Morgunblaðið - 30.05.1996, Blaðsíða 40

.40 FIMMTUDAGUR 30. MAÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
INGIMAR
BOGASON
-4- Ingimar Boga-
' son fæddist á
Syðra-Skörðugili á
Langholti í Skaga-
firði 18. maí 1911.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Skagfírðinga
19. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Bogi
Gíslason bóndi á
Syðra-Skörðugili
og kona hans Þor-
björg Ólafsdóttir.
Hann var næst-
elstur Qögurra
bræðra, sem allir
létust á unglingsárum.
Ingimar kvæntist 30. maí
1943 Engilráði Sigurðardótt-
ur frá Hvammi í Svartárdal
og hófu þau búskap að Hall-
dórsstöðum I Seyluhreppi.
Þau fluttu til Sauðárkróks
Okkur systkinin langar að
minnast elsku afa okkar, Ingimars
Bogasonar sem er látinn.
Eftir langvarandi veikindi, sem
þú barðist svo hetjulega við, ertu
búinn að öðlast hvíldina og heldur
nú af stað á vit hins óþekkta. Við
vissum öll að þú ættir ekki langt
eftir síðast þegar við sáum þig en
það er samt erfitt að átta sig á
því að þú sért ekki lengur á með-
al okkar. Það er líka erfitt að
hugsa til þess að við eigum aldrei
eftir að sjá þig aftur. En lífið held-
ur áfram og enginn fær stöðvað
gang tímans.
Margar minningar Ieita á hug-
ann við andlát afa okkar. Afi Ingi-
mar átti heima á Sauðárkróki all-
ar götur síðan við munum eftir
okkur. Við systkinin höfum hins
vegar búið í Reykjavík öll okkar
ár. Ferðirnar norður á Krókinn
eru því okkur sérstaklega minnis-
stæðar. Það fylgdi því alltaf viss
spenna og tilhlökkun að heim-
sækja afa og ömmu á Freyjugöt-
una. Okkur er minnisstætt að allt-
af biðu þau fyrir utan húsið sitt
og tóku á móti okkur opnum örm-
um, tilbúin með allar kræsingarn-
ar.
Afa þótti afar vænt um bæinn
sinn og Skagaijörðinn og vildi
ávallt ólmur sýna okkur og fræða
okkur um helstu framkvæmdir og
breytingar sem voru að eiga sér
stað. Bíltúrarnir eru því okkur
minnisstæðir svo og ferðirnar í
Litlaskóg þar sem við lékum okk-
ur sem litlir krakkar. En tíminn
hefur liðið hratt og ferðunum á
Krókinn farið fækkandi en okkur
þótti engu síður alltaf gaman að
koma norður í Skagafjörð og
heimsækja ættmenni okkar þar.
23. febrúar 1988 bar skugga á
líf okkar, þegar Didda amma lést
skyndlega öllum að óvörum. Þetta
var mikið áfall fyrir okkur öll í
fjölskyldunni en þó allra mest fyr-
ir afa okkar og var hann lengi að
>jafna sig og sætta sig við þetta.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HÖTEL LOFTLEii)IR
árið 1945 og
bjuggu þar síðan,
lengst af á Freyju-
götu 34. Engilráð
lést 23. febrúar
1988. Þau hjónin
eignuðust Qóra
syni sem eru í ald-
ursröð: Hörður,
sem kvæntur er
Margréti Gunnars-
dóttur, Bogi, sem
kvæntur er Birnu
Helgadóttur, Ólaf-
ur, sem kvæntur
er Veroniku Jó-
hannsdóttur, og
Sigurður, sem kvæntur er Ele-
nóru Jósafatsdóttur. Barna-
börnin eru tólf og barna-
barnabörnin eru tvö.
Útför Ingimars fór fram frá
Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 25. maí síðastliðinn.
Upp úr því fór heilsu hans að
hraka og síðustu æviárin dvaldi
hann á Sjúkrahúsi Skagfirðinga.
