Morgunblaðið - 05.09.1997, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 1997 39- -
MINNINGAR
BRAGI
ÓSKARSSON
+ Bragi Óskarsson
fæddist í Sigríð-
arstaðakoti í Vestur-
Fljótum, Skagafirði
19. mars 1939. Hann
lést á lyartadeild
Sjúkrahúss Reykja-
víkur 31. ágúst síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
voru Sigrún Stefáns-
dóttir, húsmóðir í
Borgargerði í Vest-
ur-Fljótum, og Ósk-
ar Björnsson, sjó-
maður. Hálfsystur
hans, sammæðra,
eru Anna S. Vignisdóttir, Sig-
urlina Axelsdóttir, sem er látin,
og Kristrún Ástvaldsdóttir.
Bragi ólst upp lyá Siguijóni
Gíslasyni og Ingibjörgu Þor-
grímsdóttur, bændahjónum á
Steinavöllum í Fljótum, en þau
bjuggu síðast í Neskoti, Fijótum.
Ingibjörg og Siguijón áttu sam-
an fimm börn, þau Fjólu, Rafn,
Sigríði, Dúa og Benedikt. Auk
þess átti Siguijón Þórunni og
Ingibjörg átti Maríu. En að auki
tóku þau að sér tvö fósturbörn,
Þorgrím Bjarnason og Braga,
sem við kveðjum í dag.
Bragi kvæntist Sigrúnu Stef-
ánsdóttur 28. október 1962. Sig-
rún er dóttir Stefáns Bjarnason-
ar, fyrrverandi yfirlögreglu-
þjóns, og Vilborgar Sigursteins-
dóttur á Akranesi. Bragi og Sig-
rún skildu 1985. Böm Sigrúnar
og Braga em: Stefán, kvæntur
Elínu Huld Hartmannsdóttur og
eiga þau tvö börn, Hartmann
Braga og Halldór Bjarna; Ingi
Rafn, í sambúð með Laufeyju
Sigurðardóttur, og eiga þau tvö
böm, Sig^urð Rúnar og Steindór.
Ingi Rafn átti áður Ingu Þóm
með Eiínborgu Þóru
Þorbergsdóttur;
Ólöf, í sambúð með
Friðriki Marteins-
syni og eiga þau
dótturina Karen.
Síðustu 9 árin var
Bragi í sambúð með
Guðrúnu Sigríði
Guðlaugsdóttur frá
Stokkseyri, synir
hennar em Hafþór
Jakobsson og Börk-
ur Jakobsson, sem
er í sambúð með
Hrafnhildi Birgis-
dóttur og eiga þau
soninn Róbert Má.
Bragi útskrifaðist frá Bænda-
skólanum á Hvanneyri sem bú-
fræðingur 1958. Hann lærði vél-
virlyun hjá Skipasmíðastöð Þor-
geirs og Ellerts á Akranesi.
Bragi starfaði lengi í Borgar-
nesi sem pípulagningamaður og
vélvirki hjá Jóni Kr. Guðmunds-
syni, Blikksmiðju Magnúsar Þor-
valdssonar, Vegagerð ríkisins og
Borgameshreppi. Hann flutti til
Reylyavíkur 1984 og starfaði þar
þjá Granda hf. sem vélvirki og
síðustu árin sem húsvörður í
Réttarholtsskóla.
Bragi var mikill söngmaður
og góður tenór. Hann söng með
Karlakórnum Svönum, Akranesi,
kirkjukór Borgamess og kvart-
ettum þar í bæ. Hann söng einn-
ig með Selkómum á Selljarnar-
nesi, Söngsveitinni Fílharmoníu
og kirkjukór Fella- og Hóla-
kirkju. Síðustu tvö árin söng
Bragi með Skagfirsku söngsveit-
inni í Reykjavík.
Útför Braga Óskarssonar fer
fram frá Fella- og Hólakirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Það var svo skrítið þegar við
bjuggum í Borgarnesi, þá fannst
mér ég aldrei kynnast þér almenni-
lega. Þú varst alltaf að vinna svo
mikið og svo varstu á kafi í kórstarf-
inu. En ég man að þú varst alltaf
mjög strangur faðir og kenndir okk-
ur að standa á eigin fótum, sem við
gerum öll með prýði. Eftir að þið
mamma skilduð flutti ég með þér
til Reykjavíkur og við fórum að búa
saman. Það var yndislegur tími. Við
náðum svo vel saman. Til dæmis var
matargerðin alveg sér kafli. Við vor-
um alltaf sammálá um að hafa læris-
sneiðar með raspi og baunasalati í
helgarmatinn. Það finnst mörgum
skrítið að hafa baunasalat en okkur
þótti það best. Og svo voru það
pabbahamborgararnir, þeir voru
bestir og erum við systkinin senni-
lega öll sammála því.
