Morgunblaðið - 16.11.1996, Blaðsíða 44

Morgunblaðið - 16.11.1996, Blaðsíða 44
44 LAUGARDAGUR 16. NÓVEMBER 1996 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ SVERRIR G UÐMUNDSSON + Sverrir Guðmundsson fæddist í Reykjavík 14. febrúar 1914. Han lést í Land- spítalanum 14. október síðast- liðinn og fór útför hans fram frá Neskirkju 24. október. Elsku pabbi, nú ert þú farinn í ferðina löngu, eftir 4 mánaða bar- áttu við krabbamein. Þú varst ósátt- ur við þessi örlög. Við öll áttum svo erfitt í vanmætti okkar, gátum ekk- ert að gert, þótt erfíðast hafí það verið þér, pabbi minn. Þú kvartaðir aldrei, gerðir allt til að létta þessa bið. Þú tókst í hönd mína þann 1. júní 1949 og leiddir mig fyrstu skrefín. Jafn yndislega og fallega tókstu í hönd bamanna minna og því handtaki slepptir þú aldrei. Handtak þitt var líka þétt og innilegt, er ég fékk að leiða þig þær stundir er þú glímdir við veikindi þín. Ég fann að þú varst þakklátur fyrir það litla sem ég gat gert fyrir þig- Kveðjustundin rann svo upp. Ferðalag þitt hófst yfír á annað til- verustig. Annarslags ferðalag hafð- ir þú ætlað þér að fara, ferðalag með þinn trygga og yndislega lífs- föranaut þér við hlið, ferðalag sem var árvisst hjá þér og mömmu og vinum ykkur, „litla sumarfríið" til sólarlanda. Elsku pabbi. Mamma og við syrgjum þig sárt, en vitum að þar sem raunum þínum er lokið, líður þér vel. Finnir þú leið úr vanda vel að leysa, vemdi þig guð og bamahópinn þinn. Ástvinur þinn þér rétti hönd að reisa, reyndar er horfinn okkur nú um sinn. Veit ég það bjarg er bifað fáum ekki, berist skært ljós í framtíð vinur minn. Sárin þau gróa ég ekki annað þekki, opna þú drottinn skráða veginn þinn. Líknsami faðir léði krafta þína, lætur þig njóta dyggða og vinaþel. Astvina þinna arma rétti sína, af öllu hjarta með þér gleðjast vel. Seinna ég kem og fer í vinafundinn, fyUir þú hóp er tekur móti mér. Leiði þig guð í ljúfan vinalundinn, minn lífsfömnautur sem að farinn er. (Guðriður Snorradóttir) Við viljum koma á framfæri okk- ar þakklæti til hjúkranarfólks á deild 32-A á Landspítalanum, sem sýndi pabba einstaka umönnun, sem og læknar. Þakklæti sendum við Jóni Eyjólfí lækni, sem annaðist hann af slflcum kærleika og ástúð, að pabbi gat sætt sig betur við sitt hlutskipti. Ástarþakkir til allra þeirra góðu vina sem heimsóttu hann og léttu honum stundimar og styrktu okkur um ieið og umvöfðu okkur í ástúð og kærleika á okkar erfiðu stundum. Megi guð vera með ykkur öllum. Þín dóttir, Sjöfn. Okkar kæri afí er farinn úr þess- um heimi. Allt of fljótt og ekki tilbú- inn, svo margt átti hann eftir og við að gera saman. Við afabömin þijú höfum misst mikið, því hann unni okkur öllu framar. Minningar hrannast upp og allar era þær svo fallegar og skemmtilegar. Afí keypti bflstól fyrir okkur, svo við kæmumst með honum í sunnudags- bfltúrana. Öll umferðarskiltin er við komum auga á, kölluðum við afa- skilti og pylsuvagninn góði var líka eignaður honum afa. Afi var alltaf að sýna okkur og fræða um lífíð og tilverana og fengum við því að kynnast borgar- lífínu