Morgunblaðið - 14.11.1997, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FOSTUDAGUR 14. NÓVEMBER 1997 47 «
MAGNUS F.
BJARNASON
+ Magnús Jóhann
Bjarnason fædd-
ist í Akureyjum í
Helgafellssveit 9.
nóvember 1911.
Hann andaðist á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 6. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Ólöf Jóhanna Sig-
mundsdóttir hús-
freyja frá Akureyj-
um (f. 2. júní 1878, d.
29. sept. 1957) og
Bjarni Jónsson frá
Sellátri (f. 19. feb.
1867, d. 11. des. 1929) útvegs-
bóndi í Akureyjum. Börn Ólafar
og Bjarna voru: Jón (f. 7. sept.
1900, d. 17. sept. 1948), Salbjörg
Ástrós (f. 30. okt. 1901, d. 14.
mars 1956), Andrea Ágústa (f. 1.
ágúst 1903, d. 23. nóv. 1988),
Lilja Vigdís (f. 26. maí 1906, d.
23. júm' 1996), Sigmundur (f. 14.
sept. 1910) og er hann nú einn
eftir þeirra systkina, Magnús Jó-
hann (f. 9. nóv. 1911, d. 6. nóv.
1997). Síðar fæddust drengirnir
Hannes og Gunnar sem báðir dóu
í frumbernsku. Magnús ólst upp í
Akureyjuin við hefðbundin sjáv-
ar- og sveitastörf.
Árið 1942 brá fjöl-
skyldan búi, flutti
suður og eyjamar
voru seldar ári sfðar.
Eiginkona Magn-
úsar var Sigurfljóð
Ólafsdóttir frá Vind-
heimum í Tálknafirði
(f. 3. jan. 1908, d. 21.
sept. 1996), þau voru
barnlaus. Magnús
var einn vetur í Hér-
aðsskólanum á Laug-
arvatni og lærði síð-
an skipasmíðar hjá
Júlfusi V.J. Nyborg
og Sigmundi bróður sínum. Jafn-
framt innritaðist hann í Iðnskól-
ann í Hafnarfirði haustið 1943 og
útskrifaðist þaðan sem skipa-
smiður vorið 1946. Að námi loknu
vann hann hjá Skipasmíðastöð
Hafnfirðinga eða fram til ársins
1952 að hann hóf störf við Báta-
smfðastöð Breiðfirðinga sem sfð-
ar fékk nafnið Bátalón hf. og
gerðist hann einn af meðeigend-
um þess árið 1957. Þar vann hann
fram á mitt ár 1986.
Utför Magnúsar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Móðurbróðir minn Magnús J.
Bjarnason lést á Hrafnistu í Hafn-
arfirði hinn 6. nóvember eftir stutta
legu. Þegar ég kom til hans kvöld-
inu áður var hann óvenju hress og
velvakandi svo fréttin um lát hans
kom mér á óvart þótt ljóst væri að
hverju stefndi. Mig langar að minn-
ast þessa góða manns nokkrum orð-
um. Mínar fyrstu minningar um
Magga frænda eru frá þeim tíma að
ég þriggja ára stelpuhnokki var
send í sveit til ömmu minnar í Akur-
eyjum. Eftir þá dvöl þóttu mér þær
sveitir ómerkilegar sem ekki þurftu
báta við heyflutninga.
Lengi var músalaust í eyjunum en
svo kom að því að þær bárust þang-
að eftir árið 1935, að öllum líkindum
með korni, og er sú minning mér
ógleymanleg þegai- Maggi frændi
veiddi tvær mýs í glerkrukku og
fóðraði á osti. Ámma mín bjó í eyj-
unum í 12 til 13 ár eftir lát manns
síns og var Magnús móður sinni
stoð og stytta en svo kom að því ár-
ið 1942 að búskap var hætt, flutt
suður og eyjarnar seldar ári síðar.
Fjölskyldan settist að í Hafnar-
firði og keypti Dalbæ, lítið timbur-
hús með tveimur herbergjum í sitt
hvorum enda og eldhúsi fyrir miðju.
I eldhúsinu var kolaeldavél sem í
mínum huga var miðpunktur Hafn-
arfjarðar því frá henni kom matar-
lyktin, pönnukökurnar og kleinurn-
ar. I þessum bæ bjó fjölskyldan
meðan bræðurnir Magnús og Sig-
mundur byggðu húsið á Merkur-
götu 10. Dalbærinn var svo seldur
og honum fundinn staður í hrauninu
við ströndina íyrir neðan Hrafnistu.
