Morgunblaðið - 15.11.1996, Blaðsíða 26

26 FÖSTUDAGUR 15. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Þemavetur hjá Kamm-
ersveit Reykjavíkur
Morgunblaðið/Ásdís
MÆÐGURNAR Sigrún Helgadóttir og Guðrún Hannesdóttir taka
við Islensku barnabókaverðlaununum úr hendi Armanns Kr. Ein-
arssonar. Ólafur Ragnarsson útgefandi fylgist með.
*
Mæðgur hlutu Islensku
bamabókaverðlaunin
STARFSÁR Kammersveitar
Reykjavíkur er að hefiast en sveit-
in mun efna til þrennra tónleika
í vetur, tvennra í Listasafni ís-
lands undir heitinu Músík á mánu-
degi og einna í Áskirkju skömmu
fyrir jól. Hveijir tónleikanna hafa
sitt þema.
Fyrstu tónleikar vetrarins verða
í Listasafni íslands mánudaginn
18. nóvember kl. 20.30. Verða þeir
helgaðir kammerverkum Johannes-
ar Brahms í tilefni af 100. ártíð
þessa ástsæla tónskálds en á efnis-
skrá verða Tríó í Es-dúr op. 40
fyrir píanó, fíðlu og hom, tvö söng-
lög fyrir altrödd, víólu og píanó og
Kvintett í F-dúr op. 88 fyrir tvær
fíðlur, 2 víólur og selló. Sérstakur
gestur á tónleikunum verður Sig-
ríður Ella Magnúsdóttir söngkona.
„Oft hefur Kammersveitin boðið
gestum að hlýða á verk þessa
meistara, eins af tónjöfrum 19.
aldarinnar, en nú
heyrast sönglög-
in og kvintettinn
í fyrsta sinn á
tónleikum henn-
ar. Það er Kamm-
ersveitinni sér-
stakt gleðiefni að
Sigríður Ella
Magnúsdóttir
leggur henni lið í
sönglögunum op.
91,“ segir í kynn-
ingu eri auk söng-
konunnar koma
fram á tónleikun-
um fíðluleikar-
amir Rut Ingólfs-
dóttir, Unnur
María Ingólfs-
dóttir, Junah
Chung og Herdís
Jónsdóttir, selló-
leikarinn Inga
Rós Ingólfsdóttir,
Jósef Ognibene
hornleikari og
Peter Maté
píanóleikari.
Á jólatónleik-
unum, sem verða í Áskirkju
sunnudaginn 22. desember,
stefnir Kammersveitin saman Jo-
hanni Sebastian Bach og tveimur
sona hans, sem einnig lögðu fyrir
sig hljóðfæraleik og tónsmíðar.
Meirihluti efniskrárinnar er þó
helgaður verkum meistarans en
leikin verða Brandenburgarkons-
ert nr. 1, sem sjaldan ku heyrast
ár tónleikum hér á landi, og Kons-
ert í D-dúr fyrir þijár fiðlur og
kammersveit. Eftir Carl Philipp
Emanuel Bach verður flutt Sin-
fónía nr. 1 í D-dúr og Johann
Christian Bach er höfundur
Kvintetts í D-dúr sem verður
fjórða verkið á tónleikunum.
Fiðluleikarinn og stjórnandinn
Roy Goodman verður einleikari á
tónleikunum, auk þess að leiðbeina
Kammersveitinni um flutning og
túlkun verkanna.
í Vesturheimi er yfirskrift
þriðju tónleika starfsársins sem
haldnir verða í Listasafni íslands
mánudaginn 17. mars 1997. Þar
býður Kammersveitin áheyrend-
um að hlýða á úrval tónverka, sem
eru eftir bandarísk tónskáld eða
tengjast Bandaríkjunum. Á efnis-
skrá verða Quiet City eftir full-
trúa frumkvöðla 20. aldarinnar,
Aaron Copland, Yellow Pages eft-
ir Michael Torke og Shaker Loops
eftir John Adams, sem eru dæmi
um þekkt verk núlifandi tón-
skálda og Dumbarton Oaks eftir
Igor Sravinsky, sem dregur heiti
sitt af óðalssetri í Washington
DC. Þá er á efnisskránni tónverk-
ið Is it? eftir Árna Egilsson sem
verið hefur búsettur í Bandaríkj-
unum í tugi ára. Stjórnandi á tón-
leikunum verður Bernharður
Wilkinson.
