Morgunblaðið - 13.09.1997, Blaðsíða 27
-h
MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 13. SEPTEMBER 1997 27’
idakotsspítala jákvæð og skilar hagkvæmni til lengri tíma litið
korti til sam-
dngarinnar
SIGRÍÐUR Snæ-
björnsdóttir hjúkrun-
arforsljóri.
RAKEL Valdimarsdótt-
ir forstöðumaður
starfsmannaþjónustu.
JÓHANNES Gunn-
arsson lækningafor-
sljóri.
LILJA Stefánsdóttir
hjúkrunardeildar-
sijóri.
ÁRNI V. Þórsson
yfirlæknir barna-
deildar.
PÁLMI Jónsson
forstöðulæknir öldr-
unarsviðs.
legta viðhaldi hefur því ekki verið
sinnt um langa hríð og húsið er nán-
ast að morkna í sundur.“
Jóhannes tók fram að milljarðs
króna stofnfjárframlag hefði gjör-
breytt framkvæmdinni. „Milljarður-
inn hefði heldur ekki verið lengi að
borga sig upp, því spamaður vegna
sameiningarinnar er talinn vera á
bilinu hálfur milljarður til 600 millj-
ónir á ársgrundvelli. Ég er hræddur
um að fjárfestar á hinum almenna
markaði myndu ekki
hugsa sig tvisvar um ef
fjárfesting borgaði sig
upp á ekki meira en
tveimur árum,“
sagði hann og tók
fram að hins veg-
ar hefðu heildar-
fjárveitingar til
fram spamaðinn og væm nærri því
700 til 800 milljónum lægri en fyrir
sameiningu árið 1988. Þjónustan
væri því farin að skerðast og alveg
sérstaklega með síðasta niður-
skurði.
Færri starfsmenn og lægri út-
gjöld hins opinbera
Þjóðhagsstofnun hefur sent frá
sér töflu með upplýsingum um út-
gjöld hins opinbera til almennra
sjúkrahúsa á árabilinu 1988 til 1997.
A henni sést að samanlögð útgjöld
hins opinbera til Borgarspítala og
Landakots námu 4.912 milljónum
árið 1988,4.604 milljónum árið 1989,
4.457 milljónum árið 1990, 4.636
milljónum árið 1991, 4.188 milljón-
um árið 1992, 4.251 milljón árið
1993, 4.206 milljónum árið 1994,
4.412 milljónum árið 1995, 4.414
milljónum árið 1996 og 4.262 millj-
ónum í ár. Utgjöld hins opinbera til
almennra sjúkrahúsa hafa lækkað
úr 17.236 milijónum árið 1988 í
16.082 i ár. Allar upphæðir eru á
verðlagi ársins 1997.
Samkvæmt upplýsingum frá
Magnúsi Skúlasyni, framkvæmda-
stjóri fjármála og rekstrar á Sjúkra-
húsi Reykjvíkur, fækkaði starfs-
mönnum Borgarspítala og Landa-
kots úr 1.712 í lok ársins 1991 í 1.493
starfsmenn Sjúkrahúss Reykjavík-
ur í árslok 1996.
Þótti ekki fýsilegur
kostur að sameina
Emst & Young þótti ekki fýsilegt
að sameina Borgarspítala og Landa-
kot í skýrslu frá árinu 1991. Rökin
felast í því að til yrðu tvö sjúkrahús,
Ríkisspítalar og Borgarspít-
ali/Landakot, af svipaðri stærð.
Sjúkrahúsin myndu berjast um fjár-
magn og starfsfólk og auk þess
keppast við að verða leiðandi í sem
flestum greinum sérhæfðrar þjón-
ustu.
Spurningin er að mati Jóhannes-
ar hvort samkeppni af því tagi þurfi
endilega að vera af hinu vonda;
„hvort gott hafi verið að hafa aðeins
eitt kaupfélag í sveitinni á sínum
tíma,“ segir hann. „Sú spurning er
ekki rökrædd, hvorki í nýju né
gömlu skýrslunni. Þama sakna ég
kafla, því í samkomulagi til grund-
vallar úttektinni var gert ráð fyrir
að kostir og gallar sameiningarinn-
ar yrðu metnir," sagði hann og tók
fram að honum fyndist persónulega
ekki gott að hafa aðeins eitt kaupfé-
lag á hverjum stað.
Sérþekking tapaðist
við flutninginn
„Ég er í sjálfu sér ekki á móti
sameiningu og tel reyndar að sam-
eining Borgarspítala og Landakots
hafi verið rétt skref á sínum tíma.
Hins vegar hefði ýmislegt verið
hægt að gera betur og alveg sér-
staklega gagnvart sjúkhngunum og
almennum starfsmönnum," segir
Lilja Stefánsdóttir, hjúkmnardeild-
arstjóri á Sjúkrahúsi Reykjavíkur,
um sameininguna.
