Morgunblaðið - 16.11.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 16. NÓVEMBER 1996 43
ALBERT
INGIBJARTSSON
+ Albert Ingi-
bjartsson var
fæddur á Sólhjöll-
um, litlu húsi á
mótum Urðarvegar
og Engjavegar á
ísafirði, hinn 11.
febrúar 1929. Hann
andaðist á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Isafirði 11. nóvem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Ingibjartur
Ingimundarson og
Bjarnfríður Jóns-
dóttir. Albert átti
sex systkini, þau Anton, Jón,
Ágúst, Guðna, Helgu og Guð-
mund. Eftir lifa Guðni á
ísafirði, Jón í Keflavík og
Helga í Sandgerði.
Albert kvæntist Kristínu
Sveineyju Bjarnadóttur í júní-
mánuði árið 1955 og eignuðust
þau þrjú börn; Benedikt
Bjarna, Fríðu Kristínu og Auði
Erlu. Sonurinn
Bjarni eins og hann
er alltaf kallaður er
giftur Guðrúnu
Guðbjartsdóttur og
eiga þau fjögur
börn, Guðbjart
Atla, Guðjón Pál,
Auði Erlu og Krist-
inn Snæ. Fríða er
gift Herði Kristj-
ánssyni og eiga þau
fjóra syni, Hauk
Má, Jón Albert,
Hörð Pál og Auðun
Birgi. Auður eign-
aðist tvær dætur,
Kristínu Sveineyju, dóttur
Baldurs Jónssonar, og Erlu
Björku, dóttur Pálmars Gunn-
arssonar. Auður Erla og yngri
dóttirin Erla Björk fórust í
flugslysi 5. apríl 1986.
Utför Alberts fer fram frá
ísafjarðarkirlqu í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Það var stórt skarð rofið í kunn-
ingjahópinn á Hlíf á Ísafírði og fjöl-
margra annarra vina Alla Ingibjarts
mánudaginn 11. október síðastlið-
inn. Rétt eins og hendi væri veifað
var hann hrifinn frá okkur góður,
kátur og einlægur vinur, og það
rétt fyrir fótaferðartíma svo ekki
fengum við almennilega tækifæri
til að kveðja hann. Ekki fór Albert
þó án þess að gera vart við sig, því
börnin hans vöknuðu bæði klukkan
fjögur þessa sömu nótt, óafvitandi
hvers vegna, og hvaða fréttir biðu
þeirra fjórum tímum seinna.
Albert Ingibjartsson var fæddur
í Sólhjöllum við Urðarvegsbrekkuna
á ísafírði og því sannkallaður Hlíð-
arpúki. Þar eignaðist hann góða
vini og var margt brallað í Hlíðinni
á þeim dögum. Strákarnir hans Vil-
hjálms, Veturliða og Jóns Andr-
éssonar, krakkamir á Hlíðarenda,
tilheyrðu þessum hópi. Það væri óðs
manns æði að telja upp allan þann
flölda vina sem Alli eignaðist í gegn-
um árin, bæði sem fijálsíþrótta- og
knattspyrnumaður og í gegnum sína
atvinnu. Allur sá vinafjöldi geymir
minninguna um þann góða dreng
sem Alli hafði að geyma og hann
rifjaði oft upp góðar samverustund-
ir með kunningjunum í samræðum
við börnin sín og tengdabörn.
Foreldrar hans, Ingibjartur Ingi-
mundarson og Bjamfríður Jónsdótt-
ir, vora fólk af gamla skólanum, og
unnu hörðum höndum við uppeldi
barna sinna sjö, við erfiðar aðstæð-
ur og þröngan húsakost. Þrátt fyrir
lítil efni, var ávallt gáski í loftinu á
litla heimilinu og músíkgáfunni
miðlaði móðirin af samviskusemi til
bama sinna.
