Morgunblaðið - 13.09.1997, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 13. SEPTEMBER 1997 31”"
EINAR ÓLAFSSON
+ Helgi Gíslason
fæddíst á Ytri-Á
í Ólafsfirði 7. febr-
úar 1913. Hann lést
á dvalarheimilinu
Hombrekku á Ólafs-
firði 9. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Kristín Ólafsdóttir,
húsmóðir, og Gísli
Gíslason, bóndi og
sjómaður. Helgi var
yngstur af sjö systk-
inum, auk þess sem
hann átti eina fóst-
ursystur. Hinn 3.
janúar 1937 kvænt-
ist Helgi eftirlifandi eiginkonu
sinni Sigríði Ingimundardóttur,
Okkur systkinin langar að minn-
ast ástkærs afa okkar. Hann var
ávallt einn af föstu punktunum í til-
veru okkar. Mörg minningarbrot,
allt frá barnæsku, tengjast honum.
húsmóður og verka-
konu, f. 16. október
1913. Börn þeirra
era: 1) Gislína Krist-
ín, f. 16. október
1938, gift Ingimari
W. Antonssyni; Sig-
urður, f. 3. júní 1941,
kvæntur Ágústu Pét-
ursdóttur; Hannes,
f. 11. september
1947, kvæntur Maríu
H. Jónsdóttur; Ingi-
mundur Gunnar, f.
23. september 1950,
kvæntur Arndísi
Friðriksdóttur.
Útför Helga Gísla-
sonar fer fram frá Ólafsfjarðar-
kirkju í dag kl. 14.
Þegar afi réri á trillunni sinni feng-
um við oft að sigla með honum á
milli bryggna eftir að búið var að
landa aflanum. Tókum við oft vini
og kunningja með í þessar ferðir.
Afi átti lengi vel nokkrar kindur. Á
vorin fór hann með okkur á túnið
til að sýna okkur lömbin. Eins fór
hann með okkur á haustin til að
taka á móti fénu. Þetta voru ávallt
miklar ævintýraferðir. Á unglings-
árum okkar störfuðum við og for-
eldrar okkar að smábátaútgerð og
fískvinnslu. Á hvetju kvöldi þegar
komið var að landi, voru amma og
afí ávallt mætt á bryggjuna, tilbúin
til hjálpar. Þetta sýnir í hnotskum
þá samheldni og samstöðu sem ein-
kennt hefur líf okkar.
Alla tíð hvatti afí okkur til að
vera reglusöm. Nota hvorki tóbak
né aðra ólyfjan. Einnig fylgdist hann
vel með því sem við tókum okkur
fyrir hendur, sýndi því áhuga og
hvatti okkur af alhug. Ráðvendni
og nýtni var honum í blóð borin og
hefur það eflaust haft áhrif á okk-
ur. Afí var einstakt ljúfmenni og
vildi öllum vel. Hann þoldi mjög illa
ósætti milli manna og var ætíð tilbú-
inn að rétta hjálparhönd ef hann gat.
Elsku amma, megi góður Guð
styrkja þig á þessari erfíðu stund.
Helga Kristín og Eyjólfur.
+ Einar Ólafsson
fæddist á Þjót-
anda í Villingaholts-
hreppi 25. janúar
1934 og ólst þar upp.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 3.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Ólafur Einars-
son, bóndi og odd-
viti, f. 30.6. 1902 á
Þjótanda, d. 25.6.
1962, og Ingileif
Guðmundsdóttir,_ f.
5.6. 1909 í Seli í Ása-
hreppi, d. 5.12.1993.
Þau hjón bjuggu á Þjótanda frá
1930 til 1962. Systkini Einars
voru fimm: Unnur, f. 29.7.1928,
d. 28.2. 1933, Hulda, f. 18.6.
1930, d. 7.3. 1933, Ásta, f. 9.9.
1935, d. 13.1. 1986, fulltrúi,
hennar maður var Árai Sveins-
son, útibússtjóri, þau áttu eitt
barn. Sesselja, f. 30.4. 1942, rit-
ari, hún á fimm böra. Gunnar,
f. 22.1. 1951, vélsljóri, kona
hans er Sólveig Gyða Guð-
mundsdóttir, þau eiga þijú
börn.
Einar kvæntist 6. desember
1958 Guðrúnu Guðmundsdóttur,
f. 30.9. 1932 á Ægissíðu í Djúp-
árhreppi og eignuðust þau fjög-
ur böra: 1) Guðmundur, f. 31.7.