Auk tónleikanna í höfuðborg-
inni bíða ýmis verkefni Kammer-
sveitar Reykjavík-
ur í vetur. í byijun
desember heldur
sveitin þrenna
tónleika í Frakk-
landi á vegum
hátíðarinnar Les
Boréalis de Norm-
andie. Verða þar
flutt verk eftir Jón
Leifs, Atla Heimi
Sveinsson, Hjálm-
ar H. Ragnarsson,
Mozart og
Brahms en með í
för verður Rann-
veig Fríða Braga-
dóttir söngkona.
Síðar í vetur
stefnir Kammer-
sveitin síðan að
upptökum á ís-
lensku verkunum
sem leikin verða í
Frakklandi, svo
og á verki Göran
Gamstorp sem
leikið var á Nor-
rænum músík-
dögum í haust.
MÆÐGURNAR Guðrún Hann-
esdóttir og Sigrún Helgadóttir
hlutu í gær Islensku barnabóka-
verðlaunin 1996 sem Verðlauna-
sjóður íslenskra barnabóka veit-
ir fyrir myndskreytta sögu fyrir
yngstu lesendurna. Verðlauna-
sagan heitir Risinn þjófótti og
skyrfjallið og kom út hjá Vöku-
Helgafelli í gær.
í samtali við Morgunblaðið
sögðu þær mæðgur að sagan
væri ævintýri sem Sigrún, móðir
Guðrúnar, samdi og sagði börn-
um sínum fimm þegar þau voru
lítil. „Þetta var reyndar bara
eitt af mörgum ævintýrum og
vísum sem mamma sagði okk-
ur,“ sagði Guðrún, „en það
þeirra sem við báðum um aftur
og aftur og barnabörnin hennar
líka. Hún hafði fengið leið áþví
að vera alltaf að fara með sög-
una þannig að hún tók hana upp
á segulband og þannig fann ég
hana fyrir nokkru og ákvað að
rifja upp kynnin og gera við
hana myndir."
Aðspurðar sögðust þær
mæðgur ekki vita hvort þær
myndu halda samstarfinu
áfram. „Það er svo sem nóg til
af sögum,“ sagði Sigrún, „og
ætti ekki að vera mikið mál að
rifja þær upp. Guðrún getur svo
myndskreytt þær en ég held að
það hafi verið vegna þess hvað
myndirnar eru fallegar að við
fengum þessi verðlaun."
Verðlaunasagan segir sögu
frá ríki kóngs og drottningar
þar sem allt er komið í óefni.
Risinn ógurlegi, sem býr hátt
uppi I fjöllum, kemur hvað eftir
annað til byggða og stelur öllu
steini léttara. Þegar hann hefur
numið brott sjálfa prinsessuna
eru góð ráð dýr. Pési litli fer
að leita risans og lendir þá í
ótrúlegu ævintýri.
Ármann Kr. Einarsson rithöf-
undur afhenti Guðrúnu og Sig-
rúnu verðlaunaféð sem er
200.000 krónur.
KAMMERSVEIT Reykjavíkur efnir til þrennra tónleika í
höfuðborginni í vetur.
Suðrænt og
seiðandi
Morgunblaðið/Ásdís
EFTIR hlé leyfði kynnirinn Jónas Ingimundarson sér að slá meira á létta strengi
og fór það dável í mannskapinn.
TONLIST
HáskólabTó
SINFÓNÍUTÓNLEIKAR
Verk og þættir eftir Britten/Purcell,
Tsjækovskjj, Ippolitoff-Ivanoff,
Rimskij-Korsakoff og Ravel.
Sinfóníuhljómsveit íslands imdir
sljórn Keri Lynn Wilson.
Kynnir: Jónas Ingimundarson.
Háskólabíói, fimmtudaginn
14. nóvember 1996 kl. 20.
FYRSTU tónleikamir af þrennum
fyrirhuguðum í bláu tónleikaröð Sin-
fóníuhljómsveitar Íslands fóm fram
fyrir nærri fullu húsi í gærkvöldi.
