Morgunblaðið - 04.05.1996, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 4. MAÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
REYNIR
NÍELSSON
+ Reynir Níelsson
frá Melgerði,
Fáskrúðsfirði,
fæddist í Víkur-
gerði, Fáskrúðs-
firði 27. maí 1937.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu 27. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
Reynis voru Petra
Jóhanna Þórðar-
dóttir, f. á Kleifar-
stekk í Breiðdal
9.12. 1911, d. 30.5.
1993, og Níels
Kristinn Lúðvíks-
son, fæddur í Gvendanesi 10.12.
1900, d. 22.4. 1984. Systkini
Skjótt skipast veður í lofti; að
morgni 27. var hringt í mig og mér
sagt að Reynir mágur minn hefði
orðið bráðkvaddur þá um nóttina á
heimili sínu. Mig setti hljóðan, ekki
vissi ég að hann hefði kennt sér
meins, en vissi þó innst inni, að
hann hefði ekki kvartað þó eitthvað
hefði amað að, það var ekki hans
stíll að kveinka sér. Það má segja
að lát hans bar að garði á þann
hátt sem hann hefði kosið sér, því
hjá honum þurftu hlutirnir alltaf
að gerast í gær.
Reynir fór í gegnum hefðbundinn
unglingaskóla. Var alinn upp við
ástríki foreldra sinna á hlýlegu
heimili þeirra að Melgerði á Búðum,
þar sem faðir hans stundaði sjósókn
ásamt því að hafa bæði belju og
kindur. Þannig að hann ólst upp
við alla hefðbundna vinnu til sjós
og lands. Byijaði ungur að róa með
föður sínum, en var mjög sjóveikur.
Eftir það fór Reynir á stærri báta,
hann var áfram mjög sjóveikur en
lét sig hafa það í nokkur ár þar til
hann yfirvann sjóveikina. Ég held
að hann hafi ekki getað hugsað sér
neina aðra vinnu en sjómennskuna.
Reynir var hörkuduglegur til vinnu
og þurfti ætíð að drífa hlutina af í
hvelli, en smámunasamur var hann
ekki. Reynir var fjölda vertíða á
Hornafirði, í Vestmannaeyjum og
Keflavík. Hann var á nokkrum tog-
urum og bátum, m.a. Vetti, Stefáni
Ámasyni, Hoffelli, Hafdísi, Sigurði
Jónssyni, Önnu og Mánatindi o.fl.
Síðustu 13 árin var Reynir á 3 trill-
um sem hann átti sjálfur og reri á
færum og línu hér frá Fáskrúðsfirði.
Reynis: Sigurveig,
gift, býr á Búðum,
Svavar, d. 13.10.
1994, Aðalbjörg,
býr á Akranesi,
Sævar, ókvæntur,
býr á Búðum, Guð-
rún, gift, býr á Búð-
um, og hálfsystkini
Reynis voru Ottó
Níelsson, býr á
Hrafnistu í Reykja-
vík, og Soffía Al-
freðsdóttir, d. 7.7.
1991.
Útför Reynis fer
fram frá Fáskrúðs-
fjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Kynni okkar Reynis hófust þegar
við Guðrún systir hans rugluðum
saman reitum fyrir u.þ.b. 25 árum.
Með okkur tókst góð vinátta sem
ekki bar skugga á. Eins og ég sagði
áður var Reynir óhemju duglegur,
og fékk ég að njóta þess bærilega
þegar við hjónin byggðum okkur
hús, þá stóð aldrei á því að rétta
hjálparhönd. Reynir átti ekki böm
sjálfur og má kannski segja að þeim
mun meiri athygli fengu börnin
okkar frá honum. Ósjaldan var kall-
að „ég er að fara með Nenna“, eins
og þau kölluðu hann alltaf. Hann
var fljótur að taka málstað krakk-
anna ef eitthvað bjátaði á. Reynir
hélt þeim sið í Melgerði eftir að
mamma hans dó, að viðhalda
namminu í sælgætiskrukkunni, sem
var alltaf opin fyrir yngri kynslóð-
ina. Eins og áður sagði bar hann
mikla umhyggju fyrir velferð barna
okkar bæði í leik og starfi, og fylgd-
ist með þeim frá degi til dags.
