Morgunblaðið - 11.05.1996, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 11. MAÍ1996 35
MINNINGAR
+ Valgerður
Magnúsdóttir
fæddist í Dölum í
Fáskrúðsfirði 8.
nóvember 1912.
Hún lést í Sjúkra-
húsi Akraness 5.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Björg
Sigríður Steins-
dóttir og Magnús
Stefánsson, búend-
ur í Dölum. Systk-
ini hennar eru:
Guðfinna, hús-
freyja í Eyjaflrði
og á Akureyri (látin), Guðbjörg
Huld, húsfreyja í Öxarfirði og
í Kópavogi, Steinunn, hús-
freyja í Hafnarfirði, Sigmar,
bóndi í Dölum, Herborg, hús-
freyja í Fáskrúðsfirði.
Hinn 15. júní 1938 giftist
Valgerður Sigurði Asgeirssyni
frá Reykjum í Lundarreykja-
Valgerður á Reykjum er kvödd
í dag. Hún hlýtur mikla þökk sam-
ferðamanna og ekki síst samstarfs-
fólks til margra ára.
Persónuleiki hennar vakti eftir-
tekt og hafði mikil jákvæð áhrif.
dal, f. 28.4. 1910.
Þau voru búsett á
Reykjum. Börn
þeirra eru: Asgeir,
f. 6.4. 1937, kerfis-
fræðingur í
Reykjavík; Björg,
f. 6.6. 1939, kenn-
ari á Selfossi, maki
Sveinn J. Sveinsson
og eiga þau fimm
börn; Freysteinn,
f. 4.6. 1941, jarð-
fræðingur í Kópa-
vogi, maki Ingi-
björg S. Sveins-
dóttir, lyfjafræð-
ingur, og eiga þau þrjú börn;
Ingi, f. 13.9. 1946, sagnfræð-
ingur og prófessor í Reykja-
vík, Magnús, f. 2.9. 1957, mál-
fræðingur í Reykjavík.
Útför Valgerðar verður
gerð frá Lundi í Lundar-
reykjadal í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Hún hafði lag á að kalla fram hina
jákvæðu hlið viðmælenda sinna og
vinnufélaga. Atorka hennar sýnd-
ist ekki umtalsverð, en iðnin og
afköstin, hyggindin og hagsýnin
þeim mun drýgri. Námsdvöl henn-
VALGERÐUR
MA GNÚSDÓTTIR
MARGRET
JÓNSDÓTTIR
+ Margrét Jónsdóttir fæddist
á ísafirði 4. júlí 1945. Hún
lést í Landspitalanum 28. april
siðastliðinn og fór útför hennar
fram frá Isafjarðarkirkju 7. maí.
Það var bjartan ágústdag 1993
sem ég kynntist Möggu frænku,
fyrsta ferð mín til Isafjarðar á
ævinni. Ég hafði vitað að ég ætti
ættingja fyrir vestan. Frá því ég
var á barnsaldri hafði faðir minn
sagt mér að þetta væri alveg sér-
stakt fólk. Honum varð tíðrætt um
Jón frænda sinn og sagði mér oft
að hann væri með bestu mönnum
sem hann hefði kynnst á lífsleið-
inni. Jón var faðir Möggu. Frá
fyrstu kynnum urðum við Magga
vinkonur, hún var svo ljúf, en á
sama tíma glaðvær og orðheppin.
Við ætluðum svo mikið að gera á
komandi sumri, hittast, halda ætt-
armót, hún ætlaði að kynna mig
fyrir fleirum sem hún sagði að ég
yrði að kynnast ef ég ætlaði að
haldast í ættinni. Ég öfundaði hana
og föður minn er þau töluðu saman
um ættina af svo mikilli þekkingu
og hún kunni ekki færri sögur en
hann um fólk sem búið hefur og
lifað fyrir vestan. Þannig var hún,
frásagnargáfa hennar var engu lík
og aldrei hallaði hún á nokkurn
mann, allir höfðu kosti, bara að
koma auga á þá, sagði hún stund-
um við mig.
