Morgunblaðið - 25.07.1996, Blaðsíða 40

40 FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Kristín Alda
Jónsdóttir
fæddist á Siglufirði
19. april 1931. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 14. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Stefanía
Guðrún Stefáns-
dóttir, f. 14.7. 1890,
d. 1.5. 1936, og Jón
Kristjánsson, fv.
rafveitusljóri á
Siglufirði, f. 21.4.
1890, d. 27.6. 1969.
Alsystkini Kristínar
voru Sæmundur, Hulda, Bára,
látin, Ægir, látinn, Gústaf, lát-
inn, Laufey Alda, lést nokkurra
mánaða, Sigurlaug og Björgvin
Dalmann. Hálfsystkini Kristín-
ar, börn Jóns og Önnu Sig-
mundsdóttur, eru Páll, lést
fimm daga gamall, Erling Þór
og Edda.
26. desember 1950 giftist
Það var heldur ónotaleg tilfinn-
ing 14. júlí sl. þegar konan mín
hringdi frá Sjúkrahúsi Reykjavíkur
og sagði: Hún mamma er látin.
Andlát hennar bar mjög brátt að,
þá fóru minningamar að hrannast
upp. Langar mig nú að minnast
hennar með örfáum línum.
Frá því að ég kom í fjölskylduna
var mér vel tekið, oft hef ég hugs-
að hvað ég var lánsamur að eiga
Kristín eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Guðjóni Frimanns-
syni, f. 22.11. 1928.
Börn hans og Krist-
ínar eru: 1) Dreng-
ur, lést í fæðingu
30.11. 1951. 2)
Helga, f. 29.11.
1952, maki Grímur
Jón Grímsson, þau
eiga þrjú börn og
tvö barnabörn. 3)
Reynir Ómar, f. 9.3.
1954, maki Vilborg
Stefánsdóttir, þau
eiga þijú börn. 4)
Þorbjörg, f. 16.7. 1955, maki
Gunnar Guðjónsson, þau eiga
þijá syni. 5) Frímann Elvar, f.
26.2. 1960, maki Guðrún Lilja
Rúnarsdóttir, þau eiga þijá
syni. 6) Guðbjörn, f. 4.3. 1964.
Útför Kristínar Öldu verður
gerð frá Þjóðkirkjunni í Hafn-
arfirði í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
hana sem tengdamóður og vil ég
þakka henni fyrir alla aðstoðina
sem hún og Gaui veittu okkur. Það
var á afmælisdegi sonar okkar sem
við sáumst síðast. Þá fórum við í
kaffi til Stínu ömmu. Gaui afí var
þá úti á landi. Hún var svo hress
og dugleg, hún hafði tekið upp
nokkra fótboltaleiki fyrir mig, Já,
það var sama hvað maður bað Stínu
ömmu um, alltaf var Stína tilbúin
að rétta hjálparhönd.
Gaui afi, ég veit að þú átt marga
að, en engu að síður þá veistu að
þú ert ávallt velkominn á Laugarás-
veginn til okkar. En minning um
góða konu mun ávallt fylgja þér.
Gunnar Guðjónsson, Guðjón
Hólm, Davíð og Fannar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífeins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verld var gjöf sem gleymist eigi
og gæfa var það öllum er fenp að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku amma.
Það er með mjklum söknuði að
við kveðjum þig. Öll áttum við með
þér ljúfar og dýrmætar stundir, sem
aldrei gleymast.
í huga okkar áttu alltaf stað sem
yndisleg amma og konan sem
kenndi okkur svo margt.
Elsku afi, við biðjum góðan guð
að styrkja þig í sorginni.
Guðjón, Grímur og Kristín Aida.
Snemma á sunnudagsmorgun
þegar Elvar frændi minn hringdi
og sagði; hún mamma dó í nótt,
þá varð mér að orði: Ég trúi því
ekki; og ég trúi því varla enn. Hún
Stína frænka farin svo snögglega
á besta aldri frá okkur, á afmælis-
degi móður sinnar, sem lést frá
henni ungri. Ég sem ætlaði að
hringja í hana á laugardaginn, en
hætti við það og hugsaði, ég hringi
frekar eftir helgina, af því við þurf-
um að tala svo mikið saman og þá
höfum við betra næði og tíma. Ég
sem átti eftir að segja henni svo
margt. Það leið varla sú vika að
við töluðum ekki saman í síma,~
stundum daglega, eða oft á dag.