Músíkkennslan í föðurhúsum
ásamt gáskanum og léttleikanum
hefur fylgt þeim systkinum alla tíð
síðan. Alli Ingibjarts, eins og flestir
þekktu hann, var þar engin undan-
tekning. Litt spilaði hann þó á hljóð-
færi, en væri honum réttur einhver
slíkur gripur var hann ekki lengi
að fínna út hvemig fá mætti úr
honum laglínu.
Alli stundaði ýmsa vinnu um
ævina, bæði á sjó og landi. Einna
lengstan feril átti hann þó hjá Mjólk-
ursamlagi ísfírðinga þar sem hann
starfaði um áraraðir. Þar eignaðist
hann góða vini eins og víðar á lífs-
leiðinni.
Albert var vel tekið af fjölskyldu
Kristínar, konu sinnar, systkina-
hópnum og sér í lagi af tengdafor-
eldrunum, Bjarna Hanssyni og
Kristínu Jóhannsdóttur. Með þeim
átti hann margar góðar stundir, líka
eftir að upp úr hjónabandi hans og
Kristínar slitnaði, þar varð aldrei til
nein óvild eða hatur.
Ég kynntist Alla fyrst sem vænt-
anlegur tengdasonur á vordögum
1974. Þá var hjónaband hans orðið
brothætt og stutt í að til sambúðar-
slita drægi. Ég fann fljótt að Alli
var sú manngerð sem vildi eiga alla
menn að vinum sínum. Aldrei heyrði
ég frá honum styggðaryrði í minn
garð, jafnvel þó í odda skærist er
Alli missti um tíma fótanna í hinum
eilífa lífsdansi. Eftir að leiðir okkar
Fríðu dóttur hans tvinnuðust saman
varð sambandið við Alla stöðugt
nánara. Fljótlega varð hann heima-
gangur á okkar nýstofnaða heimili
á Seljalandsveginum. Og er lífið
virtist ætla að tæmast af allri gleði
fyrir augum hans, varð það til þess
að hann varð heimilisfastur hjá okk-
ur til margra ára og fylgdi okkur
eftir sem skugginn við hver búsetu-
skipti. Það væri rangt að segja að
það hafí ávallt verið dans á rósum.
Vissulega tók það á strengdar taug-
ar ungs fólks með vaxandi fjöl-
skyldu að glíma við allt það mót-
læti er virtist íþyngja Alla um tíma.
Þá kom Guðmundur heitinn bróðir
GUÐRÍÐUR
EIRÍKSDÓTTIR
+ Guðríður Eiríksdóttir
fæddist í Efri-Gróf í Vill-
ingaholtshreppi 30. desember
1909. Hún lést 25. október síð-
astliðinn og fór útför hennar
fram frá Keflavíkurkirkju 1.
nóvember.
Mig setti hljóða þegar ég frétti
að Gaua vinkona mín væri látin.
Þótt ég vissi að þetta væri fram-
undan er maður aldrei viðbúinn
því að góðir vinir kveðji. Minning-
amar koma upp í hugann. Okkar
fyrstu kynni vora þegar ég kom
sem unglingur að Vesturkoti á
Skeiðum og dvaldi hjá fósturforeld-
rum hennar mörg sumur og var
strax tekin sem ein af fjölskyld-
unni. Þessi vinátta sem þarna varð
hefur haldist í öll þessi ár. Nú
þakka ég henni samfylgdina og
ekki síst fyrir allt sem hún og Jó-
hann maður hennar gerðu fyrir
mig þegar ég missti son minn.
Voru þá ófáar ferðir sem þau hjón-
in buðu mér um landið til að gleðja
mig og stytta mér stundir.
Bið ég Guð að blessa þig, kæra
vinkona. Hafðu þökk fyrir allt.
Fjölskyldu hennar votta ég samúð
mína og bið þeim Guðs blessunar.
Agústa Hróbjartsdóttir,
(Gústa).
hans til skjalanna. Hann var glettinn
stríðnispúki, rétt eins og Alli yngri
bróðir hans, og þeim kom vel sam-
an. Gummi kunni ráð sem dugði til
að koma Alla aftur á rétta sporið í
lífinu og fékk hann til að fara á
togarann Júlíus Geirmundsson. Á
Júlíusi varð Alli aftur eins og hann
átti að sér að vera, enda óx vinahóp-
urinn hröðum skrefum þar um borð.