Það var erfitt að sætta sig við
fréttir af veikindunum hennar.
Bjartsýni, barátta, Magga stóð sig
vel. En nóttin skall á.
Að eiga Möggu sem vin voru
forréttindi.
Faðir minn og ég sendum eigin-
manni hennar, börnum og öðrum
ástvinum okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Sólveig Guðmundsdóttir.
ar á Laugaskóla 1933-34 veitti
henni áræði að takast á við fleira
en heimilisstörf og búsýslu. Það
var heldur ekki í kot vísað þegar
hún settist að sem húsfreyja á
borgfirska fræðasetrinu að Reykj-
um í Lundarreykjadal. Á 6. ára-
tugnum annaðist hún farkennslu
í Lundarreykjadal og síðan einn
vetur á heimaslóðum í Fáskrúðs-
firði. Veturinn 1966-67 kom hún
í kennslu til okkar að Kleppjárns-
reykjum, en gerði tveggja ára hlé
og kom aftur til starfa 1969 í eld-
húsinu og fljótlega sem ráðskona
við mötuneytið til ársins 1980.
Valgerður sýndi bæði kunnáttu og
sálarhæfni í umgengni við börnin.
Að öllu starfsfólki ólöstuðu reynd-
ust húsmæðurnar við ræstingu og
matreiðslu að jafnaði best, þegar
eitthvað reyndi á í umgengni og
umburðarlyndi við börnin. Svipað-
an umgengnisnæmleika var að
finna hjá þeim feðrum, er önnuð-
ust_ akstur skólabílanna.
Á sextugsafmæli hennar 1972
færði starfsfólk skólans henni
hvíldarstól. Þessi stóll hennar
tengdist framhaldsráðningu henn-
ar næstu árin. Ef hún féllst á að
vori að stóllinn hennar yrði geymd-
ur í skólanum, þá var kominn á
fullgildur ráðskonusamningur
næsta vetur.
Nú þegar Valgerður okkar hefur
risið að síðustu' upp úr sæti sínu
og kveðjustund upp runnin, fylgja
henni þakkir en jafnframt blessuna-
róskir til nýrra heimkynna. Að-
standendum skal tjáð innileg samúð
er tengist söknuði góðrar konu.
Hjörtur Þórarinsson.
Mér finnst eins og það hafi allt-
af verið sólskin þessar sæluríkustu
vikur sumra bernsku minnar.
Reykir voru eins og töfraorð í hug-
anum. Enda voru ævintýrin slík að
engin veraldleg ferðalög munu
nokkru sinni jafnast á við þau. Við
frændsystkinin áttum slík ókjör af
ímyndunarafli að engu okkar hefði
dottið í hug að það myndi einhvern
tímann þijóta. Reykir. Valgerður
og Sigurður. Óendanleg þolinmæði
og væntumþykja og aldrei fann ég
til þess að þau væru ekki afi minn
og amma, aldrei var gerður nokkur
greinarmunur á okkur krökkunum,
sama hvaða blóð rann í æðunum.
Konan sem við kveðjum í dag hef-
ur áreiðanlega ekki hugmynd um
hversu mikið veganesti hún gaf
mér út í lífíð, bara með því að vera
og leyfa mér að vera.
Ég kveð hana í innilegri þökk
og votta Sigurði og afkomendum
þeirra samúð mína.
Þóra Arnórsdóttir.
BERGS TEINN
STEFÁNSSON
+ Bergsteinn
Stefánsson
fæddist í Reykjavík
hinn 6. nóvember
1940. Hann lést í
Svíþjóð hinn 29.
apríl síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Dómkirkjunni
9. maí.
Mig langar í fáum
orðum að minnast
Bergsteins frænda
míns.
I mínum huga var
hann stóri bróðir sem
tók mér eins og litlu systur sem
gott var að halla sér að. Við ól-
umst upp saman á Baldursgötu 15
og ef ég hugsa aftur í tímann þá
er ég þakklát fyrir allar þær stund-
ir sem hann gaf mér og leyfði mér
að skottast í kringum sig.