Þú varst ekki bara Stína frænka,
móðursystir mín, þú varst líka
besta vinkona mín og trúnaðarvin-
ur, þú komst sem slík inn í líf mitt
eftir að ég hafði misst bestu vin-
konu mína, á unga aldri. Þú varst
kletturinn minn og ég gat alltaf
leitað til þín, við áttum margt sam-
eiginlegt og oft sagðir þú við mig:
Þú ert alveg eins og ég, við erum
svo líkar. Þú varst yndisleg eigin-
kona, móðir, amma og langamma.
Heimilið þitt var fallegt og ávallt
snyrtilegt. Síðast þegar ég talaði
við þig varstu að þvo kristalinn
þinn, aldrei var ryk að finna hjá
þér, allt svo fágað og fínt og fuílt
borð af tertum kæmi maður í kaffí
til þín. Það mæddi mikið á þér, sem
sjómannskona þurftir þú að sjá um
heimilið og uppeldi barnanna að
miklu leyti ein og þér fórst það vel
úr hendi því mannvænleg eru börn-
in ykkar, þau sem lifa þig. Þú varst
höfðingleg og gerðir allt með stæl.
Ég vil þakka þér að þú komst í
minn stað, á meðan ég var erlend-
is nýverið að hafa stöðugt samband
við foreldra mína á Siglufirði, og
ég veit að þau minnast þín með
hlýju og þakklæti, enda litu þau á
þig sem hálfgerða fósturdóttur
sína, þar sem þau tóku þig tíma-
bundið inn á heimili sitt, þá unga
og móðurlausa. Það er svo margt
sem við áttum eftir að bralla saman
og svo margt sem ég átti eftir að
þakka þér fyrir, Stína mín, en það
verður að bíða betri tíma. Hvað ég
mun sakna þín.
Elsku hjartans Gauji minn, þú
hefur misst mikið og ég veit að
það verður erfitt fyrir þig að hafa
ekki Stínu þína lengur hjá þér, en
minningin um góða konu er þó
huggun harmi gegn. Elsku Gauji,
Helga, Reynir, Obba, Elvar, Guð-
björn og fjölskyldur, megi góður
Guð græða sár ykkar fljótt og
vel; og sólin fara að skína á ný í
hjarta ykkar.
Elva Guðbrandsdóttir.
Á laugardaginn sátum við bræð-
ur í góðu yfirlæti í Öldutúni hjá
ömmu og afa og bauð amma okkur
ís og fleira góðgæti, en á sunnudag-
inn var amma horfin og kemur aldr-
ei aftur. En við vitum að hún er
nú hjá Guði og að henni líður vel
þar.
Hún amma var alltaf heima og
alltaf tilbúin að taka á móti okkur.
í eldhúsinu hennar ömmu var ein
skúffan dótaskúffa og var þar allt-
af til dót að leika sér með þegar
við komum I heimsókn.
Við bjuggum einu sinni á neðri
hæðinni hjá ömmu og afa og var
þá oft hlaupið upp og áttum við
þar griðastað. Tii dæmis var gott
að geta hlaupið upp til ömmu og
borðað þar ef ekkert gott var í
matinn hjá okkur. Amma bakaði
bestu kleinur í heimi og fengum
við oft sendar heim kleinur í boxi
og þurfti stundum að fela boxið
fyrir pabba svo hann kláraði ekki
kleinurnar strax. Þegar amma bak-
aði kleinur lagði kleinuilminn yfír
skólalóðina og var þá freistandi að
skreppa til hennar í frímínútum og
næla sér í nokkrar.
Elsku amraa, við þökkum þér
fyrir hvað þú varst góð við okkur.
Guð blessi minningu þína.
Ásgeir Yngvi, Arnar Pálmi og
Brynjar Smári Elvarssynir.
KRISTÍN ALDA
JÓNSDÓTTIR
+ Máney Krislj-
ánsdóttir var
fædd í Reykjavík
16. maí 1961. Hún
lést 29. júní síðast-
liðinn. Máney var
dóttir hjónanna
Rósu Kristínar
Stefánsdóttur og
Kristjáns Röðuls
skálds. Þau eru
bæðin látin.
Máney giftist
Garðari Hliðari
Guðmundssyni, f.
16. maí 1962. Börn
þeirra eru Sig-
mundur Bjarki, f. 9. mars 1981,
og Rósa Kristín, f. 24. október
1985.
Útför Máneyjar fór fram frá
Dómkirkjunni 11. júli.
Hve sæl, ó, hve sæl er hver leikandi lund,
en lofaðu engan dag fyrir sólarlagsstund.
(M. Joch.)
Hversu oft erum við ekki minnt
á fallvaltleika lífsins, en samt kemur
dauðinn okkur alltaf jafnmikið á
óvart.
Ung kona, aðeins 35 ára og
tveggja bama móðir, Máney Krist-
jánsdóttir, er skyndilega burt kölluð,
til fundar við Guð sinn. Það gerðist
svo snöggt. Hún hafði fengið flogak-
ast, sem leiddi hana til dauða.
