Morgunblaðið - 12.07.1996, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ1996 35
GUÐRÚN RAGNHEIÐUR
RÖGNVALDSDÓTTIR LÍNDAL
+ Guðrún Ragn-
heiður Rögn-
valdsdóttir Líndal,
húsfreyja í Reykja-
vík, fæddist 16. júní
1915 í Hnausakoti
í Miðfirði, V-Húna-
vatnssýslu. Hún
lést á öldrunar-
deild Sjúkrahúss
Reykjavíkur,
Landakoti, 2. júlí
sl. Foreldrar Guð-
rúnar Ragnheiðar
voru Þorbjörg
Guðmundsdóttir,
húsfreyja í
Hnausakoti, fædd 22. febrúar
1893 á Tröðum í Staðarsveit,
Snæfellsnesi, dáin 19. desem-
ber 1976 í Hafnarfirði, og
Rögnvaldur Líndal Hjartarson,
bóndi i Hnausakoti, fæddur 15.
júlí 1876 á Hólmavík, dáinn 27.
Þú kvaddir þennan heim á fögr-
um sumardegi. „Komið þið út og
njótið sum'arblíðunnar,“ hefðir þú
sagt. Hversu oft vorum við ekki
úti i náttúrunni með þér, bæði á
sólar- og rigningardögum. Minn-
ingarnar streyma fram.
Þjórsárdalur; þú í útilegumanna-
leik með okkur krökkunum, klappa
Ljóma sem líka fékk að vera með,
röltir með okkur fram á brún og
horfðir á okkur að leik í ánni. Við
komum að sjálfsögðu rennandi
blaut til baka en þú tókst því með
jafnaðargeði.
Hversu marga göngutúra fórstu
með okkur um bæinn? Klambra-
tún, Hljómskálagarðurinn, styttur
bæjarins; ævintýrastaðir sem þú
ætíð varst tilbúin að sýna okkur.
Bíltúrar á sunnudagsmorgnum.
Leikir, glens og gleði og nestið
góða á eftir.
Utreiðartúrar; þú á Bleikaling
og við krakkarnir til skiptis á
Silfurtopp og Krumma. Litlar tær
urðu oft kaldar og þá .var áð við
heita lækinn, þær hitaðar í stígvél-
unum og svo var hægt að halda
af stað aftur.
Þær eru óteljandi stundirnar
sem við höfum eytt saman. Sem
börnum fannst okkur sjálfsagt að
fara oft í viku til „ömmu á Rauðó“.
Sem fullorðin dáumst við að því
hversu mikinn tíma þú hafðir alltaf
fyrir okkur. Hann er dýrmætur í
endurminningunni.
Vegna veikinda þinna varstu í
raun farin fyrr frá okkur. Sorgin
hefur því komið smám saman en
skellur ekki á okkur með fullum
þunga núna. Við munum þig fyrir
allt það sem þú varst okkur „amma
á Rauðó“, sem alltaf var tilbúin
að fá okkur í heimsókn, leika við
og með okkur, spjalla og taka okk-
ur sem fullorðnum einstaklingum.
Þú átt þinn skerf í þroska okkar
og sá skerfur lifir áfram þótt þú
kveðjir þennan heim. Við trúum
því að þér líði vel þar sem þú ert
núna og þökkum því með gleði
fyrir allar okkar góðu samveru-
stundir.
Hvíl þú í friði.
Þin barnabörn,
Eiríkur Almar, Ragnheiður
Ýr og Haraldur Eyjar.
Á síðasta andartakinu
hættir sólin að hníga
og flýpr í lausu lofti
eins og brennandi skip
í fjarlægum skýjum.
Gullin rák brúar öldurnar
og ég geng
inn í endalaust sólarlagið
og kem aldrei til baka.
(S.H.)
Þegar ég kveð vinkonu mína
Guðrúnu Ragnheiði Rögnvalds-
dóttur hinstu kveðju er sú kveðja
blönduð gleði og trega. Gleði yfir
desember 1920 í
Hnausakoti.