Ekki mun Nenni framar hringja
og spyija nafna sinn hvort hann
ætli ekki að kom og fá sér kjöt-
súpu, því eins og nafni hans sagði
bjó hann til bestu kjötsúpu í heimi.
Söknuður þeirra er mikill, því öll
höfðu þau mikið af honum að segja,
og óska þau honum velfarnaðar í
nýjum heimkynnum, þar sem við
hittumst öll að lokum.
Reynir minn, við systir þín kveðj-
um þig með söknuði, hlýhug og
þakklæti fyrir samverustundimar
og allt sem þú hefur gert fyrir okk-
ur og bömin. Blessuð sé minning
þín.
Eiríkur Ólafsson.
t
Ástkær sonur minn, bróðir og sonarsonur,
FRIÐRIK GÍSLASON,
lést af slysförum þann 27. apríl.
Guðlaug Sigurðardóttir,
Sigurður Sigurðsson,
Jónína Gisladóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LOVÍSA EINARSDÓTTIR,
Gnoðarvogi 26,
lést á elliheimilinu Grund þann 22. apríl sl.
Jarðarförin hefur farið fram.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
Útför móðursystur minnar,
MAGÐALENU
GUÐMUNDSDÓTTUR,
fer fram frá Fossvogskapellu mánudag-
inn 6. maí kl. 15.00.
F.h. vandamanna,
Leifur H. Magnússon.
MIIMIMINGAR
GUÐMUNDUR
SAMÚEL
HALLDÓRSSON
Guðmundur
Samúel Hall-
dórsson fæddist í
Hnífsdal 17. ágúst
1929. Hann lést á
Long Island í New
York-fylki í Banda-
ríkjunum 18. apríl
1995. Foreldrar
hans voru _ Guðrún
Ingibjörg Óladóttir
og Halldór Guð-
mundsson og eru
þau bæði látin.
Hann átti þrjár
systur og einn bróð-
ur, Elísabetu, f.
1922, d. 1966, Unni, f. 1927,
Þórdísi, f. 1931, og Halldór, f.
1933, d. 1933.
Hinn 20. ágúst 1960 kvæntist
Guðmundur Ingibjörgu Sigríði
Hermannsdóttur frá Isafirði, f.
Nú er eitt ár liðið síðan þú fórst
frá okkur, pabbi, og það er sárt til
þess að hugsa. Þetta bar að svo
snöggt og óvænt að við hugsuðum
með okkur að þetta væri bara vond-
ur draumur sem við myndum vakna
af. Og þótt við vildum ekki trúa
því þá vitum við það núna að þetta
var ekki draumur. Það var erfitt
að horfast í augu við þessa stað-
reynd og því höfum við ekki getað
1930, og voru þau
búsett í Bandaríkj-
unum frá 1970.
Börn þeirra voru
Steinþór Ómar, f.
1950, Brynjar, f.
1954, Halldór, f.
1961, Smári, f. 1963,
d. 1964, og Erna, f.
1967. Bamabörnin
vom þijú og bama-
barnabömin tvö.
Guðmundur
starfaði ýmislegt á
yngri ámm, en árið
1962 hóf hann störf
hjá Loftleiðum á Is-
landi og fluttist síðar til Banda-
ríkjanna þar sem hann starfaði
fyrir Icelandair til dauðadags.
Útför Guðmundar fór fram
frá Fossvogskirkju 27. apríl
1995.
skrifað til þín fyrr en nú.
Húsið hefur verið einkennilega
tómlegt og hljótt síðan þú fórst,
en við finnum samt að þú vakir
yfir okkur og gætir okkar eins og
þú gerðir öll þessi ár. Það er erfitt
að geta ekki kallað í pabba eftir
hjálp, þú vildir alltaf gera allt fyrir
okkur. Stundum sagði þú ákveðinn:
Nei, en hjálpaðir okkur samt. Þú
varst greiðvikinn við vini og fjöl-
skyldu og þess vegna varst þú alls
staðar vel liðinn.
Hátíðirnar voru ekki eins og við
áttum að venjast. Það var einmana-
legt að sjá sætið þitt autt.