Á Merkurgötunni minnist ég jóla-
boðanna þar sem fólkið sat og spil-
aði vist og svo kom kaffí og síðan
matur og svo aftur kaffi og oft var
hlegið dátt. Við krakkarnir sóttum
alltaf í Magga frænda því hann var
svo ljúfur og hlýr og aldrei man ég
eftir að hann hafi skammað okkur
þótt við ólmuðumst og ærsluðumst
við hann og vorum hreint útsagt
óþolandi. Svo var hvammurinn á
bak við húsið þar sem fólk sat prúð-
búið að sumarlagi, skrafaði saman
og þáði veitingar.
Á þessum tíma fannst mér alltaf
eitthvað spennandi vera að gerast í
Hafnarfirði eins og þegar Hellis-
gerði var opnað á vorin með pomp
og prakt og nýju bátunum hjá
Blómabúðiri
Gai'ðskom
v/ T-ossvogskif'Ujuga^S
Skipasmíðastöð Hafnfirðinga vai-
gefið nafn og síðan hleypt af stokk-
unum. Það var á þessum árum sem
Magnús ákvað að læra skipasmíðar
eins og bróðir hans hafði gert. Hann
taldi sig fullgamlan til að setjast á
skólabekk en móðursystir hans
hvatti hann þá með þeim orðum, að
hann gæti þá bara lifað nokkrum
árum lengur, sem og hann gerði því
hann vann við skipasmíðar fram á
mitt ár 1986 og hætti nokkrum
mánuðum fyrir 75 ára afmæli sitt.
Forsjálni og fyrirhyggja er nauð-
synleg þeim sem eyjamar byggja
og ekki geta hlaupið út í búð ef eitt-
hvað vantar. Eitt vorið varð kart-
öflulaust um tíma í verslunum og að
sjálfsögðu voru þeir bræður aflögu-
færir og seldu kaupfélaginu það
sem þeir gátu séð af. Þeir geymdu
kartöflurnar í gryfju á hlöðugólfinu
(en hlaðan fylgdi lóðinni) og Maggi
sagði mér að hann breiddi striga-
poka allt í kring um þær. Þessar
kartöflur litu út eins og nýupptekn-
ar eftir vetrargeymslu og oft verður
mér hugsað til þeirra þegar ég sé
dökkbrúnar óaðlaðandi kartöflur út
í búð auglýstar sem nýja uppskeru.
Magnús hafði gaman af ferðalögum
og ferðaðist þó nokkuð innanlands á
sínum yngri árum og var ég mjög
upp með mér þegar Gestur Guð-
finnsson heitinn, sá mikli útivistar-
maður, sagði mér að hann hefði ver-
ið góður ferðafélagi.
Magnús kvæntist árið 1957 Sig-
urfljóðu Ólafsdóttur harðduglegri
konu úr sextán systkina hópi frá
Vindheimum í Tálknafirði en hún
var þá ekkja eftir Gunnar Gissurar-
son frá Byggðarhomi. Magnús taldi
sig mikinn gæfumann að hafa
kynnst henni. Þau bjuggu fyrstu ár-
in við Kirkjuteig í Reykjavík en
fluttu síðan á Merkurgötuna á með-
an þau byggðu sér hús við Svölu-
hraun 6, þar sem þau bjuggu allt
þar til þau fluttu á Hrafnistu í
Hafnarfirði fyrir u.þ.b. fjórum ár-
um. Á Svöluhrauninu fór mikill tími
þeirra hjóna í að fegra og snyrta
garðinn og voru rósimar þeirra ein-
staklega fallegar enda hlúð að þeim
og breytt yfir þær eftir þörfum.
Magnús bjó til lítinn garðskála fyrir
viðkvæmustu blómin og Sigurfljóð
nostraði við þau. Þegar þau hjónin
komu í heimsókn til okkar garðleys-
ingja höfðu þau oftast fallegan
blómvönd meðferðis. Böm vom vel-
komin til þeirra og til að gleðja þau
smíðaði Magnús lítið dúkkuhús sem
Sigurfljóð skreytti síðan og var það
lengi {garðinum hjá þeim.
Þau eignuðust góða vini í ná-
grenninu, ekki bara meðal fólksins
heldur einnig hjá smáfuglunum að
vetri til og oftar en ekld var matar-
skál með fiski í við bakdyrnar
handa svöngum ferfætlingunum
sem bjuggu í hrauninu og áttu leið
framhjá. Það er mér og fjölskyldu
minni minnisstætt þegar villiköttur
einn sem bjó í hrauninu launaði
þeim hjónum matarbitann. Köttur-
inn sem hafði komið til þeirra dag-
lega í langan tíma, lét ekki sjá sig
lengur og fiskurinn lá ósnertur á
disknum. Þau veltu fyrir sér hvað
hefði komið fyrir köttinn en héldu
samt áfram að setja út mat. Svo
kom að því að kötturinn kom aftur
og skildi nýfæddan kettling eftir við
hlið matarskálarinnar. Þannig
þakkaði hann fyrir sig.
