Morgunblaðið - 25.07.1996, Blaðsíða 36

MORGUNBLAÐIÐ
36 FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ 1996
SARA DÖGG
ÓMARSDÓTTIR
+ Sara Dögg Óm-
arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 5.
febrúar 1982. Hún
lést í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur að
kveldi 17. júlí síð-
astliðins. Foreldrar
hennar eru Ómar
Sverrisson, f. 25.11.
1955, d. 20.1. 1985,
og Aðalbjörg Ólafs-
dóttir, f. 11.1. 1959.
Albróðir _ Söru
Daggar var Ólafur
Bergmann Ómars-
son, f. 14.1. 1978,
d. 10.4. 1996. Hálfbræður Söru
sammæðra eru Hörður Freyr
Harðarson, f. 31.7. 1988, og
Arinbjöm Harðarson, f. 28.8.
1992. Fósturfaðir Söm til
margra ára var Hörður Stefán
Harðar, f. 10.12. 1948.
Sara Dögg gekk í Melaskóla
og Breiðagerðisskóla en síðan
lá leið hennar í Einholtsskóla.
Utför Söru Daggar fer fram
frá Bústaðakirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 13.30.
Elsku Sara mín.
Þetta er svo sárt. Hver hefði trú-
að að þín jarðarför yrði sú næsta
eftir að við fylgdum Öla bróður þín-
um þann 18. apríl síðastliðinn. Og
þú sem valdir sálmana og lögin með
mér. Nýbúin að fermast, aðeins
tveimur dögum áður, þar sem við
glöddumst öll fjölskyldan saman og
þá dó Óli. Þetta var allt mjög erfitt
fyrir þig, en þú skrifaðir svo fallega
minningargrein um hann.
Þegar við kvöddumst föðmuð-
umst við og sögðum hvor annarri
að við elskuðum hvor aðra áður en
þú fórst í langa göngu með 10
unglingum um Homstrandir og ég
hugsaði með mér hvað ég væri nú
ánægð og stolt af þér.
I þessari ferð ortir þú mjög fal-
legt saknaðarljóð til Óla sem ég
mun alltaf geyma hjá mér, elsku
Sara mín, auk fleiri ljóða. Þú kunn-
ir nefnilega að skrifa, yrkja og
syngja og hafðir ekki langt að sækja
þá hæfiieika.
Elsku Sara mín, ég veit að pabbi
þinn og bróðir munu taka vel á
móti þér og leiða þig áfram hinum
megin.
Eg kveð þig, elsku barnið mitt,
með einni af bænunum sem ég
kenndi þér þegar þú varst litla telp-
an mín.
Vertu nú yfír og alit um kring
með eilífri blessun þinni
sitji pðs englar saman i hring
sænginni yfir minni.
Þín elskandi,
mamma.
Ég fékk þessa frétt á næturvakt
aðfaranótt 18. júlí. Ég starði á dótt-
ur mínu, Dóru, það getur ekki ver-
ið satt, aftur. Hún kom til mín að
morgni 11. apríl sl. og tilkynnti
Erfidiykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
ísíma 5050 925
og 562 7575
FLUCLEIÐIR
IIÖTEL LOFTLEIIIIR
mér andlát Óla bróður
hennar. Hvað er að
gerast, hvað á að
leggja á eina móður og
Ijölskyldu?
Sara mín er fimmta
persónan sem fer úr
þessum hjartagalla.
Sara hafði aldrei fund-
ið fyrir neinu. Ég hef
alltaf sagt, það veit
enginn sinn næturstað.
Ég græt þegar ég
skrifa þessar fátæk-
legu línur til þín, elsku
Sara mín. Þú varst svo
mikil ömmustelpa í
gegnum árin.
Ég enda þessar fátæklegu línur,
með að segja þér að amma þín elsk-
aði þig.
Guð veri með þér.
Þín amma,
Helga Ósk Kúld.
