Morgunblaðið - 11.10.1997, Blaðsíða 34

MORGUNBLADIÐ
+ Jónas Geir
Jónsson fædd-
ist á Rifkelsstöðum
í Eyjafirði 31. mars
1910. Hann andað-
ist á Sjúkrahúsi
Þingeyinga 4. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Aðal-
björg Hallgríms-
dóttir, f. 1881, d.
1915, og Jón Jónas-
** son, f. 1874, d.
1935. Eftir lát móð-
ur sinnar var hann
alinn upp í Kaup-
angi í Eyjafirði hjá hjónunum
Bergsteini Kolbeinssyni og
Ingibjörgu Sölvadóttur. Systk-
ini Jónasar voru Olöf, f. 1900,
d. 1984, Hallgrímur, f. 1902,
d. 1980, Lára, f. 1905, og Aðal-
björg, f. 1915, d. 1986. Hálf-
systkini, samfeðra, voru Krist-
ín, f. 1929, Birna, f. 1930, d.
1988, Skjöldur, f. 1932, Þór-
hallur, f. 1933.
Jónas kvæntist 9. október
1943 Friðnýju Steingrímsdótt-
ur frá Hóli á Melrakkasléttu,
f. 30. ágúst 1917, d. 10. júní
1984. Dætur þeirra eru: 1)
Olga, f. 15. des. 1944, kennari,
maki Heimir Daníelsson, f.
1938, trésmiður. Börn þeirra:
Við vorum ekki ýkja háir í lofti
sumir, sem laust fyrir miðjan 4.
áratuginn hófum leikfimi í fyrsta
sinn í litla sal samkomuhússins á
Húsavík, sem lokið var byggingu
á 1928. Salurinn litli var 6x12
''metrar að gólffleti og lofthæð 3
m. Engin sturta eða bað var í hús-
inu, engir snagar fyrir ytri föt,
aðeins flekar á búkkum þar sem
fötum var dembt- í hrúgu með af-
leiðingum sem mæður okkar voru
lítt hrifnar af þegar heim kom. En
við þóttumst sannarlega menn með
mönnum í leikfimibuxum sem náðu
niður á hné og klæddumst margvís-
legum skyrtum, ýmist með ermum
eða ermalausum. Hverju máli skipti
líka þótt okkur klæjaði smávegis í
skrokkinn undan óboðnum gestum
eða gætum ekki farið í bað til að
hreinsa af okkur svitann þegar við
komumust í kynni við jakahlaup,
... j höfðabolta og steinahlaup í salnum
litla undir stjórn ungs íþróttakenn-
ara sem komið hafði frá Akureyri
til Húsavíkur 1933, þá nýútskrifað-
ur frá íþróttaskólanum á Laugar-
vatni. Þessi nýi kennari var ráðinn
til að kenna leikfimi við barnaskól-
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig
iiuðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins í bréfasíma 5691115, eða á netfang
jiess þess (minning^mbl.is) — vinsam-
l'-gast sendið greinina inni í bréfinu,
kki sem viðhengi. Nánari upplýsingar
iiiá lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg
■ílmæli að lengd greina fari ekki yfir eina
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
Imuleng — eða 2.200 slög. Höfundar eru
U' ðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
'•'•fni undir greinunum.
Sérfræðingar
í b I (j m as k re v 1 i n jí u m
við öll tækifí^ri
I Wfc blómaverkstæði I
I Binna I
Skúlavörötislííí 12.
á horni Ik-rystaðastrælis.
sími 551 9090
Friðný, f. 1975,
Jónas, f. 1979, og
Ingi, f. 1982. 2)
Gunnur, f. 27. sept.
1946, læknaritari,
maki Guðjón
Bjarnason, f. 1940,
húsvörður. 3) Fóst-
ursonur, Berg-
steinn, f. 24. maí
1957, húsasmiður,
kvæntur Jónasinu
Kristjánsdóttur, f.
1955. Börn þeirra:
Björg, f. 1980, og
Friðgeir, f. 1985.
Jónas eignaðist
einnig soninn Bjarna Þór, f.
22. febr. 1940, d. 25. jan. 1990.