Röðin birtist nú í nýju og áður
óþekktu gervi; byggir á „kynntum
tónleikum í víðum skilningi" og efn-
isskráin valin í náinni samvinnu við
kynninn, Jónas Ingimundarson
píanóleikara. Nýtt var líka að kynna
ekki efni tónleikanna fyrirfram,
heldur á staðnum, og eitt númer
jafnvel ekki fyrr en að leik loknum,
svo engu var líkara en að hljómleika-
gestimir sætu í n.k. Kontrapunkt-
prófí.
Rennt var nokkuð blint í sjóinn
með þessari tilraun og engan veginn
sjálfgefíð að allir kynnu að meta
þessa nýbreytni, sem manni sýndist
þegar á hólminn kom vera ekki sízt
miðuð við unga tónleikagesti, enda
reytingur af slíkum á staðnum, þó
að færri væm en maður bjóst við.
Jónas Ingimundarson stóð í pontu
vinstra megin á sviðinu, kynnti og
„tók sýni“ eins og hann kallaði, þ.e.
lét leika stef- og undirleiksbúta úr
þáttum líkt og við skyndikmfningu.
Mæltist honum vel, þó að betur virt-
ist liggja á honum eftir hlé en fyr-
ir, þar sem rómurinn var daufari
og framsögustíllinn formlegri. Eftir
hlé leyfði hann sér að slá meira á
létta strengi, og fór það dável í
mannskapinn.
í öllum aðaldráttum virtist til-
raunin ætla að fara vel af stað.
„Dæmin“ vom vel valin, og með
aðeins skorinorðari en um leið af-
slappaðri framsögn má vel skapa
þessu konsertformi fastan sess. Það
er ekki beinlínis' splunkunýtt -
Leonard nokkur Bemstein réð á sín-
um tíma fyrir „Young Peoples Conc-
erts“ í svipuðum dúr með eftirminni-
legum árangri - en þetta hefur lengi
vantað, og maður hefur oft furðað
sig á hversvegna Sjónvarpið endur-
útvarpar ekki einhveiju af þessu
frábæm efni. Sinfóníuhljómsveitin
virtist svolítið loppin á höndum í
hinu ekki svo óvænta fyrsta verk-
efni kvöldsins, „Hljómsveitin kynnir
sig“ eftir Benjamin Britten. Þessi
skemmtilegu tilbrigði og fúga um
stef eftir Purcell standa á fímmtugu
í ár og hafa verið geysivinsæl frá
upphafi, svo vinsæl og þar með
þekkt, að það er ekki lítill vandi að
leika þau svo öllum líki. Það er
umhugsunarefni hvers vegna sin-
fóníuhljómsveitir hita ekki upp betur
fyrir tónleika, eða a.m.k. eitthvað í
líkingu við dansara fyrir sýningu,
því kalla má reglu frekar en undan-
tekningu að SI nái sér ekki almenni-
lega á strik fyrr en eftir a.m.k. einn
forleik, stundum ekki fyrr en eftir
hlé. HKS er þar að auki fágað og
kröfuhart verk og ekki árennilegt
að hefja með tónleika, enda heyrðist
manni ýmislegt mátt vera slípaðra
en raun bar vitni. Þó að hafí vita-
skuld ekki verið beilínis kastað til
höndum, þá er rétt að minna á upp
á framtíðina, að ungir hlustendur
em ekki minna þurfí en eldra fólk-
ið, þó að þeir láti færra upp úr sér.
Litríkir rússneskir rómantíkerar
réðu ferðinni í næstu þrem atriðum.
Fyrst kom hið fræga pizzicato-
scherzo úr 4. sinfóníu Tsjækovskíjs,
og eftir hlé lék hljómsveitin 4. þátt
úr Kákasískum rissmyndum Ippolit-
off-Ivanoffs frá 1895. Spilamennsk-
an fór nú óðum hitnandi. Lærifaðir
Ivanoffs, Rimskíj-Korsakoff, einn
Fimmmenningahópsins, kom næst-
ur með hið suðrænt seiðandi
Capriccio Espagnol, og hið magnaða
Bolero eftir Ravel - „loksins hljóm-
sveitarverk sem ég er sæmilega
ánægður með, þó að engin músík sé
í því“, eins og Jónas hafði eftir
franska tónskáldinu, sló verðugan
botn í kvöldið með dúndrandi góðum
flutningi hljómsveitarinnar undir
lipurri stjórn Keri Lynn Johnsons.
Ríkarður Ö. Pálsson