Einn vetur bjó ég ásamt móður
minni og börnum þjá þeim hjónum.
Þau reyndust okkur afskaplega vel
og eigum við hlýjar minningar það-
an. Nú þegar Magnús er allur
streyma minningarnar fram frá
þessum tíma. Bömin minnast þess
hversu gott var að leiða hann og
spjalla við á meðan þau röltu saman
út í búð. Hann lánaði þeim forláta
sleða sem hann smíðaði úr jái-nplötu
og tveimur járnslegnum timbur-
kjálkum. Þennan vetur var oft farið
upp í brekku með sleðann sem gat
teldð fjóra í einu og rann hraðar en
allir nýju plastsleðarnir.
Eftir að Magnús hætti að vinna
fór hann að stytta sér stundir við að
skera út því iðjuleysi var honum
ekki að skapi. Hann smíðaði m.a.
kambalá og skreytti með útskurði,
skar út hillur og einnig skar hann út
rúmfjalir með mynstri frá gömlum
ættargrip.
Eftir að heilsu hrakaði og þau
hjónin fluttu á Hrafnistu leið ekki
langur tími þar til Sigurfljóð fór á
hjúkrunardeild. Sat þá Magnús hjá
henni yfir daginn en á morgnana fór
hann ýmist í sund eða í gönguferðir
um nágrennið. Hann var mjög sátt-
ur við veru sína á Hrafnistu og var
þakklátur starfsfólkinu fyrir um-
hyggju þess. Og ósk sína um að
vera ekki lengi rúmfastur fékk hann
uppfyllta. Að leiðarlokum kveð ég
öðlinginn hann frænda minn sem
öllum vildi vel og ekki lagði stein í
götu nokkurs manns og þakka hon-
um samverustundirnar.
Gunnur Salbjörg Friðriksdóttir.
Slmi. 554 0500
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinai- til birtingar
enaurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (5691115)
og í tölvupósti (minningþmbl.is) - vinsamlegast sendið greinina inni í
bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd,
en aðrar greinai- um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4, miðað
við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða Ijóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildii- sú regla, að aðeins eru birtar greinar
um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir ásamt
mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi
útprentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir
tviverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrái-. Þá eru ritvinnslukerfm Word og
Wordperfect einnig auðveld í úivinnslu.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SELMA ÁSMUNDSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Eir,
lést miðvikudaginn 12. nóvember.
Halldór Á. Arnórsson,
Þórarinn Arnórsson,
Sjöfn Arnórsdóttir,
Dúna Halldórsdóttir,
Nína Brá Þórarinsdóttir,
fris Hrund Þórarinsdóttir,
Marion Arnórsson,
Rannveig Þorvarðardóttir,
Kristinn Bergsson,
Úlfur R. Halldórsson,
Styrmir Snær Þórarinsson,
Arnór Bergur Kristinsson,
Kristinn Kristinsson.
+
Elskuleg eiginkona mín og móðir okkar,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR GREEVES
frá Núpi,
Haukadal, Dal.,
Birmingham og Braunton,
Englandi,
lést á Sjúkrahúsi Norður-Devon héraðs, Englandi, þann 6. nóvember sl.
Jarðarförin ferfram í dag, 14. nóvember, í Braunton, Devon, Englandi.
Fyrir hönd vandamanna,
lan Greeves,
Thomas Greeves, Heater Greeves,
Oliver Greeves,
Alastair Greeves, Geraldine Greeves,
Helga Greeves, Gary Greeves
og barnabörn.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, amma og tengda-
móðir.
RAGNA G. G. RAGNARSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Seljakirkju mánudaginn
17. nóvember kl. 13.30.
Garðar Hallgrímsson,
Guðmundur R. Ólafsson,
Sjöfn Garðarsdóttir, Rúnar Unnsteinsson,
Eiísabet M. Garðarsdóttir, Ólafur V. Ólafsson,
Hallgrímur H. Garðarsson, Björk Rafnsdóttir
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
HALLGRÍMUR GfSLASON,
lést í Sjúkraskýlinu á Þingeyri aðfaranótt laug-
ardagsins 8. nóvember.
Útför hans fer fram frá Þingeyrarkirkju laugar-
daginn 15. nóvember kl. 14.00.
Ragnheiður Samsonardóttir,
Jens Hallgrímsson,
Ingi S. Þórðarson, Jóhanna Helga Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem
sýnt hafa okkur samúð, vináttu og hlýhug við
andlát og útför
GUÐMUNDAR PÉTURS ÁGÚSTSSONAR
frá Djúpuvík,
Mýrargötu 2,
Hafnarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Ester Magnúsdóttir.
Ágúst Guðmundsson, Ása Sigurjónsdóttir,
Magnús Guðmundsson, Jóhanna Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.