Synir hans eru Kjartan Þór,
Birgir, Geir og Baldur.
Jónas var annar tveggja
fyrstu nemenda Björns Jakobs-
sonar við íþróttaskóla íslands
á Laugarvatni 1932-1933.
Hann lauk almennu kennara-
prófi 1942. Frá 1933 kenndi
hann jöfnum höndum bókleg
fræði og íþróttir á Húsavík.
Jónas Geir hlaut viðurkenningu
fyrir störf sín að félags- og
íþróttamálum, m.a. var hann
sæmdur gullmerki ÍSÍ 1977.
Útför Jónasar fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
ann á Húsavík svo og íþróttir hjá
íþróttafélaginu Völsungi.
Þegar hann kynnti sig húsráð-
anda sem hann leigði hjá á Húsavík
og kvaðst heita Jónas Jónsson svar-
aði húsráðandi að það dygði skammt
hér um slóðir að bera slíkt nafn því
að í vitund Þingeyinga væri aðeins
einn maður með því nafni. Kvaðst
íþróttakennarinn þá einnig heita
Geir. „Jónas Geir, látum það duga,“
sagði húsráðandi. Og undir því nafni
gekk hann eða Jónas G. á Húsavík
til hinstu stundar.
Það varð okkur mörgum til-
hlökkunarefni að sækja leikfimi-
tímana hjá Jónasi næstu árin, ekki
síst þegar ný tæki bættust við til
kennslu í litla salinn, rimlar, kista,
stökkrár, hestur og dýna þar sem
hægt var að iðka kollstökk, kraft-
stökk, svifstökk, heljarstökk og
flikk-flakk. Hvert tæki sem bættist
við vakti gleði og fögnuð þeirra sem
ekki höfðu áður þekkt annað betra.
Og rýmið var nóg til að gleðjast
í. Svo afstætt er það sem við kölium
gott og vont.
Nýi kennarinn flutti með sér
hressandi blæ í íþróttalíf þorpsins
þar sem íbúar voru þá um 900.
Smám saman færði hann út kvíarn-
ar, stofnaði fimleikaflokka, tók
þátt í skíðaiðkun og renndi sér
ásamt félögum sínum niður Húsa-
víkurfjall beinustu leið, gengið var
á Krubbsfjall og upp á Gyðuhnjúk
og lögð leið á skíðum austur í
Kelduhverfi og víðar. Þá stuðlaði
íþróttakennarinn að því að leiðbein-
andi var fenginn, kunnur skíða-
garpur, til að kenna ungum Hús-
víkingum svig. En það sem lengst
mun halda á lofti nafni kennarans
á íþróttasviðinu var starf hans við
iðkun handbolta meðal stúlkna þar
sem lið undir hans stjórn og þjálfun
gerðu garðinn frægan á sinni tíð.
Sú grein íþrótta var iðkuð á sumr-
um úti á Höfða, íþróttasvæði Völs-
ungs um langa hríð. Þar voru löng-
um glaðir hópar íþróttaiðkenda og
þar fjölmenntu Húsvíkingar til að
hvetja keppendur eða tóku þátt í
hátíðahöldum sem þar fóru fram.
Árið 1936 gafst Jónasi Geir kost-
ur á ásamt fleiri íþróttakennurum
íslenskum að sækja Ólmympíuleik-
ana sem það ár voru haldnir í Berl-
ín. Sú ferð varð Jónasi óþrotleg
uppspretta næstu árin til að miðla
nemendum sínum fróðleik frá þess-
um miklu leikum. Sú frásögn varð
lifandi í munni Jónasar, studd
myndum úr blöðum og blaðaúr-
MINNINGAR
klippum, sem hann hafði safnað
saman, og geymt var í möppu, sem
gekk milli borða í bekknum eftir
því sem sögunni vatt fram - og
nemendur hlustuðu á bergnumdir.
Og ekki man undirritaður annað
betur úr heilsufræðitímum hjá Jón-
asi en þessar frásagnir hans. Og
mun svo vera um fleiri.