1956, starfsmaður Fóðurblönd-
unnar hf., kona hans er Aðal-
heiður Högnadóttir og eiga þau
Okkur langar í nokkrum orðum
að minnast afa okkar sem lést hinn
3. september síðastliðinn. Það er
undarlegt að hugsa til þess að eiga
aldrei eftir að sjá hann aftur, en
minningin um góðan mann lifir.
Þannig var það með afa, hann var
ákaflega góðhjartaður og indæll
maður og við minnumst þess ekki
að hafa nokkurn tímann séð hann
reiðan eða í vondu skapi. Þær eru
margar minningarnar sem rifjast
upp við fráfall hans og verða þær
vel geymdar í hjörtum okkar allra.
Það er svo sárt að missa ein-
hvern sem manni þykir vænt um
en við trúum því að við munum
hitta þig aftur seinna, elsku afi
okkar. Nú kveðjum við þig í hinsta
sinn og biðjum góðan Guð að
geyma þig.
Elsku amma, pabbi, Gulla,
Anna, Óli og við öll hin, megi Guð
styrkja okkur í sorginni.
Sigurlín og Björg Elín.
Kveðja frá Lionsklúbbnum
Skyggni
í dag kveðjum við vin okkar og
kæran félaga, Einar Ólafsson frá
Ægisíðu.
Einar gekk til liðs við Lions-
hreyfinguna er hann gerðist félagi
í Skyggni árið 1983. Hann var
strax áhugasamur um félagsmálin
og mjög virkur félagi. Fljótlega var
hann valinn til æðstu trúnaðar-
starfa í kiúbbnum. Hann gegndi
öllum stjórnarstörfum, var formað-
ur, ritari, gjaldkeri og ritari
svæðisstjóra þriðja svæðis í um-
dæmi 109A. Hann hafði einnig
starfað í flestum nefndum klúbbs-
ins og annast félagatal. Ávallt var
Einar tilbúinn til „þjónustu", sam-
kvæmt hinum sanna Lionsanda.
Það var gaman að vinna að
málefnum með Einari. Það var
honum svo eðlislægt að láta gott
af sér leiða. Hann naut þess svo
sannarlega. Með áhuga sínum og
hinni léttu lund hvatti hann okkur
félaga sína til starfs.
Við Skyggnisfélagar þökkum
Einari Ólafssyni fyrir félaga-
tryggðina og vinskapinn. Hann var
okkur ávallt til fyrirmyndar og við
munum lengi sakna hans.
Kæra Guðrún! Við samhryggj-
umst þér, börnunum ykkar, fjöi-
skyldum þeirra og öðrum vanda-
mönnum.
Guð blessi minningu Einars
Ólafssonar frá Ægisíðu.
tvö böra. 2) Guðný,
f. 1.6. 1959, verka--**
kona. 3) Anna Sig-
urlín, f. 6.5. 1964,
meinatæknir, mað-
ur hennar er Smári
Baldursson og eiga
þau þijú böm. 4)
Olafur, f. 28.10.
1967, vélamaður,
kona hans er Stein-
unn Bima Svavars-
dóttir og eiga þau
tvö böra. Fyrir
hjónaband átti Ein-
ar dótturina Eyju ——.
Þóru, f. 27.1. 1955,
bóndi, hennar maður er Jóhann
Geir Frímannsson og eiga þau
tvö börn. Einar og Guðrún hófu
búskap á Þjótanda árið 1962 og
bjuggu þar til ársins 1963, er
þau fluttust að Ægissiðu og
bjuggu þar æ siðan. Einar byrj-
aði á unglingsárum bifreiða-
akstur hjá föður sínum, en hóf
18 ára að aldri rekstur eigin
vörubíls og starfaði sem slíkur
til ársins 1984 með starfsvett-
vang í Árnessýslu. Einar gerðist
landpóstur í vesturhluta
Rangárvallasýslu er hann hætti
vörubifreiðaakstri og sinnti því
starfl til dauðadags. Samhliða-^g
þessum störfum rak hann ætíð
nokkurn búskap.
Útför Einars verður gerð frá
Oddakirkju í dag, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
F.h. Lionsklúbbsins Skyggnis,
Hörður Valdimarsson.
í dag kveð ég einstakán tengda-
föður og vin sem látinn er langt
um aldur fram eftir hetjulega bart*'.
áttu við krabbamein.
Það er svo skrítið að hugsa til
þess að þú komir ekki heim aftur,
það er allt svo tómlegt og skrítið.
Alltaf þegar ég fer framhjá eldhús-
glugganum vonast ég til að sjá þig
sitja við borðið og horfa út og allt
þetta hafi bara verið vondur
draumur.