Manstu þegar við fórum saman á
böll og allir héldu að við værum
kærustupar. Þú varst svo grobbinn.
Þú sagðist alltaf vera tvítugur. Þú
passaðir upp á einkadótturina.
Manstu þegar ég vildi fara til Vest-
mannaeyja í fisk, eins og svo marg-
ar stelpur úr Borgarnesi. En þú viss-
ir að það mundi sennilega ekki henta
mér þannig að þú reddaðir mér fisk-
vinnu hjá Granda í viku. Ég var með
hausverk á hveijum degi, leiddist
ógurlega og hét því að vinna aldrei
aftur í fiski og hef staðið við það.
Þú vissir alltaf hvað var rétt og
hvað var rangt. Þú vildir líka alltaf
eiga þitt pláss hjá mér. Þegar ég fór
að vera með Frissa, eins og þú kall-
aðir hann alltaf fyrst, var ég að
vandræðast með jólaboðin af því að
hans fjölskylda er svo stór. Þá sagð-
ir þú einfaldlega: „Þú manst það,
Ólöf, að ég á jóladag." Bless pabbi
minn, þú verður alltaf hjá gimstein-
unum þínum, alltaf.
Ólöf.
Kæri Bragi, mér finnst eins og
ég hafi þekkt þig lengi þó svo aðeins
sé um rúmlega þijú ár að ræða. Þú
ert sennilega það sem kallað er
minnisstæður maður. Einhvernveg-
inn finnst mér þú vera einkennileg
blanda af hörkutóli, gleðimanni og
góðmenni. Sennilega ertu bara
rammíslenskur. Ræktarsemi gagn-
vart þínum nánustu og samvisku-
semi við allt sem þú tekur að þér
er þitt aðalsmerki í einkennilegu
samblandi við þína veikleika. Þú
hefur aldrei farið í neinar felur með
neitt, hlutirnir eru eins og þeir eru.
Þegar við Ólöf reyndum að fá þig
með okkur í Skagfirsku söngsveitina
þá varstu lengi á báðum áttum, eink-
um vegna söngfélaganna í kirkju-
kórnum, sem þú söngst í. En þú
komst og féllst strax inn í hópinn
og varðst strax hrókur alls fagn-
aðar. Jæja, ég ætla ekki að hafa
þetta neina væmna langloku, þú
kærir þig ekkert um það. Ég veit
að þegar við hittumst í eilífðinni þá
munt þú ávarpa mig svona: „Dreng-
ur, hvað ert þú að gera hér.“ Þú
verður alltaf með okkur í vöku sem
draumi.
Friðrik Marteinsson.
Okkur mæðginin langar til að
kveðja ástkæran tengdaföður og afa,
eða afa Braga eins og við kölluðum
hann alltaf.
Afi Bragi á svo stóran stað í hjarta
okkar og er það því sárt að skilja
svona snöggt og óvænt við hann.
Við eigum svo margar og góðar
minningar um hann sem lifa áfram
með okkur og við ætlum að segja
Halldóri litla bróður frá þegar hann
stækkar. Hann fékk þó aðeins að
kynnast þér, elsku afi, og alltaf varst
þú tilbúinn að taka hann í fangið og
vera góður við hann. Þau eru ófá
skiptin sem við fengum að gista hjá
ykkur ömmu Rúnu. Alltaf var tekið
vel á móti okkur og var afi Bragi
þá alltaf búinn að fara í búðina og
kaupa eitthvað gott til að gleðja unga
menn.
Þig faðmi liðinn friður Guðs
og fái verðug laun
þitt góða hjarta, glaða lund
og göfugmennska i raun.
Vér kveðjum þig með þungri sorg
og þessi liðnu ár
með ótal stundum ljóss og lífs
oss lýsa gegnum tár.
Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt
og bjart um nafn þitt er,
og vertu um eilífð ætíð sæll,
vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti)
Elsku afi, við kveðjum þig með
söknuði og hafðu þökk fyrir allt og
allt. Hvíl þú í friði.