Um 20 ára skeið lét Jónas að
sér kveða sem íþróttakennari en
þá tók hann að draga sig í hlé á
þeim vettvangi en jók bóklega
kennslu sína við barna- og ungl-
ingaskólann. Varð hann síðar fast-
ur kennari við Gagnfræðaskóla
Húsavíkur og kenndi þar til ársins
1977 er hann lét af starfi sökum
aldurs. Hafi þá kennt yfir 40 ár
við skólana á Húsavík. Almennt
kennarapróf hafði hann tekið 1942.
Við Gagnfræðaskóla Húsavíkur
kenndi Jónas stærðfræði um árabil
og á orði var haft hve kennsla
hans þar var ljós og greinargóð.
Annaðist einnig kennslu í náttúru-
fræði þar sem íjallað var aðallega
um dýr og plöntur. Sú kennsla lét
Jónasi vei. íslensk náttúra var hon-
um hugleikin svo og ræktunar-
störf. Hann hafði komið upp við
hús sitt fallegum blóma- og trjá-
garði sem hann annaðist með mik-
illi prýði og hlaut viðurkenningu
fyrir eitt sinn. Var vel að sér í ís-
lenskri grasagræði. Á ferðum sín-
um með Ferðafélagi Húsavíkur, þar
sem hann var virkur um skeið,
hafði margt borið fyrir augu og
eyru vökuls ferðalangs. Jónas átti
lítinn bát í félagi við aðra og skrapp
stundum á sjó þar sem kynnast
mátti ýmsum skepnum. Á haustin
stundaði hann tjúpnaveiði. Allt það
sem hér hefir verið nefnt auðveld-
aði Jónasi að lífga náttúrufræði-
kennsluna með því sem hann sjálf-
ur hafði reynt. Honum var létt um
að segja sögur og gera þær lifandi
með fínu skopi sem hann óf inn í
frásögn sína hvort sem var í mæltu
máli eða rituðu, skopi sem engan
særði en kryddaði mál hans.
Ungur kynntist ég Jónasi í leik-
fimitímum í litlasal samkomuhúss-
ins, síðan sem nemandi hans í bók-
legum fræðum í barna- og ungl-
ingaskóla og á sumrum unnum við
saman í síldarverksmiðju á Raufar-
höfn. Að lokum urðum við sam-
starfsmenn við Gagnfræðaskóla
Húsavíkur frá 1957-1977. Þegar
ég setti skólann í fyrsta sinn, þá
ungur maður, fór um mig notaleg
tilfinning þegar Jónas, minn gamli
kennari, stóð upp, bauð mig vel-
kominn, minntist fyrri kynna og
árnaði mér heilla í starfi. Ávallt fór
vel á með okkur frá fyrstu tíð og
til loka og á ég honum margt að
þakka á þeirri leið.
Við Gagnfræðaskólann kenndi
Jónas teikningu um árabil og auð-
vitað var áhugi nemenda þar mis-
jafn eins og í öðrum greinum. Jón-
as tók upp á því að lesa fyrir nem-
endur stund og stund í tímanum
og notaði lengi sem framhaldssögu
Milljónamæringur í atvinnuleit eftir
Ernest Blitz. Sú saga varð mörgum
eftirminnileg og þegar nemendur,
sem ekki sátu samtímis í skólanum,
hittust síðar og riíjuðu upp skólaár-
in, áttu þeir a.m.k. eina sameigin-
lega minningu þaðan, að hafa hlýtt
á upplestur Jónasar Geirs á sög-
unni Milljónamæringur í atvinnuleit
eftir Ernest Blitz.
Svipaða sögu má vafalítið segja
úr starfi annarra kennara.
Óðum þynnist sú fylking Húsvík-
inga sem forðum átti ófá sporin út
á Höfða til ieikja á 4. og 5. áratug
þessarar aldar. Einn af öðrum eru
þeir lagðir til hvílu ofar og hærra
í Höfðann þaðan sem sér yfir svæð-
ið þar sem æska Húsavíkur átti
margar gleðistundir. Nú er þar fátt
sem minnir á þá liðnu tíð. Þar blasa
við verkstæði af ýmsum toga svo
og hús þar sem þurrkaðir eru tijá-
bolir, um langan veg til landsins
fluttir. Tákn um nýja tíma. Og
komin til önnur svæði og önnur hús
þar sem húsvísk æska leitar til leika
eins og forðum.