Fyrri eiginmaður
Guðrúnar Ragnheið-
ar var Jón Óskar
Guðlaugsson, vél-
stjóri í Reykjavík,
fæddur 14. septem-
ber 1915 í Garði,
Gullbringusýslu, dá-
inn 16. desember
1994. Þau skiidu.
Sonur þeirra _ er
Grétar Hreinn Ósk-
arsson, verkfræðing-
ur, fæddur 3. mars
1938. Siðari eigin-
maður Guðrúnar Ragnheiðar er
Eiríkur Elí Stefánsson, skrif-
stofustjóri í Reykjavík, fæddur
19. júní 1921 í Haga, Gnúpveija-
hreppi, Arnessýslu. Eiginkona
Grétars Hreins er Ingibjörg
Guðfinna Haraldsdóttir, gjald-
keri og húsfreyja í Reykjavík,
fædd 19. apríl 1942. _ Börn
þeirra eru: Eiríkur Álmar,
verkfræðingur í Bandaríkjun-
um, fæddur 14. ágúst 1964;
Ragnheiður Ýr, sjúkraþjálfari
í Reykjavík, fædd 26. ágúst
1966, gift Ólafi Sverrissyni,
verkfræðingi í Reykjavík,
fæddur 27. mars 1965 í Reykja-
vík, dóttir þeirra er Gríma
Katrín, fædd 17. mars 1996;
og Haraldur Eyjar, lögreglu-
þjónn í Reykjavík, fæddur 24.
mars 1969 í Reykjavík, kvænt-
ur Mjöll Þórarinsdóttur, fædd
16. janúar 1970 á Isafirði, syn-
ir þeirra eru Frosti, fæddur
29. janúar 1993, og Logi, fædd-
ur 13. júni 1996.
Utför Guðrúnar Ragnheiðar
fer fram frá Fossvogskirkju í
dag, og hefst athöfnin klukkan
13.30.
því að nú er Ragna, eins og hún
var alltaf kölluð, horfin til æðri og
bjartari heima og laus við líkam-
legt og andlegt böl sem Elli kerling
lagði henni á herðar síðustu æviár-
in. En treginn við burtför hennar
er sár, því það er eins og tilveran
sé daufari og litlausari þegar hún
er horfin af sjónarsviðinu.
Það er nú einu sinni svo að hver
góður samferðamaður á sér sér-
stakt hólf í hugskoti manns og við
andlát ættingja eða vinar er eins
og dyrnar að þessu hólfi opnist og
minningarnar streyma fram án
afláts. Eftir 45 ára kynni mín af
Rögnu eru þessar minningar stór
og dýrmætur sjóður sem gott er
að orna sér við. Á yngri árum var
ég ein af mörgum heimagöngunum
á Rauðarárstíg 1 hjá Rögnu og
Eiríki. Þessi fyrstu kynni þróuðust
upp í vinskap sem aldrei rofnaði
eða bar skugga á. Svipir úr slitr-
óttu minningasafni leita á hugann
við andlát Rögnu. Ég man hve hlý
og alúðleg hún var i viðmóti en
jafnframt var hún mjög glaðlynd,
sannur gleðigjafi öllum þeim er
voru í nálægð hennar.
Efst í huga mér er sumarferða-
lag sem Eiríkur og Ragna buðu
okkur þrem vinkonum með sér í
austur á Fljótsdalshérað á heima-
slóðir mínar sumarið 1958. Eiríkur
var bílstjórinn sem alltaf hafði á
reiðum höndum sínar einstöku at-
hugasemdir um það sem fyrir augu
og eyru bar og þá sérstaklega um
hætti fólks á Héraði. Ragna hló
þá dillandi hlátri sem smitaði alla
viðstadda. Þessir sumargestir urðu
því fólki sem við heimsóttum
ógleymanlegir.