Hún sagði að fyrir á deildinni
hefðu verið sérgreinarnar smitsjúk-
dómar og sýkingar og blóðmeina-
fræði. „Sameiningin vofði yfir í lang-
an tíma áður en af henni varð. Hins
vegar var sá biðtími ekki notaður til
undirbúnings og því vorum við harla
lítið undirbúin undir að taka við
legudeild krabbameinssjúkra af
Landakoti um miðjan mars árið
1996. Við fiutningana var lögð
áhersla á að hlífa sjúklingunum,
enda eru krabbameinssjúkir sér-
staklega viðkvæmir og bindast
starfsfólki oft náið,“ sagði Lilja og
tók fram að flutningarnir hafi gengið
ágætlega hvað sjúklingana varðaði.
Starfsfólki deildarinnar var hins
vegar vandi á höndum. „Hingað
komu þrír hjúkrunarfræðingar og
tveir sjúkraliðar með krabbameins-
deildinni af Landakoti. Vandinn var
hins vegar sá að hjúkrunarfræðing-
arnir höfðu ekki starfað á krabba-
meinsdeildinni heldur öðrum deild-
um á Landakoti. Hjúkrunarfræð-
ingamar af deildinni höfðu kosið að
fara í önnur störf og með þeim tap-
aðist dýrmæt sérþekking. Þrátt fyr-
ir að á deildina hefðu -----------
komið krabbameinssjúkir
í tengslum við blóðmeina-
fræðina þurftum við að
tileinka okkur ný vinnu-
brögð og bæta þekkingu
okkar á þessu sviði á stuttum tíma.
Álagið var gífurlegt og starfsemin
komst ekki í gott lag fyrr en eftir 10
til 12 mánuði. Ef sérþekking hefði
flust með deildinni og sameiningin
undirbúin með nokkrum fyrirvara
hefði verið hægt að stytta þennan
tíma umtalsvert og minnka til muna
álag á starfsfólkið," segir Lilja og
fram kemur að tveir hjúki-unar-
fræðinganna hafi fljótlega hætt
störfum á deildinni.
Við lokasameininguna segir hún
að margir hjúkrunarfræðingar hafi
flust af Landakoti yfir á sömu deild
á Borgarpítala. Ástæðan væri vænt- *
anleg sú að yfirmaður deildarinnar
hefði lengi starfað á Landakoti.
Þannig hefðu starfsmennirnir
þjappað sér saman til að fá stuðning
hver af öðrum.
Barnadeild í stærra húsnæði
„Sameiningin horfir að því leyti
öðruvísi við okkur að bamadeildin
flutti yfir af Landakoti á Borgar-
spítalann í heilu lagi. Hér er sami
rúmafjöldi í mun stærra húsnæði.
Aðstæður eru því mun betri fyrir
foreldra að ekki sé talað um bömin
því áður var ekki sérstök aðstaða
fyrir böm á Borgarspítalanum.
Starfsfólkið tók okkur mjög vel,
enda var þeim greinilega mikill létt-
ir af því að fá bamadeild í húsið,“
segir Árni V. Þórsson yfirlæknir á
bamadeild Sjúkrahúss Reykjavíkur.
Hann tekur fram að bamadeildin
hafi verið ein af síðustu bráðadeild-
unum til að flytjast frá Landakoti.
„Þess vegna var baklandið ekki eins
tryggt og ella síðustu tvö árin. Hins
vegar var deildin á Landakoti mjög
góð og hefði eflaust þiifist blómlega
við óbreyttar aðstæður. Vegna
vinnukerfisins á Landakoti var
t.a.m. auðveldara að vera í nánu ■
sambandi við foreldra og aðra
lækna,“ sagði hann og tók fram að
því væri hins vegar ekki að neita að
flutningurinn hefði að mörgu leyti
verið eðlilegur, enda mikil þörf á
bamadeild á stóm bráðasjúkrahúsi
eins og í Fossvoginum.
Jákvætt fyrir öldrunarsvið
Pálmi Jónsson, fyrrverandi for-
stöðulæknir á lyflæknis- og endur-
hæfingarsviði og núverandi for-
stöðulæknir öldrunarsviðs, telur að •
sameiningin hafi skilað sér með já-
kvæðum hætti til öldrunarsviðs.
„Sameiningin var sársaukafull og
löng. Eflaust hefði ferlið gengið bet-
ur ef meira fjármagn hefði fengist
til stofnframkvæmda. Menn hefðu
viljað gera meiri húsnæðisbreyting-
ar og jafnvel byggja skrifstofur til
--------- að létta á húsakynnum
aðalbyggingarinnar í
Fossvogi. Hins vegar tel
ég að svo fremi sem fjár-
skortur ógni ekki starf-
seminni sé þróunin alls
ekki neikvæð. Hingað á Landakot
fluttust deildir úr B-álmu Borgar-
spítala og Hátúni. Yið fluttum hing-
að með jákvæðu hugarfari um að '
veita hér öfluga starfsemi á öldmn-
arsviðinu, sagði hann. „Mér finnst
að fólk sé að komast yfir þessar erf-
iðu breytingar og því væri jákvætt
ef hægt væri að fá aðeins hlé frá
niðurskurðarpressunni."
■
Sjúkrahuss
Reykjavíkur
lækkað um-
-----
En * r
’U •*!.
rt * l
m
i s