hann
hafði mjög gaman af spilum. Eink-
um spilaði hann rommí og manna
við okkur sytkinin. Vel mátti sjá
á látæði hans þegar vel gekk og
einnig miður, en oftar en ekki
hafði hann haft yfirhöndina þegar
upp var staðið. Um þetta eigum
við skemmtilegar minningar og
m.a. um heimsóknir hans til okkar
Einars bróður míns þegar við
bjuggum saman um nokkura ára
skeið í Reykjavík og vorum þar
við nám bæði. Nú hef ég búið er-
lendis í sjö ár og því samfundir
okkar orðið færri. Síðast hittumst
við í júlí 1993 á brúðkaupsdegin-
um mínum. Hann var hress að
vanda og þótt hann kynni ekki
annað tungumál en sitt móður-
mál, þá vafðist það ekki fyrir hon-
um að blanda geði við gestina, þar
með talið fjölskyldu mannsins
míns sem er dönsk og danska vini
okkar. Varð hann þeim eftirminni-
legur.
Afi og amma störfuðu sem
verkafólk í sjávarplássi með rætur
í íslenskri sveitamenningu og á
það við um marga af þeirra kyn-
slóð. Þetta er fólkið sem lagði
grundvöllinn að velferð okkar í
dag. Þau voru stolt fólk en gott
og undu hag sínum tiltölulega
vel, en tækifærin voru ekki þau
sömu og nú. Okkur unga fólkinu
finnst svo margt sjálfsagt í dag,
bæði um efnisleg gæði og tæki-
færi til menntunar. Afi og amma
sinntu störfum sínum af kostgæfni
og samviskusemi og innrættu
dætrum sínum sömu viðhorf. Sjálf
er ég þakklát fyrir slík viðhorf.
Það hefur reynst mér gott vegar-
nesti. Blessuð sé minning þeirra
beggja. Við Jakob vottum mömmu
og systrum hennar samúð okkar,
svo og öllu frændfólki öðru og
öðrum aðstandendum.
§vava Osk Jónsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRHILDUR JÓNSDÓTTIR,
Fögrubrekku 17,
Kópavogi,
lést í Landspítalanum miðvikudaginn
14. febrúar sl.
Útförin fer fram frá Hjallakirkju í Kópa-
vogi föstudaginn 23. febrúar kl. 13.30.
Kjartan Sveinsson,
Þórir Kjartansson, Friðbjört E. Jensdóttir,
Sveinn Kjartansson, Hólmfríður Böðvarsdóttir,
Jón Kjartansson, Bertha Pálsdóttir,
Eyrún Kjartansdóttir, Haukur Helgason,
Sigrún Kjartansdóttir, Þorbjörn Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir, systir, amma og langamma,
INGUNN MAGNÚSDÓTTIR
TESSNOW,
Gullsmára 11,
Kópavogi,
sem lést 7. febrúar sl., verður jarð-
sungin frá Kópavogskirkju mánudaginn
19. febrúar kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á að láta Krabbameinsfélagið njóta þess.
Werner Tessnow,
Unnur Tessnow, Baldvin Einar Skúlason,
Hulda Björg Baldvinsdóttir, Jóhannes Kristjánsson,
Hafdís Erla Baldvinsdóttir, Einar Ragnarsson,
Helgi Magnús Baldvinsson, Bára Mjöil Ágústsdóttir,
Ragnheiður Magnúsdóttir,
Sveinína Magnúsdóttir
og iangömmubörn.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýnt hafa okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför
GUÐRÚNAR SIGURBJARGAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Bóndastöðum,
Seyðisfirði,
síðast Smáratúni 13,
Selfossi.
Reynir Valgeirsson,
Þóra Valdís Valgeirsdóttir,
Örn Jónsson, Sigríður I. Gísladóttir,
barnabörn, langömmubörn, systur,
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, stjúpföður,
afa og langafa,
ÓLAFS VIGFÚSSONAR,
Safamýri 46,
Reykjavík,
áður bóndi á Þverá á Síðu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild
14-G, Landspítala, fyrir hlýhug og um-
hyggju.
Vigfús Ólafsson, Hanna Hjartardóttir,
Sólrún Ólafsdóttir, Lárus Valdimarsson,
Jóhann Ólafsson,
Guðsteinn Kristinsson, Guðlaug Steingrímsdóttir,
Hörður Kristinsson, Ragnheiður B. Björgvinsdóttir,
Katla Magnúsdóttir, Óskar Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
ÁSMUNDAR HÁLFDÁNAR
MAGNÚSSONAR,
Eyrarstíg 1,
Reyðarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Helga Kristjánsdóttir,
Halldóra Ásmundsdóttir, Steindór Björnsson,
Jóhanna Ásmundsdóttir, Jón Kr. Ólafsson,
Ásmundur Ásmundsson, Sigurbjörg Hjaltadóttir,
Kristján Ásmundsson,
Magnús Ásmundsson
og barnabörn.