ung. Er við uxum úr grasi og fóram sjálf að takast á við líf- ið, var afí alltaf tilbúinn að gefa góð ráð varðandi bílakaup og ann- að er átti hug okkar allan eftir bílprófið. í öllum okkar samræðum við afa, kom hann alltaf fram við okkur sem jafningja og skildi vel okkar bráðlæti, hlustaði á okkur og virti. Ef honum þótti eitthvað ekki rétt hjá okkur, setti hann þá upp margvísleg dæmi fyrir okkur og ræddi þau á þann hátt að við urðum að vega og meta sjálf allar hliðar málsins. Sáum við þá oft margar vitleysurnar. Gladdi það t Ástkær faðir okkar, BJÖRN LÍNDAL GUÐMUNDSSON frá Laufási, lést í sjúkrahúsinu á Hvammstanga þriðjudaginn 12. nóvember. Börnin. t Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúö við andlát og jarðarför ástkærrar móður okkar, GUNNFRÍÐAR FRIÐRIKSDÓTTUR, Hvanneyrarbraut 60, Siglufiröi. Fyrir hönd ættingja, Erna Oddsdóttir, HannesOddsson, Ingibjörg Oddsdóttir, Hafsteinn Oddsson. t Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður og ömmu, VIGDÍSAR ÓLAFÍU JÓNSDÓTTUR, Hamraborg 26, (Holtagerði 9). Guð blessi ykkur öll. Oddbjörn Friðvinsson, Sóiveig Ólafsdóttir, Jón Þór Friðvinsson, Jódfs Gunnarsdóttir, Lilja Guðný Friðvinsdóttir, Ófeigur Guðmundsson og barnabörn. afa mikið ef áformin breyttust til hins betra hjá okkur. Við fylgdumst vel með áhuga- málum afa og ömmu, golfinu. Við minnumst þess er afi keypti í einni utanlandsferðinni barnagolfsett, „púttera" og „grín“ með flöggum á. Þegar við komum í heimsókn var golfsettið dregið fram og stof- an lögð undir þessa íþrótt. Litlar áhyggjur höfðu afí og amma af stofupuntinu sínu þegar við slógum í rangar áttir. Þegar árin færðust yfír og afí og amma tóku að reskj- ast, fannst okkur að þau mættu alveg fara að hægja á sér, því ekki leist okkur stundum á veðrið er þau fóra út á golfvöll. En þau settu það lítið fyrir sig, enda afí með fullan hug á því að „mala“ strákana, eins og hann orðaði það, enda var allur fatnaður til taks er veður versnaði. Merkilegust þótti okkur stóra regnhlífin hans afa, enda fóram við systkinin sérferð út á golfvöll f rigningarveðri, til að sjá hann nota regnhlífina. Ékki mátti missa af þegar afí fékk sér rafmagnsgolfkerruna, enda var hún honum mikill léttir seinni árin og naut hann sín þá betur í golfinu. Afí var í Oddfellów-reglunni og mikið þótti okkur hann fínn þegar hann fór á fundi í kjólfötum sínum. Fyrst héldum við að afí væri að fara einn á ball, en fengum að vita að svo var ekki, enda fór afí minnst án ömmu, þau vora samrýnd og miklir vinir. En nú stendur amma án afa, búin að missa sinn lífsföra- naut og vin. Mikið tóm er í hjarta hennar, en við munum reyna að fylla upp í það, því við eigum bestu ömmu í heimi hér og hún veit að við munum aldrei víkja frá henni. Þegar afi, þessi stóri og sterki maður, fór að kenna sér meins, sem kom svo í ljós að var hinn skæði sjúkdómur, krabbamein, sáum við þann mikla dug og kjark er bjó í afa, því hann gafst aldrei upp þótt sjúkdómurinn felldi hann að lokum. Við systkinin voram oft fjarver- andi, vegna vinnu úti á landi og í námi erlendis meðan á þessu