Það er óhætt að segja að lífið
geti verið grimmt þó stundum geti
það verið gott. En það getur verið
svo stutt að það sé ekki óhætt að
leika sér með það og það þykir mér
nú þegar ég horfi á eftir þér, elsku
Sara mín. Þú þráðir að lifa hratt
og kannski sem betur fer því ann-
ars hefðir þú kannski ekki upplifað
allt sem lífíð bauð þér á þinni stuttu
ævi.
Þegar ég sest nú niður aðeins
þremur mánuðum eftir að bróðir
þinn dó og set saman minningarorð
um þig finnst mér þetta allt vera
draumur sem ég vona að ég vakni
af sem fyrst og að allt verði eins
og áður. En jjetta er svo sárt, ég
vakna ekki. Ég klíp mig í höndina
og kemst að því að ég er vakandi.
Þú þurftir sjálf að horfa á eftir
föður þínum aðeins rétt að verða
þriggja ára og fékkst því aldrei það
tækifæri sem okkur flestöllum
hlotnast í lífinu, að eiga þinn eina
sanna pabba. Sem er okkur öllum,
sem til þekkja, gott veganesti í líf-
inu. Þér þótti það sárt og það kom
svo vel í ljós þegar þú tókst þátt í
undirbúningnum fyrir jarðarför
bróður þíns — þér fannst lífið svo
grimmt og þú margspurðir þig
þeirrar sömu spurningar og ég spyr
mig nú. Af hveiju? Þú áttir allt líf-
ið eftir og þurftir svo að fá sanna
þig í svo mörgu. En lífið var svo
stutt að þú fékkst aldrei tækifæri
til þess og það fínnst mér sárt.
Þú fórst í mikla og erfiða margra
daga ferð um Vestfirði og komst
heim sátt og glöð. Þetta var erfitt
en þú lést þig hafa það. Þú komst
við heima en hittir ekki móður þína
þar sem hún var stödd erlendis. Þú
hringdir í ástina þína og talaðir það
lengi að það lá við að það þyrfti
að taka af þér símann en þá var
líka ekki vitað að það væri í síðasta
sinn. Þú og Lena Huld frænka þín
fóruð í bæinn og skemmtuð ykkur
konunglega en sú ferð verður ekki
farin aftur. Hún endaði svo snöggt.
Svo snöggt að orð fá því með engu
lýst.
Þú hafðir kynnst Steindóri og þú
varst svo sæl með hann. Mamma
þín og pabbi voru líka ung þegar
ástir tókust með þeim og afrakstur
þeirrar ástar voru þú, Sara mín,
og Óli, bróðir þinn. En nú hefur
hún misst ykkur öll. Það er sagt
að guð elski þá er deyja ungir og
ég verð að reyna að trúa því að svo
sé þó ég verði lengi að átta mig á
því. Því ég get ekki séð tilganginn
með þessu öllu. Það eina sem ég
sætti mig í raun við, fyrst að svona
fór, er að faðir þinn og bróðir hafa
tekið vel á móti þér í nýjum heim-
kynnum. Elsku Sara mín, ég skal
hafa hug minn allan hjá móður þinni
og bræðrum og styrkja þau eftir
fremsta megni á þessum erfiðu tím-
um.
„Sorgin er gríma gleðinnar. Og
lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum. Og hvernig
ætti það öðruvísi að vera? Þeim
MIIVIIMINGAR
mun dýpra sem sorgin grefur sig í
hjarta mannsins, þeim mun meiri
gleði getur það rúmað. Er ekki bik-
arinn, sem geymir vín þitt, brennd-
ur í eldi smiðjunnar? Og var ekki
hljóðpípan, sem mildar skap þitt,
holuð innan með hnífum? Skoðaðu
hug þinn vel þegar þú ert glaður
og þú munt sjá, að aðeins það, sem
valdið hefur hryggð þinni, gerir þig
glaðan. Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur hug þinn og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín. Sum ykkar segja:
„í heimi hér er meira af gleði en
sorg.“ En aðrir segja: „Nei, sorgirn-
ar eru fleiri." En ég segi þér, sorg-
in og gleðin ferðast saman að húsi
þínu og þegar önnur situr við borð
þitt sefur hin í rúmi þínu. Þú vegur
salt milli gleði og sorgar. Jafnvægi
nærð þú aðeins á þínum dauðu
stundum. Þegar sál þín vegur gull
sitt og silfur á metaskálum hlýtur
gleðin og sorgin að koma og fara.
