Morgunblaðið - 25.07.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ1996 37
bróður síns og pabba sem hún sakn-
aði svo sárt.
Manni finnst allt svo dökkt þessa
dagana, en minningin um góðu
stundirnar með Söru eru ljós í myr-
krinu.
Við viljum með þessum fáu orð-
um kveðja elsku bestu frænku okk-
ar, sem var svo yndisleg persóna.
Elsku Sara frænka, við viljum
þakka þér samverustundirnar, og
við munum geyma minninguna um
þig í hjarta okkar um ókomna fram-
tíð. Góður Guð geymi þig og varð-
veiti.
Elsku Alla, Hörður Freyr og Ar-
inbjörn, góður Guð gefi ykkur styrk
í þessari miklu sorg.
Guðlaug Helga Magnúsdótt
ir, Sigurður Eðvaldsson,
Arnar Freyr Sigurðsson.
Elsku Sara, með þessum orðum
viljum við kveðja þig, elsku vinkona
okkar, þú varst frábær stelpa og
mjög traust vinkona. Þú varst alltaf
í góðu skapi og komst manni alltaf
til að brosa. Það er skrítið að vita
til þess að sjá þig aldrei aftur. Sara
sem alltaf var brosandi og hlæj-
andi. Takk fyrir allar þær stundir
sem við áttum með þér, við munum
alltaf minnast þín. Við viljum votta
fjölskyldu Söru alla okkar samúð.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga' og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(H. Pétursson.)
Sunna, Guðrún Eva,
Sigrún, Lilja.
Kveðja frá
Breiðagerðisskóla
Mig setti hljóða er dóttir mín
sagði mér að unglingurinn sem
kvaddur var á brott af okkar til-
verustigi að kvöldi 17. júlí hefði
verið hún Sara mín.
Leiðir okkar Söru lágu fyrst sam-
an er ég varð umsjónarkennari 5.
B í Breiðagerðisskóla haustið '92.
Ég hafði að vísu fylgst með henni
frá því að hún kom í Breiðagerðis-
skóla árið áður þar sem hún var
skjólstæðingur Hrefnu systur
minnar vegna lestrarörðugleika.
Þessir örðugleikar fóru mjög illa
í Söru og hélt Hrefna því fram að
það væri vegna þess hve skapstór
hún væri en ekki síður vegna góðr-
ar greindar. Þetta átti ég eftir að
sannreyna næstu þrjú árin sem
bekkjarkennari hennar. Greind
hennar var ótvíræð og átti örugg-
lega þátt í óþolinmæði hennar er
lestrarörðugleikar háðu henni við
nám sem hún hafði áhuga á. En
hún lagði sig fram við að sigrast á
þeim og tókst á stundum að tjá sig
mjög vel skriflega. Þar sem lestur
skipti minna máli voru ekki náms-
vandamál.
Okkur varð vel til vina og skilur
hún eftir góðar minningar hjá mér
enda höfðaði hún mjög mikið til
mín sem kennara. Skapmikil var
hún vissulega en ég gerði ráð fyrir
að með auknum þroska tækist henni
að ná tökum á því.
Á það reyndi ekki þar sem Söru
voru aðeins ætluð fjórtán ár. Hún
var kvödd í burtu á þeim aldri er
unglingamir okkar eru að byija að
leita sjálfstæðis og hvað ráðvilltast-
ir við að fóta sig á hálu svelli tilver-
unnar.
Sá mikli harmur sem nú er kveð-
inn að þér, Aðalbjörg, í annað sinn
á sama árinu hrærir móðurhjarta
mitt meir en orð fá lýst.
Ég bið það er öllu veldur að
leggja þér og litlu sonunum þínum
tveimur líkn með þraut.
Aðalheiður Sigvaldadóttir.
SVAVA
TR YGG VADÓTTIR
+ Svava Tryggva-
dóttir fæddist í
Rauðbarðarholti,
Fellsströnd, Dala-
sýslu, 20. janúar
1915. Hún lést 14.
júlí síðastliðinn.
Svava var dóttir
hjónanna Halldóru
Einarsdóttur hús-
móður (f. 20.2.1888
- d. 7.7. 1927) og
Tryggva Gunnars-
sonar bónda (f.