Núna hefur þú kvatt okkur líka.
En minningin um þig lifir og það
er margt sem þú gafst okkur þann
tíma sem þú varst með okkur.
Um leið og við þökkum þér kær-
lega fyrir öll liðnu árin og allt það
sem þú og amma og gerðuð fyrir
okkur biðjum við forsjónina að
vaka yfir sálu þinni.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Systkinin í Melbæ.
Elsku afi Ingimar. Nú kveðjum
við þig í hinsta sinn. Kallið er
komið, leiðir skilja. Eftir sitjum
við afkomendur þínir með söknuð
í hjarta. Við vissum öll að hveiju
stefndi og það er erfitt að sætta
sig við að þú sért farinn. Vissan
um að nú séu þrautir þínar á enda
og ástríkur faðmur Guðs umlyki
þig gerir sorgina léttbærari.
Þú náðir því að verða 85 ára,
daginn eftir varstu horfinn á
braut. Margs er að minnast. Það
voru forréttindi að fá að alast upp
í nálægð við ykkur ömmu heitina.
Heimili ykkar stóð okkur alltaf
opið. Ýmislegt var braliað. Stund-
um fengum við að koma með vin-
konurnar og vinina í heimsókn og
oftar en ekki var farið í búðarleik
í Siggaherbergi. Það voru einnig
ófáar stundirnar sem sest var nið-
ur og spiluð kasína.
Elsku afi, stundunum saman
fengum við líka að greiða þér um
hárið, þú þreyttist ekki á því enda
snyrtimenni mikið, alltaf með alla
hluti í röð og reglu. Kjötbúðingur-
inn hjá ömmu varð alltaf að veislu-
mat þegar þú varst búinn að
skreyta alla bitana með tómats-
ósutoppum.
Við systurnar eignuðumst báð-
ar litlar stúlkur fyrir stuttu. Þú
beiðst þeirra með eftirvæntingu.
Nú varstu orðinn langafi í fyrsta
sinn. En þú varst ekki ángæður
með nafngiftina. Að vera „lang-
afi“, það gerði þig svo gamlan,
þú vildir verða „stuttafi" þessara
litlu stúlkna - og fékkst það.
Elsku afi, minningarnar um þig
geymum við í hjarta okkar. Hvíl
þú í friði og hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Þorbjörg, Helga, Davíð
og fjölskyldnr.
INGVAR
AGNARSSON
+ Ingvar Agnars-
son fæddist í
Stóru-Avík í Arnes-
hreppi á Ströndum
8. júní 1914. Hann
lést á Landakots-
spítala í Reykjavik
23. maí síðastliðinn.
Foreldrar Ingvars
voru Guðlaug Þor-
gerður Guðlaugs-
dóttir, fædd að Felli
í Arneshreppi 20.1.
1889, d. 7.11. 1976,
og Agnar Jónsson,
bóndi á Steinstúni,
Melum og Hrauni í
Arneshreppi, f. í Stóru Ávík
24.1. 1889, d. 16.7. 1973. Systk-
ini Ingvars voru Jón og Ágústa
en Ágústa lést um tvitugsaldur.
Árið 1939 kvæntist
Ingvar eftirlifandi
eiginkonu sinni,
Aðalheiði Tómas-
dóttur, sem ættuð
er af Snæfellsnesi,
f. 10.11. 1912. Þau
eignuðust soninn
Sigurð, f. 16.12.
1942. Hann er
kvæntur Ágústu
Jónsdóttur, f. 21.10.
1948, og eiga þau
fjögur börn, Ing-
var, f. 3.1.1970, Jón
Helga f. 20.10.
1972, Tómas, f. 5.4.
1976, og Agnar, f. 15.4. 1986.
Útfor Ingvars fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
í dag kveðjum við merkis- og
sómamanninn Ingvar Agnarsson
forstjóra, Hábraut 4, Kópavogi,
eftir langa og erfiða sjúkdómsraun.