Mig langar að minnast hennar.
Ég hef þekkt hana frá því að hún
var bam, móðir hennar hét Rósa
Kristín og var saumakona. Hún var
dagfarsprúð og mjög vönduð kona,
var vandvirk og skilaði verkum sín-
um vel unnum. Það sást líka á telp-
unni hennar, sem var alltaf svo fal-
lega klædd.
Faðir Máneyjar var Kristján Röð-
uls, skáld. Þau voru ólík, foreldrar
hennar, samt báru þau gæfu til
þess að miðla því besta til dóttur
sinnar. Þegar Máney átti að hefja
skólagöngu, þá sjö ára gömul, kom
mamma hennar til mín og spyr mig
hvort ég geti haft litiu telpuna sína
í smátíma, því að hún sjálf þurfti
að fara í meðferð á Heilsuhælið í
Hveragerði. Ég átti þá
dóttur, jafn gamla Má-
neyju, og reyndar fjög-
ur börn önnur. Við
bjuggum í litlu hús-
næði, en samt var ekki
hægt að neita þessu.
Það, að sýna mér og
fjölskyldu minni þvílíkt
traust, var svo mikils
virði. Svo kom áfallið,
sem enginn átti von á.
Rósa var fljótlega flutt
á Landspítalann og lést
þar, eftir stutta legu.
Næstum daglega fór
ég með Máneyju til
hennar á spítalann, allt þar til hún
kvaddi þennan heim. Þær stundir
eru mér dýrmætar í minningunni.
Þann vetur var Máney hjá okkur á
daginn, en hjá pabba sínum um
nætur og um helgar. Hún ólst því
upp hjá föður sínum.
Það myndaðist gott samband
milli þeirra. Kristján Röðuls var sér-
stakur persónuleiki, það fór ekki
framhjá neinum, hver hann var, þá
hann gekk um götur.
Oft sá maður hann leiða Máneyju
sér við hlið, og alltaf fannst mér hún
líta upp til hans. Það var líka stutt
í bros pabba hennar þá er við mætt-
umst og tókum tal saman. Lengst
af bjuggu þau í Bergsstaðastræti.
Góðar vinkonur átti Máney í ná-
grenninu á skólaárum sínum. Vil
ég þar nefna Jóhönnu, sem bjó í
sama húsi, Kristínu, dóttur mína á
Nönnugötu, og Sólveigu á Baldurs-
götu. Eg veit að þær minnast henn-
ar allar með söknuði. Það var alltaf
glatt í kringum hana, enda var hún
bráðvel gefin og skemmtileg.
Ég hef nú dvalið við minningar,
þá er við þekktumst sem best. Nú
tók alvara lífsins við. Máney kynnt-
ist góðum pilti, Garðari H. Guð-
mundssyni, ættuðum úr Dalasýslu.
Þau giftu sig árið 1984.
Heimili þeirra var hlýlegt og
börnin þeirra tvö, Sigmundur Bjarki,
15 ára og Rósa Kristín, 10 ára,
bera því vitni, að foreldrar þeirra
önnuðust þau af alúð og kærleika.
Það komu vegatálmar á leið þeirra,
eins og stundum vill verða, og leiðir
skildu.
Ég átti langt samtal við Máneyju
á 35 ára afmæli hennar 16. maí í
vor. Þá sagði hún mér að þau Garð-
ar ættu sama afmælisdag og að
Rósa Kristín, dóttir þeirra, bæri svo
mikla umhyggju fyrir pabba sínum
að henni þætti slæmt að geta ekki
líka verið hjá honum. Hún sagði
mér líka að heilsan væri ekki nógu
góð, en bömin sín vissu um þessi
flogaköst og fylgdust vel með sér.
I október sl. lést faðir Máneyjar,
orðinn aldraður maður og lasburða.
Það gladdi hana mjög að geta verið
hjá honum síðustu stundimar. Það
kom líka í ljós þá, hvað hún var
dugleg við að sjá um útför hans.
Henni tókst að ná sambandi við börn
Kristjáns, en þau em fjögur á lífí,
Stefanía, Björk, Lára og Þráinn, en
látinn er Eriingur, sem lét eftir sig
dóttur sem hún hafði einnig samband
við. Stefanía og Björk hafa reynst
Máneyju og bömum hennar mjög
vel. Það mynduðust góð tengsí á
milli þeirra. Mér er líka kunnugt um
að systumar lögðu sig allar fram,
ásamt bömum Máneyjar og Garðari,
að gera útför hennar sem fallegasta.
Ég bið Guð að launa þeim það og
halda verndarhendi sinni yfír þeim
og ijölskyldum þeirra.
