Morgunblaðið - 02.11.1996, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 2. NÓVEMBER 1996 45
I _____________________________________
farin sumur höfum við komið til
| Eyja og þá var oft hlegið hátt þeg-
ar þau systkinin pabbi og Lóa voru
að rifja upp gamlar og góðar stund-
ir og var þá stundum erfitt að viður-
kenna hvort þeirra væri minnugra
á löngu liðna tíð. Lóa var alla tíð
heima í sínu húsi og á hverjum
degi hafa flest bömin og barna-
börnin ásamt yngstu meðlimum
fjölskyldunnar komið á Heiðó til
að líta á ömmu Lóu. Flestum þess-
. um börnum hefur Lóa kennt að
lesa og teljum við víst að söngur
og spil hafi fylgt þar með. Við erum
þakklátar fyrir að hafa átt svona
góða og skemmtilega frænku sem
við munum aldrei gleyma.
Blessuð sé minning hennar.
Hulda og Viktoría.
;
j
;
i
i
;
j
i
;
i
i
i
i
<
<
<
<
<
<
<
i
i
Elsku amma, allan október átt-
um við von á að fá fréttina um að
þú værir dáin, en svo þegar fréttin
kom, urðu tilfinningarnar blendnar,
sár söknuður en jafnframt þakk-
læti fyrir að baráttan við dauðann
var ekki lengri.
Allt sem við vildum segja stend-
ur í litlu ljóði, sem mamma okkar
syngur stundum. Ljóðið er svona:
Hún amma mín er mamma hennar mömmu
og mamma er það besta sem ég á.
Hve gaman væri að gleðja hana ömmu
og gleðibros á vanga hennar sjá.
í rökkrinu hún segir mér oft sögur
og svæfir mig er skyggja fer á nðtt
hún syngur fyrir mig sálmalögin fögur
þá sofna ég svo sælt og blítt og rótt.
Allar minningarnar sem við eig-
um um þig eru svo ljúfar, það var
alltaf svo gaman hjá þér og stutt
í hláturinn, hann hljómar svo skært
í minningunni. Allt sem þú kenndir
okkur var gert af einlægni og þolin-
mæði þín við okkur átti sér engin
takmörk. Þú varst okkur skjól og
skjöldur í barnæsku, þú hafðir ætíð
tíma fyrir okkur og þú varst alltaf
heima og gott var á köldum vetrar-
dögum að koma heim á „Heiðó“
og fá heitt „kaffi og bleytu" sem
var nú þinn sérréttur.
Elsku amma, minningarnar eru
svo margar að þær myndu fylla
stóra bók. Fyrstu söngtímana feng-
um við hjá þér. Það var ekki sjald-
an að allur „labrinn" (smáfólkið) í
nágrenninu kom inn tii þín og þú
settist við orgelið og spilaðir fyrir
okkur og auðvitað sungum við öll
af lífs- og sálarkröftum, það var
sko kór í lagi. Og ekki gleymum
við kökunum góðu sem þú bakaðir
og lengi verður í minnum haft með
brúnkökuendann forðum og sumar
sögðu við suma „farðu heim til þín
gleypan þín“ þegar hann borðaði
síðasta endann af brúnkökunni.
Þessi orð eru síðan máltæki hjá
okkur. Og við minnumst líka þegar
þú eftir vissa athöfn söngst fyrir
okkur „Þórð kakala“ og allir velt-
ust um af hlátri. Það var besta
skemmtun sem við fengum í þá
daga, þannig liðu margir dagarnir
við söng, hlátur og grín.
Elsku amma, við eigum eftir að
sakna þín þó svo að sum okkar
hafi undanfarin ár átt heima ann-
ars staðar en í Vestmannaeyjum.
Við erum mjög þakklát fyrir stund-
irnar sem við áttum með þér síðast
fyrir einu og hálfu ári.
Guð blessi þig og varðveiti þig
og veri sálu þinni hjálplegur.
Þess óska börn Guðrúnar.
Ágúst Heiðar, Hrafnhild-
ur, Aðalheiður Lóa,
Guðrún Vilborg og Lilja.
Mig langar að minnast ömmu
minnar með nokkrum orðum. Það
er svo margt sem kemur upp í
huga manns, þegar minningarnar
eru svo margar og dýrmætar.