Ingvar var fæddur í Stóru-Ávík
í Árneshreppi á Ströndum.
Um miðja öldina stofnaði hann,
ásamt Guðmundi Kristjánssyni,
hjólbarðavinnustofuna „Gúmmí-
vinnustofuna" sem þá mun hafa
verið eitt fyrsta fyrirtæki sinnar
tegundar á landinu. Löngu síðar
skiptu þeir svo fyrirtækinu og
nefndi Ingvar sinn hluta „Barð-
ann“, sem ennþá er rekinn. Ingvar
var lengst af forstjóri þessara fyrir-
tækja, sem verið hafa í fararbroddi
í hjólbarðaviðgerðum og innkaup-
um hjólbarða á íslandi.
Árið 1939 kvæntist Ingvar eftir-
lifandi konu sinni Aðalheiði Tómas-
dóttur, sem ættuð er af Snæfells-
nesi. Merkiskonan Aðalheiður
reyndist manni sínum góður lífs-
förunautur sem stóð við hlið hans
langa ævi, enda var hjónaband
þeirra farsælt. Þau eignuðust einn
son, Sigurð, sem nú er forstjóri
„Barðans".
Kynni mín við Ingvar hófust
fyrir meira en 30 árum, þegar
hann og Guðmundur ráku
„Gúmmívinnustofuna" að Skipholti
35 og ég og félagar mínir leigðum
hjá honum húsnæði fyrir ljós-
myndavinnustofu, sem við rákum.
Síðan þá höfum við Ingvar haldið
vináttuböndum og nú síðari árin
hef ég mjög oft heimsótt hann,
hvort sem hann hefur dvalið heima
eða þurft að liggja á sjúkrahúsum,
sem stundum var eftir að heilsu
hans fór að hraka fyrir nokkrum
árum.
Ingvar var um margt athyglis-
verður maður. Hann skrifaði mjög
fallegt íslenskt mál, næstum ótrú-
lega gott þegar hugleitt er að hann
hlaut sáralitla formlega skóla-
göngu. Hann var ágætlega lesinn
og hafði sérstakan áhuga á stjörnu-
fræði, sem hann skrifaði um marg-
ar alþýðlegar greinar. Áhugamál
hans voru þó á engan hátt einskorð-
uð við stjörnufræði. Hann hafði
raunar áhuga á flestum vísinda-
greinum og ótal mörgu fleiru, m.a.
skáldskap.
Sennilega er Ingvar þekktastur
fyrir störf sín í Félagi Nýalssinna
og fjölda smágreina í dagblöðum
þar sem hugmyndir og kenningar
dr. Helga Pjeturss eru kynntar og
sú heimspeki sem að baki þeim ligg-
ur. Hann var mjög lengi formaður
Félags Nýalssinna og ritstjóri tíma-
ritsins „Lífgeisla" sem skrifað var
í anda félagsins og dr. Helga Pjet-
urss. Ótal margt fleira liggur eftir
Ing'/ar af rituðu efni, m.a. bók sem
úc kom fyrir nokkrum árum, um
dulræna reynslu konu hans Áðal-
heiðar Tómasdóttur.
Þó að Ingvar væri einlægur fylgj-
andi heimspeki dr. Helga Pjeturss
var hann þó ávallt tilbúinn að hlýða
á aðrar hugmyndir og taka þær til
greina, væru þær rökstuddar á
sannfærandi hátt. Reyndar finnst
mér að hann hafi aðeins leitað sann-
leikans, hvar sem hann var að finna.
Nú, þegar dvöl hans hér á jörð
er lokið, fær hann vafalaust svör
við ýmsum þeim spurningum sem
leituðu á huga hans meðan hann
var hér. Kannski er það mesta
ævintýrið, sem við öll eigum eftir
að taka þátt í.
Þegar ég nú kveð Ingvar, þakka
ég honum fyrir langa og ánægju-
lega viðkynningu og óska honum
velfarnaðar á nýjum, forvitnilegum
slóðum.