(Spámaðurinn — Kahlil Gibran.)
Elsku Sara mín, þakka þér fyrir
allt og allar góðu stundirnar á þinni
stuttu lífsgöngu. Minningin um þig
lifir í hjarta mínu og þar ætla ég
að geyma hana.
Góði Jesús bróðir besti,
blessun þína veittu mér.
Þú ert lífsins læknir mesti,
ljósið heimsins er fylgja ber.
Aðeins þinn ég þráði frið,
þig ég einan hjálar bið.
Þú einn getur þerrað tárin,
þú einn getur læknað sárin.
(Margrét Jónsdóttir.)
Elsku Alla systir, Hörður Freyr,
Arinbjörn Steindór, afar, ömmur
og aðrir aðstandendur. Megi Guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Guð veri með ykkur.
Elsku Sara mín, hvíl þú í friði.
minning þín er ljós í lífi mínu.
Halldóra Ólafsdóttir (Dóra frænka)
Hér sátum við fyrir 3 mánuðum
og skrifuðum minngarorð um syst-
urson okkar, Ólaf Bergmann ðm-
arsson, aðeins 18 ára. Nú skrifum
við um systur hans, Söru Dögg
Ómarsdóttur, 14 ára.
Já, það er stutt á milli þeirra,
svo stutt frá því Sara skrifaði að
hún biði eftir að Óli kæmi heim,
nú er hann kominn og búinn að ná
í hana og fara með til pabba þeirra
er lést árið 1985.
Margar eru þær minningamar
sem upp í hugann koma, minningar
sem við geymum um frænku okkar.
Elsku Alla systir, Hörður Freyr,
Arinbjörn, afar, ömmur og aðrir
aðstandendur, Guð gefi ykkur styrk
nú aftur á sorgarstund.
Blessuð sé minning frænku okk-
ar.
Ragnheiður Ólafsdóttir,
Ólafur Már Ólafsson.
Það var töfrandi nótt í Kjarans-
vík á Ströndum daginn fyrir síð-
asta göngudaginn. Þá um kvöldið
höfðum við félagar í Hálendishópn-
um setið í kring um bálið og rætt
um framtíðina; hvað við ætluðum
að gera þegar við kæmum heim
og hvernig við vildum að framtíðin
kæmi til okkar. Og ekki síst hvern-
ig við gætum sjálf einhverju um
það ráðið.
Þessi nótt var eins og þær ger-
ast fegurstar á íslandi. í birtu órofa
dags og hlýrri kyrrð fylgdumst við
með andardrætti náttúrunnar og
vildum njóta þessarar síðustu næt-
ur út í ystu æsar. Logar eldsins
léku sér að gömlum smáreka og
við fylgdumst með deginum og
sólinni láta undan ásókn næturinn-
ar. Loks gekk hún til viðar og á
eftir fylgdu litbrigði himins sem
gera ferðamenn á Ströndum auð-
ugri.
Sara Dögg var glöð þessa nótt.
Löngu ferðalagi og oft átakamiklu
var að ljúka og full ástæða til að
hlakka til heimferðar. Sara hafði
oft þurft að taka á í ferðinni. Hún
hafði sigrast á lofthræðslu sinni
og barðist við eymsli í hné og í lok
ferðarinnar fann hún, að hún hafi
sigrast á verkefni sem hún hefði
ekki trúað að óreyndu að hún gæti.
í ferðinni fann hún fyrir styrk sín-
um og afli og vissi að vitneskjan
um þann kraft var gott veganesi
inn í framtíðina. Það var ánægju-
legt að taka þátt í gleði hennar og
eftirvæntingu þessa nótt. Útitekin
og svolítið sólbrennd hjalaði hún
um framtíðina og vin sinn norður
í landi og hvað hún hlakkaði til að
koma heim. Við eldinn söng hún
fyrir okkur samferðamenn sína ljóð
og lög sem hún hafði samið á leið-
inni. Þar naut hún raddar sinnar
sem var eftirtektarverð hjá svo
ungri stúlku.