Þegar þú fórst heim úr vinnunni
þinn síðasta dag kvöddu vinnufé-
lagarnir þig með kveðju um að sjást
aftur á næstu helgi. Það var þeim
mikil sorg að frétta að þar höfðu
þeir kvatt þig í síðasta sinn. Og
sjálf getum við ennþá ekki að því
gert að bíða þess í hvert skipti sem
við eigum leið á flugvöllinn að þú
komir fram í dyrnar.
Þú veist að þú vildir ávallt að
við töluðum íslensku á heimilinu
og það gerðum við alla tíð. Þess
vegna skrifum við þér nú á íslensku
til að segja bless. En eins og
mamma sagði við þig á lokastund-
inni: Þú manst að þú ferð ekki frá
okkur. Og þú svaraðir að þú værir
ekki að fara neitt og vildir ekki
fara. Þegar þú horfðir í augu okkar
í sjúkrabílnum vissum við ekki að
við myndum ekki sjá þig aftur, en
við vildum bara segja að þú varst
sá besti pabbi sem við hefðum get-
að átt.
Við vonum að guð geymi þig í
hjarta sínu eins og við munum
gera í okkar. Við kveðjum þig nú
með miklum söknuði, en vitum að
okkar leiðir munu aftur liggja sam-
an. Guð blessi minningu þína.
ísland er land þitt, og ávallt þú geymir
ísland í huga þér, hvar sem þú ferö.
ísland er landið, sem ungan þig dreymir.
Island í vonanna birtu þú sérð.
(Margrét Jónsd.)
Erna og Halldór,
New York.
i
i
i
I
<
I
I
i
I
DANÍEL
ÁGÚSTÍNUSSON
+ Daníel Ágústínusson fædd-
ist á Eyrarbakka 18. mars
1913. Hann lést á Kanaríeyjum
11. apríl síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Akranes-
kirkju 24. apríl.
Daníel var engum líkur. Þegar
við Lilja hittum hann síðast, var það
á fjölförnum skyndibitastað í
Reykjavík í janúar sl. Kvikur, samt
eilítið haltur, að verða 83 ára gam-
all en skimandi arnfráum augum
eftir lausu sæti til að gæða sér á
uppáhaldi ungu kynslóðarinnar —
hamborgara og frönskum. Við nut-
um þessarar óvæntu samverustund-
ar og eins og ávallt var rifjað upp
ýmislegt frá samstarfsárum okkar
á Akranesi 1972-1976 og ýmsum
samverustundum síðar — nú síðast
þegar við heimsóttum Daníel og
Ónnu á Akranes síðasta haust. Þá
fórum við m.a. yfirreið um bæinn
og Daníel útlistaði þróun bæjarins
síðustu árin, hvað miður hefði farið
og hvað betur hefði tekist, — ekk-
ert var honum óviðkomandi.
Ég áttaði mig ekki að öllu leyti
á því fyrr en síðar, að sá tími Sfem
ég starfaði sem bæjarritari á Akra-
nesi, var blómatími Daníels. Á þess-
um árum var hann forseti bæjar-
stjórnar, sem hélt um flesta stjórn-
artauma bæjarfélagsins og naut
trausts bæjarbúa fyrir heiðarleika,
dugnað og fórnfúst starf fyrir bæj-
arfélagið.
Daníel hafði að eigin verðleikum
haft betur í pólitískum átökum um
bæjarmálin og sína eigin persónu
og stóð traustum fótum sem for-
ystumaður í sínum flokki, en fyrst
og fremst sem mikill maður sem
lætur ekki bugast.
Það var ómetanleg reynsla að
starfa með Daníel og kynnast hví-
líkri orku hann bjó yfir. Það kom
vel í ljós á fundum bæjarstjórnar
þegar Daníel talaði fyrir málum
meirihlutans. Daníel kom aldrei
með skrifaðar ræður með sér á
bæjarstjórnarfundi, en flutti samt
mál sitt á svo skýran og meitlaðan
hátt að það var ótrúlegt að ræðan
væri samin um leið og hún var flutt.