Þegar ég ber þetta ferðalag
saman við sumarferðalög dagsins
í dag, þegar sjálfsagt þykir að fara
til erlendra landa og stranda í sum-
arfrínu og njóta allra dásemda sem
ferðamanninum stendur þar til
boða, held ég að sumarfríið 1958
verði mér hugstæðara vegna þess
að gleðin var ríkjandi frá fyrsta
til síðasta dags.
Fyrir mörgum árum sagði
Ragna við mig, eftir að hafa lesið
minningargrein sem ég hafði skrif-
að. „Heyrðu vinkona, þú hefðir
fátt svo fallegt að segja um mig
ef þér hugkvæmdist að minnast
mín látinnar." Ég svaraði henni á
þá leið að hún hefði tvo mjög góða
kosti sem væru eðalkostir góðrar
manneskju; hún væri mikill barna-
og dýravinur og að þetta tvennt
lýsti vel sálarþroska hennar. Auk
þess væri hún alltaf í forsvari fyr-
ir þá sem minna mættu sín í líf-
inu. Sjálf átti Ragna aðeins eitt
barn, soninn Grétar Hrein, en hún
átti alltaf ótalmörg uppáhaldsbörn,
bæði börn vina og vandamanna og
einnig börn sem ólust upp í ná-
grenninu. Síðar komu þijú yndisleg
barnabörn og á síðustu árum
barnabarnabörn. Það var þessi
hlýja útgeislun og glaðlegt viðmót
sem laðaði börn og ungt fólk sér-
staklega að henni.
Ragna var mjög lagin og natin
við skepnur og hún var mikil hesta-
kona. Bleikaling, mjög viljugan
gæðing, átti hún lengi. Svo villtur
var hann að á fárra færi var að
ráða við hann, en mér fannst hann
alltaf eins og lamb þegar hún var
annars vegar. Ragna átti oftast
kanarífugla og gaman var að fylgj-
ast með þegar hún hleypti þeim
út úr búrinu. Þegar átti að hýsa
þá kallaði hún til þeirra svo maður
gat ímyndað sér að hún kynni
fuglamál því þeir komu og settust
á öxl hennar eða útrétta hönd.
Minnisstætt er mér þegar sonur
minn á fermingaraldri fann slasað-
an snjótittling nálægt hesthúsum
Fáks og bjargaði honum úr hönd-
um hestamanns sem ætlaði að af-
lífa hann. Með fuglinn kom hann
heim og hringdi í Rögnu sem kom
eftir skamma stund ásamt Eiríki
og ekið var af stað með fuglinn í
vondri færð og leiðindaveðri í leit
að dýralækni sem hafði aðsetur
uppi í Mosfellssveit. Þegar gert
hafði verið að sárum fuglsins tók
Ragna hann í fóstur þar til hann
var gróinn sára sinna, en þá fór
hún með hann á þær slóðir sem
hann fannst á.
Ragna var gædd góðum gáfum
samfara miklum mannkostum.
Hún var ljóðelsk og átti ekki erfítt
með að koma saman vísu þó að
hún flíkaði því ekki. Hún var trú-
kona og leitandi í andlegum mál-
um. Þó svo að við værum ekki allt-
af samstíga í trúarskoðunum,
fannst mér fróðlegt að fara í guðs-
þjónustur hjá hinum ýmsu sértrú-
arsöfnuðum með Rögnu, því hún
var aldrei fordómafull, heldur
hlýddi með opnum huga á boðskap-
inn. Það sýndi hvert umburðar-
lyndi hún hafði til að bera. Ragna
var félagslynd, hún gladdist með
glöðum og hryggðist með hrygg-
um. Þær eru óteljandi ánægju-
stundirnar á heimili Rögnu og Ei-
ríks yfir spilum og spjalli sem koma
upp í hugann á þessum tímamótum
og verða seint fullþakkaðar.