Elín Huld Hartmannsdóttir,
Hartmann Bragi,
Halldór Bjarni.
Við vorum svo ung þegar við hitt-
umst fyrst. Ég 18, þú 22. Það var
sumar, bjart allan sólarhringinn,
dansleikur á Hreðavatni. Pabbi, lögga
á vakt, sagði, þegar hann sá okkur
leiðast út f nóttina: „Sigrún mín, átt'
þú ekki að vera inni á ballinu og
dansa." Ég horfði á pabba smá stund
og sagði svo: „Pabbi, ég sé þig
seinna." Pabbi horfði á mig og sagði
ekki eitt einasta orð.
Eftir þessi fyrstu kynni vorum við
saman í 25 og hálft ár með smá hléi
einu sinni. Það gekk á ýmsu eins og
gerist og gengur hjá ungu fólki, sem
er að byija búskap. Við fluttum frá
Akranesi í Borgames. Fluttum fjór-
um sinnum á fjórum ámm. Enduðum
á Böðvarsgötunni með Hauki og
Stínu, sambýli sem aldrei bar skugga
á í rúm 13 ár.
Mikið lifandi skelfing var gaman
á þessum árum. Þú f kvartett með
Halla Sigurbjörns, Ragnari og Ey-
vindi, í kirkjukórnum, 1. maí-nefnd-
inni að ógleymdum karlakómum
Svönum á Akranesi þar sem þú og
Grétar Ingimundar lögðuð á ykkur
að keyra tvisvar í viku á æfingar í
tvö ár hvemig sem veður var.
Við eignuðumst bömin okkar þrjú,
hvert öðru betra. En okkur var ekki
áskapað að tolla saman síðasta spöl-
inn. Þú varst svo heppinn að kynnast
henni Rúnu þinni, sem var vakin og
sofin yfir þér og bömunum okkar,
sem voru ykkar bestu vinir, ég tala
nú ekki um barnabömin sem vom
ykkur allt. Bragi, bestu þakkir fyrir
allt sem við áttum saman og Rúna
takk fyrir að vera til fyrir hann.
Sigrún.
Sumarið 1993 var mikið um að
vera við endurbætur og viðhald í
Réttarholtsskóla. Húsvörðurinn
okkar var í veikindaleyfi og að láta
af störfum. Innan stokks allt á rúi{
og stúi og fullt af óhreinindum.' "
Leit að nýjum húsverði tók nokkurn
tíma þvf starfið krefst margvíslegra
hæfileika. Eftir ýmsa snúninga fékk
ég umsókn frá vélvirkja nokkrum,
Braga Óskarssyni. Hann kom í við-
tal og mér leist strax vel á mann-
inn, lágvaxinn, glaðlegan og kvikan
í spori. Þrátt fyrir að fyrstu verkefn-
in, að sjá um að koma skólanum í
kennsluhæft ástand, virtust illleys-
anleg, ákvað Bragi að taka starf-
inu. Það verkefni leysti Bragi þann-
ig af hendi að engin óþægindi hlut-
ust af fyrir skólastarfið. Og það sem^-
meira var, það gerðist án alls há-
vaða og fyrirgangs.
Þetta var aðalsmerki Braga vinar
mfns sem nú er látinn langt um
aldur fram eftir stutt en snörp veik-
indi. Hann leysti málin með brosi á
vör og gamanyrðum þegar auðvelt
hefði verið að láta þau verða að
vandamálum. Starf umsjónarmanns
í skóla krefst hæfni á mörgum svið-
um. Þar starfar mikill fjöldi fóiks á
ýmsum aldri og brýnt að samskipt-
in gangi vel. Bragi hafði einstaka
hæfileika til að vinna með öðrum,
bæði ungum og eldri, án árekstra
og núnings. En þó stjórna því sem
stjórna þurfti. Slíkur maður er
ómetanlegur í skólastarfi, ekki að-
eins við að sjá um að húsið og hinJ*
ir efnislegu hlutir séu í lagi, heldur
líka að samskiptin og samveran
gangi vel. Oft er talað um að skóla-
starf sé mikið uppeldisstarf. Það er
raunar augljóst og þá má ekki
gleyma að þar koma að verki allir
þeir sem í skólunum vinna.