stríði stóð, en fylgdumst vel með afa og var það okkur huggun að vita af móður okkar við hlið ömmu og afa í þessum erfiðleikum þar til yfír lauk. Við systkinin viljum koma á framfæri okkar þakklæti til hjúkr- unarfólks og lækna á deild 32-A á Landspítalanum og allra þeirra er styrktu okkur á þessum erfiðu tím- um. Nú er hljótt og birtan fyrir bí bærist dagur, ljósið ris á ný. Af öllu hjarta fagna vil því vel, verður birta dagsins næst ég tel. Sverrir, Sigríður og Ingimar Þór. STEINUNN G. BLÖNDAL + Steinunn G. Blöndal fæddist á Melum á Kjalar- nesi 5. júní 1908. Hún lést á Héraðs- sjúkrahúsinu á Blönduósi 4. nóv- ember síðastliðinn. Foreldrar Stein- unnar voru Guð- mundur Brynjólfs- son, f. 3.4. 1867, d. 11.4. 1949, og Guð- björg Jónsdóttir, f. 27.5. 1879, d. 1979. Steinunn átti tvær hálfsystur, Viktor- íu Guðmundsdóttur og Stein- unni Guðmundsdóttur. Al- systkini Steinunnar: Guðmund- ur, látinn, Valgerður, látin, Siguijón, látinn, Brynjólfur, látinn, Bergþóra, látin, Davíð, Njáll, látinn, og Rósa. Eiginmaður Steinunnar var Ás- geir Kristjánsson Blöndal frá Gils- stöðum í Vatnsdal, f. 13.7. 1908, d. 1.2. 1968 á Blönduósi. börn eru: 8.1. d. 20.12. Guðrún Birna, f. 5.1. 1941, Jósefína Elín, f. 19.11. 1942, Þor- valdur, f. 11.1. 1944, d. 22.5. 1944, og Jóhanna Rósa, f. 14.2. 1947. Barnabörn Stein- unnar eru fjórtán og barna- barnabörn þrjátíu. Útför Steinunnar G. Blöndal fer fram frá Blönduóskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Nú er hún amma mín gengin veginn á enda. Hún var fædd 5. júní 1908 svo að leiðin var orðin nokkuð löng. Þó svo að þetta sé leið okkar allra kemur það kannski alitaf svolítið óvænt og innst inni eram við ekki alveg tilbúin að taka slíkum fréttum. Svo þegar þær berast leita minningar á hugann og maður fær örlítinn sting í hjartað og þyngsli fyrir bijóstið. Hugurinn leitar aftur í sveitin á Blöndubakka í A-Húna- vatnssýslu þar sem amma mínn bjó þegar ég fór að muna eftir mér. Ásgeir afi minn er þama líka þó ég muni ekki eins sterkt eftir honum en ég var bara fímm ára þegar hann dó. Þá vora yngsta dóttir hennar og tengdasonur tekin við búskapn- um en amma settist í homið hjá þeim um tíma. Þessi tími er mér svo minnisstæður því þá var ég oft lang- dvölum í sveitinni. Sérstaklega er mér minnisstætt þegar við sátum saman á síðkvöldum og hún kenndi mér ýmis spil og ég held við höfum notið þess jafnt báðar tvær. Eins man ég þegar skyggja tók á haustin hvað ég var oft myrkfæl- in og þá var lítið barnshjarta af- skaplega fegið að amma hafði þann sið að lesa við ljós langt fram eftir og þá bankaði maður á dymar og bað um að fá að hafa opið inn. í seinni tíð, eftir að við vorum báðar fluttar suður til Reykjavíkur, þar sem hún bjó síðustu tuttugu árin, og ég var farin að búa sjálf, kom það fyrir að við áttun notaleg- ar samverastundir og gripum við þá gjaman í spil. Kom þá bamssál- in upp í mér og notalegar tilfínning- ar æskuáranna bærðu á sér. Eitt var það sem mér fannst amma hafa algera sérstöðu með, en það var hversu mikið af vísum og orðatiltækjum hún kunni. Stund- um