Konu hans Aðalheiði, Sigurði
syni þeirra og fjölskyldu hans votta
ég samúð og hluttekningu mína og
fjölskyldu minnar.
Ævar Jóhannesson.
Ævileið Ingvars Agnarssonar,
vinar míns, er á enda gengin, merki-
leg leið og minnisverð, eins og
maðurinn sjálfur, og vekur þetta
mér enn umhugsun um þann sam-
leik efniviðar og atburða, sem líf
hvers manns er.
En hver var Ingvar Agnarsson?
Hann var sveitapiltur, sem fór
snemma burt að vinna fyrir sér.
Þetta var á kreppuárunum, en til-
gangur unga mannsins var að
mennta sig, og svo fór að hann
komst í Samvinnuskólann einn vet-
ur. Mun hinn mikli menntafrömuður
Jónas Jónsson hafa veitt honum
nokkra athygli. Á þeim sömu árum
kynntist Ingvar konu sinni, Aðal-
heiði Tómasdóttur. Var þar lagður
grunnur að farsælu lífi, því farsæl-
an mann tel ég Ingvar verið hafa,
enda vann hann bug á þeim örðug-
leikum, sem við var að eiga. Hafði
hann það skap, að ekki þurfti að
ætla honum að gefast upp að
óreyndu.
Ingvar Agnarsson verkamaður
tók það fyrir á stríðsárunum að
gera við hjólbarða og í félagi við
annan lánaðist þeim þetta vel, og
smájókst starfsemin og varð að
verulegu fyrirtæki, Gúmmívinnu-
stofunni hf. Stóð fyrirtækið með
miklum blóma undir stjórn hans,
en að baki lá þrotlaust strit og starf.
Síðar var því skipt og kom Barðinn
hf. í hlut þeirra feðga Sigurðar og
Ingvars. Efldu þeir það vel, og rek-
ur Sigurður það fyrirtæki nú að
föður sínum látnum með miklum
myndarbrag.
Ingvar og Aðalheiður byggðu sér
um 1950, rúmgott einbýlishús að
Hábraut 4, Kópavogi, með blóma-
garði umhverfis og hefur það hús
reynst vel. Hið góða heimili hefur
staðið þar á sínum stað og geislað
frá sér hollum áhrifum. Þetta var
í fáum orðum það sem mér kemur
fyrst í hug um Ingvar frá almennu
sjónarmiði. En svo var til annar
Ingvar Agnarsson, rithöfundurinn
og vísindamaðurinn um hin merki-
legustu efni, og var þó einn og sami
maður.
„Taktu eftir þessum manni; rit-
höndin er skýr og greindarleg, þótt
hún sé ekki æfð; þetta er vandaður
maður og líklega erfiðismaður; þér
mun óhætt að treysta þessum
manni“. Eitthvað á þessa leið féllu
„rithandafræðingnum" móður minni
orð, þegar við vorum, ásamt for-
manni, að fara yfir fyrstu umsóknir
að þátttöku í Félagi Nýalssinna, eft-
ir að tilkynnt hafði verið um stofnun
þess í ársbyijun 1951. 45 árareynsla
mín síðan þefur sannað mér þau
orð, og væri frá mörgu að segja í
því sambandi, en ég læt hér nægja
nokkur höfuðatriði:
Tvö rit sagði Ingvar að mest
áhrif hefðu haft á sig í æsku:_ „Him-
ingeimurinn" eftir próf. Ág. H.
Bjarnason - þar sem kynnt var
almenn stjörnufræði - og „Nýall“
eftir dr. Helga Pjeturss - þar sem
kynnt var stjörnulíffræði og önnur
vísindi. Nýal taldi Ingvar þá þegar
vera hið rökrétta framhald og fyll-
ing þess, sem Himingeimurinn vakti
grun um.