Amma Lóa var ein sú hlýjasta
og besta manneskja sem ég hef
þekkt. Hún var mikil blómakona
og söngmanneskja, sem spilaði á
gítar og orgel og var í kórum þeg-
ar hún var yngri. Hún var líka
mikil húsmóðir. Heimili hennar og
fjölskylda voru númer eitt, tvö og
þtjú. Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að búa í sama húsi og afi og
amma þegar ég var lítil stelpa. Þar
fyrir utan voru þær ófáar stundirn-
ar sem ég var hjá þeim. Þau höfðu
svo sterkt aðdráttarafl á öll barna-
börnin sín. Ég man aldrei eftir
„Heiðó“ öðruvísi en að þar hafi
verið fullt hús af börnum, því að
við barnabömin ólumst upp við að
mömmur okkar og pabbar unnu
mikið og þá var Heiðavegur 55
okkar annað heimili. Og alltaf var
okkur tekið opnum örmum. Ef okk-
ur leiddist voru tekin upp spil og
spilaður Svarti-Pétur, Veiðimaður
eða Olsen-Olsen. Ég hugsa að
amma hafi kennt flestum barna-
barna sinna að þekkja spilin. Einn-
ig hafði hún unun af því að spila
á orgelið sitt fyrir okkur og láta
okkur syngja. Einnig held ég að
hún hafi kennt okkur flestum að
spila „Allt í grænum sjó“ eða „All-
ir krakkar“ á orgelið.
Jólin eru ógleymanleg. Þá var
mikið sungið og dansað í kringum
jólatréð meðan amma spilaði á org-
elið. Svo á öskudaginn saumaði hún
alla öskupokana. Stundum fékk
hún þá alla aftan í sig en þóttist
ekkert taka eftir því. Svona var
amma.
Mér finnst líka gaman að rifja
það upp að alltaf þegar nýtt barna-
barn eða barnabarnabarn bættist í
hópinn þá sagði amma Lóa að hann
eða hún væri með „Sólbakkanefið".
Svo tók hún þau gjarnan í fangið,
ruggaði þeim og raulaði í leiðinni.
Hláturinn hennar vakti alla tíð
mikla kátínu hvar sem hún var
stödd. Meira að segja lentu leikarar
í vandræðum þegar amma mætti á
sýningar, því að hún hafði svo smit-
andi hlátur. Ég get endalaust rifjað
upp skemmtilegar minningar, en tel
það óþarfa því að þeir sem þekktu
hana vita hvers megnug hún var.
Elsku amma. Ég veit að tilveran
á eftir að vera hálftómleg án þín.
En minningin um þig á eftir að lifa
með okkur. Huggun mín er sú að
nú ert þú komin til afa og þér líður
vel. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Guð geymi þig.
Inga Hanna Andersen.
Elsku amma mín.
Nú ertu farin og mér finnst það
svo skrýtið, því ég hélt að þú yrðir
alltaf hér. Minningarnar hrannast
upp og ég man þegar ég var lítil
og fékk að skríða undir teppið hjá
þér þar sem þú svafst við sjónvarp-
ið. Þá hélstu mér þétt að þér og
mér fannst ég svo örugg. Ég man
líka þegar þú og afí voruð að passa
mig og við fórum í bíltúr niður á
bryggju og ég fékk nammi og ís.
Þetta og margt annað er allt mjög
dýrmætt fyrir mig, enda voruð þið
bestu vinir mínir. Þó að ég eltist
þá héldum við áfram að vera bestu
vinkonur.
Amma. Þú elskaðir lífið og allt
sem fylgdi því. Þú varst vorboðinn,
því þegar þú fórst að sá blómum,
styttist í sumarið. Aldrei fékkstu
nóg af að dútla við blómin þín,
enda var garðurinn okkar alltaf svo
fallegur á sumrin.
Elsku amma. Nú ertu komin til
afa og ég gleðst yfír því. Þið eruð
saman að spila og syngja. Eflaust
ertu líka að rækta garðinn þinn og
fegra himnaríki.
Elsku amma, ég kveð þig að
sinni með söknuði en þangað til
við sjáumst aftur þá vil ég að þú
vitir að ég elska þig og er stolt að
bera nafnið þitt. Þú átt sérstakan
stað í hjarta mínu.
Þín
Lóa.
Elsku amma.
Mikið verður það undarlegt að
geta ekki komið til þín og spjallað
við þig, hlegið með þér, hlustað á
þig spila á orgelið, dáðst með þér
MIIMNINGAR
að bömunum og blómunum. Mikið
er það undarlegt að geta ekki séð
þig, fundið fyrir þér, þú sem varst
svo falleg og hlý.
Elsku amma. Nú ertu farin og
eftir lifir minningin ein. Far þú í
friði og hafðu þökk fyrir allt og allt.
Halldór Jörgen, Helgi Þór
og fjölskyldur.
Elsku amrha Lóa.