12.12. 1884-d. 16.8.
1954). Systkini
hennar voru 13 en
10 þeirra komust
upp.
Þau
voru: Ólafur, Soffía, Ébba og
Einar, öll látin, lifandi eru Lilja,
Ása, Hildiþór, Jóhanna og Jóna.
Síðar hóf Tryggvi sambúð með
Kristínu Guðmundu Elísabetu
Þórólfsdóttur frá Vonarholti í
Strandasýslu. Börn þeirra eru
Svanur, látinn, Gunnar, Ásdís,
Auður, Gissur, Ebba, Þorgeir,
Guðborg, Tryggvi og Sigríður.
Hinn 30. desember 1939 gift-
ist Svava Valtý Friðrikssyni, en
hann lést 6. ágúst 1974. Börn
þeirra voru sex og komust
fimm þeirra upp, þau eru: 1)
Matthildur, fædd 18. maí 1940,
Að ömmu genginni er erfitt að
setjast niður og ætla að lýsa henni
og okkar samskiptum í stuttri minn-
ingargrein. Minningarnar eru svo
margar. Hún ólst upp við tímana
tvenna eins og þeir sem fæddir eru
í byijun aldarinnar. Fædd í sveit,
missti móður sína ung, flyst til
Reykjavíkur um tvítugt, ræður sig
sem ráðskonu, giftist afa og þau
hefja búskap. Gleðin heldur innreið
sína þegar þeim fæðist lítill sólar-
geisli, nokkrum dögum síðar kveður
þó sorgin dyra þegar litli drengurinn
þeirra andast. Líf þeirra heldur þó
áfram og þau eignast fjórar dætur
og einn son. Um tíma bjuggu þau
í bragga í svokölluðum „camp“ í
Laugarásnum en þar bjuggu oft
stórar íjölskyldur við lélegan aðbún-
að og kröpp kjör. Síðar fluttust þau
að Sólbakka i Blesugróf. Það var
að Sólþakka sem ég man fyrst eftir
mér. Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að búa undir sama þaki og
amma og afi fyrstu æviár mín ásamt
mömmu, Ester, Mæju og Gylfa.
Afi stundaði sjóinn á þessum
árum og mamma, Ester og Gylfi
unnu úti. Það kom því í hlut ömmu
að hugsa um heimilið, mig og Mæju
frænku. Afi missti heilsuna á miðj-
um aldri og varð amma þá að fara
út á vinnumarkaðinn. Ég man að
við borðuðm kvöldmatinn yfirleitt
snemma því að ekki gat amma far-
ið í sína vinnu fyrr en hún hafði
eldað ofan í alla. Alltaf hugsaði hún
fyrst og síðast um þarfir annarra.
Amma, mér er svo minnisstætt
þegar þú komst eitt sinn heim úr
búðinni. Þú komst labbandi eftir
götunni og hélst á pokum í báðum
höndum. Eg var úti að leika mér
og sá þegar þú beygðir af götunni
og upp brekkuna í átt að húsinu
okkar. Þú féllst niður á bæði hnén,
pokarnir voru svo þungir, ég hljóp
til þín og vildi hjálpa þér á fætur,
en gat það ekki. Þú leist á mig brost-
ir og sagðir að þetta væri allt í lagi,
stóðst síðan á fætur og hélst áfram
haltrandi með pokana upp brekk-
una. Þannig varst þú, hélst ótrauð
áfram sama á hveiju gekk, kvartað-
ir aldrei og baðst aldrei um neitt.
Þegar ég var fimm ára eignaðist
ég nýjan pabba og fluttumst við
mamma þá frá þér. Þú fylgdist þó
vel með okkur og ef ég veiktist eða
eitthvað bjátaði á varst þú komin
færandi hendi með hlýju og bros á
vör. Þú yljaðir mér svo að mér batn-
aði fljótt. Síðar fluttust amma, afi
og Gylfi í Skálagerði, þar sem afi
lést nokkrum árum síðar. Heimili
ömmu og Gylfa stóð ávallt öllum
opið sem þangað vildu koma.