Ef til vill er ég systirin sem hann
aldrei eignaðist, þannig var okkar
samband kærleiksrikt
sem aldrei bar skugga
á. Heimili Sigrúnar og
Stefáns og Bebba var
mitt annað heimili, þar
sem ég var umvafin
ást og umhyggju. Þar
stóðu mér allar dyr
opnar og þar fann ég
frið og ró. Milli okkar
Bebba ríkti kærleikur
frá fyrstu tíð, strengur
sem batt okkur óijúf-
anlegum böndum.
Síðustu stundirnar
sem við hittumst átti
hann það til að taka
mig í fangið, knúsa mig og segja:
„Hvað segir litla stelpan mín í dag?
Líður þér ekki vel, er ekki allt í
lagi?“
Ég kveð þig núna en mun ævin-
lega muna þig eins og þú varst.
Blessuð sé minning þín.
Þín frænka,
Steinunn Georgsdóttir.
DANIEL
JOENSEN
+ Daníel Joensen
fæddist í Kolla-
firði í Færeyjum 26.
september 1918.
Hann lést í Kópa-
vogi 24. apríl síð-
astliðinn og fór út-
förin fram frá
Kópavogskirkju 30.
apríl.
Eitt augnablik,
hvarfst þú úr þessu lífi.
Eitt aupablik,
áttum við samverustund.
Eitt aupablik ...
Afi, þú áttir stórt pláss í okkar
hjarta, við munum varðveita þig
þar. Þú varst þekktur fyrir óvænt
ferðalög og náðir að fara þau
mörg. Þetta síðasta ferðalag þitt
skilur eftir brostið
hjarta sem allar minn-
ingar um þig munu
græða. Þú áttir marg-
brotið hjarta sem var
púslað saman af
minningum ástvina
þinna sem kvöddu
okkur alltof snemma,
en nú finnur þú frið
með þeim.
Þú minnir mest á
bjarg sem stendur við
óútreiknanlegt haf,
fagur, stoltur, sterkur.
Hafið mátti vinna á
þér en þú naust þín
samt. Þú naust lífsins og við erum
þakklát fyrir þann tima sem þú
varst hér.
Saknaðarkveðja.
Barnabörn.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar
um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðalllnubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
GUÐRÚNAR JÓNSDÓTTUR
frá Prestbakka,
Kópavogsbraut 77,
Kópavogi,
fer fram í Kristskirkju, Landakoti, mánu-
daginn 13. maí kl. 13.30.
Jón Ármann Steinsson, Gunnhildur Hreinsdóttir,
Halldór Guðmundsson, María Julisa Orongan
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför
LOVÍSU DAGBJARTAR
GÍSLADÓTTUR,
Víðigrund 8,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir til þeirra, sem
önnuðust hana sjúka.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurborg Gísladóttir
og aðrir vandamenn.
t
Elsku litli drengurinn okkar,
HLYNUR GUNNARSSON,
lést á vökudeild Landspítalans þann 5. maí.
Útförin hefur farið fram.
Læknum og hjúkrunarfólki vökudeildar og 22-B þökkum við
frábæra umönnun og aðstoð.
Bergrún H. Gunnarsdóttir, Gunnar Pálsson.
t
Hjartans þakkir til allra, vina og vanda-
manna, fyrir auðsýnda samúð og hjálp
vegna andláts og útfarar mannsins
míns, föður okkar og fósturföður,
HARALDAR EINARSSONAR,
Ljósheimum 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heima-
hlynningar Krabbameinsfélagsins og
Kristniboðsfélags kvenna fyrir ómetan-
lega hjálp.
Drottinn blessi ykkur öll og launi.
Helga G. Jakobsdóttir,
Gréta S. Haraldsdóttir,
Sigrún J. Haraldsdóttir,
Friðþjófur D. Friðþjófsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.