Okkur langar að kveðja þig með
nokkrum orðum og þakka þér fyrir
allt sem þú gerðir fyrir okkur. Það
var alltaf svo gott að koma í heim-
sókn til þín á Heiðó og fá kaffí og
bleytu eða að fá að spila á orgelið.
Mikið fannst okkur líka gaman
þegar þú spilaðir fyrir okkur.
Við vitum að nú ert þú hjá Guði,
sem mun passa þig og að þú ert
búin að hitta Willum afa aftur.
Vonandi líður þér vel þar sem þú
ert núna.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin strið.
(V.Briem).
Elsku amma Lóa. Við kveðjum
þig með söknuð í hjarta. Guð blessi
þig-
Þín langömmubörn
Margrét Rut, Birkir Gunnar
Ásgeir og Bjartey.
Elsku amma Lóa!
Nú þegar angar haustsins teygja
sig æ nær vetrinum og birtu dags-
ins nýtur æ styttra dag hvern, þá
kveður þú þennan heim. Ég vissi
að þessi stund rynni upp fyrr eða
síðar en samt voru þessar fréttir
svo ógurlega sárar.
Hugsun mín verður hálfbarnaleg
þegar ég velti því fyrir mér af hveiju
þú þarft að deyja en ég reyni svo
að koma hugsuninni á fullorðins
stig og hugsa með mér að einungis
tvennt er vitað með vissu í þessu
lífi það er að við fæðumst og við
deyjum. Ég naut þeirra forréttinda
að fá að alast upp í sama húsi og
þú frá fímm ára aldri og samskipti
okkar voru dagleg þangað til ég fór
í skóla til Reykjavíkur. Þú sagðir
mér oft frá því hvemig þér hefði
líkað skólalífíð í Reykjavík, og þú
hlóst mikið að raunum þínum þar,
en þessir atburðir voru þér enn í
fersku minni eftir öll þessi ár.
Það er einmitt núna sem ég vef
mig inn í dúnmjúkt teppi minning-
anna og læt hugann reika. Upp í
hugann koma allar stundirnar sem
ég átti með þér. Ég á eftir að sakna
svo margs, kaffiilmsins af efri
hæðinni, dillandi hláturs þíns sem
fékk hvaða fýlupúka sem var til
að skella upp úr og alltaf komstu
niður til að segja góða nótt við
okkur þó að hreyfigetan væri ekki
upp á marga físka.
Nú fer að líða að jólum og það
verða varla jól án þín, ekki komu
jólin fyrr en ég hafði litið á sér-
kennilega jólaskrautið þitt og
gamla jólatréð. Alltaf heyrðust tón-
ar frá orgelinu þínu í kringum jól-
in, jólalögin streymdu niður stigann
og _þá máttu jólin koma.
Ég gæti haldið endalaust áfram,
svo margar fallegar minningar á
ég um þig. Þar sem þú ert núna,
amma mín, hljómar gítarspil dag-
langt, þar syngur þú hástöfum með
kór sem kannski heitir Vestmanna-
kór. Og þegar vorið leysir veturinn
af og blómin fara að lifna við þá
minnist ég þín þar sem þú ert, en
þar er alltaf sumar og blómin þín
blómstra falleg og lífleg eins og þú.
Hvíldu í friði, elsku amma mín,
þú átt alltaf stað í hjarta mínu.
Þín,
Erla.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust
er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins
í bréfasíma 5691115, eða á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega lfnulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
JÓN
JÓHANNESSON
+ Jón Jóhannes-
son var fæddur
á Hafþórsstöðum í
Norðurárdal 6.
október 1917. Hann
andaðist á hjúkrun-
ardeild Grundar 22.
október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Jóhannes 01-
afsson, f. 11. júlí
1885, d. 24. febrúar
1950, og Halldóra
Heigadóttir, f. 10.
janúar 1885, d. 25.
ágúst 1956. Eftirlif-
andi systkini Jóns
eru: Helgi, f. 11.
október 1915, Ragnheiður, f. 80.
desember 1919, og Kristín f. 11.
mars 1927. Onnur systkini Jóns,
látin, voru: Guðný, f. 24. maí
1907, Ólafur, f. 15. maí 1912,
Guðbjörg, f. 10. ágúst 1913, og
Óskar, f. 30. desember 1921. Jón
ólst upp frá tveggja ára aldri
með foreldrum sínum og systk-
inum á Svínhóli í Miðdölum í
Dalasýslu. Hann var við nám í
Reykjaskóla í Hrútafirði vetur-
inn 1939-1940 og flutti skömmu
síðar til Reykjavíkur. Var við
ýmis störf, en fór fljótlega að
starfa við framreiðslu. Lauk
sveinsprófi í fram-
reiðsluiðn 1952 og
fékk meistararétt-
indi 1961. Hann
starfaði sem fram-
reiðslumaður m.a. á
Hressingarskálan-
um, Vetrargarðin-
um, Röðli og Þórsc-
afé.