Eftir að ég gifti mig og eignaðist
gift Trausta Jóns-
syni, en hann er lát-
inn. Þeim varð ekki
barna auðið. Hún
giftist síðar Gísla
Rúnari Maríssyni,
sem nú er látinn,
þau slitu samvistum
en eignuðust Svövu
Kristínu. 2) Gunn-
hildur, fædd 2. júlí
1941, gift Sveini
Magnússyni. Þeirra
börn eru Valdís
Svava og Svanhvít.
3) Friðleif, fædd 3.
febrúar 1943, gift
Jóhannesi Antonssyni, sem nú
er látinn, þau slitu samvistum
en eignuðust Svanhildi. Hún
giftist síðar Sigurði Gíslasyni.
Þeirra börn eru Friðjón Valtýr
og Gísli Friðrik. 4) Ester Breið-
fjörð, fædd 30. júní 1944, gift
Herði Kristjánssyni, sem nú er
látinn. Þeirra börn eru Valtýr,
Laufey og Stefán. Fyrir átti
Ester Maríu Breiðfjörð. 5) Gylfi
Róbert, fæddur 3. júní 1950.
Svava vann við almenn
verkakvenna störf.
Utför Svövu fór fram í kyrr-
þey frá Fossvogskapellu 22.
júlí.
börn fluttist ég vestur á firði ásamt
fjölskyldu minni og bjuggum við þar
um tíma. Á ferðum okkar til Reykja-
víkur hringdi bílasíminn ósjaldan,
því að amma og Gylfi vildu vita
hvernig ferðinni miðaði og hvort við
kæmum ekki við því að okkar biði
heitur matur. Það var alltaf notalegt
að koma til ömmu.
Amma var mjög listræn en það
var ekki fyrr en hún missti heilsuna
og varð að hætta að vinna að hún
gaf sér tíma til að sinna þeim hæfi-
leikum. Það veitti henni mikla gleði
að getað skapað og búið til fallega
hluti til þess að gefa bömum, barna-
börnum og barnabarnabörnum.
Aldrei koma maður svo til hennar
síðari árin en að hún væri ekki að
stunda einhveija iðju. Undanfarin
ár fór hún tvisvar í viku í Múlabæ.
En þær stundir sem hún átti með
félögum sínum þar við hannyrðir
og margskonar föndur veittu henni
mikla gleði.
Elsku amma, nú skilja leiðir okk-
ar í bili. Ég veit að þú hefur fengið
góða heirnferð og að þér líður vel.
Við Einar, Lára og Tryggvi þökkum
þér samfylgdina á liðnum árum og
geymum minninguna um þig í hjarta
okkar. Amma var eins og segir í
ljóðinu „Þú ert einstakur".
„Einstakur" er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur" lýsir fólki
sem stjómast af rödd síns hjarta
og hefiir í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur" er orðið sem best lýsir þér.
(Teri Fernandez.)
Svanhildur Jóhannesdóttir.
Mig langar með þessum orðum
að minnast hennar ömmu minnar,
Svövu Tryggvadóttur, sem kvaddi
okkur að morgni sunnudagsins 14.
júlí.
Ég kallaði hana ævinlega ömmu
í Skáló. Á heimili hennar og Gylfa
frænda var alltaf hægt að ganga
að ákveðnum hlutum vísum. Þar
fékk ég hlýjar og góðar móttökur í
þau ótal en of fáu skipti sem ég fór
þangað. Rólegheitin, einlægnin og
hlýjan sem amma hafði í svo miklum
mæli var mér svo kært. Alltaf sá
hún það góða í öllum og ekki man
ég eftir því að hún hafi hallmælt
nokkrum manni. Hún hringdi líka
alltaf til að athuga hvernig öllum
liði ef hún vissi að einhver væri las-
inn. Aldrei gat hún setið kyrr nema
að hafa eitthvað í höndunum. Til
dæmis sá hún öllum barnabarna-
börnunum sínum fyrir vettlingum
og sokkum af bestu gerð. Og fallegu
hekiuðu teppin sem hún gerði eiga
eftir að hlýja mörgum okkar á köld-
um dögum. Síðan má ekki gleyma
perludúkkunum sem hún gerði og
ég get ekki enn skilið hvernig hún
fór að því að gera, því perlurnar eru
svo smáar. Þetta ásamt mörgu öðru
er hún gerði í höndunum sýnir hve
þolinmóð og dugleg hún var.