Þrátt fyrir ungan aldur hafði
Sara Dögg þolað erfiða reynslu og
djúpa sorg. Ung missti hún föður
sinn og síðastliðið vor, rétt eftir
fermingu sína, missti hún fáum
árum eldri bróður sinn, sem var
henni kær. Sara bar með sér að
hún hafði þroska og reynslu sem
var þungbær 14 ára stúlku og úr
þeirri reynslu sinni var hún að
vinna.
Það var með gleði og óvissu eftir-
væntingarinnar sem hópurinn
kvaddist að morgni 17. júlí. Öhrein
og velkt eftir tvær vikur á fjöllum
kysstumst við og föðmuðumst við
í Hinu Húsinu, þess viss að í fram-
tíðinni leyndist fyrirheit um birtu
og að minnsta kosti loforð um heitt
bað og góða máltíð eftir allt þurr-
fóðrið í ferðinni. Tíu tímum síðar
var Sara Dögg látin.
Það eina sem við fáum í vöggu-
gjöf er lífið sjálft, langt eða stutt
eftir atvikum, og réttlæti eða sann-
girni fylgir þar ekki með. Samt er
erfitt að sætta sig við að ungt fólk,
manneskjur sem eru að hefja það
skeið lífsins að verða fullorðin,
sjálfstæð og ráðandi um líf sitt,
skuli hrifið brott á þennan hátt.
Nú hefur Sara Dögg hafið annað
ferðalag. í þá ferð hafa faðir henn-
ar og bróðir áður lagt og vonandi
liggja leiðir þeirra saman. Á þeim
endurfundi óska ég að himnarnir
verði eins gjöfulir á ljósadýrð sína
og þeir voru Söru Dögg og okkur
félögum hennar á Ströndum.
Aðalbjörg, aðrir aðstandendur
og ástvinir. Við sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur og geymi
ykkur allt gott í sorg ykkar.
Blessuð sé minning Söru Dagg-
ar.
Fyrir hönd Hálendishópsins
1996,
Þórarinn Eyfjörð.
Okkur brá í brún er við heyrðum
þá sorgarfrétt að Sara væri látin
svona skömmu á eftir bróður sínum
Óla, en hann lést 10. apríl sl. að-
eins 18 ára. Sara og Óli voru börn
Ómars Sverrissonar og Aðalbjargar
Ólafsdóttur. Ómar lést í janúar
1985, 30 ára gamall. Blessuð sé
minning hans.
Elsku Alla, orð megna ekki að
tjá hugsanir okkar á þessari
sorgarstund, en okkur langaði að
kveðja þessi ungmenni með fáein-
um orðum, þó að það megni ekki
mikið í þinni harmþrungnu sorg.
Sara, þessi unga og kraftmikla
stúlka, aðeins 14 ára, hver er til-
gangurinn? Nýkomin úr ævintýra-
ferð um hálendi Islands og síðan
um kvöldið í tívolí til að gleðjast
með öðru ungu fólki og skemmta
sér og þá allt í einu er lífið búið.
Er nokkuð skrýtið þó spurt sé? En
við verðum að trúa því að tilgang-
urinn sé einhver og þá sérstaklega
í tilfellum þar sem ungt fólk er
hrifið burt með svo skjótum hætti.
Hið almáttuga hlýtur að hafa hugs-
að stórt í sambandi við Söru og
Óla, þau gegna nú eflaust æðri
verkefnum i landi eilífðarinnar,
þangað sem við öll förum.
Elsku Alla og aðrir aðstandend-
ur. Orð mega sín lítils eins og ég
sagði, en við biðjum þess að þið
komist frá sorginni og getið horft
til baka og glaðst yfír því sem þið
áttuð í Söru og Óla.
Guð geymi um alla eilífð systkin-
in ungu og varðveiti ykkur um
ókomin ár.
Vilborg, Árni og börn.
Sara skólasystir okkar er dáin.