Jón giftist 6. desem-
ber 1945 Eygerði
Bjarnfreðsdóttur, f.
4. janúar 1927, d.
4. apríl 1991. Þau
skildu árið 1956.
Börn þeirra eru: 1)
Hafþór Ingi Jóns-
son, f. 12. júní 1946, giftur Krist-
ínu Egilsdóttur, f. 17. júní 1952,
og eiga þau eina dóttur, Ey-
gerði Ingu, f. 18. ágúst 1983.
Stjúpdóttir Hafþórs og dóttir
Kristínar er Auður Guðmunds-
dóttir, f. 5. júní 1972. 2) Helga
María Jónsdóttir, f. 5. janúar
1952, gift Ingimundi Magnús-
syni, f. 27. mars 1951, og eiga
þau þijá syni, Jón Inga, f. 27.
júlí 1972, Árna Þór, f. 10. desem-
ber 1975, og Björn, f. 24. októ-
ber 1979.
Utför Jóns hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
Elsku besti afí minn. Þó að ég
sakni þín mikið er þó huggun í því
að þú hefur nú fengið Iausn og frið
frá erfiðum veikindum. Ég trúi því
að núna sértu hjá guði og njótir
blessunar hans. Einnig að fólkið þitt,
foreldrar og látin systkini, hafi tekið
vel á móti þér og veiti þér styrk við
vistaskiptin.
Þá veit ég líka að amma Eyja
hefur tekið vel á móti þér því að
þrátt fyrir aðskilnað ykkar fyrir
löngu voruð þið í minni tíð a.m.k.
alltaf góðir og sannir vinir, sem stóð-
uð saman og hjálpuðust að með
ýmsa hluti. Ég er fegin að þú hvílir
nú við hlið hennar í kirkjugarðinum
í Fossvogi og tel það svo vel við hæfí.
Þú varst mér alltaf svo góður og
ég mun minnast þín í svo mörgu.
T.d. að þegar ég og pabbi fórum
stundum í sundlaugarnar í Laugar-
dal gátum við næstum alltaf verið
viss um að hitta þig þar, því að þú
varst í laugunum á hveijum degi,
alveg þangað til fyrir rúmu ári, og
oftast tvo til þijá klukkutíma í einu.
Þar undir þú þér svo vel með mörg-
um góðum félögum.
Eins man ég vel eftir því þegar
við fórum saman í sveitina þína í
Miðdölum fyrir nokkrum árum, fór-
um í Búðardal og heimsóttum vini
þína og ættingja á Svínhóli, Stóra-
Skógi og Álfheimum. Ég fann að
þú varst svo ánægður með þessa
ferð og hversu vænt þér þótti um
sveitina, þar sem þú ólst upp.
Guð blessi þig alltaf, afi minn.
Eygerður Inga (Eyja).
Allt fram streymir endalaust,
ár og dagar líða;
nú er komið hrimkalt haust,
horfin sumarbliða.
(Kristj. Jónsson.)
Við sundlaugarfélagarnir höfum
nú á innan við mánuði séð á bak
tveimur af okkar bestu félögum.
Við viljum senda þér hinstu kveðju
með þökk fyrir margan glaðværan
tóninn, sem frá þér kom.
Sit ég einn í þönkum
og sólarlagsins bíð.
Fagrir voru dagamir
í fyrri tíð.
Húma tekur óðum
í huga míns sal.
Ljósar vom nætumar
í Laxárdal.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Með þessum ljóðlínum sveitunga
þíns kveð ég þig kæri vinur og þakka
þér áratuga samstarfs- og samveru-
stundir. Margar ljúfar minningar um
þig munu í framtíðinni ylja mér um
hjartaræturnar. Blessuð sé minning
þín.
Við hjónin sendum aðstandendum
Jóns innilegar samúðarkveðjur.
Þór Ragnarsson.
+
Elskuleg móðir mín og fóstra okkar,
SIGRÍÐUR GUÐMUNSDÓTTIR
frá Akri í Vestmannaeyjum,
til heimilis íSólheimum 23,
lést í Landspítalanum 31. október.
Guðrún Theodóra Sigurðardóttir,
Guðbjörg Beck,
Elín Eyvindsdóttir
og fjölskyidur.
Bróðir okkar,
ÁRNI HALLDÓRSSON,
Víðimel 23,
Reykjavík,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 31. októ-
ber.
Margrét Halldórsdóttir,
Anna Halldórsdóttir.