Morgunblaðið - 05.03.1996, Side 44

44 ÞRIÐJUDAGUR 5. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
£G FER 06 SÆKJ Go/H- J
'&ETAN OFM HflNÞA þéj?)
Smáfólk
HE UÍANT5TOKNOU) IF
YOU HAVE A 5ILVER
HARKIES5 WITH 60LPEN
BELLS AND FANCV TAS5ELS
IM WAITIN6 FORVOUR
P06T0C0ME OUT, ANP
PULL ME0NMY5LEP..

Ég er að bíða eftir því að hundur-
inn þinn komi út og dragi mig á
sleðanum mínum.
Hann vill fá að vita hvort þú eig- Ég má þakka fyrir
ir silfuraktygi með gylltum bjöll- að eiga sleða!
um og dúskum til skrauts.

BRÉF
TEL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang:lauga@mbl.is
Langholtskirkj a
Vanhæfni gegTL
hæfileikum
Frá Magnúsi Blöndal Jóhannssyni:
ÞAÐ ER dapurlegt hvemig komið
er fyrir Langholtskirkju, þar sem um
er að ræða samskipti klerks og tón-
listarstjóra.
Það er með fádæmum að klerkur-
inn sé ekki betur inn í kirkjutónlist
en raun ber vitni. Klerki fínnst hann
bersýnilega vera hinn eini og sanni
trúarleiðtogi og sálusorgari, þó finnst
undirrituðum að málflutningur hans
einkennist af valdahroka og einræði
sem á lítið skylt við kirkjulegar at-
hafnir. Klerkur virðist ekki hafa gert
sér grein fyrir því að kirkjuathafnir
og tónlist haldast hönd í hönd í öllum
helgiathöfnum. Klerkurinn virðist
ekki hafa gert sér grein fyrir þeirri
staðreynd, að ofangreindir þættir eru
óaðskiljanlegur hluti af kirkjuhaldi.
Klerkur virðist ekki á nokkurn hátt
vera þess meðvitaður að mikið af
fegurstu söngtónverkum tónlistar-
sögunnar em einmitt til orðin vegna
kirkjulegra athafna.
Þessi fákunnandi klerkur hefur
sennilega ekki heyrt stórfengleg kór-
verk og aðra kirkjutónlist sb. Kantöt-
ur eftir Bach, Sálumessur eftir Moz-
art, Brahms og Benjamin Britten svo
fátt eitt sé nefnt.
Kór Langholtskirkju og hinn fram-
úrskarandi stjómandi og listamaður
Jón Stefánsson hafa skipað Lang-
holtskirkju á bekk meðal helstu tón-
listarstofnana landsins ásamt því að
gegna sínu upphaflega hlutverki sem
kirkja. '
Ég man þann tíma þegar ég var
búesttur vestur í New York, hvað
mér fannst mikill fengur að fá hljóð-
ritun af frábæmm söng og túlkun
þessa einstæða kórs í höndum stjóm-
anda hans, Jóns Stefánssonar, maður
fylltist stolti yfir að vera íslendingur
í New York, einni af háborgum tón-
listarinnar á vomm dögum. Var þó
af nógu að taka vestur þar.
Það er dapurleg niðurstaða að
Langholtskirkja, sem áður hafði '
bæði reisn og virðingu sem andleg
jafnt og merk tónlistarstofnun, sé
nú faílin í undirdjúp lágkúmnnar
allt vegna þröngsýni klerks sem telur
sig ráða þar ríkjum, á öndverðum
meiði við flest af sínum sóknarbörn-
um.
Með þessum rituðu orðum, held
ég að biskupinn yfir íslandi, herra
Ólafur Skúlason, ætti að veita títt
nefndum klerki annað brauð þar sem
einræðistilhneigingar hans fái notið 1
sín, þá ef til vill í sókn þar sem ekk-
ert sóknarbarn væri til staðar, gæti
þá títtnefndur klerkur messað og
predikað yfír sjálfum sér.
MAGNÚS BLÖNDAL JÓHANNSSON