Því hlutverki sinnti Bragi ein-
staklega vel með snyrtimennsku
sinni og ekki síður glöðu og hlýju
viðmóti við alla. Réttarholtsskóli
verður ekki samur eftir fráfall
Braga. Við söknum gamanmálSi
hans og ljúfs viðmóts þar sem hann
gekk raulandi um ganga og fylgdist
með öllu, lagfærði og gerði við það
sem afiaga fór, oft áður en nokkrum
hugkvæmdist að nefna það.
Við höfðum eðlilega mikið saman
að sælda. Þar bar aldrei skugga á
og ég sakna hans bæði sem sam-
starfsmanns og vinar. Við í Réttar-
holtsskóla sendum Guðrúnu sam-
býliskonu hans, börnum hans og
fjölskyldu okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum guð að styrkja
þau í sorginni.
Með kveðju frá samstarfsfólki í
Réttarholtsskóla.
Haraldur Finnsson
skólastjóri. «.
+ Hróbjartur Ein-
arsson fæddist i
Reykjavík 20. febr-
úar 1929. Hann lést
29. ágúst síðastlið-
inn í Danmörku.
Foreldrar hans
voru Einar Hró-
bjartsson, póstfull-
trúi, og Ágústa
Sveinsdóttir, kona
hans. Af sjö systkin-
um Hróbjarts eru
fjögur á lífi.
Hróbjartur
kvæntist árið 1962
norskri konu, Ás-
björgu Soleng
kennara. Synir þeirra eru tveir,
Ásbjörn læknir og Einar vél-
sljóri, búsettir í Kaupmanna-
höfn.
Hróbjartur lauk stúdents-
Hinn 29. ágúst sl. lést í Danmörku
Hróbjartur Einarsson, fyrrum lektor
og lengi starfsmaður í skrifstofu
Norrænu ráðherranefndarinnar í
Kaupmannahöfn. Hróbjartur lauk
stúdentsprófi frá máladeild Mennta-
skólans í Reykjavík vorið 1950 og
hélt að því búnu til náms við Óslóar-
háskóla. Þar lauk hann cand.mag.-
prófi frá máladeild
Menntaskólans í
Reykjavík vorið
1950 og hélt að því
búnu til náms við
Óslóarháskóla. Þar
lauk hann cand.
mag.-prófi og síðan
cand. philol.-prófi.
Aðalgrein hans var
norska en auka-
greinar landafræði
og saga. Hann
starfaði sem
menntaskólakenn-
ari í Noregi á annan
áratug, allt fram til
ársins 1969. Þá
gerðist hann lektor í norsku
við Háskóla íslands og gegndi
því starfi um þriggja ára skeið.
Útför Hróbjarts er gerð í
Kaupmannahöfn i dag.
prófi og síðan cand. philol.-prófí.
Aðalgrein hans var norska en auka-
greinar landafræði og saga. Hann
starfaði sem menntaskólakennari í
Noregi á annan áratug, allt fram til
ársins 1969. Þá gerðist hann lektor
í norsku við Háskóla íslands og
gegndi því starfi um þriggja ára
skeið. Hróbjarti fór kennsla vel úr
hendi og hann var mikils metinn
bæði af nemendum sínum og sam-
kennurum.
Árið 1971 var gerður samningur
milli Norðurlandaríkjanna fimm um
samstarf þeirra í menningarmálum.
Með samningi þessum var stefnt að
þvi að efla víðtæka samvinnu Norður-
landaþjóða á sviði menningar,
fræðslumála og vísinda og styrkja
skipulag hennar. Á grundvelli samn-
ingsins var sett á stofn í Kaupmanna-
höfn norræn menningarmálaskrif-
stofa sem varð eins konar samstarf-
smiðstöð menntamálaráðuneytanna á
Norðurlöndum. Til skrifstofunnar var
ráðið starfsfólk frá löndunum öllum.
Þar réðst Hróbjartur Einarsson til
starfa jþegar vorið 1972, einn af
fyrstu Islendingunum sem komu við
sögu í þessari norrænu samstarfs-
stofnun. Starfssvið hans þar var
framan af einkum tengt fræðslumál-
um, enda bjó hann að traustri sér-
menntun og reynslu á þeim vett-
vangi. Verkefnin voru fjölbreytt,
enda starfsvettvangur menningar-
málaskrifstofunnar víðtækur og
starfsliðið ekki ýkja fjölmennt. Undir-
búingur og framgangur samstarfs-
verkefna var mjög undir starfsmönn-
um skrifstofunnar kominn og í starfi
þeirra fólust samskipti við fólk og
stofnanir víðsvegar um Norðurlönd.