Hún byijaði 9 ára með okkur í
skóla og í rauninni tóku fáir eftir
henni, enda hrinnti hún líka flestum
frá sér með hörku. En þeir sem
kynntust henni fyrir alvöru vissu
að þetta var bara brynja og að
Sara væri þannig manneksja sem
hægt væri að tala við fyrir alvöru
og treysta. Mjög fáir kynntust þó
þeirri hlið því hún var ekki allra.
Sara var mjög félagslynd, mætti
á öll böll og tók þátt í öllu félagslífi
í skólanum, einnig fór ún oft á
skauta og var mjög óvenjulegt ef
maður hitti hana ekki þar. Það
verður skrítið að koma á skauta-
svellið í vetur og engin Sara þar.
Við söknum hennar.
Við sendum mömmu hennar og
bræðrum samúðarkveðjur.
Ólöf, Sirrý, Barbara
og Kristín.
Elsku Sara frænka. Það er svo
sárt að horfa á eftir þér. Þú sem
varst svo _ung. Lífið getur verið svo
grimmt. Ég skil ekki enn þá að þú
sért farin. Heimurinn getur verið
svo harður.
Þú varst ný búin að vera í mjög
langri skemmtiferð með ungu fólki.
Þú sem varst svo glöð þegar þú
komst í bæinn. Svo hittumst við og
gerum okkur glaðan dag. Mér
finnst svo gott að hafa verið hjá
þér á þínum síðustu stundum. Þú
varst alltaf svo glöð og frísk týpa.
Allir eiga sorgarstundir. Og það
getur verið sárt. Þú misstir föður
þinn þegar þú varst þriggja ára.
Og Óla bróður þinn fyrir stuttu.
Þú varst svo sterk. Þú stóðst við
hlið móður þinnar og varst eins og
klettur. •
Það er svo lítið sem ég segi. Ég
trúi bara ekki að þú sért farin. Það
er sagt að Guð elski þá er deyja
ungir.
Elsku Sara frænka, hugur minn
er hjá móður þinni og bræðrum
þínum. Elskq Sara mín, þakka þér
fyrir allt sem þú gafst mér. Og all-
ar góðu stundirnar sem eru svo
margar.
Minningin um þig mun lifa með
mér í mínu hjarta og þar sem ég
mun ætíð geyma hana um ókomna
tíð.
„Sorgin er gríma gleðinnar. Og
lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum. (Kahlil Gibran)
Elsku Alla frænka, Hörður Freyr,
Arinbjörn Steindór, afar, ömmur
og aðrir aðstandendur. Megi Guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Guð veri með ykkur.
Elsku Sara, megir þú hvíla í friði.
Minning þín er minning mín.
Þín frænka,
Lena Huld Sigurðardóttir.
í dag kveðjum við Söru frænku.
Eða Söru hennar Öllu. Maður á svo
erfitt með að trúa þessu. Af hveiju?
Það er svo stutt á milli sorga.
Lífið virðist vera svo grimmt
þegar það hrífur ungt fólk í burtu.
Elsku Sara, þú áttir svo margt
eftir að prófa og þú áttir stóra
tækifærið eftir í lífinu. Elsku Sara
frænka, ég hugsa til þín með sökn-
uði.
Elsku Alla, Hörður Freyr, Arin-
björn og allir sem eiga um sárt að
binda. Guð styrki okkur öll í þess-
ari miklu sorg.
Minning Söru lifir í hjarta mínu.
Þinn frændi,
Rúnar Sigurður Sigurðsson.
Það er svo erfitt að skilja ráðstaf-
anir Guðs um lífíð og dauðann. í
einni andrá er ung stúlka í blóma
lífsins hrifin á brott.
Það kemur sem reiðarslag og
maður fyllist angist að nú skuli hún
Sara Dögg vera dáin, aðeins þrem-
ur mánuðum eftir andlát bróður
hennar. Maður spyr sig aftur og
aftur, hvers vegna? En vegir Guðs
eru órannsakanlegir og maður fær
aldrei svar við spurningunni áleitnu,
hvers vegna? Orð mega síns lítils á
svona stundum, en við vitum þó að
nú er hún Sara Dögg komin til