Sú var venja við fundaritun að
gera útdrátt úr ræðum manna í
fundargerðum bæjarstjórnar og var
það misauðvelt verk eins og geng-
ur. Sumir bæjarfulltrúanna voru
hóflega mælskir og töluðu út og
suður og var oft erfitt að draga
saman mál þeirra, svo ég fékk
stundum ákúrur frá þeim fyrir að
hafa lagt þeim orð í munn. En slíku
var ekki að heilsa með Daníel, sem
aldrei fann að fundargerðum, en
mátti þó þola að snilldartaktar í
ræðustól yrðu oft hjóm eitt í stuttri
endursögn. Afstaða Daníels og
skoðanir fóru aldrei milli mála og
því var leikur einn að gera útdrátt
úr ræðum hans.
Þegar við hjónin fluttum til
Akraness 1972 og fórum að leita
fyrir okkur með heppilegt hús-
næði, var Daníel strax boðinn og
búinn að aðstoða okkur á allan
hátL Við fundum með hans hjálp
íbúð hjá Guðrúnu Gunnarsdóttur á
Laugarbraut 14, sem varð æ síðan
góð vinkona okkar meðan henni
entist aldur. Og þannig var Dan-
íel, vakti yfir velferð okkar og bar
okkur á höndum sér allan tímann
sem við bjuggum á Akranesi. Þeg-
ar von var á fjölgun í fjölskyldunni
var hann strax kominn af stað að
leita að stærri íbúð og við fluttum
á Krókatún 4 í rúmgóða íbúð, sem
Eggert Magnússon átti. Og þegar
við fengum úthlutað byggingarlóð
á Grenigrund 6, talaði Daníel fyrir
því við Bergmund Stígsson, bygg-
ingameistara, að sjá fyrir okkur
um bygginguna. Bergmundur
byggði síðan húsið og tókst með
okkur góður vinskapur upp frá því
meðan hann lifði. Þannig veit ég
að Daníel átti óteljandi spor milli
manna til að koma góðu til leiðar
án þess að ætlast til nokkurs endur-
gjalds.
Við kveðjum nú góðan vin, sem
svo óvænt er hrifinn frá okkur, og
vottum minningu hans virðingu.
Elsku Anna, við Lilja og börnin
okkar vottum þér og fjölskyldu
þinni okkar dýpstu samúð.
Ásgeir Erling Gunnarsson.
Miimingargreinar
og aðrar greinar
FRÁ áramótum til 15. febrúar sl.
birti Morgunblaðið 890 minning-
argreinar um 235 einstaklinga.
Ef miðað er við síðufjölda var hér
um að ræða 155 síður í blaðinu
á þessum tíma. í janúar sl. var
pappírskostnaður Morgunblaðs-
ins rúmlega 50% hærri en á sama
tíma á árinu 1995. Er þetta í
samræmi við gífurlega hækkun á
dagblaðapappír um allan heim á
undanförnum misserum. Dagblöð
víða um lönd hafa brugðizt við
miklum verðhækkunum á pappír
með ýmsu móti m.a. með því að
stytta texta, minnka spássíur o.fl.
Af þessum sökum og vegna
mikillar fjölgunar aðsendra
greina og minningargreina er
óhjákvæmilegt fyrir Morgunblað-
ið að takmarka nokkuð það rými
í blaðinu, sem gengur til birtingar
bæði á minningargreinum og al-
mennum aðsendum greinum. Rit-
stjórn Morgunblaðsins væntir
þess, að lesendur sýni þessu skiln-
ing enda er um hófsama takmörk-
un á iengd greina að ræða.
Framvegis verður við það mið-
að, að um látinn einstakling birt-
ist ein uppistöðugrein af hæfi-
legri lengd en lengd annarra
greina um sama einstakling er
miðuð við 2.200 tölvuslög eða um
25 dálksentimetra í blaðinu.
í mörgum tilvikum er samráð
milli aðstandenda um skrif minn-
ingargreina og væntir Morgun-
blaðið þess, að þeir sjái sér fært
að haga því samráði á þann veg,
að blaðinu berist einungis ein
megingrein um hinn látna.
Jafnframt verður hámarks-
lengd almennra aðsendra greina
6.000 tölvuslög en hingað til hef-
ur verið miðað við 8.000 slög.