Þó stundum reikaði Alli út af spor-
inu náði hann fijótlega áttum aftur
og vinátta hans, gleði og leikur við
börn okkar munu örugglega fylgja
okkur öllum þar til við hittum hann
á ný.
Alli var viðkvæm sál og því fékk
fráhvarf bróður hans, Ágústs og
síðan skilnaður nokkru seinna mikið
á hann. Ekki var það heldur til að
hjálpa viðkvæmri sál er ein helsta
hjálparhellan á þeim tíma, Guð-
mundur bróðir hans, dó snögglega
eftir að hafa eytt með honum
skemmtilegri kvöldstund í Gúttó.
Ekki létu örlögin Alla í friði þó þá
væri þegar mikið á hann reynt.
Aftur var gripið í taumana á harka-
legan hátt 5. apríl 1986 og missti
hann þá dótturina Auði Erlu og
kornunga dótturdóttur Erlu Björku
í hræðilegu flugslysi í Ljósufjöllum.
Þetta var honum sem og öllum öðr-
um aðstandendum þungur baggi að
rogast með. Eftir lifði eldri dóttir
Auðar, hún Kristín Sveiney sem
hefur æ síðan verð hluti af fjölskyld-
um Fríðu og Bjarna í Hnífsdal, þó
hún hafi átt sitt fasta heimili í föð-
urhúsum í Reykjavík. Þrátt fyrir
allt var það kannski bamslega gleð-
in og manngæska Alla sem átti
ekki hvað sístan þátt í að hjálpa
eftirlifandi systkinum, börnum
þeirra, Stínu litlu og mökum að tak-
ast á við lífið á nýjan leik.
Það era ófáar stundirnar sem
Alli sat og spilaði við okkur tengda-
börnin, börnin og barnabömin.
Hann hafði mikið yndi af spilum. I
spilamennskan sameinuðust þrír
bræður í óijúfandi vinskap, þá oft
með öðram spilamönnum til að fylla
fjögur pláss við borðið. Alli, Guðni
og Toni sátu margan daginn og
margt kvöldið að spilum með góðum
vinum. Ekki var Alli þó með sinn
fasta sess við borðið fyrst í stað,
en er bróðirinn Anton hvarf yfír
móðuna miklu myndaðist skarð í
vinahópinn sem sjálfgefið var að
Alli iyrði að fylla. Hann stóð þar
sína þligt og var sannkallaður vinur
vina sinna.
Þó Alli ætti fast athvarf hjá börn-
um sínum um árabil fannst honum
án efa að sér væri þar á einhvem
hátt ofaukið. Herbergi á Hernum á
Mánagötunni var lítill ánægjuauki
en er hann fékk úthlutað íbúð á
Hlíf varð hann allur annar maður.
Óhætt er að segja að hann hafi gjör-
breyst við þau umskipti. Þá gat
hann loksins eftir ijölmörg ár sýnt
okkur hinum hvað hann gat og
kunni. Á örskömmum tíma bjó hann
sér þar til bráðmyndarlegt heimili,
sér og sínum til mikils sóma. Ekki
stóð þá á honum að endurgjalda
okkur þá gistingu er hann taldi sig
hafa notið á okkar heimili. Auðunn
Birgir sonur okkar var mest þeirrar
gæfu aðnjótandi og kunni hann vel
að meta gæsku afa síns á Hlíf.
Loksins þegar birta virtist vera
að glæðast í lífí Alla gripu örlögin
enn í taumana, rétt eins og þau
gætu ekki látið þennan sómamann
í friði. Snöggt hjartaáfall í vor leyfði
honum augnablik að líta yfír í ann-
an heim en hann var ekki á því að
gefa þessa veröld upp á bátinn.
Eftir stutta sjúkralegu stóð Alli upp
á ný og nú aftur sem nýr maður.