Þú varst einn af þeim sem hægt
var að leita til ef mann vantaði
góð ráð, og eins var alltaf gaman
að tala við þig um alla heima og
geima.
Nú eru vonandi allar þínar þján-
ingar að baki og þú gengur um
heill og hraustur þarna uppi. Berg-
lind segir að nú sért þú orðinn afff*'
engill upp í skýjunum hjá guði og
litlu lömbunum.
Ég mun alla tíð minnast þín sem
heiðarlegasta, hjartahlýjasta
manns sem aldrei gerði mannamun
né hallmælti nokkrum manni.
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að kynnast þér og hafa fengið
að vera þér samferða og minningin
um þig mun lifa í hjörtum okkar.
Elsku Gunna, megi góður guð
styrkja þig í sorginni.
Blessuð sé björt minning þín.
Steinunn B. Svavarsdóttir.
Skilafrest- **
ur minn-
ingar-
greina
Eigi minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útför er á mánudegi)j
er skilafrestur sem hér segir: I
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf grein að berast fyrir hádegi^ *
á föstudag. í miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og
laugardagsblað þárf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrir birtingardag.
Berist grein eftir að skilafrestur
er útrunninn eða eftir að útför
hefur farið fram, er ekki unnt
að lofa ákveðnum birtingardegi.-**
JOHANN JONSSON
+ Jóhann Jónsson
fæddist á Hofi,
Eyrarbakka, 2. júlí
1935. Hann lést á
heimili sínu, Sunnu-
vegi 13, Selfossi, 6.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Hansína
Ásta Jóhannsdóttir
og Jón Björgvin
Stefánsson. Jóhann
var yngstur 6 systk-
ina, en eftirlifandi
eru Ingibjörg, Krist-
in, Björgvin, Mar-
grét og Stefán.
Hinn 31. desem-
ber 1956 kvæntist Jóhann Sig-
ríði Ólínu Marinósdóttur. Börn
þeirra eru Marinó Flekkdal,
Hansína Ásta, Guðbjörg og
Guðmundur Rúnar. Barnabörn-
in eru tólf og eitt barnabarna-
barn.
Útför Jóhanns fer fram frá
Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.30.
Ó, faðir, gjör mig blómstur blítt,
sem brosir öllum mót
og kvíðalaust við kalt og hlýtt
er kyrrt á sinni rót.
(M. Joch.)
Elskulegur faðir, tengdafaðir og
afí er látinn, aðeins 62 ára. Það er
ekki hár aldur og loksins ætluðu þau
hjónin að fara að taka því rólega
og lifa fyrir sig. En því fær enginn
breytt, „menn fara þegar þeir eiga
að fara“, sagði pabbi svo oft og
hafði rétt fyrir sér í því eins og svo
mörgu öðru. Það má segja að
tengdapabbi hafí gengið mér í föður-
stað og oft spurði ég „má ég ekki
bara kalla þig pabba, Jói minn?“ Og
svarið kom fljótt, „Jú, Magga mín,
ég ætla að láta þig vita að tengda-
börnin okkar eru börnin okkar.“ Oft
gerði hann gys að mér, en meining-
in var alltaf góð. Hann vann verkin
sín af samviskusemi alla tíð, en hann
var orðinn þreyttur og vildi fá frið.
Þó hafði hann alltaf tíma til að taka
á móti þeim sem komu. Það er erf-
itt að sætta sig við dauðann, en
minningin um hraustan og glaðvær-
an mann lifír í hjörtum okkar allra.
Við hjónin eigum honum margt
að þakka og viljum gera það með
þessum orðum.
Margs er að minnast
margt er að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð,
margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér ný fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð blessi minninguna um þig,
elsku pabbi. Með þakk-
læti fyrir allt.
Guðmundur Rún-
ar Jóhannsson,
Margrét Fanney
Bjarnadóttir og
dætur.
Elsku afi.
Með þessum bænum
viljum við kveðja þig
með þakklæti fyrir alla
umhyggjuna sem þú
hefur sýnt okkur öllum
frá því fyrsta.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
þvi nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Minningin um þig mun lifa í hjört-
um okkar allra.
Þín
barnaböm.
Elsku afi minn, það er mjög erfitt
að setjast niður og skrifa kveðjuorð
til þín. Það er margs að minnast.
Þegar mamma og pabbi slitu sam-
vistum, flutti ég til ykkar ömmu,
kláraði skólann og fermdist með
mínum jafnöldrum. Eftir það fór ég
til mömmu og bræðra minna, sem
þá voru flutt í Kópavog. Ég vildi
alltaf fara til ykkar um helgar og
síðasta föstudag komuð þið amma í
heimsókn og ég fékk að fara með
ykkur austur. Ekki átti ég von á því
að það yrðu síðustu stundirnar okk-
ar saman.