Á afmælishátíð Völsungs 1947
þegar minnst var 20 ára afmælis
félagsins hélt Jónas ræðu þar sem
34 LAUGARDAGUR 11. OKTÓBER 1997
JÓNAS GEIR
JÓNSSON
hann sagði frá því er hann kom
sem ungur maður til Húsavíkur,
óráðinn hve lengi hann myndi þar
starfa. Gat hann þess í ræðu sinni
að hvergi hefði sér liðið betur, orð-
inn inngróinn Húsvíkingur, og það-
an myndi hann ekki hverfa.
Nú þegar hann er allur, horfinn
af sjónvarsviðinu og lagður til
hvíldar í Höfðann, leiftra í minning-
unni stundir frá gamla vellinum,
iðandi af mannlífi, þar sem Jónas
Geir fór fyrir um skeið.
Blessuð sé minning Jónasar
Geirs Jónssonar.
Sigurjón Jóhannesson.
Elsku afi á Húsavík. Nú hefur
þú kvatt þennan heim en ég veit
að þú munt fá hlýjar móttökur hjá
ömmu sem við vitum að þú hefur
saknað sárt. Eftir skilur þú stórt
skarð í lífí okkar en allar yndislegpt
minningarnar munu vel fylla það bil.
Alltaf var hlýtt og gott að koma
til þín og ömmu á Hólnum og hverr-
ar heimsóknar var beðið með mik-
illi eftirvæntingu. Svo mikil var til-
hlökkunin að við systkinin keppt-
umst um að sjá í fyrstu þök bæjar-
ins og ávallt voruð þið komin í
dyragættina á móti okkur með ilm-
amdi kleinulykt.
Þú áttir svo sannarlega farsæla
ævi sem ungur metnaðarfullur pilt-
ur, ástríkur eiginmaður, tryggur
faðir og yndislegur afi. Þú hafðir
svo gaman að krökkum enda
geymdirðu svo vel barnið í þér.
Ávalit varstu kominn á ijóra fætur
í hálfgerða afaglímu við okkur, sem
þú að sjálfsögðu vannst og ekki
veit ég hvort við krakkarnir eða
þú vorum hættulegri í fótbolta hvað
varðaði rúðurnar fyrir vestan hús.
Þú varst svo fyndinn enda var
stríðnin ekki langt undan en öllu
gamni fylgdi þó einhver alvara og
þú hvattir okkur alltaf til að gera
okkar besta í skólanum.
Ég sé þig fyrir mér, niðri í kjall-
ara steikjandi þínar frægu lummur,
dottandi í gamla góða ruggustóln-
um fyrir framan ensku knattspyrn-
una, og reykjandi pípuna þína inni
í eldhúsi við austurgluggann. Sú
hlýja sem þú sýndir okkur öllum
mun ávallt fylgja okkur.
Ég hugsa að við barnabörnin
höfum öll tekið okkar fyrsta buslu-
gang í gosbrunninum þínum,
mæðrum okkartil ómældrar
ánægju. Tjörnin eins og við kölluð-
um hann kemur þó víðar við.
Manstu eftir fískeldi okkar krakk-
anna? Við fórum upp að Botnsvatni
og veiddum heilu ósköpin af horns-
ílum sem var svo sleppt í Tjörnina.
Eitthvað hurftu þau þó fljótt vegna
kattanna í hverfinu sem héldu hálf-
gerða veislu í garðinum.
Ég gleymi aldrei árinu sem amma
dó. Þú varst svo sterkur og gafst
ekki upp enda sást þú nánast um
sjálfan þig alveg fram undir það
síðasta. Þú varst alltaf svo ungur í
anda að ég gleymi stundum að þú
varst núna orðinn 87 ára. Eftir lát
ömmu komst þú með okkur til
Mallorca þar sem þú stóðst eins og
stytta. Eitt er mér þó minnisstæð-
ast. Þú kenndir mér að synda og
eftir það var ég alla dagana á bóla-
kafi og ekki varst þú langt undan.