Ingvar tók að starfa að ráði að
málum Félags Nýalssinna um eða
upp úr 1960; hafði á hendi for-
mennsku þá og oft síðar; studdi
byggingarframkvæmdina að Álf-
hólsvegi 121; vann jafnan mikið að
tímaritunum: Félagsblaði Nýals-
sinna og síðar Lífgeislum, sótti jafn-
an fundi, bæði almenna fundi og
miðilsfundi, skráði sagnir, drauma
og fyrirburði, sína og annarra, og
leitaði jafnan skýringa að skráningu
lokinni. Mér þótti gott að heyra það
eitt sinn haft eftir góðum vísinda-
manni, að sér þættu greinar Ing-
vars til fyrirmyndar, um efnisskip-
un og aðferð. Þetta höfðu Nýals-
fræðin dugað til að ala upp sveita-
strák og gera hann að vísinda-
manni, einnig hvað framsetningu
snerti.
Nefna verður að menntunarvið-
leitni Ingvars var mjög rík. Lærði
hann frönsku og esperantó vel, síðar
ensku og þýsku, og á hinn bóginn
kynnti hann sér almenna stjörnu-
fræði af miklum áhuga og skrifaði
um þau fræði atbyglisverða bók:
„Leiðsögn til stjarnanna". Furðar
mig á því að skólakerfið skuli ekki
hafa notfært sér þá bók betur, eins
góð meðmæli og hún fékk hjá fær-
ustu mönnum í stjörnufræði. Einnig
vil ég minna á þijár bækur hans
um skilning á draumum, stórmerk
rit, sem of langt væri að lýsa hér
nánar. Auk næmis síns og náms-
gáfna hafði Ingvar til að bera sam-
bandsgáfu mjög merkilega, og væri
þar margt af að segja. Ennfremur
bjó hann til prentunar og gaf út
frásagnir konu sinnar, Aðalheiðar,
af skyldri reynslu hennar.
Hvernig á ég að lýsa mínum góða
vini Ingvari að leiðarlokum? Hvað
get ég sagt um „þýðmennið, þrek-
mennið glaða", þennan góðviljaða
mann, sem átti þó vissulega til
skapsmuni slíka, sem stundum þarf
til að taka; um hinn grannvaxna,
heldur ókraftalega mann að sjá, sem
átti til ótrúlega atorku og vinnu-
þrek. En það er baráttuvilji hans,
þessi óbilandi vilji til að styðja rétt
mál, sem fyrir mér ber hæst af öllu
því, sem vel var um manninn. Fram
í banaleguna var hann alltaf að
hvetja okkur hina að láta ekki niður
falla starfið, sem hefur reynst svo
seint sótt og erfítt - sagðist finna
það á sér að hið rétta mundi sigra,
og hin góðu öfl tilverunnar þrátt
fyrir allt ná framgangi; skynsemin
sigra, einnig hér á jörð. Það er ein-
kennandi um Ingvar, að síðustu orð-
in sem hann sagði við mig voru til
að fullvissa mig um að vel mundi
fara, þrátt fyrir allt.
Ingvari mundi þykja það ónóg
frammistaða, ef ég léti ógert að
nefna það sem okkur virtist jafnan
mikilvægast af öllu. Það er sú vitn-
eskja um framlíf - sem hið besta í
trúarbrögðum hefur þó jafnan leitað
eftir, en án þess að geta skýrt það,
og nú er orðin að vísindum: að hinn
látni endurlíkamnast á lífaflsvæði
annarrar plánetu, engu síður efnis-
legur og raunverulegur en fyrr, bú-
inn frábærum þroskamöguleikum.
Fyrir hönd Nýalssinna, vil ég hér
með votta frú Aðalheiði, Sigurði
Ingvarssyni og allri fjölskyldu þeirra,
samúð okkar.
Þorsteinn Guðjónsson.
• Fleirí minningargreinar um
Ingvar Agnarsson bíða birtingar
og miinu hirtnst í blaðinu næstu
daga.