fannst mér hún geta svarað hveiju sem var með vísu, og var þá gjaman stutt í glettnina. Sýnir það best hversu minnug hún var og nákvæm, og síðsutu árin sóttu einmitt margar minningar á hana og talaði hún mikið um æskuárin. Það var ekki fyrr en snemma í vor að amma afréð að snúa aftur norður, en fram að því bjó hún i íbúðinni sinni vð Barónsstíg. Hún hefur líklega fundið á sér að hvetju stefndi og þegar ég hugsa um það fínnst mér notalegt að vita að hún fær að hvíla nálægt sínu fólki. Elsku amma mín, takk fyrir sam- fylgdina. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin strið. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Eiríka Ólafsdóttir. SAMOLINA PÉTURSDÓTTIR + Samolína Pétursdóttir var fædd 6. apríl árið 1909 á Kirkjubóli vestra í Múlasveit í Austur-Barðastrandarsýslu. Hún lést 6. nóvember á Sjúkra- húsi Akraness. Hún var dóttir hjónanna Kristínar Samúels- dóttur og Péturs Jónssonar sem bjuggu á Kirkjubóli. Sam- olína átti eina systur, Ólínu. Útför Samolinu fer fram frá Grindavíkurkirkju i dag og hefst athöfnin klukkan 14. Á kveðjustund koma oft margar minningar upp í hugann. Sérstak- lega á það við þegar maður hefur átt samleið með þeim látna mikinn hluta ævinnar. Það flugu því margar minningar um huga minn þegar ég heyrði af andláti Sömmu, en það var hún jafnan kölluð. Þeg- ar ég kom að Firði á Múlanesi árið 1938 var Samma þar heimilis- manneskja en hún hafði dvalið þar nokkur ár í skjóli tengdaforeldra minna, Bergljótar Einarsdóttur og Þórðar Jónssonar. Það varð þvf eins og sjálfsagt að þegar við Óskar tókum við búinu og þau fluttu suður að Samma varð heim- ilismanneskja hjá okkur. Samma hafði fengið lömunar- veikina í æsku og fylgdi það henni alla ævi. Hún náði aldrei eðlilegum þroska og átti erfítt með mál. Hún hafði þó verið í nokkur ár í Mál- leysingjaskólanum í Reykjavík áður en hún kom að Firði en alla tíð háði málið henni mikið. Samma fór ekki víða. Hennar aðal áhugamál var að fara til messu eins og það var kallað í sveitinni. En engin kirkja var í sókninni og þvi messað á bæjunum til skiptis. Samma hafði gaman af ef gest bar að garði og vildi ekki að fólk biði lengi eftir kaffínu. Árið 1975 bragðum við hjónin búskap á Firði og fluttum til Grindavíkur og fylgdi Samma okk- ur þangað. Hún fór þó fljótlega á elliheimilið að Fellsenda í Dala- sýslu þar sem hún dvaldi til ævi- loka. Þar leið henni vel og undi hag sínum vel við gott atlæti starfsfólksins þar. Ég vil færa öllum þeim er önnuðust Sömmu að Fellsenda bestu kveðjur með miklu þakk- læti. Sérstakar þakkir fær þó Kristín Guðmundsdóttir frá mér og fjölskyldunni frá Firði í Múla- sveit. Blessuð sé minning Samolinu Pétursdóttur. Kristín Þorsteinsdóttir. Formáli minningar- greina ÆSKILEGT er að minningar- greinum fylgi á sérblaði upplýs- ingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um for- eldra hans, systkini, maka, og böm, skólagöngu og störf og loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletr- aður, en ekki í greinunum sjálf- um.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.