tónskáld.
Til hvers að vera
í stéttarfélagi?
Frá Ástu K. Vilhjálmsdóttur
ÉG VANN sem gjaldkeri í fimm
ár hjá fyrirtæki sem var í erfiðri fjár-
hagsstöðu. Vegna ósættis við fjár-
málastjórann sagði ég upp í maí
1993, en hann bað mig að taka upp-
sögn mína til baka, sem ég gerði.
Tveimur dögum eftir sumarfrí segir
hann mér upp. Þegar ég spyr um
ástæðu uppsagnarinnar segir hann
að hún sé afskiptasemi mín af upp-
sögn hans á starfsfólki fyrirtækisins.
Ég var mjög ósátt við þessa skýringu
og fór fram á að hætta strax og fá
þessa þijá mánuði borgaða, sem
hann samþykkti í vitna viðurvist.
Daginn eftir hringdi hann og sagði
að égyrði að vinna þessa þrjá mán-
uði. Eg gekk á fund Verslunar-
mannafélags Reykjavíkur og bað þá
um aðstoð. Um 1-2 mánaða skeið
gekk hvorki né rak hjá lögfræðingum
VR. Hringt var í fjármálastjórann
og lögð inn skilaboð en þeim var
aldrei svarað. Loks hringdi ég í fram-
kvæmdastjóra fyrirtækisins og sagði
honum frá þessu og bauð hann mér
þá að fá tvo mánuði greidda, sem
VR sagði að best væri að þiggja
annars yrðu málaferli sem gætu tek-
ið langan tíma. Núna er ég heima-
vinnandi húsmóðir.
Ég hringdi í VR og spurði hvort
ég gæti fengið leigðan sumarbústað,
en fékk þau svör að þrátt fyrir að
ég ætti nóg af punktum inni gæti
ég ekki fengið bústað þar sem ég
hefði ekki greitt neitt á síðasta ári.
Fannst mér þetta æði hart, þar sem
ég hef verið í VR í u.þ.b. 20 ár.
Hvað er að gerast hér? 380 ein-
staklingar urðu gjaldþrota á síðasta
ári. Ég tók lán hjá lífeyrissjóði VR
1984 upp á Í98 þúsund krónur. í
dag er þetta lán 388 þúsund krónur
þrátt fyrir að ég sé búin að greiða
50-60 þúsund krónur í afborganir
árlega. Ef kaffiuppskera bregst úti
í heimi og kaffíð hækkar, þá hækkar
lánið mitt því hvort tveggja er háð
lánskjaravisitölu. Er þetta ekki ein-
mitt meinið að fasteignaskuldir fólks
eru háðar hinum ýmsu og ólíklegustu
hlutum og verðbreytingum á heims-
markaði? Hlutum sem alls ekki eru
notaðir í fasteignir eða tengjast
byggingum þeirra né launum al-
mennings á nokkurn hátt. Af hveiju
þurfa lífeyrissjóðir að fjárfesta í
ýmsum fyrirtækjum? Er ekki hægt
að ávaxta á réttan hátt í bönkum?
Ég las fyrir mörgum árum að með
sama áframhaldi yrðu lífeyrissjóðirn-
ir gjaldþrota um árið 2020.
Maðurinn minn er kennari og fékk
verkfalls-„styrk“ úr söfnunarsjóði
Kennarafélags íslands. Nú þarf hann
að borga skatta af þessum sömu
peningum sem koma úr sjóði sem
hann hefur greitt í undanfarin 20
ár. Þetta er ekkert annað en tvískött-
un.
Móðir mín var í Sókn og sótti um
sumarbústað hjá þeim þegar hún var
orðin 72 ára og hafði þá aldrei feng-
ið bústað áður. Hún fékk neitun á
þeim forsendum að hún hefði ekki
greitt í sjóðinn á síðastliðnu ári. Er
ekki nóg komið af kerfisruglinu og
ósanngiminni í þessu þjóðfélagi?
ÁSTA K. VILHJÁLMSDÓTTIR,
Kambaseli 17, Reykjavík.
Allt efni sem birtist f Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.