Áratuga reykingar gaf hann upp á
bátinn og fór að iðka gönguferðir
og hjólreiðar í gríð og erg. Hann
virtist una hag sínum sem aldrei
fyrr og var þegar farinn að hlakka
til næstu jóla. Við sem fylgdust með
honum tókum þó eftir því að mæði
var farin að sækja að honum án
þess að það hringdi beint viðvöran-
arbjöllum.
Ég naut þess alloft á undanföm-
um misserum að hafa Alla með mér
sem félaga í ökuferðir í leiðöngram
sem blaðamaður. Oft voram við ein-
ir og var það sannarlega góður fé-
lagsskapur. Alli þekkti nefnilega
ótrúlegasta fólk og gott var að leita
í smiðju til hans hvað það snerti.
Síðastliðinn laugardag varð ég
þeirrar ánægju aðnjótandi að fara
með Alla í síðasta langa bíltúrinn í
lífí hans. Ferðinni var heitið í gömlu
smiðjuna á Þingeyri þangað sem
Alli hafði aldrei áður komið. Hafði
hann mjög gaman af að skoða öll
gömlu áhöldin og tækin og fannst
mikið til koma. Hafði hann á orði
eftir að hafa þegið veitingar hjá
þeim systkinum Katrínu og Kristj-
áni og syni hans Róbert, að gaman
hefði verið að hafa Pétur Haraldsson
vélstjóra, einn af vinunum á Hlíf,
með í ferðina. Þessi athugasemd
hans segir kannski allt um Alla sem
segja þarf. Honum fannst hann
nefnilega alltaf þurfa að miðla öllu
til annarra sem honum áskotnaðist
í lífínu. Hann var aldrei efnaður
maður í veraldlegum skilningi því
ef hann eignaðist eitthvað fannst
honum ekkert sjálfsagðara en að
miðla ættingjum og vinum af því
meðan nokkuð var eftir. Hann var
ávallt að hugsa um afkomu annarra
og hugsaði mikið til bama sinna og
bamabama í þeim efnum. Þannig
var hann af veikum mætti alltaf
tilbúinn að gefa sinn hlut í verald-
legum gæðum en fann þó ávallt til
vanmáttar síns hvað fjárhag snerti.
Það era þó ekki hans veraldlegu
eigur sem koma til með að skipta
sköpum fyrir okkur sem eftir stönd-
um því hann skildi miklu meiri verð-
mæti eftir en það. Manngæska, grín,
gleði og einlæg vinátta er það sem
Alli skilur eftir fyrir eftirlifandi böm
sín og bamabörn, systkini og góða
vini á Hlíf og víðar um ókomna tíð.
Það era verðmæti sem aldrei verða
seld burt úr bænum og þeim getur
enginn stolið frá okkur. Alla er sárt
saknað af bömum sínum, tengda-
bömum, bamabömum, systkinum
og vinum. Öll minnumst við einlægs
vinar sem aldrei lærði að bölva. -
Blessuð sé minning hans.
Hörður Kristjánsson.
CRAFT
OF 5 WEDEIM
Undirföt fyrir
útivistarfólk
Heimsþekktur sænskur
undirfatnaður, sem færir
líkamsrakann frd húðinni
og heldur henni þurri.
Þér líður vel í
CRAFT OF SWEDEN,
hvað sem ó dynur.
Verðið er frdbært:
Peysur fró kr. 2.150
Buxur frd kr. 2.290
Samfestingar frd kr. 3.980
CRAFT
OF SWEDEN
- listin aö klæöa sig rétt
ÚTIVISTARBÚÐIN
við Umferðarmiðstöðina
Sími: 551 9800 og 551 3072
Fæst einnig í
Toppmenn og sport, Akureyri
usqoqn
(ófatott í miklu úrvah
iófiiu’tt. hormófar
Einnip<ófaíettjt2
kl. 10.00-16.00
Vönduð gæðohúsgöqn
d qóðu verdi!
Hja okkur
eru Visa- og
Euroraö-
samningar
ávísun á
staðgreiðsiu

Armula 8 - 108 Reykjavik