Mér eru minnisstæðar vísurnar
sem þú og amma sömduð til okkar
á jólum og afmæium þar sem vænt-
umþykjan skein í gegn.
Sex ára hún orðin er,
og ötul við að hjóla.
Skólatösku á baki ber,
hún bráðum fer í skóla.
Elsku afi. Mig langar að þakka
þér fyrir allar samverustundirnar
því þær hafa kennt mér svo mikið.
Skilaðu saknaðarkveðju til ömmu
sem bíður spennt eftir að verða
samferða þér á ný.
Guð geymi þig, þín afastelpa,
Friðný.
GUÐBJORG
RUNÓLFSDÓTTIR
Guðbjörg
Runólfsdóttir
fæddist á Bakka-
koti I í Meðal-
landi, V-Skaft.,
29. desember
1919. Hún lést á
hjúkrunarheimil-
inu Klausturhól-
um á Kirkjubæj-
arklaustri 30.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Run-
ólfur Bjarnason,
f. 31.5. 1893, d.
14.12. 1981, og
Þorgerður Runólfsdóttir, f.
28.11.1895, d. 7.9.1966. Systk-
ini Guðbjargar: Guðrún, f. 1.7.
1918, d. 15.3. 1944, Bjarni, f.
16.12. 1920, Sigrún, f. 8.4.
1922, Þorbjörn, f. 7.8. 1926,
Markús, f. 25.6. 1928, Runólf-
ur, f. 24.10. 1933, Guðni, f.
11.11. 1938.
Guðbjörg giftist árið 1941
Bjarna Árnasyni, f. 1.5. 1911,
d. 12.7. 1996. Börn
Guðbjargar og
Bjarna eru Þórir, f.
5.12. 1941, ókvænt-
ur, Guðgeir, f. 10.6.
1944, m. Sigrún Sæ-
mundsdóttir, f.
28.11. 1944, Arndís
Eva, f. 2.11. 1946,
m. Gunnar Þor-
steinsson, f. 16.3.
1946, Runólfur Rún-
ar, f. 4.7. 1949, m.
Anna Arnardóttir, f.
16.7.1954 og Gunn-
hildur, f. 8.6. 1954,
m. Sigurjón Einars-
son, f. 12.3. 1950. Barnabörnin
eru orðin tólf talsins.
Guðbjörg og Bjarni tóku við
búi foreldra hans á Efri-Ey í
Meðallandi og bjuggu þar alla
tíð nema síðustu árin á Klaust-
urhólum.
Útför Guðbjargar fer fram
frá Langholtskirkju, Meðal-
landi, í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku amma.
Okkur langar til að kveðja þig
með nokkrum orðum. Okkur eru í
fersku minni stundirnar sem við
eyddum hjá þér og afa í sveitinni.
Móttökurnar voru hlýjar og alltaf
var slegið upp veislu til að bjóða
okkur velkomin. Það var hátíð að
fá heitar pönnukökur og heimatil-
búna ísinn þinn. Það gerði þetta
enginn eins vel og þú. Við erum
enn í dag að reyna að ná fram
sömu bragðgæðum en það er ekki
hægt.
Aldrei var lognmolla í kringum
þig, alltaf eitthvað sem þurfti að
gera, fara í fjósið, gefa hænsnun-
um, reyta arfann, vökva garðinn
eða baka kökurnar þínar. Samt
gafstu þér tíma til að pijóna á okk-
ur. Við hlýjum okkur enn á vettling-
unum og ullarsokkunum svo við
minnumst ekki á lopapeysurnar
ykkar afa. Aðdáunarvert var hversu
vel þér fórst þetta allt úr hendi.
Gaman var að fylgjast með þér
dútla við grænmetið í garðinum.
Alltaf að gróðursetja nýjar tegund-
ir sem oft urðu illa úti þegar við
slógum garðinn. Það hlýtur að
hafa verið erfitt fyrir þig að geta
ekki sinnt þínum daglegu störfum
vegna veikinda síðustu ár. Við
kveðjum þig með söknuði en við
vitum að þér líður betur þar sem
þú ert nú.
Takk fyrir allt.
Barnabörnin.