En nú eru þær að baki og Ragna
tekur ekki oftar brosandi á móti
gestum á heimili sínu. Minningin
um þessa dýrðardaga fyrnast þó
ekki þeim sem nutu þar fágætrar
gestrisni. Ég er þess fullviss að
það var vilji æðri máttarvalda að
ævidögum Rögnu væri lokið og ég
veit að önnur verkefni bíða hennar
vafalaust, minnug ritningargrein-
arinnar í Biblíunni. „Yfir litlu
varstu trúr, yfir mikið mun ég setja
þig.“
Að leiðarlokum þakka ég Rögnu
vinkonu allar samverustundir og
bið henni blessunar Guðs á nýjum
leiðum. Eiríkur minn, Grétar, Lóla
og börn, Guð blessi ykkur og gefi
ykkur styrk á sorgarstundu.
Guðrún Ingibjörg Jónsdóttir.
t
Bróðir minn og mágur,
INGÓLFUR AÐALBJARNARSON,
lést á vistheimilinu Bjargi fimmtudaginn 11. júlí.
Sigrún Aðalbjarnardóttir, Jón Pálmarsson.
t
Ástkær systir okkar og frænka,
JÓHANNA ÓLAFSDÓTTIR,
Efstasundi 11,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju mánu-
daginn 15. júlí kl. 13.30.
Fyrir systkina hönd og annarra vanda-
manna,
Ólína Ólafsdóttir
Baldvin B. Sigurðsson.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTÍN SÆMUNDSDÓTTIR
frá Mið-Mörk,
Vestur-Eyjafjöllum,
Kirkjuhvoli,
Hvolsveilr,
verður jarðsungin frá Stóradalskirkju
laugardaginn 13. júlí kl. 14.00.
Sæmundur Sveinbjörnsson, Ragnhildur Ólafsdóttir,
Sigurjón Sveinbjörnsson, Jóna Gerður Konráðsdóttir,
Guðrún Sveinbjörnsdóttir, Ágúst Oddur Kjartansson,
Guðbjörg Sveinbjörnsdóttir, Karl S. Karlsson,
Sigurbjörn Sveinbjörnsson, Sigurlín Sigurðardóttir,
Guðmundur Sveinbjörnsson,
Gísli Sveinbjörnsson, Hrafnhildur Sigurvinsdóttir,
Ásta Sveinbjörnsdóttir, Guðjón Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Bróðir okkar og mágur,
KRISTJÁN ÞÓRARINN
ÓLASON
frá Isafirði,
verður jarðsunginn frá (safjarðarkirkju
laugardaginn 13. júlí kl. 14.00.
Birgir Ólason,
Jakob Ólason,
Ásgeir Ólason,
Guðmundur Ólason,
Gunnar Pétur Ólason,
Anna Jóna Ágústsdóttir,
Eygló Eymundsdóttir,
Torfhildur Jóhannesdóttir,
Stefanía Sigurðardóttir,
Kristin Jónsdóttir,
Jens Markússon
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum aðsýnda samúð við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNS GUÐFINNSSONAR,
Smáratúni 2,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Kumb-
aravogi og Ljósheimum.
Kristin Benediktsdóttir,
Sólveig Jónsdóttir,
Oddbjörg Inga Jónsdóttir, Einar Ársæll Sumarliðason,
Guðfinnur Jónsson, Helga Dagmar Emilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför míns ást-
kæra eiginmanns, föður okkar og
tengdaföður,
ELÍASAR MAGNÚSAR
FINNBOGASONAR,
Grundargötu 16,
Grundarfirði.
Petrea Guðný Pálsdóttir,
Steinbjörg Eliasdóttir,
Guðný Elíasdóttir,
Páll G. Elíasson,
Margrét Eliasdóttir,
Elín Katla Elíasdóttir,
Finnbogi Elíasson,
Kjartan Elíasson,
Arni Eiríksson,
Ólafur Æ. Jónsson,
Þorkell P. Ólafsson,
Steinar Helgason,
Sigurlaug J. Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.