Fljótlega tengdist starf Hróbjarts að
hluta Norræna menningarsjóðnum,
en umsýsla hans var á hendi menn-
ingarmálaskrifstofunnar eftir að hún
tók til starfa. Sjóðurinn var settur á
stofn árið 1967 í þeim tilgangi að
efla menningarsamstarf á Norður-
löndum með styrkjum til verkefna á
sviði lista, vísinda og menntunar.
Starfsemi sjóðsins hefur reynst nor-
rænni menningarsamvinnu mikil
lyftistöng og m.a. hefur stuðningur
hans oft ráðið baggamuninn um þátt-
töku íslendinga í samstarfsverkefn-
um.
Þegar fram í sótti varð vinnan við
menningarsjóðinn aðalstarf Hró-
bjarts. Sú vinna laut m.a. að því að
reifa styrkumsóknir í hendur sjóðs-
stjómar, undirbúa stjómarfundi að
öðm leyti, rita fundargerðir og fylgja
eftir ákvörðunum stjómar um af-
greiðslu erinda, svo og að veita upp-
lýsingar um starfsemi sjóðsins og
reglur. Það kom sér oft vel fyrir ís-
lendinga sem hugðust kanna mögu-
leika á stuðningi frá sjóðnum að geta
leitað til Hróbjarts um upplýsingar
og leiðbeiningar. Sjóðsstjórnarmenn,
bæði úr hópi íslendinga og annarra,
munu og eiga góðar minningar um
samstarfið við hann. Árið 1986 varð
sú breyting á, að skrifstofur Norrænu
ráðherranefndarinnar sem verið
höfðu í tvennu lagi, þ.e. menningar-
málaskrifstofan í Kaupmannahöfn og
skrifstofa fyrir önnur samstarfssvið
í Ósló, vom sameinaðar í Kaup-
mannahöfn. Hróbjartur Einarsson
varð starfsmaður í hinni nýju skrif-
stofu, í Stóra Strandstræti 18, og
vann sem áður að málum Norræna
menningarsjóðsins allt þar til hann
lét af störfum haustið 1994. Um
tveggja og hálfs árs skeið á ámnum
1982-1984 hafði Hróbjartur leyfi frá
störfum í menningarmálaskrifstof-
unni til að ljúka samningu og und-
irbúa útgáfu Norsk-íslenskrar orða-
bókar, en útgáfan var styrkt af Nor-
ræna menningarsjóðnum. Bókin kom
út þjá norska Háskólaforiaginu 1987.
Samning hennar var mikið eljuverk
og brautryðj andastarf þar sem engin
norsk-íslensk orðabók hafði áður ver-
ið gefin út. Þetta framlag Hróbjarts
til að styrkja tengsl Norðmanna og
íslendinga verður honum óbrotgjam
minnisvarði.
Hróbjartur kvæntist árið 1962
norskri konu, Ásbjörgu Soleng kenn-
ara. Synir þeirra tveir, Ásbjöm lækn-
ir og Einar vélstjóri, em búsettir i
Kaupmannahöfn.
Við Hróbjartur Einarsson vomflfa'
samtíða í menntaskóla og samstúd-
entar, en hvor úr sinni bekkjardeild
og þekktumst ekki náið á þeim tíma.
Það var gott að hitta hann að nýju
sem íslenskan starfsmann á norræn-
um vettvangi, þar sem við áttum síð-
an ánægjuleg samskipti um langt
árabil. Hróbjartur var hóglátur mað-
ur í framgöngu en fas hans og yfir-
bragð bar vott um æðruleysi og skap-
festu. Verk hans öll einkenndust af
þeim traustleika sem góð menntun
er líkleg til að efla ef mannkostir em
fyrir. Hann var hlýlegur í viðmóti o^g,
notalega glaður í bragði og virtisr
hveijum manni vel. Örlögin höguðu
því svo, að Hróbjartur Einarsson
dvaldist mestan hluta starfsævinnar
fjarri ættlandi sínu.
Við leiðarlok á ísland honum þökk
að gjalda fyrir verk hans því þau
vom unnin íslenskri menningu til
þarfa.
Arni Gunnarsson.
HROBJARTUR
EINARSSON