Amma barðist hetjulega og stóð
sig vel í veikindum sínum. Aldrei
heyrði ég hana kvarta eða bera sig
illa, hvernig sem henni leið. En nú
er baráttunni lokið og friður og
hvíld tekin við. Ég þakka Guði fyrir
að hafa fengið að eiga svo yndislega
ömmu og að börnin mín og eigin-
maður fengu að kynnast henni.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð geymi þig, amma mín.
Svanhvít.
Ég vil minnast elskulegu og góðu
ömmu minnar með þessum fáu orð-
um.
„Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá að þú grætur vegna þess sem
var gleði þín.“
Elsku mamma, Gylfi, Gunný,
Leilei, Ester og allir í fjölskyldunni.
Við höfum svo margt gott að geyma
um ömmu þannig að í mínum huga
deyr hún aldrei.
Svava Kristín og fjölskylda.
JOHANNA
SIGURHILDUR
ÍVARSDÓTTIR
+ Jóhanna Sigurhildur ívars-
dóttir fæddist á Velli í Grinda-
vík 2. október 1919. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akraness hinn 30. júní
síðastliðinn og fór útför hennar
fram frá Bústaðakirkju 8. júlí.
Ég átti því láni að fagna að kynn-
ast Jóhönnu mágkonu minni árið
1947, þegar ég kom fyrst heim eftir
átta ára dvöl í Bretlandi. Þorvaldur
bróðir minn og hún höfðu gengið' í
hjónaband í október 1945. Var það
gæfudagur í lífi hans og allrar okkar
fyölskyldu, því 'Hanna, eins og hún
var kölluð var mikil afbragðs- og
gæðakona, er var mér alla tíð sem
hin besta systir og vildi öllum gott
gera, sem hún hafði tækifæri til.
Hanna var sívinnandi, mikil hús-
móðir, pijónaði fínar peysur úr lopa
og eiga margir vina minna, bæði í
Bretlandi, Nýja Sjálandi og víðar
peysur eftir hana, er hún gerði fyrir
mig, ein fjölskylda í Wales, geymir
þessar peysur, þegar þær eru ekki í
notkun í Sandal-viðarkistum sem
þær væru dýrindis austurlandaá-
breiður. Hún var einnig afbragðs
saumakona og eldaði mjög góðan
mat. Þá er ég kom heim annað hvert
ár, átti ég vísan samastað hjá þeim
Þorvaldi og voru það indælar stundir
með þeim og fjölskyldu þeirra, en
þar voru fímm drengir, vel gefnir og
duglegir. Seinna, er þeir uxu upp og
giftu sig, sagði Hanna að nú ætti
hún fimm dætur líka, hveija annarri
betri og víst er að fjölskyldan hefír
alltaf verið mjög samhent og mikið
samband þeirra á milli.
Jóhanna vann mikið að félagsmál-
um í kvenfélagi Hreyfils og saumaði
öll ósköp fyrir basara þess félags, sem
síðan gaf fé til Bamaspítala Hringsins
og annarra líknarstofnana. Það var
ákaflega gaman að fá þau hjónin í
heimsókn til London. Þau höfðu svo
mikla ánægju af að sjá sig um þar,
allt það margbreytta mannlíf, leikhús
og dagsferðir út á land. Við rifjuðum
upp síðustu heimsókn þeirra, þegar
Hanna átti 70 ára afmæli og við fór-
um út að borða á Hótel Russel. Þar
hafði mér hugkvæmst að fá þá til að
spila hún á afmæli í dag og minntist
hún þess að aðrir gestir litu til henn-
ar og skáluðu fyrir henni.
Slíkar eru minningar mínar um
þessa elskulegu og vinsælu konu,
sem nú er sárt saknað af okkur öll-
um, en mestur er missir Þorvalds
manns hennar, og megi guð styrkja
hana í þessari raun. Blessuð sé minn-
ing hennar.
María M. Magnúsdóttir.
iiiiiiinir
Erfidrjkkjur
*
P E R L A N
Slmi S62 0200

Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka, og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formá-
lanum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Minnismerki úr steini
Steinn ér kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla'faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
BS S. HELGAS0N HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 . SÍMI 557 6677
...........*....i