Guð geymi þig, elsku afi minn.
Marel.
Þegar ég nú sest niður til að koma
á blað nokkrum minningarorðum um
frænda minn og vin, Jóhann Jóns-
son, sem lést svo snögglega að
morgni 6. september, er eins og mér
sé orða vant og tregt sé tungu að
hræra.
Ég hafði þekkt Jóhann frá því
hann var ungur drengur, að hann
var að koma með föður sínum, Jóni
B. Stefánssyni, Eyrarbakka, að
Kaldárhöfða til veiðiskapar eða í
fjárstúss, því Jón á Hofí átti jafnan
eina á hjá föður mínum, vegna þeirra
vináttu og frændsemi.
Þó að aldursmunur okkar Jóa
væri nokkur varð okkur strax vel
til vina, sem hefír enst allar stundir
síðan.
Þegar nú er komið að kveðjustund
renni ég í huganum yfír farinn veg.
Það koma ótal minningar upp í hug-
ann og allar eru þær góðar, sem
vitna um góðan dreng sem var vin-
sæll hjá öllu sínu samferðafólki og
hafði traust allra þeirra er til hans
þekktu og lagði jafnan gott til mála
hvar sem hann fór. Á þann veg
kynnti hann sig og þannig er minn-
ingin um hann er hann nú er horfínn
af sjónarsviði.
Jóhann var yngstur sex systkina,
sem ólust upp á Hofí á Eyrarbakka.
Foreldrar þeirra voru Jón B. Stefáns-
son og Hansína Jóhannsdóttir. Síðan
fluttist fjölskyldan að Selfossi og þar
átti Jóhann heima síðan. Hann starf-
aði fyrst hjá Kaupfélagi Árnesinga
við pakkhússtörf nokkur ár. Síðan
var hann mjólkurbílstjóri og var það
um árabil, en þegar útgerðarfélagið
Straumnes starfaði á Selfossi gerðist
hann starfsmaður þess og var þar
verkstjóri. Þegar því tímabili lauk
fór hann aftur að vinna hjá MBF
og var þar í ábyrgðarstöðu upp frá
því.
Jóhann kvæntist Sigríði Marinós-
dóttur og áttu þau saman þijú böm.
Barnabörnin eru orðin tólf, sem öll
hafa sótt í öruggt skjól hjá afa og
ömmu því Jóhann og Sirrý hugsuðu
sérstaklega vel um sitt heimili og
þar fínnst öllum gott að koma.
Heilsa Jóhanns var oft ekki sterk
og ýmsir örðugleikar, en með mikl-
um viljastyrk og öguðu líferni hélst
heilsan í sæmilegu lagi þar til yfir
lauk.
Eitt af áhugamálum Jóhanns var
veiðimennska ýmiskonar til að afla
fanga og fórum við saman margar
slíkar ferðir. Gaman var að eiga
dvöl með honum við stangveiði í sil-
ungsveiðivötnum upp til fjalla á
björtu sumarkveldi, og líka þótt syrti
í lofti þegar leið að hausti. Þessar
minningar geymi ég og er þakklátur
Jóhanni fyrir að eiga að nú að leiðar-
lokum.
Betri og tryggari félaga hefði ég
ekki getað valið mér, hvort sem var
í leik eða starfi.
Ég vil svo fyrir mina hönd, Ingu
konu minnar og fjölskyldu þakka
Jóhanni og Sirrý fyrir þeirra góðu
og tryggu vináttu, sem þau hafa
rækt við okkur öll árin fyrr og síðar.
Ég vil svo biðja Guð og góðar
vættir um að hugga og styrkja Sirrý
og fjölskyldu á sorgarstundu.
Farðu í friði, kæri vinur.
Kjartan Ögmundsson.
Jói frændi er dáinn, okkur setti
hljóð.
Þetta gat ekki verið satt. Jói hét
fullu nafni Jóhann Jónsson. Hann
var yngstur sex systkina. Þegar Jói
fæddist var Kristín móðir okkar 13
ára. Henni fannst hann vera fal-
legsta barn í heimi. Á milli þeirra
myndaðist kærleiksstrengur sem
aldrei slitnaði. Að leiðarlokum viljum
við systkinin þakka Jóa fyrir þá
tryggð og umhyggju sem hann sýndi
móður okkar og okkar fjölskyldum.
Guð gefi ástvinum hans styrk og
huggun í þeirra sorg.
Ragnhildur.
HELGIGISLASON