Ekki má gleyma Guðlaugu, móð-
ursystur Máneyjar og fjölskyldu
hennar. Þar átti hún gott skjól,
bæði þegar hún missti móður sína
og líka á allri sinni vegferð með
börnin sín. Guðlaug saknar frænku
sinnar mikið, á ábyggilega eftir að
fylgjast með Sigmundi og Rósu.
Vinkona Rósu sálugu, Margrét Að-'
alsteinsdóttir, bjó í Bergsstaða-
stræti þegar Máney var að alast
upp. Hún leitaði oft til hennar og
Margrét var alltaf tilbúin að rétta
henni hjálparhönd. Það sást best við
fermingu Sigmundar. Hún lét sig
ekki vanta til þess að hjálpa til við
allan undirbúning og gera daginn
ánægjulegan fyrir drenginn og okk-
ur öll sem komum í ferminguna.
Ester, tengdamóðir Máneyjar og
öll fjölskylda Garðars reyndust
henni og börnunum alla tíð vel. Enn
reynir á samheldni þeirra, Garðar
hefur flutt suður og myndað heim-
ili með börnunum sínum, Sigmundi
Bjarka og Rósu Kristínu.
Ég og fjölskylda mín sendum þeim
einlægar samúðarkveðjur. Ég bið
góðan Guð að vaka yfír velferð þeirra
allra og að þau haldi uppi miningu
móður sinnar í anda gleði og kær-
leika og minnist orða frelsarans:
„Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi.“
Guð blessi minningu Máneyjar
Kristjánsdóttur.
Petrína Kristín Steindórsdóttir.
Við viljum með örfáum orðum
kveðja tengdadóttur okkar, Má-
neyju, í hinsta sinn.
Við kynntumst Máneyju Krist-
jánsdóttur árið ’80. Þá var hún
kaupakona á Staðarfelli í Dölum og
þar kynntist sonur okkar henni og
þau felldu hugi saman. Máney var
hrein og bein, sagði sína meiningu
hvort sem manni líkaði betur eða
ei, en var einnig blíð og góð og
trygg, sannur vinur. Eftir að Máney
og sonur okkar slitu samvistum kom
hún alltaf til okkar og var hjá
okkukr í sumarfríinu sínu, utan tvö
sumur, enda vorum við flutt austur
á Norðfjörð, en hjá okkur dvaldist
hún í viku í sumar og fór suður
+ Birgir Steindórsson fæddist
í Siglufirði 8. júlí 1950.
Hann lést á Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar 9. maí síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Siglu-
fjarðarkirkju 16. maí.
Mér er orða vant er ég minnist
frænda míns Birgis Steindórssonar
frá Siglufirði, sem er látinn langt
um aldur fram aðeins 45 ára að
aldri. Stuttri en erfiðri baráttu er
lokið og þrautir á enda.
Minningarnar hrannast upp frá
því að ég var hjá Kiddu frænku á
Sigló á sumrin og leit upp til þessa
skemmtilega frænda sem ég átti
þar og nennti að hafa mig, stelp-
una, með þótt stutt væri í stríðnina.
í seinni tíð var oft langt á milli
samfunda okkar en alltaf var eins
og við hefðum hist síðast í gær.
Innilegt faðmlag og hlýtt viðmót
einkenndi hann.
Elsku Ásta, synir, tengdadóttir,
mánudaginn 24. júní og andaðist
laugardaginn 29. júní.
Máney, það er margs að minn-
ast, það var svo gaman að hafa
þig, þú varst svo lífsglöð og kát.
Það var gaman að heyra þig segja
frá og gera grín að sjálfri þér, því
það gerðirðu óspart.
Bömin þín, Sigmundur Bjarki og
Rósa Kristín, hafa misst mikið, við
biðjum góðan Guð að styrkja þau
og blessa.
Garðar, við vonum að Guð verði
með þér og þínum börnum og hjálpi
þér að axla þessa ábyrgð sem hvílir
nú á þér.
Guð blessi minningu Máneyjar
Kristjánsdóttur og hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alit og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þínir tengdaforeldrar,
Esther og Guðmundur.
litla afastelpan Ásta Björk og
Gunnar. Söknuðurinn er mikill en
ég bið góðan guð að styrkja ykkur.
Tíminn læknar, tíminn græðir,
tár í kyrrþey mýkir lund.
Lífsins innstu leyniþræðir,
leiða huggun á þinn fund.
(Brynjólfur Ingvarsson.)
Kristín Árdal.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru
einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til biaðsins á netfang þess
Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. I»að eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
MÁNEY
KRISTJÁNSDÓTTIR
BIRGIR
STEINDÓRSSON